Such A Perfect Day

Onderwerp: Such A Perfect Day di 27 dec 2011 - 14:18

Cinderfall + Lostvoice
Zet dit liedje er bij op <3

Twee paar gele ogen opende zich. Een sterke, herfst geur drong zijn neus binnen. Vanaf zijn plek in de Warrios den, met Lostvoice naast zich, lag hij niet dicht bij de ingang. Zo voorzichtig mogelijk om Lostvoice nog te laten slapen duwde hij zich overeind en scande vluchtig met zijn gele ogen de mosnesten, de meeste waren leeg wat betekende dat ze vroeg op waren, of het was al laat. Cinderfall gokte op dat laatste. Voorzichtig manoeuvreerde hij zich tussen alle katten door tot hij buiten kwam, het was frisjes buiten, maar enig tegen van een waterig zonnetje was er niet. Mistroostig liep hij naar de uitgang van zijn Camp om vervolgens bijna tegen zijn leerling aan te botsen. Die had al een hele vangst in haar bek. Hij snorde verrukt, ze was echt een voortreffelijke leerling! Een stuk vrolijker besloot hij een ommetje te gaan maken om zijn stramme poten te strekken, daarna zou hij wel een eigen jacht beginnen en misschien de avond patrouille oppakken aan het einde van de dag. Met nog steeds een goed humeur kwam Cinderfall aan op de hooglanden, zijn gele ogen keken de beschuttingsloze vlakte door. Er was geen enkele beweging, afgezien van het dorre, lange gras dat door de wind bespeeld werd. Met een kalm gevoel in zijn borst begon hij te lopen, hij liep een hele tijd door zonder te zien waar heen, en uiteindelijk stopte zijn poten aan de rand van de hooglanden. Hij stond voor een snel stromende rivier die de ene kant van de hooglanden scheidde van die van WindClan. Stilletjes ging hij zitten en sloot zijn ogen. Hij luisterde naar het ruisen van de wind, en het kolken van de rivier. Het klonk haast als een ritmisch deuntje, de natuur zong! Hij opende zijn ogen weer en keek verrast op toen enkele ganzen over vlogen, en luide kreten sloegen. Het klonk nu nog meer als een lied. In totale kalmte, sloeg Cinderfall zijn dunne staart om zijn achterhand en stak zijn neus in de lucht. Met zijn ogen gesloten luisterde hij naar de omgeving.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day di 27 dec 2011 - 15:03

Ze was al een tijdje wakker, maar hielt zichzelf slapende om Cinderfall niet ongerust te maken. Ze sliep slecht de laatste tijd, en dat was duidelijk aan haar te zien. Ze voelde zich niet goed, maar wilde niet naar Moonstream toe gaan, het zou waarschijnlijk vanzelf wel goed komen. Toch?
Ze deed alsof ze nog lag te slapen, maar had al lang door dat Cinderfall weg liep. Waarschijnlijk zou hij gaan jagen, of gewoon een ommetje maken. Ze moest misschien ook maar eens opstaan, dit zou ze toch niet lang meer volhouden. En ze begon weer last te krijgen van haar buik.
Langzaam stond ze op en rekte zich uit. Ze was klaarwakker en de rest van de Den was leeg. Ze was de laatste die vertrok vandaag, nou ja. Terwijl ze terug dacht aan een gesprek met haar vriendin Dreamheart van gisteren, liep ze de den uit en keek om zich heen. Cinderfall vond ze niet, wel zijn apprentice die vol trots een hele prooi terug bracht naar de prooistapel. Ze zuchtte, als Dreamheart gelijk had, zou ze binnenkort zelf geen apprentice meer hebben. Maar eerst moest ze iets ergers gaan doen. Ze opende haar bek, zodat ze alle geuren in zich op kon nemen en liep het kamp uit, opzoek naar Cinderfall.

Uiteindelijk vonden haar blauwe ogen, haar partner. Zittend bij de Hooglanden, de grens van het territorium. Ze zuchtte zachtjes en liep naar haar partner toe. "Cinderfall," zei ze zachtjes, terwijl ze naast hem kwam zitten. Het was duidelijk aan haar te zien dat ze slecht sliep, en dat ze zich niet goed voelde. Ze had Cinderfall nog niets verteld, van het gesprek met Dreamheart en alle andere dingen. Daar kwam nu wel verandering in. "Ik moet je wat vertellen," miauwde ze zachtjes, terwijl ze naar haar witte pootjes staarde.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day di 3 jan 2012 - 11:42

Cinderfall staarde een hele tijd voor zich uit, niet echt wetend waar hij aan dacht. Zijn gedachten waren een leegte geworden. Zuchtend kneedde hij met zijn poten de grond, en bat dat hij Lostvoice snel zou zien. Om een of andere reden voelde hij de aandrang om zich tegen haar aan te duwen, en een hele tijd in stilte te zitten. Gewoon- omdat hij haar nodig had. Hij miste haar warmte, en haar stemgeluid, haar ogen die zo onschuldig schenen. Met een flauwe glimlach dat hij aan hun laatste ontmoeting voor ze partner werden. Goh, wat een zooitje was hij toen. Toen er pootstappen achter hem klonken, verroerde hij zich niet. Hij kende die gang, het was Lostvoice. Hij hoefde haar niet te ruiken om te weten dat zij het was. ‘Cinderfall’ Klonk er zachtjes. Hij draaide zijn kop om en keek haar aan. Zijn hart sloeg een hartslag over. Het deed hem pijn haar zo te zien, ze zag er uit alsof ze al dagen niet sliep. Hij herinnerde zich het gewoel s’ nachts, maar daar sliep hij nu onderhand wel doorheen. ‘Ik moet je wat vertellen’ Miauwde ze. Cinderfall ging dichter tegen haar aan zitten en krulde zijn staart om de hare. ”Gooi het er uit liefste” Murmelde hij terwijl hij zijn snuit eventjes tegen de hare aanduwde. Met een zacht gesnor besefte hij diep van binnen dat er iets mis was. Hij maakte zich zorgen, maar liet daar niets van merken. Terwijl hij zijn kop ter hemel draaide, staarde hij naar de hemel zonder het echt te zien. Zijn geest brandde van verlangen om te weten wat ze wilde zeggen, zou ze … Nee. Lostvoice zou nooit vreemd gaan. Hij schopte zich mentaal. Idioot, tuurlijk deed ze dat niet. Hij verschoof een beetje en legde zijn kop op de hare. Zijn gesnor verstomde en hij keek haar nu serieus aan. Ze zou het vertellen als ze er klaar voor was.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day do 5 jan 2012 - 19:54

Door bij Cinderfall in de buurt te zijn vielen alle zorgen van haar tengere schoudertjes af. Om bij hem te zijn, zijn geur te ruiken en zich lekker warm in zijn vacht te nestelen. Dat was precie wat ze nodig had. Even niet nadenken aan de toekomst die haar te wachten stond. Ze voelde de warmte van zijn lichaam door hun vachten heen en haar eigen lichaam opwarmen. Ze snorde van genot, dit had ze gemist. "Gooit het er uit liefste," Haar oortjes gingen iets naar achteren toe. Nu moest ze eerlijk tegen hem zijn. Nu moest ze haar mond open doen en hem vertellen wat haar dwars zat. Ze huiverde eventjes en keek voor zich uit, zoekend naar de woorden die ze kon gebruiken om hem duidelijk te maken wat er aan de hand was. "Ik..." begon ze langzaam, maar meer kwam er niet uit. Haar kop was volledig blank. Ze had geen idee wat ze moest vertellen en hoe ze het moest brengen. "Ik. Ik ben zwanger Cinderfall," het kwam er makkelijker uit dan dat ze verwacht had. Ze draaide haar kop iets, zodat haar blauwe ogen in zijn gele ogen konden kijken. "Van jou," besloot ze daarna zachtjes. Ze wist niet hoe Cinderfall erop zou reageren, aangezien ze wist dat het voor hun beide de eerste keer zou zijn dat ze ouders zouden worden. Ze hoopte alleen dat hij niet kwaad op haar zou worden omdat ze het hem nu pas vertelde. Misschien moest ze dat ook maar meteen bekennen. "Ik wilde het niet zo lang voor je achter houden, maar ik wist het niet zeker en was redelijk in paniek. Totdat Dreamheart me zo ver heeft gekregen om het je te vertellen." Ze liet haar kop zakken, zodat ze naar haar eigen witten pootjes keek. Bang, maar klaar, voor de steek in haar nek die ze zo dadelijk waarschijnlijk zou gaan voelen.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day do 5 jan 2012 - 20:09

Cinderfall vond het heerlijk om zo naast haar te zitten, haar geur in te ademen, terwijl ze zo afgelegen zaten. Ze konden de wereld aan zo, luisterend naar de natuur. Terwijl de wind door zijn vacht streek blies het een pootvol Lostvoice geur zijn neus in. Hij voelde zijn poten tintelen en besefte dat hij enorm veel van haar hielt. Geduldig liet hij haar de moed verzamelen om het te vertellen, het zou vast niets ergs zijn, toch? Daarvoor was deze situatie te mooi. ‘Ik ben zwanger Cinderfall’ Hij verstijfde. ‘Van jou’ Blijkbaar kon dit moment nog beter! Hij draaide zijn kop om en sprong weg van haar alsof hij een elektrische schok had gehad. Was dit mogelijk? Was dit waar? Droomde hij niet? StarClan zei gezegend! "Ik wilde het niet zo lang voor je achter houden, maar ik wist het niet zeker en was redelijk in paniek. Totdat Dreamheart me zo ver heeft gekregen om het je te vertellen." Cinderfall beefde op zijn poten, een grijns van oor tot oor sierde zijn snoet. ”Lostvoice ..!?” Meer kon hij niet uitbrengen, overweldigd door geluk. Hun eigen kleine familie .. Hij trippelde op haar af en duwde zijn neus tegen de hare. Met een geruststellende lik tussen haar oren begon hij te spinnen. Op een zachtere toon vervolgde hij: ”Ik ben zo blij, het is alsof ik droom…” Snorrend duwde hij tegen haar aan, vrolijker dan hij in tijden geweest was. Hij gaf haar snorrend kopjes, terwijl hij haar ook overlaadde met likken tussen haar oren. Hij stopte en keek recht in haar prachtige, straalblauwe ogen. Hij zag het al voor zich, het visioen die hij had gehad toen hij haar net ontmoet had. Cinderfall die werd achtervolgd door een stel kits, met Lostvoice op de achtergrond die vrolijk toe keek. Hij zou er voor zorgen dat hun kits zouden opgroeien tot sterke, maar slimme krijgers. Hij besefte snorrend dat hij nooit echt had kunnen meemaken hoe dat was. Gelukkig zouden deze kits opgroeien met hun ouders. Zijn gele ogen glommen van trots en liefde toen hij haar prachtig, hemelsblauwe gaze ontmoette. Hij zuchtte verrukt. ”Ik ben zo blij voor jou .. ons. Je kon het me rustig vertellen, ik zou nooit boos op jou kunnen worden of wat dan ook” Murmelde hij liefdevol.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day do 5 jan 2012 - 20:24

Haar oren gingen naar achter toe toen Cinderfall opeens weg sprong alsof ze een besmettelijke ziekte of zo had. Ze huiverde en haar lichaam begon te trillen. Hier was ze dus bang voor, dat hij haar alleen zou laten met een bubs kittens, waarvan ze zelf nog maar afvroeg hoe alles zou gaan, of ze het allemaal zouden overleven. Ze durfde hem niet aan te kijken, bang om de pijn te zien die ze hem had aangedaan.
Haar kop kwam verbaast omhoog toen ze opeens Cinderfall hoorde spillen en ze een lik tussen d'r oren kreeg, wat haar zelf deed spinnen. "Ik ben zo blij, het is alsof ik droom..." Verbaast keek ze hem aan. Dat meende hij toch niet hea? Dat kon toch niet? Ze had verwacht een dood steek te krijgen. Het trillen hielt op en ze kon weer helder nadenken. Ze schoot bijna in de lach toen Cinderfall haar overlaadde met likken tussen haar oren. Ze tilde haar poot op en plaatste hem op zijn borst, waarmee ze hem iets naar achter duwde. "Mag ik nog wat frisse lucht?" zei ze met een grijns. Ze stond op en gaf hem een kopje. Het was heerlijk hoe hij het had opgevangen. Nu kon ze tenminste zonder vrezen verder leven.
Ze keek hem in de ogen aan en grijnsde. Dit was iets van hen beide. Dit was een teken had hun band, hun liefde, sterk genoeg was om dit te overleven. Dan zou het alles kunnen overleven! Ze tikte zachtjes zijn neusje aan en glimlachte verrukt. "Ik ben zo blij voor jou .. ons. Je kon het me rustig vertellen, ik zou nooit boos op je kunnen worden of wat dan ook." Het deed haar goed om dat te horen. Dat was alles wat ze nodig had momenteel. "Sorry," miauwde ze zachtjes. "Ik kon het niet." Maar toch was ze blij geweest dat ze het hem had verteld. Eeuwig dankbaar voor het geschenk van StarClan, voor hen tweeën.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day do 5 jan 2012 - 20:41

Cinderfall liet weer een rommelend gesnor omhoog komen die diep in zijn borst klonk. Wat een nieuws! Nu kon hij echt de hele wereld aan, hij zweefde nog net niet letterlijk op een wolk. Toen hij een poot tegen zijn borst voelde glimlachte hij. ”Sorry” Zei hij tussen zijn gesnor door. Hij ging zitten en ademde diep in en uit. Rustig blijven Cinderfall, voor je Lostvoice dood likt. ‘Sorry, ik kon het niet’ Hij begreep het ergens wel maar ook niet. Daarvoor, was Lostvoice een gecompliceerde poes. Maar ook de mooiste die er op de aarde rond liep. ”Het geeft niet” Murmelde hij liefdevol en hij keek haar vol blijdschap aan. Het verklaarde alles, de slapenloosheid, haar gewoel s’ nachts. Ze was drachtig! Hoe veel zouden het worden? Hoe zouden ze er uit zien? Zouden er veel op Lostvoice lijken? Zouden ze gezond zijn? Allerlei vragen spookte door zijn kop. Spoedig zouden die beantwoord worden, toen hij goed keek zag hij dat ze een dikke buik had! Hij sloeg zichzelf met zijn voorpoot voor zijn hoofd. Elke kat kon zien dat ze drachtig was, of niet dan? Hij sprong omhoog toen het besef opeens tot hem doordrong! Angst nam hem in zijn greep en hij begon heen en weer te lopen. ”Lostvoice! Je moet meteen naar de Nursery, straks vat je kou! Of nee je hebt vast honger! Oké, dan ga je naar de Nursery- nu meteen.. je moet gezond en fit zijn als de kits komen!” Kwetterde hij overbezorgd. Hij sprong op en gaf haar een duw. Niet hard, zacht, maar dwingend. Wat deed ze hier? Ze moest terug, nu meteen! ”Kom op, Lostvoice! Je mag niets overkomen, straks komt er een das of een vos- en dat mag niet gebeuren” Angst greep zijn hart. Oh jee, ze was kwetsbaar! Wat moest hij doen? Hij stopte met duwen, straks duwde hij te hard en viel ze tegen een steen aan en dan had hij de kits pijn gedaan. Cinderfall snakte naar adem bij die gedachten. Stom van hem! Maar nu moest ze linearect naar de Nursery, ze moest warm liggen in haar nest- waarom was hij ook zo ver weggelopen? Hij had beter bij het kamp kunnen blijven zodat hij haar niet ver hoefde te laten lopen. Daarbij- wist hij niet dat ze hem zou volgen.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day vr 13 jan 2012 - 18:11

Lostvoice schrok er bijna van toen Cinderfall opeens tegen haar begon te praten, en niet zo'n klein beetje ook. Blijkbaar was het eindelijk tot hem doorgedrongen wat het precies inhield dat ze drachtig van 'm was. Ze zuchtte zachtjes en keek even naar haar buik, die zichtbaar dikker was geworden de afgelopen weken. ”Lostvoice! Je moet meteen naar de Nursery, straks vat je kou! Of nee je hebt vast honger! Oké, dan ga je naar de Nursery- nu meteen.. je moet gezond en fit zijn als de kits komen!” Ze zuchtte zachtjes en keek hem eventjes aan. In haar ogen schitterde een wat chagrijnige blik. Het was wel duidelijk dat haar hormonen huishouding veranderd was. Ze was nog even stil als voorheen, maar kon sneller aangebrand en chagrijniger overkomen. "Cinderfall," miauwde ze kalm. "Niets om je zorgen over te maken. Vanavond zal ik in de nursery zijn, nu wil ik bij jou zijn. Samen, alleen." Ze glimlachte voorzichtig en duwde haar kopje in zijn vacht en snoof zijn geur op. Ze hielt van Cinderfall, meer dan dat ze ooit van een kater had gehouden. ”Kom op, Lostvoice! Je mag niets overkomen, straks komt er een das of een vos- en dat mag niet gebeuren” Er rolde een zachte grom vanuit haar keel. "Cinderfall!" gromde ze hem toe. Haar nekharen stonden een beetje overeind en ze keek hem fel aan. "Kappen, nu!" Dit was echt zo hatelijk. Ze snapte zijn bezorgdheid best wel. Maar zo erg hoefde nou ook weer niet. Ze was echt niet zo zielig als dat ze soms overkwam hoor! Ze bleef steevast zitten en keek Cinderfall lichtelijk chagrijnig aan.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day zo 15 jan 2012 - 14:43

Cinderfall keek haar verwilderd aan toen ze hem verzekerde dat alles prima oké was, nee dat was het niet! Korstachtig deinsde hij achteruit toen ze naar hem snauwde. Waarom? Zwaar ademend probeerde hij zich te kalmeren, oké, misschien had ze ook wel gelijk. Zijn witte poten kneedde de grond, terwijl zijn ademhaling daalde naar een normaal level. Hij haalde nogmaals diep adem voor hij kalmeerde. Samen alleen in de Nursery was een goed plan, hij wist wat zijn taak nu was! Hij moest dubbel werk doen, voor haar jagen, zijn apprentice ook weer een trainingsles geven, voor zichzelf jagen en de Clan … Zijn gele ogen stonden nu heel bedenkelijk. Hij maakte zichzelf er doodmoe mee, maar om een of andere reden klonk het logisch om te doen. Hij keek Lostvoice verontschuldigend aan, en voelde de paniek nog licht vlammen in zijn borst. ”Sorry, Lostvoice” Zijn zwarte staart drapeerde zich langs die van Lostvoice en krulde zich er omheen. Terwijl hij zijn grote lichaam tegen de hare aandrukte voelde hij weer een steek van trots, liefde en geluk. Dit zou hun nestje zijn, van hun alleen. Zijn 1ste kits, en haar 1ste kits. Hij klapte bijna uit elkaar van blijdschap. Hij begon weer luid te spinnen, de wind ritselde door de hooglanden en voerde een duet op met de vogeltjes die weer aan het zingen waren. Niets kon dit perfecte moment verpesten, helemaal niets. Toen hij haar in haar eindeloze poelen van ogen staarde glimlachte hij. ”Kan ik je misschien wat vangen?” Bood hij aan. Nu niet omdat hij bang was dat ze misschien zou verongelukken tijdens een jacht, maar omdat hij vond dat ze er heel slecht uit zag. Daarbij, wilde hij haar eigenlijk nooit meer uit het oog verliezen maar goed, een krijger had zijn taken, nietwaar. Cinderfall wierp een blik over het grote veld, bedekt met dauw. Hij kon er eindeloos verblijven, vooral met Lostvoice aan zijn zijde. De tijd leek stil te staan, met haar in de buurt.

Onderwerp: Re: Such A Perfect Day