As calm as I can bee

De dag begon aan te breken. Frozenfall was al wakker en even overwoog ze om Eggpaw te wekken zodat ze op training konden gaan, maar toen bedacht ze zich dat de apprentice het vast niet erg zou vinden om eens uit te slapen en besloot ze om hem maar te laten liggen. Ze konden altijd op een ander moment nog gaan trainen. Hij was immers nog maar net van apprenticeleeftijd, dus ze nam aan dat ze nog genoeg tijd hadden om bepaalde zaken te leren. Stap voor stap zouden ze er wel komen en hoewel Frozenfall in het begin wat zenuwachtig geweest over heel het verloop van zijn training was ze er nu wel vrij zeker van dat ze het aankon. Dat was ze natuurlijk ook wel toen ze naar Thornstar was gegaan om aan te geven dat ze wel een apprentice kon hebben, maar nu was ze nog zekerder van haar zaak. De she-cat schudde haar gedachten van zich af en begon aan haar dag door eerst een prooi te eten en daarna pas naar buiten te gaan. Ze ving vier prooien en tegen dat het middag was, voelde haar pels al onaangenaam warm aan door de felle zon. Ze besloot om haar tempo wat af te zwakken en liep naar het prachtigste gedeelte van heel hun territorium. Met een lichte glimlach keek ze naar de bloesems die zich door de lucht verspreidden en aan bomen groeiden alsof ze daar al de hele tijd hadden gezeten. Het roze van de bloesems gaf een verademend zicht en Frozenfall snoof met plezier de zoete geur op van de bloesembomen. Haar aandacht werd echter getrokken door een gezoem dat steeds heviger werd en met haar oren in haar nek gevouwen deed ze een paar stappen naar achteren. Ze wilde immers niet gestoken worden door een bij.

Frozenfall merkte dat Tigerblaze in aantocht was nog voordat de warrior iets tegen haar zei. De wind stond namelijk in haar richting en de rood-witte tabby kon de she-cat ruiken. Ontspannen bleef Frozenfall staan, maar Tigerblaze leek zich iets minder zeker van haar zaak te voelen en Frozenfall kon haar zachte grinniken niet onderdrukken toen Tigerblaze geschrokken reageerde op de aanwezigheid van de bijen, al was ze er zelf ook niet echt fan van. “Rustig maar, Tigerblaze,” sprak ze op een kalme, warme toon. “Ze doen je niks als je gewoon rustig blijft.” Als Tigerblaze als een gek ging mauwen en rond ging rennen, dan zouden ze de aandacht alleen maar meer trekken. Wat voor Frozenfall ook een reden was om de bruine tabby tot kalmte te manen. Ze glimlachte toen Tigerblaze vroeg naar haar training met Eggpaw en Frozenfall keek de she-cat met een warme blik aan. “Het gaat heel goed, dankjewel,” mauwde ze zachtjes. Ze trok kort met haar oortje toen Tigerblaze haar vroeg om tips. Aangezien Eggpaw nog maar haar eerste apprentice was en ze niet meer dan één training gedaan hadden, vreesde Frozenfall dat ze de she-cat niet echt veel tips kon geven. Of toch tenminste niet de tips waar de she-cat op hoopte. En dus haalde ze haar schouders op naar de tabby. “Ik denk dat je zeker kunt aangeven aan Thornstar dat je interesse hebt om een mentor te worden. En voor de rest hangt het van jezelf af. Probeer gewoon de training die je van je vorige mentor hebt gekregen mee te geven aan je apprentice en probeer hem of haar discipline bij te brengen. En voor de rest moet je zelf een beetje aanvoelen wat de juiste keuzes zijn. Niet elk karakter is hetzelfde, dus het is ook afhankelijk van de apprentice of je een makkelijk of een moeilijk karakter voor de kiezen krijgt.”

“Ik vind ze er anders niet bijzonder boos uitzien,” maakte Frozenfall haar woordgrapje. Ze deed niet vaak aan woordgrapjes of aan humor, maar als ze het deed, dan was het vaak op een droge toon en klonk het niet bepaald als een grapje. Enkel de twinkeling in haar ogen verraadde dat ze het niet serieus meende. Het onderwerp werd echter verlegd naar trainingen en ze kon zien dat Tigerblaze heel onzeker over zichzelf was, nog onzekerder dan dat Frozenfall zelf was geweest voordat ze Eggpaw als apprentice kreeg. Het deed haar ergens wel afvragen of het voor Tigerblaze een goed idee was om nu al aan een apprentice te beginnen. Als ze haar onzekerheid niet kon verbergen en haar apprentice pikte dat op, kon dat een vrij groot effect hebben op zijn training. Ze zag echter aan de blik van Tigerblaze dat dat niet het antwoord was dat ze nu nodig had en rustig kwam ze dichterbij, waarna ze haar flank troostend tegen die van de jonge warrior drukte. “Probeer je te beheersen, Tigerblaze,” sprak ze zachtjes, maar op een strenge toon. “Apprentices voelen het aan wanneer je je te druk maakt en dat kan effect hebben op hun training.” Ze verzachtte haar blik echter snel weer en ging verder. “Het is waar dat je nog jong bent, maar misschien kan dat juist een voordeel zijn. Je training heb je nog maar net gehad en dat ligt dus nog vers in je geheugen. Dat kan een voordeel zijn.” Ze glimlachte. “Je hoeft ook niet per se de training van je mentor over te nemen. Je doet het op je eigen manier en leert ze gewoon wat ze moeten weten volgens de warrior code en volgens de Clanregels.” Ze grinnikte toen Tigerblaze een duidelijke voorkeur gaf aan wat voor een apprentice ze wilde hebben. “Was het maar zo gemakkelijk,” zei ze geamuseerd. “Daar ga je geen keuze in hebben, maar ik ben er vrij zeker van dat er genoeg senior warrior voor je klaarstaan om je te helpen als je een moeilijk karakter zou hebben. En ik zal er ook zijn om je raad te geven,” beloofde ze de gestreepte warrior. “Misschien kunnen we zelfs samen een lesje geven. Lijkt dat je niet leuk?”