My first time...

Zachte passen slenterde langs de grenzen van drie clan's Een zilvergrijze poes wilde naar de hoogstenen om te zien wat de andere die er ooit geweest waren de waarheid vertelt hadden. Misschien was het niet goed wat ze deed, maar Moonstream wilde toch eens naar de maansteen, maar was er nooit in haar leerling tijd geweest. Misshcien omdat ze vaak eigenwijs was geweest en dat ze daarom niet van haar ex leider mee had gemogen? De hoogstenen kwamen al snel dichterbij en ze zag een groot zwart gat dat ze moedermuil noemde. Angst bekroop haar toen ze de ingang vanaf een afstandje stond. Haar ogen groot en ze voelde haar poten tintelen van opwinding. Langzaam kwam ze weer in beweging en liep naar moedermuil toe. Overal lagen kleine kiezelstenen die zachtjes knerpten als ze er opstapten. Moonstream rook overal prooi, maar vooral vage clan geuren die hier al lang niet meer waren geweest. Voorzichtig stak ze haar kop door het gat naar binnen en liep de donkere koele gang door. Haar snorharen boden een geweldige uitkomst zodat ze niet tegen de wanden aan zou botsten. De lucht werd muffer en de stenen ondergrond trok alle warmte uit haar botten. Maar Moonstream bleef doorlopen. De volle maan scheen eerder nog aan de hemel, maar hier scheen geen enkel licht dat haar blik kon helpen. Hoewel katten goed in het donker konden zien was een maanloze nacht juist een klein probleem voor hen en zo ook deze gang dus. Vreemd genoeg trok de angst die ze eerder had gevoelt weg en bleef er een groeiende nieuwschierigheid over. Net veel verder rook ze de buiten lucht weer en ze bleef voor een vreemde steen stil staan die lichtjes wittig voor haar lag. Moonstream rook verder geen andere dieren hier ook niet van buiten af, maar ze moest haar ogen stevig dicht knijpen toen een hel wit licht haar verblinden. Ze schudden haar kop en ging voor alle zekerheid zitten. Voorzichtig opende ze haar ogen en zag de maansteen parelwit afsteken tegen e donkere gesteente om haar heen. Het was prachtig echt zoals de andere katten die dit ook gezien en vertelt hadden. Moonstream voelde een vreemde energie vanuit de steen komen, maar wist niet goed hoe ze daar mee om moest gaan, maar ze bleef zitten en onderging het vreemde gevoel tot die vertsoort werd door een paar andere kattenpoten die te horen waren verderop in de gang. Moonstream sprong op en dook achter de steen. Ze wilde weten wie het was... Misschien was het wel een clan leider met zijn deputy?

Zachte witte pootjes brachten haar richting Hoogstenen. Ze was er een keer eerder geweest, toen ze hulp nodig had, de steen had iets, verzorgends, toen ze net weg was gerend uit Shadowclan. De steen had haar gekalmeerd leek het, uiteindelijk was ze met een goed gevoel weggegaan. Maar nu, nu haar vader niet haar vader bleek te zijn, en Redeye een broer bleek te hebben, een halfbroer aan haar vaders kant. Vol geslagen van verdriet. Zou de steen haar opnieuw troost brengen? Langzaam struinde ze verder, haar pikzwarte vacht stak af tegen de grijze rotsen en Redeye zuchtte toen ze bij moedermuil kwam. Even ademde ze diep in en liep toen de duisternis binnen. Haar zwarte snorharen lieten haar de randen voelen en Redeye wist waar ze moest lopen. Het zwakke licht begon al te schijnen en Redeye liep even sneller door. Binnen een mum van tijd straalde het wit achtige licht vel in haar ogen en Redeye moest wegkijken en even knipperen om rond te kunnen kijken. Redeye voelde de sterke energie van de steen maar er was meer. Een nieuwe geur, er leek Riverclan in te zitten maar dat was overstemd door dezelfde geur die zij met zich mee droeg. Maar meteen herkende Redeye de lucht ook. "Moonstream?" Vroeg ze zachtjes terwijl ze haar hoofd rond draaide om te kijken of ze daar was, maar het felle witte licht leek haar te verblinden. Redeye kon nu enkel gaan zitten en wachten tot ze naar haar toe zou komen om zichzelf bekend te maken. Even kneep Redeye haar ogen samen en keek weer naar de steen. Een vraag kwam op. Als Redeye's en Whiterose's vader niet hun vader was, maar wel dezelfde kater als Frost's vader. Wie was dan hun vader?

De geur van een bekende kat dreef langzaam haar neus binnen, maar het was de stem van de poes die haar duidelijk maakte wie hier binnen was gekomen. Moonstream zetten haar poten onder zich en liep om de steen heen. 'Redeye...' de opluchtig was duidelijk in haar stem te horen en ze ging een stukje van haar af zitten en keek naar de maansteen. 'Ik ben blij dat jij het bent en geen van de clan's.' zei Moonstream zachtjes, maar hard genoeg zodat de zwarte poes naast haar het horen kon. Moonstream keek even naar Redeye en daarna weer terug naar de steen. De energie voelde heerlijk alsof het een grote troost bieden ookal kon het haar problemen niet weg nemen. Ze sloeg haar staart rond haar poten en bibberde even van de kou. 'Het is even mooi als dat ze altijd vertelt hebben toen ik nog in de clan zat. Ik heb nooit de kans gehad om het te zien toen ik nog in de clan was.' sprak Moonstream zonder op het antwoord van Redeye te wachten. Haar blik bleef verlangend op de maansteen liggen, maar ze hielt verder alles in de gaten.

'Redeye...' de opluchtig was duidelijk in haar stem te horen en ze ging een stukje van haar af zitten en keek naar de maansteen. 'Ik ben blij dat jij het bent en geen van de clan's.' zei Moonstream zachtjes, maar hard genoeg zodat de zwarte poes naast haar het horen kon. Moonstream keek even naar Redeye en daarna weer terug naar de steen. Ze sloeg haar staart rond haar poten en bibberde even van de kou. 'Het is even mooi als dat ze altijd vertelt hebben toen ik nog in de clan zat. Ik heb nooit de kans gehad om het te zien toen ik nog in de clan was.' sprak Moonstream zonder op het antwoord van Redeye te wachten. Haar blik bleef verlangend op de maansteen liggen en Redeye keek er even naar. De stralen leken haar vanbinnen te verwarmen en ze glimlachte even. "Ik had de maansteen ook nog nooit gezien toen ik nog bij mijn clan zat.." Fluisterde ze even. "Het is even schitterend als ze altijd hebben gezegt.." Sprak ze langzaam. Even keek ze Moonstream aan. "Waarom ben jij hier eigenlijk? Steun, troost of wijsheid? Dat zijn tenminste de dingen waarom ik hier ben, al denk ik niet dat ik er antwoord op ga krijgen." Redeye zuchtte even. Manenlang had ze gedacht dat ze alleen op die grote wereld was.. Alleen samen met Whiteros, maar nu. Frost bleek haar broer te zijn en haar vader bleek nog te leven.. Wie was haar vader? Kon ze haar vader? Had ze hem al ontmoed? Misschien was hij zelfs een vriend van haar, ze kon zo veel oudere katers. Zou een van hen? En zou die ook weten dat zij zijn dochter was? Even zuchtte ze en staarde naar de steen. Waarom? Verdriet overnam haar even en ze liet haar hoofd langzaam zakken. Waarom? Was de enigste vraag die nog in haar hoofd hing.

Redeye vroeg haar verschillende dingen en Moonstream keek haar dan ook aan toen de zwarte poes sprak. Moonstream wist niet waarom ze hier heen was gekomen, maar het had vast ergens mee te maken. Misschien met haar verbanning of was het iets anders? Moonstream schudden langzaam haar kop en zag de verandering in Redeye's houding. Hoewel ze de poes nauwelijk kende wilde ze toch graag weten wat er in de poes omging, maar uit respect hielt ze daarover haar mond en keek weer naar de steen. 'Ik weet nog niet waarom ik hier ben, maar misschien heeft het te maken met mijn plaatst in de wereld?' zei Moonstream zacht en keek even naar Redeye en daarna weer terug naar de Maansteen. De maan zou dadelijk boven het gat verdwijnen en dan zou het bij de Maansteen weer pikkendonker zijn. De aanraaking van een snuit voelde vredig en ze voelde het aan de kant waart Redeye niet zat. Het kon haar moeder vader of Lightheart zijn. 'Redeye, Het is eigenlijk een kracht van een medecijnkat... Maar ik kan soms in mijn dromen spreken met mijn moeder. Ze vertelt me niet altijd wat er gaat gebeuren, maar ze behoed me voor het meeste kwaad.' zei Moonstream. Ze sprak voorzichtig en wist dat Honestheart juist had gereageert met een vreemde blik in zijn ogen. Hij had haar de eerste keer niet geloofd en dus was ze erg voorzichtig met dit kunnen aan andere te vertellen. Moonstream bleef rustig stil zitten en wachten op wat er komen ging.

'Ik weet nog niet waarom ik hier ben, maar misschien heeft het te maken met mijn plaatst in de wereld?' zei Moonstream zacht en keek even naar Redeye en daarna weer terug naar de Maansteen. De maan zou dadelijk boven het gat verdwijnen en dan zou het bij de Maansteen weer pikkendonker zijn. 'Redeye, Het is eigenlijk een kracht van een medecijnkat... Maar ik kan soms in mijn dromen spreken met mijn moeder. Ze vertelt me niet altijd wat er gaat gebeuren, maar ze behoed me voor het meeste kwaad.' zei Moonstream. Ze sprak voorzichtig en leek te wachten op Redeye's reactie. Even deed Redeye niets behalve recht voor zich uitstaren. "De.. zielen van onze dierbaren zullen voor altijd over ons waken..Of we nou kittypet, rogue of clankat zijn.. Ze zullen ons beschermen en bij ons blijven.. Sommige staan er meer voor open als andere.. Ik geloof dat tenminste.. Medicijn katten worden misschien door Starclan uitgekozen, maar het grootste gedeelte wat hun doen denk ik.. Is hun geest compleet openstellen voor Starclan. Daarom mogen ze ook geen partners.." Fluisterde Redeye net hard genoeg dat Moonstream het kon horen. "Tenminste dat is wat ik denk." Glimlachte ze even en Gaapte terwijl ze langzaam toekeek hoe de Maansteen minder en minder vel werd.

Wat Redeye zei klopte eigenlijk ook wel. Moonstream knikte begrijpend en wist dat ze met een gerust hart er met haar over zou kunnen spreken wanneer ze eens een droom van haar moeder zou krijgen. De maansteen werd steeds minder fel en Moonstream wilde graag een plekje voor de nacht vinden en nog wat gaan slapen. 'Heb je in de buurt hier een plekje waar we nog even zouden kunnen gaan slapen?' vroeg Moonstream en keek Redeye aan. Ze kon haar nog net zien toen de maan verdween boven het gat waar de maansteen onder lag. Ze geeuwde luid en trok haar oren even naar achteren voor zij ze weer in haar normale stand zetten.

De maansteen werd steeds minder fel en Redeye gaapte eventjes. 'Heb je in de buurt hier een plekje waar we nog even zouden kunnen gaan slapen?' vroeg Moonstream en keek Redeye aan. Moonstream geeuwde luid en trok haar oren even naar achteren voor zij ze weer in haar normale stand zetten. Haar rode ogen twinkelde zachtjes in het duister, het enigste wat haar aanwezigheid verraadde. Dankzij de duisternis was Redeye compleet verdwenen, Moonstream daarintegen was nog licht zichtbaar dankzij haar licht grijze vacht. Even knipperde Redeye en glimlachte. Witte tanden ontblootte zich even die zichtbaar werden in haar mond. Langzaam kwam de zwarte poes omhoog en haar witte voetjes leken Moonstream opnieuw te willen helpen met het zien van Redeye. "Ik ken wel een paar plekken, ik weet alleen niet of ze zo veilig zijn, in verband met de clans. Maar ik neem aan dat er voorlopig geen Clankatten Moedermuil zullen bezoeken dus we zullen daar veilig zijn voor nu.." Redeye's stem was meer een ademtocht toen ze zich omdraaide en de weg terug nam. De energie die ze eerder had gevoeld was vervaagd en spanning keerde licht terug. Maar er zouden geen katten komen. De zon zou binnenkort opkomen en dan zou alle magie die er om de Maansteen hing weer verdwenen zijn tot de volgende maanhoog. Met snelle kleine pasjes trippelde de poes verder haar snorharen deden opnieuw hun werk en wezen haar langzaam de weg. Toen het zwakke ochtendlicht Redeye begroette en ze begreep dat ze eindelijk bij de uitgang aankwam geeuwde ze even en dook opzij op de bergrichel die haar houvast gaf. Rustig ging Redeye zitten en sloot even haar ogen maar toen ze ze weer opende kwam de zon net op. Een ongelovelijk uitzicht leek onrealistisch terwijl de warme ochtendlucht van een laatste Groenblad dag haar omhelste. Binnenkort zou het weer koud worden. Ze voelde het al aan haar vacht, die begon langzaamaan dikker te worden. Ze zou winterkittens krijgen.. Bij die gedachte begon Redeye weer te stralen en likte over haar buik.. het zou nog wel even duren, maar Redeye wist het zeker, binnenkort zouden haar kittens geboren worden. Zo perfect net zoals haar eerste nestje. Vol van geluk en even vergeten waarvoor ze daar werkelijk was sloot ze haar ogen en wachtte geduldig tot Moonstream zou komen.

De glimmenring in de ogen van Redeye verried dat ze er was, net als haar tanden die even in een glimlah verschenen. Moonstream knikte onzichbaar toen ze naar de zwarte poes geluisterd had. De witte pootjes gaven aan dat Redeye weg liep en Moonstream volgende haar en al snel had ze haar snorharen hard nodig om niet tegen de wanden op te knallen. Het was een lange weg terug en in de tussentijd begon Moonstream na te denken. Een leven als een rouge zou zo slecht misschien nog niet zijn, want het zou net zo zijn als toen ze in de clan zat. De gebieden van de overige clan's mochten niet betreden worden en daar zou Moonstream zich ook aan houden, maar langs de grens van de rivierclan zou ze altijd langs lopen. Het zou zo maar eens kunnen zijn dat ze haar zus, geliefde of een van haar vriendinnen kunnen zien lopen en misschien zou Moonstream dan een praatje met hun kunnen maken tenzij ze de clan zouden geloven, maar Moonstream wist dat Thunderstorm hen niet zou geloven, maar of de rest dat ook zouden doen wist ze niet. Het eerste zonlicht deed haar opschrikken en Moonstream keek recht in de zonnenstralen die op hen neer vielen. 'Nog nooit zo blij geweest de zon weer te zien.' zei Moonstream hard genoeg om het door andere gehoord te kunnen worden. Redeye zat op haar te wachten en Moonstream keek haar glimlachten aan. 'Waar nu heen. Maak je maar geen zorgen over de clan's die hebben het nu veel te druk met prooien te verzamelen en hun kamp te versterken.' Zei Moonstream nog even het geval van de clan's te herhalen. Haar blik leek scherper dat dat die bij de maansteen was geweest, ook al was ze slaperig. Als het op vechten aan zou komen zou ze vechten zonder zich in te houden.

'Nog nooit zo blij geweest de zon weer te zien.' zei Moonstream hard genoeg om het door andere gehoord te kunnen worden. Redeye zat op haar te wachten en Moonstream keek haar glimlachten aan. 'Waar nu heen. Maak je maar geen zorgen over de clan's die hebben het nu veel te druk met prooien te verzamelen en hun kamp te versterken.' Zei Moonstream. Redeye knikte zacht en sprong van de richel een groot stuk omlaag. Hoewel het een flinke val van bijna twee meter was lande de poes recht op haar poten en keek omhoog naar Moonstream. "Hierheen." Riep ze glimlachend omhoog en verdween tussen een richel. Het was er frisjes maar tegelijkertijd benouwd. Zo was haar leven vroeger geweest. Dit was een oud nest van haar. In het begin had ze hier altijd gelegen kijkend of er katten de maansteen zouden bezoeken. Het was in die tijd erg ruim geweest maar toen was ze nog jong. Maar twee katten zouden wel passen. Even keek Redeye zuchtend naar het oude mos zodra haar ogen gewend waren aan het duister. Ach, beter als niets, al had Redeye tegenwoordig liever het bos gaf haar vroegere nest toch iets van veiligheid. Rustig ging Redeye zitten en begon zichzelf licht te wassen, wachtend tot de grijze poes zich door de richel zou wurmen.

Redeye sprong bijna twee meter naar beneden en Moonstream volgden haar naar beneden. De landing wa simpel al je maar wist hoe. Meegaand door haar gewrichten te sparen boog ze door en liep daarna achter Redeye aan die tussen een richel door dook. Moonstream aarzelde niet en wurmde zich door de spleet heen. Het was er nog donker en het duurde niet lang voor ze Redeye's siluet zag die zich zat te wassen. Het mos was oud en het rook een beetje muffig, maar het was beter dan niks. Moonstream ging naast de zwarte poes zitten en begon zichzelf ook te wassen. Haar vacht klitten op plekken die daar niet snel geklit waren, maar die trok ze er zonder moeite uit en ging liggen. Nog een diep geeuwend voor ze haar kop neer legden. Moonstream was moe, maar de troost die de maansteen had uitgestraalt was nog altijd aanwezig in haar lichaam. Ze viel al snel in slaap. Moonstream hoopte dat als ze Honestheart eens tegen zou komen hij het haar niet kwalijk zou nemen dat ze niet langer meer in de clan zou zitten?

Trippelende pootje renden door het woud van hoge en dikke bomen die schaars langs een grote brede zilveren strook water groeiden. Een zilver/grijze poes renden net door het ondiepe water waardoor waterdruppels opspatten en rond vlogen. Sommige druppels vielen terug in het water, maar andere vielen op het droge zand. De geur van de rivierclan was sterk aanwezig en Moonstream wist dat ze weer thuis was. Het voelde aan alsof ze nooit weg was geweest, maar dat gevoel sloeg om toen een grote horde katten uit angst lans haar heen schoten. verschrikt bleef ze stil staan en keek naar de katten die ze stuk voor stuk herkende als de clan katten waar ze ooit bij gehoort had. Moonstream stak haar snuitje in de lucht en snoof diep. Angstgeuren hingen zwaar in de lucht, maar er hing ook iets anders in de lucht. De geur van plezier en de jacht. Vreemd kijkend klom ze in een boom. Een hoop tweebeners met geweren renden door het bos en schoten wild in het rond. Opeen zag een van hen haar hoog tussen de takken naar hen staan kijken. Een schot werd gelost.

Moonstream schrok wakker en ze keek met opgejaagde ogen rond. De spleet was lichter geworden en Moonstream hijgende zwaar. Niet wetend of Redeye nog in de kleine schuilplaatst lag stapten ze naar buiten en bleef buiten zitten om weer rustig te worden. Was dit een waarschuwing, Zouden de tweebeners echt op de riierclan katten gaan jagen?