Een zwart, jong katertje was hard tegen een bal aan het slaan. Het stuiterde alle muren op en hij rende er dan kei hard achteraan. Vaak eindigde hij ook tegen de muren. Wat zonet gebeurd was. Hij proefde nog een beetje bloed door op zijn lip te bijten en hij liep een beetje scheef, maar hé. Beetje scheef is oké toch? Of was dat met een ander woord normaal gezien? Eggkit knipperde het waas uit zijn ogen. Tijd om wat anders te doen. Hij verliet de bal, misschien konden andere leuke kittens er nog mee spelen en trippelde het camp in. Nu hij 4 moons was had hij meer de neiging om het camp te gaan ontdekken. Zo troddelde hij zonder echt te kijken waar hij liep. Natuurlijk had dat ook consequenties, zoals bijna tegen een apprentice lopen. Geschrokken krabbelde hij achteruit. Oh het was eh. Eh... eeeeeh die zus van Pipkit. "Hal-llo mevrouw," brabbelde hij zachtjes. Zijn groene grote groene oogjes vielen op de bloem. "O-o wat eennn mooi-e bloemm!"
@ >Hyacynthpaw