The road less wandered

De jonge poes was nu alleen op deze vreemde plek belandt, maar erg vond ze dat helemaal niet. Avontuur, nieuwe plekken en katten ontmoeten. Het was alleen maar leuk. Maar, nu ze op haar eentje aangewezen was en niet haar moeder had die voor haar kon zorgen, moest ze toch echt zelf wat eten vinden. Vinden, en dan vangen. Dus schudde de bruine poes haar achterste heen en weer en sprong op het niets vermoedende muisje af. Hebbes! Raya kwam trots weer overeind, en zag toen een andere kat. Oh! Raya liet het muisje vallen en keek de ander vrolijk aan. 'Wil je misschien deze prooi delen? Ik ben Raya trouwens!'

@Morrow

_{Voorzichtig tuurde Morrow om de boom heen. Ze had de veiligheid van haar tuin verlaten, vastberaden om te genieten van het zonnige weer. Gehurkt in het bloembed had ze tussen de struiken door getuurd naar een onbekende kat die in de richting van het veld naast haar tuin was gewandeld. Tenslotte kon ze haar nieuwsgierigheid niet langer bedwingen, had ze zich over het tuinhek gehesen, en vervolgens de achtervolging ingezet. Tenslotte zocht ze dekking achter een hoge eik. Zijn brede stam bood meer dan genoeg gelegenheid om je te verstoppen maar Morrow had haar kop te ver uitgestoken en was gespot. Toen ze de blik van de ander kruiste schoot ze direct weg achter de boom. ‘'Wil je misschien deze prooi delen? Ik ben Raya trouwens!'
’’ De stem was vrolijk en haar vraag verblufte Morrow. Ze twijfelde even en besloot toen toch maar om de boom te gluren. Na enkele tellen opende ze haar mond. “Ik heb niet echt honger..” Loog ze met een zacht stemmetje. Haar oren draaide naar achteren terwijl ze in elkaar dook en weer achter de stam wegzonk. Het had als een goed plan geklonken in haar hoofd. Ga de kat achterna en bespied haar. Tja, dat de ander haar zou opmerken was niet echt een deel van haar plan geweest.}

_{Raya keek verbaasd toe hoe de ander weer achter de boom verdween. Maar even later kwam ze weer tevoorschijn. Haar vrolijke glimlach nam weer plaats op haar gezicht. 'Ik heb niet echt honger,' antwoordde de ander toen met een zacht stemmetje. Raya wiebelde met haar oortjes. Ze klonk niet echt overtuigend vond ze. Ze pakte haar prooi op en trippelde naar de poes toe. 'Je hoeft niet bang te zijn hoor,' miauwde ze terwijl ze om de boom heen keek zodat ze de onbekende aan kon kijken. 'Je mag hem ook helemaal hebben hoor, als je wil.' Ze schoof de prooi naar haar toe en keek haar vriendelijk glimlachend aan.}