Boenk op je kop (Larksong - 1)

Wiltedpaw

Wiltedpaw had gisteren haar nieuwe naam gekregen. De witte slanke poes was nerveus. Larksong had haar gezegd dat ze vandaag zouden beginnen, maar ze wist het allemaal niet zo goed. In de nursery had ze nog een oud plukje vacht van haar mama gehad. De oude geur had haar getroost sinds de leider haar had vermoord. Nu was Wiltedpaw ergens wel gerustgesteld. Butterstar was dood, dus dan moest de clan veiliger zijn, dan kon ze niemand meer vermoorden.

De kleine slanke poes trippelde met wiebelende oortjes naar de zijkant van haar nieuwe den. Heel even was ze gedesoriënteerd, maar ze herkende na een paar seconden wel waar ze was. Ze ging zitten en drapeerde haar lange witte staart over haar pootjes. Het puntje was onrustig en bewoog net als een slang heen en weer. Dacht iedereen zo over haar? Het slangenkind van Roseburn... was ze maar mee gegaan naar Windclan? Ze schudde haar kopje. Nee, net zoals haar moeder zou ze een sterke Riverclan warrior worden. Ze zou iedereen laten zien wat ze kon!

Vandaag was de eerste training met zijn nieuwe apprentice. Natuurlijk zouden ze eerst beginnen met het territorium verkennen en dan zou later de rest komen, maar dat was toch wel een van de belangrijke dingen om eerst te doen. Hij liep dan ook direct naar de apprentices den toe waar hij zijn kop kort naar binnen stak. "Wiltedpaw?" Hij kon de witte poes al zien zitten, dus het zou vast niet lang zijn tot ze eraan zou komen. Hij liep dan ook van de apprentices den naar de ingang van het kamp en bleef daar wachten tot de apprentice zou komen.