Freaking Flowers

Oh, natuurlijk moest zelfs het meertje waarin ze besloten had te gaan drinken haar regelrecht in haar gezicht uitlachen. Er dreven mooie bloemetjes op, die een prachtige geur verspreiden door de lucht. Zulke schoonheid aan haar verpest. En tot overmaat van ramp moest ze er ook nog eens van niezen. Was dit een grap, of zo? Brimpaw wierp een boze blik naar boven, waar de dooie Starclankatten zich waarschijnlijk plat lachten. De Riverclanner boog neer over het water en begon te drinken, strak naar het wateroppervlak kijkend en niet naar de bloemetjes. Schoonheid was voor losers.

+Lilypaw

Ze had gehoord dat de bloemen bij de Lily pool eindelijk in bloei waren en ze moest gewoon de bloemen zien waarnaar ze vernoemd was. Ze had dan ook aardig de pas erin en kwam licht hijgend aan bij de pool. Ze had nog niet eens door dat ze er niet alleen was, want haar ogen vielen direct op de prachtige bloemen die er in het meertje dreven. "Wow," Was dan ook het enige geluid dat eruit kwam en ze liep dichter naar de rand toe om de bloemen eens van dichterbij te bekijken. Het waren echt mooie bloemen waar ze naar vernoemd was.

Maar Starclan had niet echt zin om haar rustig te laten drinken. Natuurlijk niet, wanneer had Starclan ooit iets goed gedaan voor haar? Traag richtte Brimpaw zich op en haar groene blik gleed naar de indringer. Een jonge apprentice die nogal onder de indruk leek van de bloemen. "Wauww, wat mooi, oh-my-starclan!!", mauwde de oudere rosse apprentice spottend met een overdreven hoog en meisjesachtig stemmetje, waarna ze geïrriteerd rolde met haar ogen en zich opnieuw over het water boog. Starclanverdomme, het waren gewoon domme bloemen. Alleen maar vervelend.

De bloemen waren mooi, dat was een ding dat zeker was, maar het moment dat ze had genomen om de bloemen te bewonderen werd ruw verstoord door een opmerking van een van haar clangenoten. Brimpaw, de apprentice die ergens allang warrior had moeten zijn. "Ja de bloemen zijn mooi," Antwoordde ze terug. Natuurlijk had ze de toon in de stem van de ander wel gehoord, maar dat boeide haar eerlijkwaar geen reet. Ze liet haar ogen dan ook weer teruggaan naar de bloemen om ze nogmaals goed te bekijken. Hopelijk zou de ander dit moment niet weer verpesten.

Ugh. Wat een kitten. Nog zo verwonderd van de domme bloemetjes. Brimpaw voelde het bekende verlangen om het geluk van een ander kapot te maken - want als zij niet gelukkig mocht zijn, waarom iemand anders dan wel? De breed gebouwde kattin liet haar lichaam in het water glijden, zwom met sterke slagen op één van de bloemen af, en met haar klauwen uitgeslagen reet ze het tere ding in stukken, waarna ze een veelbetekende geïrriteerde blik wierp op Lilypaw. Weke, tere, breekbare, zwakke rotbloemen. Niks moois aan. Het enige waar ze voor stonden was zwakte.

Wat was de ander nu weer van plan? Ze was namelijk in het water gegleden en leek nu naar de bloemen toe te zwemmen. Haar ogen werden groter toen ze zag hoe een van de bloemen in stukken werd gereten. "Hoe durf je?" Sprak ze vol verontwaardiging en vrijwel meteen liet ze haarzelf ook in het water glijden om naar de ander toe te zwemmen. "Het zijn maar bloemen." Sprak ze uit en probeerde de ander een lichte duw te geven. Ze moest weg van die bloemen voor ze er meer kapot maakte.

Brimpaw spuugde wat van de blaadjes uit en keek toe hoe ze over het water dreven en door de stroming steeds verder weg gingen. Mooizo. "En dan? Het zijn maar bloemen, dan maakt het toch niet uit als ik ze kapotmaak?", antwoordde ze bits, haar poot uitstrekkend om nog een lelie aan haar klauw te rijgen. Ze had zoveel zin om alles wat mooi was kapot te maken, zodat niemand er nog van kon genieten. Als zij niet mocht genieten, waarom een ander wel dan? Waarom zou die die kans wel mogen krijgen?

Waarom zou iemand dit doen naar bloemen toe? Ze deden niemand wat kwaad en waren juist mooi om te zien. "Ze hebben je toch niks gedaan?" Sprak ze deze keer wat feller en stak haar poot uit om de ander tegen te houden toen deze nog een bloem leek te willen pakken. "Wat hebben ze je ooit aangedaan dat je zo reageert?" Wat was het nut hiervan?