Our hearts aren't blue like the rivers but golden like the sun

Het was net ochtend en de apprentice stapte vrolijk als wat uit de apprentice den. De zon was net boven de horizon en de lucht was nog oranje, maar Whitepaw was een vroege vogel. Ze genoot van de warmte, de nieuwe geuren, het leven dat opbloeide. En ook zij was blij met haar nieuwe naam.
Er waren vele nieuwe apprentices in riverclan en dat was heel leuk. Misschien kon ze er nog nieuwe vrienden onder maken, wie wist. Whitepaw haar blik gluurde over het kamp heen.
De rossige apprentice ging zitten bij de ingang. Ze wilde eerst nog genieten van de heerlijke geur die new-leaf te bieden had.

[+Honorpaw]

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

De zwakke zonnestralen van New Leaf hadden de den inmiddels bereikt en verwarmde de katten die nog lagen te dommelen. Honorpaw was al wakker, echter had ze op dit moment haar poten nog niet gestrekt, en lag ze een beetje slaperig opgekruld te wachtten tot ze op moest staan omdat de rest van de den ook wakker werd. Ze wilde niet per ongeluk op een ander zijn of haar poot of staart staan, dat zou vast niet gewaardeerd worden. Haar blauwe ogen glinsterden in het halfduister van de den voordat ze langzaam overeind kwam en het mos uit haar vacht schudde. Het was apart om te slapen zonder haar moeder aan haar zijde of de rest van haar nestgenoten. Echter had ze weinig tijd om het te missen, want het leven riep haar. Rustige passen werden dan ook in de richting van de uitgang genomen voordat ze het ochtendlicht met een glimlach begroette. Een van de andere Apprentices, Whitepaw had ook al duidelijk het ochtendlicht gezien. Een zachte groet viel dan ook over de lippen van de parelgrijze kattin terwijl ze naast de rood met witte Apprentice ging zitten. ’Goedemorgen,’ Haar stem klonk rustig en vriendelijk, al was er wellicht een slaperige ondertoon in te herkennen.

words: 206 | tag: Whitepaw

∎ ◣ ◥

'Goedemorgen, Honorpaw!', zei de rossig gekleurde apprentice vriendelijk. Whitepaw herkende de slaperige ondertoon van de andere. 'Heb je goed geslapen?', vroeg ze dan maar. Met haar groene ogen keek ze naar hoe de grijsgekleurde apprentice ging zitten. De zon was al een klein tikkeltje hoger, maar niet veel veranderde van de omgeving en het licht. Het zou nog wel een tijdje duren voordat de zon deftig op was. De rode apprentice snoof nog wat new-leaf lucht in. Het ruikt gewoon zo goed, dacht de apprentice. En daarna wende ze haar blik weer terug op Honorpaw.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

’Goedemorgen, Honorpaw!’ Groette de rossige Apprentice haar vriendelijk terug voordat ze haar de volgende vraag stelde. ’Heb je goed geslapen?’ De jonge Apprentice grinnikte even voordat ze volmondig knikte. ’Zeker, en jij?’ Ze was niet altijd een kattin van vele woorden, vaak had ze een soort rust door de drukte heen. Het was alsof ze nooit geheel het overzicht verloor of zich verloren voelde in de Clan. Ze voelde zich op haar plek, met haar vrienden en familie. Het kon ook haast niet anders, ze had een liefdevolle maar strenge opvoeding genoten, haar moeder was een befaamd Warrior, ook al had ze de laatste Moons voornamelijk in de Nursery gelegen, en haar vader was de Leader van Riverclan. Kortom, ze had genoeg voorbeelden om naar op te kijken. Honorpaw sloot haar ogen kort voordat ze Whitepaw weer aan keek. ’Wat ga je doen vandaag?’ Vroeg ze voorzichtig, immers wist ze zelf ook nog niet wat Lucentnight op de planning had staan voor haar.

words: 163 | tag: Whitepaw

∎ ◣ ◥

'Ik heb ook goed geslapen,' zei de rossige apprentice op een kalme toon. Ze dacht weer eens even na. Slapen was leuk, maar voor haar ging het er niet om of ze goed had geslapen. Misschien voor haar prestaties, maar anders kan het Whitepaw niet veel schelen, omdat ze toch altijd vrolijk zal zijn na een tijdje. Toen kwam de vraag wat ze ging doen vandaag. 'Eigenlijk weet ik het nog niet, ik weet alleen dat ik later iets moet doen met mijn mentor Sorrelpool', vervolgde de poes na het denken. Haar dagplanning stond sinds haar apprenticetijd nooit echt vast, maar dat maakt het ook spannender. Vroeger in de kittentijd was het leven saai, al die 6 manen was het gewoon slapen, drinken, spelen, slapen, repeat. De rossige apprentice was blij dat het niet weer zo'n saaie routine was. 'En jij? Weet jij al wat je gaat doen?', vroeg de rode poes nieuwsgierig, maar toch op een kalme toon om geen druk te leggen.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

’Ik heb ook goed geslapen,’ antwoordde de rossige Apprentice op een kalme toon. Het was duidelijk dat ze beide de anderen nog niet wilden wekken met luide stemmen en drukte. Het zou vast nog wel even duren voordat Lucentnight haar kant op kwam en anders zou ze haar mentor vanzelf wel opzoeken. Heel misschien zou ze al wel bij de Elders op bezoek kunnen en checken of ze nog wat nodig hadden. Immers was er vaak genoeg te doen om hen comfortabel te houden en was ze al als kitten begonnen met af en toe helpen van de anderen als haar ouders het toelieten. Silvercloud en Pantherstar waren strenge maar rechtvaardige ouders geweest en lieten dat soort dingen graag toe, zo had ze in haar laatste Moon ook geleerd af en toe wat minder te eten, zoals dat in strenge tijden of tijdens haar Apprenticeschap ook zou gebeuren. Het had nooit een negatief effect op haar gehad, haar ouders hadden haar klaar gestoomd voor een hard leven, maar een goed leven. ’Eigenlijk weet ik het nog niet, ik weet alleen dat ik later iets moet doen met mijn mentor Sorrelpool.’ Vervolgde de andere Apprentice nadat het een poosje stil was gevallen. Honorpaw knikte enkel om aan te tonen dat ze luisterde voordat ze voorzichtig haar vacht wat op haar schouder poetste. Het was niet dat ze geen interesse had in het gesprek, maar meer dat ze luisterde, en ondertussen ontspannen zich voorbereidde op de dag. ’En jij? Weet jij al wat je gaat doen?’ Vroeg de ander waardoor ze haar kopje schudde. ’Nog niet, maar was van plan wellicht wat schoon mos voor de kittens en Elders te zoeken in de buurt van het kamp.’ Legde ze uit terwijl ze haar schouders kort ophaalde en met een glimlachje haar poot begon te wassen.

words: 303 | tag: Whitepaw

∎ ◣ ◥