Zijn groene ogen stonden niet zo sprankelend en helder als normaal, ze stonden eerder afgemat en moe. Hij wilde op het moment niks liever dan even ergens buiten het Camp een oogje dichtdoen en even de wereld buiten sluiten, zoals hij ook zelf was buitengesloten van de wereld van andere katten. In de verte zag hij de Outlook Rock liggen, een van de betere plekken om het gebied in de gaten te houden en om een oog dicht te doen. Met een vreugdeloze glimlach stapte hij er rustig naartoe maar toen hij eenmaal voor de steen stond voelde hij de behoefte niet meer om op de steen te klimmen en in de zon te gaan liggen. In plaats daarvan liet hij zich net voor de steen in het hoge gras zakken om even een moment voor zichzelf te nemen.

Met zijn groene ogen gesloten leek het of hij even naar een andere wereld werd gebracht. In de stilte humde hij een zacht liedje wat hij als kitten vaak gehoord had. Hij neuriëde het ietsjes luider toen er een stem dwars doorheen sneed en hij opende zijn groene ogen om in het gele en wazige oog van Stagstorm te kijken. "Stagstorm" miauwde hij en hij gaf de tabby kater een knikje. Hoe hij Stagstorm de vorige keer had achtergelaten met Brat was moeilijk geweest maar het had iets tussen hen ingezet. Wat het precies was wist hij niet maar hij voelde de afstand, afstand die er eerst niet was.

De manier waarop Stagstorm voorzichtig toenadering zocht voelde raar. Hij was diep gekwetst door de woorden die Stagstorm tegen hem geroepen had maar op zo'n manier toenadering zoeken deed Stag meestal niet. "Ik- het spijt me. Ik weet dat mijn woorden loze daden zijn na alles wat ik gezegd heb en ik snap het als je me niet meer wilt zien maar- het spijt me" begon Stagstorm en hij kwam overeind om op gelijke ooghoogte te komen met Stagstorm. Hij zag de kwetsbaarheid en knipperde met zijn groene ogen die een klein beetje oplichtte. "Brat en ik, we zijn gewoon vrienden. Niks meer, niks minder" vervolge Stagstorm zonder zijn gebruikelijke bromstem. Even voelde hij nog terughoudendheid voordat hij een stukje naar voren kwam en zijn poten om de kater heen sloeg en zijn kop in zijn kraag begroef. “I’m sorry too,” miauwde hij zacht “I’ll ask your pardon for what I said; I was sore, and I said more nor I meant. Will ye forgive me too?.

Hij sloeg zijn poten nog iets steviger om Stagstorm heen en voelde hoe ook zijn kraag een beetje nat werd. ”Shut up you crazy man. Why would you ask me to forgive you when I was the one using my ass as a hat” miauwde Stag hij en maakte een zacht geluid. "Whaur tois barnie ur tois wrang ." murmelde hij zacht en gaf een lik over het natte deel van Stag's kraag. Hij had ook zelf misschien minder veroordelend moeten zijn en meer moeten vertrouwen op Stag's inzicht.

De gevlekte kater schudde voor zover dat ging zijn kop een beetje in de dikke kraag van Stagstorm. “Let’s never do that again” miauwde hij zacht en begon wat te snorren. De pijnlijke wond die van binnen gemaakt was reinigde zichzelf nu langzaam zodat die kon gaan helen. De kater had al veel meegemaakt en de druk van het Leader zijn vroeg veel van hem, fysiek en mentaal maar het was iets waarvoor hij alles gaf, zijn volle 100% elke dag. “I need yer support Stag” miauwde hij zacht en zuchtte diep. Zonder de backup van Stag wist hij niet hoe hij dingen soms moest rond krijgen. Stag was een stuk van zijn fundering geworden, van zijn leven.