Gently down the stream[OPEN]

Newleaf bracht altijd de bekende schommelingen in temperatuur, een paar dagen kon het bijna lijken alsof Bareleaf weer terug aan het keren was en op andere dagen was het juist heerlijk zacht weer. Waarop je echt goed kon merken hoe de natuur aan het veranderen was, dan viel het nieuwe groen echt op. Plus, het was lekker warm. Lynxfang mocht geen langharige vacht hebben, zoals velen in de clan hadden, zijn vacht was wel behoorlijk dik. Zeker nu nog, aangezien hij eigenlijk nog zijn wintervacht moest kwijtraken en vandaag was het dus een opvallende warme dag. Nog geen weer dat je bij Greenleaf zou plaatsen, maar het was wel al een stuk warmer weer. Eigenlijk, als je het hem vroeg, te warm. Het was zonhoog en eigenlijk wou hij nu gaan jagen, maar met de brandende zon op zijn vacht, besloot hij dat het handiger was om even te wachten tot het iets koeler was. Hoewel de lucht helderblauw was, kwamen in de verte wel wolken aan. Als die voor de zon hingen, kon hij zijn kans nemen wat betreft het jagen. Of, misschien een wat snuggere idee, gewoon vissen. Was een stuk koeler. Over vissen gesproken, de kater was zo in gedachte verzonken geweest tijdens het lopen dat hij niet eens had gemerkt dat hij bij het zijstroompje van de grote rivier gekomen was. Lager water, minder vis, maar wel lekker koel.

Even keek hij ernaar, nog nadenkend over de beslissing die hij ging nemen, maar al vlug liep hij het water in. Het was momenteel zo ondiep dat hij kon staan, ook al liep het water wel net over zijn rug heen. Heerlijk. De hitte waar hij zonet nog last van had gehad, zakte al vlug weg als zijn lichaam de kou van het water opnam. Ah, ja, dit was een goede keuze geweest. Ergens wou hij gaan liggen, maar dan zou hij verdrinken. Dus bleef hij veilig staan, terwijl het water langs hem heen stroomde. Ogen halfgesloten. Hij zou zo nog even kijken naar wat prooi, maar dat had nu nog geen haast. Er ging wat tijd voorbij voordat hij zijn ogen opendeed, gekraak liet hem opkijken. Wie het ook was, diegene was duidelijk niet van plan om te jagen. Even rook hij vlug, maar het was wel Riverclan. Hij rook niet verder, dus het bleef een verrassing wie het was. Wel, wie het ook mocht zijn, als diegene zin had om ook de verkoeling op te zoeken, was hij of zij welkom. Lynxfang ging zelf naar de kant en ging daar halve op liggen, met zijn achterkant nog in het water.

-Open voor Riverclan, dit kan eventueel een Clanevent worden.

De natuur was nog een beetje aan het schommelen kwa weer. Stormlight schudden zijn kop heel even. Nu was het lekker zacht weer, maar toch kon de zon vreselijk warm zijn nu de vacht van de katten van de clan nog zo dik was dat ze de winterkou buiten moesten houden. Ach wat maakte het ook uit. Zijn blik gleed over het al groen wordende gras die weelderig aan het groeien was door de warmte. Wel zo snel ging het nu ook weer niet natuurlijk, maar het idee was er en het riet stak er nog met hun koppen ver boven het gras uit. Zijn blik gleed verder en ontdekte een zij stroompje . Ah zo te zien was hij niet alleen. De gouden bengaal kwam dichterbij en trapte net op een droog stukje riet dat op de grond lag. Ach het was een van hun clan dus maakte Stormlight er geen drukte over. 'Hm. Aan het luieren, Lynxfang?' vroeg Storm met zachte en plagende toon terwijl hij zelf ook de verkoeling van het water op zocht en zich erin liet glijden zonder moeite waarna Storm bij zijn clan genoot ging staan.

Het was Stormlight, een stuk jongere Warrior. Hij vroeg Lynxfang of hij aan het luieren was en Lynxfang trok even met zijn oor. "Ik neem even een pauze''. De bengaal gleed naast hem ook het water in, met het gemak van een echte Riverclanner. Even keek Lynxfang opzij toen Stormlight naast hem ging staan, maar richtte daarna zijn blik weer op de kant. Het water gleed rustgevend over hem heen en hij moest een geeuw onderdrukken. "Hopelijk wordt Greenleaf niet te heet dit jaar''mompelde hij, nadenkend over het warmste seizoen in het bos. Natuurlijk, het was nooit te heet om taken uit te voeren, maar het weer kon soms overdrijven. Zij hadden tenminste het water nog, gelukkig. "Al zou het goed voor de prooi''. Als er tenminste geen droogte zou komen. Dan waren ze vooral op de vis aangewezen.

Even een pauze nemen, natuurlijk. Dat moest soms ook gebeuren. Lynxfang was ouder dan hem, maar Stormlight had sowieso respect voor hem. Dus knikte hij begrijpend. Ja pauzes waren soms wel nodig. De volgende woorden die vielen maakte de kater dat hij even naar de bengaal naast hem keek. 'Zeker. Als het te warm word kunnen Zelfs de tweebenen weer langs komen en onze vissen stelen!' dat hadden de tweebenen al zo vaak gedaan, maar als het te warm werd kwamen ze veel vaker vissen met die rare stokken van ze waar ze op de have klap de grootste vissen eruit haalde. Sommige waren zelfs zo gek dat ze hun vangst weer terug het water in lieten zwemmen!
'Heb ik je niet al eens verteld dat ik een tweebeen eens zijn vangst weg genomen had?' vroeg Storm en hij ging tegenover Lynxfang aan de rand van de oever liggen zodat het water nog over hem heen stromen zou.

Stormlight begon te praten over de tweebenen die de rivier ook gebruikte om de vis eruit te halen. De vis die de clan hard nodig had. Lynxfang was het met hem eens dat de komst van tweebenen nooit goeds voorspelden. Zijn groene ogen keken opzij toen Stormlight tegenover hem ging liggen en hij draaide zich om.'Heb ik je niet al eens verteld dat ik een tweebeen eens zijn vangst weg genomen had?'. Lynxfang fronstte, duidelijk niet bekend met dat verhaal. Dat leek hem een domme actie, zo vlakbij een tweebener te komen. ''Nee, maar dat klinkt niet verstandig''zei hij, zijn oude strengheid terugkerend voor even. Al was hij ook wel nieuwsgierig, maar dat liet hij niet zo merken. Tweebeners waren onvoorspelbaar. Natuurlijk, ze konden aardig zijn en je met rust laten, maar niet allen waren zo. Tenslotte was Butterstar gestorven door het toedoen van een tweebener.

Lynxfang draaide zichzelf wat bij en zei dat hij niet bekend met zijn verhaal was en de prooi die hij af genomen had. De strengheid van de kater kwam terug, maar Stormlight glimlachte er enkel zachtjes om. 'De meeste vissende tweebenen kunnen we beter mijden dat ben ik met je eens. Het was op een van de meest droge dagen van Greenleaf en de tweebeen die had zitten vissen naast de rivier was in gedut. De draagbare poel die hij met zich mee genomen had dat vol met vis. Kleintjes, maar ook een die zo groot was als een van de oudste leerlingen. Zachtjes sloop ik dichterbij op mijn hoede of er geen andere tweebeen erbij kwam of de slapende niet weer wakker zou worden. Maar hij bleef slapen. Het duurde even voor ik door had dat de bovenkant bewegen kon. het lag er eigenlijk los op, maar de vissen schenen dit niet te weten. Voorzichtig schoof ik de bovenkant van de draagbare poel weg en haakte met een snelle beweging die grote tussen zijn kieuwen en trok hem zo snel als ik kon uit de poel en smeet hem op de kiezels. De vis was nog niet gedood, maar met een krachtige beet net achter zijn kop zorgde er wel voor dat de prooi niet langer meer zou leven. Echter had het geluid de tweebeen wel gewekt, maar die leek zo sloom als een slak te zijn en ik schoot weg met de prooi tussen mijn poten. Het ging niet gemakkelijk en misschien had ik het geluk dat de varens zo dichtbij waren op dat stuk anders had de tweebeen me vast gezien. Daarna ben ik met de prooi naar het kamp te lopen. Wel een heel karwij zo'n grote vis. Ik heb meerdere keren moeten stoppen om op adem te komen, maar de clan was mijn eerste gedachten.' vertelde Storm en hij wist nog goed hoe zwaar die vis was geweest. Echt een joekel! Die viste een krijger maar zelden uit de rivier.

Onderwerp: Re: Gently down the stream[OPEN]