No time to die | trainingstopic 1

you're a weapon and weapons

don't weep

Met een zucht kwam hij overeind. Naast hem lag zijn mate nog te slapen, maar Stagstorm werd altijd al wakker voor de zon opkwam. Sinds ze samen waren was dat hoe het ging. Als iedereen naar bed was ging hij naast hem liggen en voordat de zon aan de horizon verscheen was hij al weer verdwenen. Erg veel slaap had hij niet gekregen de afgelopen tijd en hij was dan ook een stuk chagrijniger dan normaal. De geur van zijn mate kleefde aan zijn vacht als verse honing en er waren vast een hoop vragen bij andere katten, maar voor hem was het iets bijna geruststellends. ”Hazelpaw” bromde de tom naar de apprentice die aan kwam lopen en hij knikte naar haar, zijn staart om zijn poten geslagen. Hij zat al even bij de uitgang van het kamp, maar dat was vooral omdat hij verzonken was in zijn eigen gedachtes. ”We gaan de grenzen controleren. Ondertussen vertel je me wat je kan en weet” erg veel zin in alle poespas wanneer je een nieuwe apprentice onder je hoede nam had hij geen zin in. De grote kater stond dan ook al vrij vlug weer op vier poten en gebaarde met zijn kop dat ze mee moest lopen, anders zou ze achterblijven.

tag: hazel

∎ ◣ ◥

Zo snel haar hazelnootkleurige ogen open gingen schoot er een gezonde spanning door haar lijf. Vandaag ging haar training met Stagstorm beginnen. Ze stond daarom ook bijna direct op haar vier poten, terwijl ze zenuwachtig over haar poot likte. Onbewust keek ze de den rond opzoek naar Falonpaw. Soms als ze even met haar gedachten elders was deed ze dat, terwijl hij hier al een tijdje niet meer sliep. Ze kon er nog niet zo goed aan wennen. Het was anders zo, toch wist ze dat ze dit aankon. Ze kon dit. Het kwam allemaal goed. Ja, ze had zichzelf beloofd dat ze alles nu aankon. Ze had niet voor niks de reis naar de bergen gemaakt en overleefd. Dus trippelde ze enthousiast de apprentice den uit. Al keek ze toch stiekem even om haar heen of Amberstorm niet per ongeluk naar haar keek. Dat was altijd het moment dat ze toch in de stress leek te raken, maar de kust leek veilig te zijn. Ze zag hem al zitten, haar mentor Stagstorm, bij de uitgang van het kamp. “Goedemorgen Stagstorm.” Groette ze beleefd terug. “Oké.” Antwoorde ze toen hij zei dat ze mocht beginnen met wat ze wist. Ehm ja… “Ik weet hoe ik een haas moet vangen en een beetje hoe ik mijzelf kan verdedigen. En het WindClan territorium ken ik helemaal.” Begon ze maar te vertellen.

you're a weapon and weapons

don't weep

Met een zucht kwam hij overeind. Naast hem lag zijn mate nog te slapen, maar Stagstorm werd Hij kon het nog steeds niet waarderen dat zijn mate hem de dochter van de deputy als apprentice had gegeven, zeker niet nu Amberstorm de enige was die wist dat Stallionstar en hij samen waren. “Goedemorgen Stagstorm.” hij nikte even toen ze hem beleefd groette en vroeg haar daarna wat ze al wist. “Ik weet hoe ik een haas moet vangen en een beetje hoe ik mijzelf kan verdedigen. En het WindClan territorium ken ik helemaal.” Begon ze en ondertussen waren ze al onderweg naar de grenzen. "Hm," bromde hij en gebaarde met zijn staart naar de andere kant van de grens. "En de clans?" Vroeg hij daarna, "wat weet je van de clans"

tag: hazel

∎ ◣ ◥

Er kwam geen goedkeuring uit hem, maar dat vond ze niet erg. Hij werd ook niet boos dus dat was goed, dat was voor haar altijd een goed teken. Dan liep ze misschien nog niet te veel achter, als hij ook niet zijn ongenoegen uitte. Tenminste dat hoopte ze. Zo goed kende ze Stagstorm nu ook weer niet. Ze had warriors het liefste altijd van een afstandje bestudeerd, zodat ze niet iets fout kon doen. Zo had ze een keer flink op haar kop gekregen van haar moeder toen ze met Stallionstar had gepraat en sindsdien had ze zich gedeisd gehouden, met het aanspreken van oudere katten. Al deed ze dat sinds dat ze terug was wel weer, maar zo heel erg lang was ze nog niet terug. “Er zijn vier Clans.” Begon ze toen. “Je hebt RiverClan die bij de rivier leeft. Je hebt ShadowClan die in het moeras woont. Je hebt ThunderClan die tussen de bomen leeft en ons natuurlijk.” Somde ze toen op. “Dan heb je ook nog BloodClan bij de twolegs maar die zijn slecht.” Onbewust kwamen haar nekharen overeind. De verhalen die ze altijd had gehoord hadden haar angst aan gejaagd. “En je hebt de Tribe in de bergen.” Dat bracht weer een glimlach rond haar lippen. Daar had ze het liever over, maar eigenlijk wist ze niet of Stagstorm dat ook had willen horen.

you're a weapon and weapons

don't weep

In de tijd dat hij samen met Hazel had gezeten waren zijn gedachten al vaak afgedreven naar andere onderwerpen, maar dat kwam vooral doordat hij er geen zin in had en hij Stallionstar nog niet op zijn kop had kunnen geven omdat hij hem ineens twee apprentices had gegeven. “Er zijn vier Clans. Je hebt RiverClan die bij de rivier leeft. Je hebt ShadowClan die in het moeras woont. Je hebt ThunderClan die tussen de bomen leeft en ons natuurlijk.” Er kwam geen goedkeuring uit de kater, het enige wat hij deed was knikken en af en toe wat brommen om aan te geven dat hij luisterde. Als ze wat zei wat verkeerd was zou hij zijn bek waarschijnlijk pas openen. “Dan heb je ook nog BloodClan bij de twolegs maar die zijn slecht.” De nekharen van de apprentice kwamen overeind en Stagstorm moest op de binnenkant van zijn wang bijten om zijn opmerkingen voor hemzelf te houden. Zijn beste vriendin zat in die clan, maar hij kon bloodclan moeilijk gaan verdedigen. “En je hebt de Tribe in de bergen.” Hij negeerde de glimlach die op haar lippen speelde en hij knikte. "Geuren?" Bromde hij daarna. "Weet je de verschillen als je ze ruikt"

tag: hazel

∎ ◣ ◥

Ze was wel wat gewend. Ze was gehard. Ze merkte het dus niet eens zo, dat Stagstorm niets zei op haar uitleggen. Dat hij eigenlijk gewoon enkel steeds een nieuwe vraag stelde. Ze was ook niet opzoek naar zijn goedkeuring, simpelweg omdat ze dat niet kende. Haar oma had haar geleerd wat liefde was, maar dat was een andere verhouding. Heel anders dan tussen mentor en apprentice, dus nee ze had het niet eens door. Ze ging gewoon enthousiast verder, alsof er helemaal niks aan de poot was. In haar ogen was dat ook niet zo. Hij was niet boos, dus dat was goed. Dan was alles goed. “RiverClan ruikt naar de vis die zij eten. ShadowClan ruikt naar het moeras waarin zijn leven. ThunderClan ruikt naar het woud, naar de bomen en mos. WindClan naar hazen, naar gras en misschien soms een beetje naar zand van de tunnels. BloodClan ruikt naar thunderpath, naar twolegafval en vaak naar bloed. De Tribe ruikt naar gesteente en vocht, wat door de Cave loopt.” Somde ze elke uitleg die zij ook gekregen had op. Ze had nog nooit een kat van een andere Clan ontmoet, enkel WindClan en katten van de Tribe.

you're a weapon and weapons

don't weep

“RiverClan ruikt naar de vis die zij eten. ShadowClan ruikt naar het moeras waarin zijn leven. ThunderClan ruikt naar het woud, naar de bomen en mos. WindClan naar hazen, naar gras en misschien soms een beetje naar zand van de tunnels. BloodClan ruikt naar thunderpath, naar twolegafval en vaak naar bloed. De Tribe ruikt naar gesteente en vocht, wat door de Cave loopt.” De gestreepte tom knikte zo nu en dan toen ze hem correcte antwoorden gaf, maar het feit dat ze nog zo gefocust leek te zijn op de tribe ontging hem niet. "Heel goed." Bromde de kater. Als ze wist hoe ze zouden ruiken zou het voor haar al een stuk makkelijker zijn om ze te herkennen als ze iemand uit een andere clan zou tegenkomen. Even liepen ze in stilte verder, deels om haar de kans te geven om hem de vragen te stellen die ze misschien graag wilde stellen.

tag: hazel

∎ ◣ ◥

Er verscheen een brede glimlach rond haar lippen toen Stagstorm haar toch nog prees. Alleen toen bleef het stil. Even trok ze wat ongemakkelijk met haar oren. Haar hazelnootkleurige ogen keken naar haar mentor. Niet zo goed wetend wat hij nu van haar wilde. “Ehm Stagstorm…” Begon ze toen voorzichtig. “Loop ik niet te ver achter met trainingen? Zal ik ooit nog wel een warrior kunnen worden denk je?” Vroeg ze toen aan de oudere kater. Misschien was het een domme vraag en sloeg het nergens op, maar het was wel iets waar ze zich heel erg zorgen over maakte. Ze was voor haar reis naar de bergen niet de snelste leerling geweest. Ze had nu wel het gevoel dat ze dingen oppikte, dat het beter ging. Omdat ze meer haarzelf was, maar was het genoeg? En hoe moest het met haar zenuwen als Amberstorm wel in de buurt was. Ze behoorde zeker niet gespannen te zijn in de buurt van haar deputy toch? Zou ze dan elder moeten worden…

you're a weapon and weapons

don't weep

Toen hij haar vertelde dat ze het goed had verscheen er een grote glimlach op zijn lippen en Stagstorm moest zijn best doen om zelf niet ook te glimlachen. “Ehm Stagstorm…” Hij draaide zijn kop naar zijn apprentice toe en keek haar vragend aan, wachtend op de vraag die komen ging. “Loop ik niet te ver achter met trainingen? Zal ik ooit nog wel een warrior kunnen worden denk je?” Even wist hij niet goed hoe hij moest reageren op haar vraag en keek hij haar stomverbaasd aan, maar toen hij zichzelf eenmaal herpakt had speelde er een kleine glimlach op zijn snuit. "Ik weet zeker dat je een goede warrior wordt, Hazelpaw. We gaan samen ons uiterste best doen om je trainingen zo soepel mogelijk te laten verlopen oke? Al zijn we nog tien moons bezig je wordt een warrior en een goede ook, dat zie ik nu al." Zijn stem was vele malen zachter en warmer dan hij in de afgelopen dagen geweest was en hij knikte even om haar aan te geven dat hij serieus was. Hij zou er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ze een goede warrior zou worden.

tag: hazel

∎ ◣ ◥

Eerst keek hij haar verbaasd aan, waardoor ze zenuwachtig de andere kant op keek. Had ze een verkeerde vraag gesteld? Misschien vond hij het niet leuk dat ze het vroeg, omdat hij haar dan moest vertellen dat ze inderdaad te ver achter liep. Dat snapte ze dan wel. Dat hij dat onderwerp liever meet, maar het zat haar dwars. Dus ze moest het gewoon weten. Ze had zijn woorden dan ook zeker niet verwacht. Ze ging een goede warrior worden, hoe lang ze ook nog bezig zouden zijn. Had hij daar echt vertrouwen in? Zou ze dat kunnen. Langzaam ontstond er weer een glimlachje rond haar lippen. “Oké.” Miauwde ze toen een stuk meer gerustgesteld. Stagstorm geloofde in haar, dan moest het wel goed komen toch? Ja, want hij was ook een goede warrior. Dus het moest wel! Ze trippelde ineens een stuk opgewekter met haar mentor mee.

you're a weapon and weapons

don't weep

Toen hij de twijfel zag bij de apprentice nadat ze hem de vraag had gesteld die ze gesteld had schudde hij met zijn kop om de verbazing er vanaf te krijgen. Langzaam ontstond er dan ook een glimlach op haar lippen toen hij haar vertelde dat hij ervoor zou gaan zorgen dat ze een goede warrior zou worden. "Oke" miauwde ze toen en het was duidelijk dat ze wat meer gerustgesteld was door zijn woorden dan eerst. Zachtjes grinnikte de kater en met grote passen liepen de twee naast elkaar. "Dus, Hazelpaw, wat doe je normaal als je niet aan het trainen bent?" Misschien was hij dan wel haar mentor, maar de poes zou hem zeker nog wel wat dingen kunnen leren over praatjes maken met iemand, als zij daar beter in was tenminste. Ze hadden de hele dag de tijd voor de trainingen en dus konden ze in de tussentijd wel wat kletsen.

tag: hazel

∎ ◣ ◥

Toen vroeg hij ineens wat ze vooral deed als ze niet aan het trainen was, waardoor er een brede glimlach op haar snoet doorbrak. “Ik maak vrienden!” Miauwde ze blij. “Met Ashpaw en met Amberpaw.” Ratelde ze verder. “Met Ashpaw kwamen we laatst een raar rond iets tegen met iets erin wat een beetje naar twolegs rook, echt heel raar! En met Amberpaw heb ik mos gehaald bij fourtrees. Echt het beste mos wat we konden vinden, ze waren er heel blij mee.” Lachte ze vrolijk. “Ik mocht ook bij Falconpaw logeren, dat was heel leuk. Falconpaw is de allerbeste en Routnose is natuurlijk ook heel aardig.” Toen keek ze Stagstorm aan. “En jij dan Stagstorm, wat doe jij?” Kaatste ze de vraag met een lieve en nieuwsgierige glimlach terug naar haar mentor.

you are a weapon weapon

De poes vertelde hem blij dat ze vrienden had gemaakt met Ashpaw en Amberpaw en Stagstorm kon de glimlach die op zijn lippen speelde niet onderdrukken. Waar hij eerst met een zure blik rondgelopen had omdat hij twee apprentices had om onder zijn hoedde te nemen zonder dat Stallion hem daarvan op de hoogte gesteld had vond hij het nu minder erg. Ze was terughoudend, maar als je haar een compliment gaf was het duidelijk te zien dat ze begon te stralen. “Ik mocht ook bij Falconpaw logeren, dat was heel leuk. Falconpaw is de allerbeste en Routnose is natuurlijk ook heel aardig.” Zachtjes grinnikte de kater. "Maar je bent toch niet tot laat opgebleven he? Of wel?" Vroeg hij terwijl hij haar zachtjes een duwtje tegen haar schouder gaf. "En jij dan Stagstorm, wat doe jij?” Hij beet een opmerking terug over Stallionstar en haalde in plaats daarvan zijn schouders op. "Ik loop graag rond" beantwoorde hij daarna haar vraag. Het liefste liep hij door de twoleg place of andere gebieden waar hij normaal gesproken niet vaak zou komen. Nieuwe geuren en geen clangenoten die tegen hem zouden praten, gewoon hij en de natuur.

a pawn in this twisted game

MONTY

Ze giechelde even en schudde toen met een ondeugende blik in haar hazelnootkleurige ogen haar kop “Nee hoor.” Al zei haar houding en flonkering iets heel anders. Toen zei Stagstorm dat hij graag rondliep. “Net als nu! Wij lopen nu ook.” Riep ze vrolijk. “Waar ga je dan het liefste heen Stagstorm?” Vervolgde ze. Ze huppelde bijna een beetje naast hem, het was duidelijk dat ze zich fijn bij hem voelde. Dat ze op haar gemak was en misschien nog wel belangrijker dat ze hem vertrouwde. Dat ze niet bang was dat hij zomaar boos werd of tegen haar begon te schreeuwen. Ze durfde zich te ontspannen en dat was heel wat voor de apprentice.

Onderwerp: Re: No time to die | trainingstopic 1