Swish, swish tail [spt]

Onderwerp: Swish, swish tail [spt] vr 6 maa 2020 - 16:04

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink Verveeld was hij niet, nee verre van, want alles wat er om hem heen gebeurde was na een maan nog steeds interessant en nieuw. Zoals de grote, pluizige staart waar hij nu naar lag te loeren. Zijn kittenblauwe oogjes volgden iedere beweging terwijl hij langzaam omhoog rees uit zijn nest. Hedgekit hield zich laag tegen de grond en kroop langzaam op de staart af. Zijn houding was zeker nog niet hoe deze moest zijn, nog veel te klungelig en luid om echt iets succesvol te kunnen begrijpen. Maar toch was de gestreepte kitten er al heel trots op, want het werkte! Toen hij nog maar een paar pootstappen verwijderd was van het pluizige ding, sprong hij er vrolijk met voor zich uitgeslagen pootjes bovenop. “Hewbes!” kraaide hij trots.

Stallionstar eerst

MONTY

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Dewberry was bevallen van een vier kittens en ze verbleven nu al ruim een moon in de Nursery. Toen ze hem destijds had verteld dat ze zwanger was was hij blij voor haar geweest maar ook wat huiverig. Ze was nog erg jong en om op zo'n leeftijd al kleintjes te krijgen zou veel van haar vragen. Zeker nu was gebleken dat ze drie zoon's en een dochter had gekregen. Op zijn gemak zat hij in de Nursery met haar te praten om te zien hoe het met haar ging toen hij achter zich veel geluiden hoorden. Even draaide hij een oor naar achteren en toen weer naar voren, het was vast een van de kittens die aan het rondscharrelen was. Hij bewoog kort zijn pluizige staart toen hij er een klein gewichtje op voelde landden dat vervolgens “Hewbes!” kraaide en hij draaide zijn kop om zijn groene ogen op een van de jongste telgen te richten van Dewberry. "Goed gevangen Hedgekit" miauwde hij en lachte hartelijk.

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink Hedgekit had nog niet helemaal door dat het pluizige ding dat hij net had gevangen aan iemand toebehoorde totdat hij omhoog keek en moeite moest doen om uberhaupt de kop van de ander te zien. Wow, die was groot! Zijn nieuwsgierige blauwe oogjes keken nu terug naar de groene van de kater wiens staart hij had gevangen. Hij complimenteerde hem dat hij het goed had gedaan en een trotse glimlach verscheen op zijn snoetje. Hij wist nog niet wie deze kater was, maar door het complimentje werd hij al gelijk bij het lijstje leuke katten gezet. Tot nu toe stonden daar echter alleen zijn mama en broertjes en zusje nog maar op. “Dankjewl!” Piepte hij vrolijk.

MONTY

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Het leek wel of Hedgekit een stukje groeide bij het krijgen van het complimentje. De kitten piepte een bedankje en hij gaf de kitten een warme blik. "Ik denk dat je mij nog niet kent, ik ben Stallionstar. Een oude vriend en oud mentor van jouw mama" miauwde hij en zakte door zijn voorpoten om zich op de vloer van de Nursery te laten zakken. "Heb je al vaak iets gevangen?" vroeg hij geïnteresseerd aan de kitten. Niet dat hij grote volzinnen verwachtte van het kleine katertje maar iets in kittens maakte hem week vanbinnen.

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink In een keer begon de grote kater een hele hoop woorden te zeggen en het duurde even voordat Hedgekit ze even allemaal had ontcijferd. Hij snapte alles al wel, maar soms moest hij toch nog wel eventjes nadenken. De kater was Stalionstar. Wat een gekke naam, star op het einde. Het kleine katertje wist nog niet dat er maar één kat was in iedere clan die die naam droeg en dat deze de leider was. Maar hij had al wel door dat de kater voor hem belangrijk was, want dat straalde hij uit. En hij was een vriend van mama! Hij vertelde ook dat hij haar mentor was geweest, en Hedgekit wist niet helemaal wat dat inhield, maar toch knikte hij vrolijk mee. Allemaal heel belangrijk! "Heb je al vaak iets gevangen?" Vroeg de kater aan hem en de kitten kantelde kort zijn kopje. Kon je meer dingen vangen dan? Wat hoorde hij te vangen? Hij schudde zijn kopje. Nee, de pluizige staart van Stallionstar was het eerste wat hij had gevangen. “Staawt eerste!” piepte hij vrolijk als antwoord.

MONTY

What good is power if you cannot protect the ones you love?

"Hmm" zei hij en glimlachte naar Hedgekit. "Heb je al eens..." miauwde hij en keek rond "Een mosbal geprobeerd?" vroeg hij en schoof het magische bolletje naar de kitten toe. Hij wist maar al te goed hoe leuk kittens het vonden om achter een mosbal aan te dartelen totdat ze Apprentice werden. Dan werden ze vaak ongedurig en was een mosbal niet meer zo magisch en interessant.

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink IEen mosbal? Maar mos was toch voor het nest waar hij met zijn mama en siblings in sliep? Was mos ook om te vangen? Maar waarvoor je mosballen moest vangen, dat wist hij niet. Toch, toen Stallionstar het zachte, donkergroene balletje naar hem toe rolde hield hij zijn oogjes er strak op en dook hij in zijn geïmproviseerde jachthouding. Toen het balletje eindelijk stil lag, sprong hij er op af. Maar wat was dat? Hij glipte zomaar tussen zijn uitgestrekte pootjes door. ”Oops,” reageerde hij wat teleurgesteld terwijl hij het balletje van hem weg zou stuiteren. Hij had de staart wel te pakken gekregen, maar het balletje niet, was dat slecht? Hij keek Stallionstar vragend aan, want die zou vast wel weten wat hij moest doen.

MONTY

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Geamuseerd keek de grote kater toe hoe Hedgekit zijn eerste poging deed de mosbal te vangen. De verbazing was duidelijk te zien op het kleine gezichtje toen de mosbal wegstuiterde. Naar hulp zoekend keek de kitten naar hem en hij glimlachte terug. "Gewoon nog een keer proberen, dan lukt het vast" miauwde hij bemoedigend en hij schoof de mosbal terug met zijn poot. "Een mosbal is wel moeilijker dan een staart hoor" miauwde hij snorrend.

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink De grote kater glimlachte naar hem en vertelde hem dat hij het gewoon nog een keer moest proberen en dat het dan vast zou lukken. Vastberaden knikte Hedgekit. Als een vriend van zijn mama moest Stallionstar wel gelijk hebben. En nu wist hij ook dat het balletje kon ontsnappen! Over de mosbal gesproken, die werd nu weer zijn kant opgeschoven. Okay, poging twee! De gestreepte kitten zakte weer door zijn pootjes en wiebelde eventjes met zijn achterwerk, een blik van pure concentratie op zijn gezicht. Nogmaals sprong hij, recht op de mosbal af, overtuigd om hem dit keer niet weg te laten glippen. Met al zijn kracht hield hij het balletje tegen de grond aan gedrukt en nu ontsnapte hij niet! Een brede glimlach verscheen op het gezicht van Hedgekit en trots keek hij terug naar Stallionstar. “Gelukt!” piepte hij trots.

MONTY

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

De concentratie leek van de kitten af te stralen, net zoals de zon zijn vacht verwarmde op een mooie dag. Hedgekit sloop naar voren en met een sprongetje landde hij op de mosbal die nergens meer heen kon. De gevlekte kater glimlacht en kon het niet laten zich een beetje trots te voelen. “Goed gedaan Hedgekit!” miauwde hij en wiebelde met zijn oren. “Wil je het nog een keer proberen?” vroeg hij de kitten. “Dan verstop ik de mosbal en moet jij hem besluipen en vangen. Is dat een idee?” miauwde de kater en hij wachtte totdat Hedgekit de mosbal zou loslaten of zou vasthouden. Hij kon wel begrijpen dat hij even van zijn winst wilde genieten.

merc

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink Hij had het goed gedaan! Trots ging Hedgekit wat rechter staan, zijn kopje hoog. Maar toen werd hij gevraagd of hij het nog een keertje wilde proberen. Huh? Stallionstar vertelde dat hij het balletje zou verstoppen en dat het dan zijn taak was om hem te vinden, besluipen en vangen. Oei, dat klonk wel een beetje moeilijk hoor. Bedenkelijk keek de gestreepte kitten dan ook naar de mosbal tussen zijn pootjes. Zou hij alle drie die dingen wel kunnen? De staart en de stilliggende mosbal waren één ding. Of nouja, twee eigenlijk. Maar zoeken, besluipen en vangen? Was hij daar wel klaar voor. Vragend keek hij naar de grote kater met de vriendelijke glimlach en knikte toen voorzichtig. “Okay,” piepte hij wat onzeker.

MONTY

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

De gevlekte kater voelde een bemoedigende glimlach over zijn gezicht kruipen, het was bijna net of hij Dewberry haar eerste les aan het geven was over hoe ze moest jagen en dingen moest vangen. Kwa karakter leek Hedgekit zeker op zijn moeder maar hij kon op het moment enkel gissen naar de vader die van een andere Clan afkomstig was. “Okay” hoorde hij Hedgekit piepen en hij liet een warm snorrend geluid horen in een poging de kitten gerust te stellen. “Komt goed Hedgekit, ogen dicht” murmelde hij en pakte voorzichtig de mosbal tussen zijn kaken en legde hem achter een van de lege nesten in de Nursery. De mosbal rook vrij sterk naar lavendel nu hij het balletje vast had gehad, hij was benieuwd of Hedgekit dat ook al verzonnen had.

merc

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink De grote kater glimlachte hem nog eens toe voordat hij hem vertelde dat hij zijn ogen dicht moest doen. Ogen dicht? Maar dan wist hij toch helemaal niet welke richting hij moest zoeken. Toch luisterde de gestreepte kitten naar de vriend van zijn mama. Het snorrende geluid wat vanuit Stallionstar was gekomen had hem toch iets meer moed gegeven dat hij het misschien wel kon. Uiteindelijk kon Hedgekit het toch niet meer trekken, hij was al zo lang aan het wachten! Het balletje moest nu toch onderhand wel verstopt zijn. Langzaam deed hij dan ook zijn blauwe kijkers open en zocht naar de gevlekte kater.

MONTY

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Nu hij het balletje goed genoeg verstopt had zag hij dat het geduld nog ontbrak bij Hedgekit. De gevlekte kater kon niet anders dan een glimlach onderdrukken toen hij weer terug stapte naar de kitten. “Wachten is lastig hé? Nouja, dat geeft niks. Ga jij de mosbal zoeken en vangen voor mij Hedgekit?’’ vroeg hij de kitten en hij streek over de kleine rug van de kitten met zijn pluizige staart. Als hij zijn staart langer over de kitten heen hield zou hij vast vragen wie het licht had uitgedaan en hij keek naar de kitten. Dewberry was misschien niet klaar geweest voor deze kleine pluisballen maar hij voelde dat ze alle vier al een plekje hadden veroverd in zijn hart net als de kinderen die hij van Jewelgleam had gekregen.

merc

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink Hedgekit richtte zijn oogjes op de grond toen Stallionstar hem soort van vroeg en soort van vertelde dat wachten moeilijk was. Ja, héééél lastig! Toen hij vroeg of hij de mosbal voor hem wilde zoeken, knikte, maar toch nog niet helemaal zeker. “Ja!” piepte hij nog als dubbele instemming voordat er een grote pluizige staart over hem heen gleed. Maar dat deden niet veel katten, toch? Het balletje was nu helemaal vergeten terwijl hij zich afvroeg wie de kater voor hem nou was. Een vriend van mama? Maar Stallionstar leek van mama te houden net zoals mama van hem hield. Was hij dan de papa van mama? Maar maakte dat hem dan zijn... Wat was het woordje ook al weer? ”Opa! Riep hij het woordje dat hij zocht zowat uit, niet doorhebbende dat het raar over kon komen. Daarna keek hij de grote kater aan met zijn blauwe oogjes en stelde hij de vraag die in zijn kopje rondzweefde. "Ben jij mijn opa?"

MONTY

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Grinnikend keek de kater naar de kitten. Ja, het wachten was inderdaad erg moeilijk. Net toen hij Hedgekit een beetje wilde helpen riep de kitten heel hard “Opa!” en hij keek verbaasd naar de kitten. Wat bedoelde hij daarmee? “Euhm, het is een mosbal?” miauwde hij met opgetrokken wenkbrauwen. “Ben jij mijn opa?” vroeg de kitten hem. De gevlekte kater kantelde zijn kop en dacht even na. Op een bepaalde manier wás hij de opa wel van Hedgekit, niet biologisch gezien maar dan toch. “Ik heb je moeder geadopteerd” miauwde hij en glimlachte toen even. “Dus ik denk van wel?” miauwde hij grinnikend. “Maar dan is ook Dewberry’s papa een opa van jou. Frostfall heet hij. Is hij al hier geweest? Een grote witte kater met blauwe ogen?” vroeg hij de kitten.

merc

Hedgekit schreef:: @Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink Stallionstar kantelde zijn kop bij de vraag van de kitten. Oh, had hij het dan toch fout? Was de grote kater niet zijn opa? “Ik heb je moeder geadopteerd” sprak hij toen uiteindelijk en nu was het aan Hedgekit de beurt om zijn kopje schuin te houden. Wat was dat? Geadopteerd? Dat was maar een gek en moeilijk woord. Een nadenkede frons verscheen op het gelaat van de kitten terwijl hij er achter probeerde te komen wat dat woord in hemelsnaam kon betekenen. Maar voor hij ook nog maar een idee kon krijgen wat het mocht inhouden, miauwde Stallionstar al dat hij dacht dat hij dus wel zijn opa was. Zijn gedachtegang totaal vergeten verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. Ja, Stallionstar was zijn opa! Dat vond het kleine katertje geweldig leuk, want de grote kater was heel lief en vriendelijk en leerde hem nu al allerlei nieuwe dingen! “Maar dan is ook Dewberry’s papa een opa van jou. Frostfall heet hij. Is hij al hier geweest? Een grote witte kater met blauwe ogen?” Hedgekit knipperde met zijn ogen. Een grote witte kater met blauwe ogen? Hij schudde zijn kopje. Nee die was hier nog helemaal niet geweest. “Nee. Is hij ook in het kamp?” vroeg Hedgekit op nieuwsgierige toon.
MONTY

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Blijkbaar was zijn echte opa nog niet langsgekomen bij zijn dochter en kinderen. Even vroeg de gevlekte Leader zich af of hij Frostfall moest opdragen hier langs te komen om zijn kleinkinderen te zien. Het idee bleef even in zijn hoofd hangen maar hij besloot dat hij de kater zijn eigen tempo liet gaan voordat hij zou langskomen. "Frostfall is ook in het Camp" bevestigde hij en gaf Hedgekit een neusje. "Maar heb je de mosbal al gevonden?" vroeg hij de kitten. "Ik zal een tip geven, hij heeft een bepaalde geur'' murmelde hij en hij keek in de blauwe oogjes die hem terug aankeken. Voor een moment leken al zijn zorgen even weg te vallen en kon hij gewoon genieten van hoe blij een kitten was.

merc

@Stallionstar Dawn tinted the darkness like water ink Stallionstar bevestigde de vraag dat Frostfall ook in het kamp was, maar toch wel een beetje nadenkelijk. Toch ontging de jonge kitten dat en al gauw gaf de kater hem een neusje en stelde de vraag of hij de mosbal al had gevonden. Mosbal? “Nee. Vergeten,” Vertelde hij zijn gedachten hardop zonder het door te hebben. Als zijn nieuwbenoemde opa dat raar mocht vinden, dan merkte Hedgekit dat ook zeker niet op. Aandachtig luisterde hij dan ook naar de tip die hem werd gegeven. De mosbal had een geur. Okay, dus hij moest ruiken, maar kon hij dat wel goed genoeg? Wat twijfelend stak hij zijn neusje recht in de lucht en probeerde zo goed mogelijk de geuren in zich op te nemen. De meest aandringende geur was scherp en bloemerig, maar wat het was, dat wist Hedgekit niet. Het leek erop alsof de geur dichtbij was, maar toch moest hij nog een paar keer snuffelen voordat hij begreep dat de sterke geur van Stallionstar af kwam. Was dat dan ook de geur die aan de mosbal hing? Met kleine, langzame stapjes probeerde hij op die geur te zoeken, maar hij kon niets vinden. Hij schudde zijn kopje en keek met vragende blauwe ogen naar zijn opa toe.

MONTY

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

De kleine pootjes van Hedgekit bewogen en hij keek naar hoe de pootjes even bewogen om vervolgens te stoppen. Hij keek vragend naar de kitten die hem even hulpeloos aankeek en hem nog net niet vroeg of hij alsnog wilde helpen. Hij glimlachte en liep naar de kitten toe en wees met zijn poot naar een hoekje in de Nursery waar een klein gaatje zat dat wat licht binnen. "De bloemige geur moet je volgen" miauwde hij zacht en keek naar waar de mosbal ongeveer lag.

merc

Onderwerp: Re: Swish, swish tail [spt]