It means nothing to me

Er was blijkbaar een deel in Riverclan gebied dat hoger lag dan de rest en ook duidelijk minder begroeid was. Toch kon hij de logica erachter wel zien. Als de rivier uit zijn oevers trad, dan konden ze hier naartoe gaan. Er was alleen zo weinig hier voor zijn gevoel. Er was hier bijna niks dat schaduwen afwierp en dat zorgde ervoor dat hij zich eigenlijk best wel open voelde. Voor een moment wierp hij een blik naar de lucht die duidelijk zichtbaar was. Vannacht zou daar sterrenpels te zien zijn. Starclan, ergens vroeg hij zich af of ze Shadowclan in de steek hadden gelaten. Ze hadden tenslotte niks gedaan om Bloodclan te stoppen of om Tallstar te stoppen. Ze hadden hem niet eens de levens afgepakt die ze hem geschonken hadden, waardoor hij de positie van leider niet officieel in had kunnen nemen. Het frustreerde hem ergens en nu was er dit gebeurd en zat hij hier in Riverclan.

[Open]

_{Blueflower was verrast om hem te zien. Haar kleine pootjes hadden haar onbedoeld op zijn geurspoor gebracht om haar tenslotte af te leveren bij de hooglanden. Ze zag hem in de verte staan, starend naar de open hemel. De hooglanden bood niemand beschutting waardoor ze zijn grote lichaam moeiteloos kon onderscheiden tegen de bleke achtergrond. Uiteindelijk besloot ze om de sprong in het diepe te wagen, en om de grote Shadowclan deputy te begroeten. Ze kuchtte kort om haar aanwezigheid kenbaar te maken. “Hoe is het met je buikwond?” Opende ze met vriendelijke stem. Ze had geen vijandigheid in haar aderen voor een kat die zo veel verloren had als hij. Was hij de deputy van Windclan geweest, dan was het een ander verhaal geweest.}

Hij wist dat hij misschien niet zo zou moeten denken, maar hij kon het niet helpen. Tallstar was misschien nog de leider in de ogen van Starclan, maar dat was hij niet voor de clan. Zodra hij er vandoor gegaan was al niet meer. Hij werd uit zijn gedachten geschud door een stem en hij draaide zijn kop om Blueflower te zien. Misschien had hij meer alert moeten zijn bij de geur van Riverclan, maar in een paar dagen had hij al gemerkt dat hij eraan gewend begon te raken. Het was niet goed, maar beter dan constant alert te moeten zijn omdat er een vreemde geur was. "Het gaat beter," Was alles dat hij antwoordde, nog niet goed genoeg en dat bracht lichtte frustratie. Zodra het goed genoeg was zou hij ook niet meer hier zijn, dan zou hij terug naar Shadowclan gaan.