Trouble?

Onderwerp: Trouble? vr 3 apr 2020 - 13:17

Met een kalme blik keek Hauntpaw naar de katten om zich heen. De schemering begon langzaam op te komen en aangezien zijn training al klaar was, was Hauntpaw maar naar het kamp gegaan. Hij had niet veel redenen om in het woud te blijven en zijn vader had aangegeven dat hij op avondpatrouille moest gaan, waardoor er vrij weinig tijd overbleef om nog andere dingen te doen. Hauntpaw richtte zijn blik op de prooistapel en koos na even aarzelen een muis voor zichzelf uit, welke hij meenam naar de apprentices’ den. Hij ging liggen en begon van de muis te eten, zijn blik glijdend over de katten die zich aan het verzamelen waren over de open plek. Het ontging hem niet dat er hier en daar wat spanningen waren, maar over het algemeen was de situatie rustig te benoemen en dus ontspande Hauntpaw zijn spieren. Hij wilde net een tweede hap van zijn muis nemen toen hij pootstappen hoorde. Hij trok kort met zijn oortje toen hij een she-cat zag naderen. Na even nadenken besefte hij dat het om Roughpaw ging, één van de katten van het nestje van Slatefur. Kalmpjes wachtte hij af wat ze ging doen en gaf haar een knikje toen het erop leek dat ze hem in het specifiek naderde. Zwijgzaam nam hij de hap van de prooi die hij wilde nemen en gaf haar op deze manier de gelegenheid om het gesprek te beginnen.

+ Eerste post voor Roughpaw (dit topic vindt nog plaats voor de BloodClan-overname!)

Onderwerp: Re: Trouble? wo 8 apr 2020 - 17:12

Poeh! De beste tijd van de dag! Eindelijk kon ze weer even liggen. Ze had vanochtend meegedaan met de ochtendpatrouille met Southernwolf. Ze had weer allemaal nieuwe dingen geleerd, want ondanks dat Southernwolf nog niet heel lang warrior was, had hij altijd genoeg te vertellen. En Roughpaw probeerde altijd grapjes over hem te maken. Het was gezellig geweest! En in de middag was ze wezen jagen met haar zusjes. Ze hadden niet heel veel opgehaald, ze waren allemaal nog een beetje ruig in hun jachttechnieken. Maar Roughpaw had een spreeuw gevangen! En ze was er erg trots op. En toen ze zag dat desbetreffende spreeuw nog niet was uitgekozen toen de schemering begon te vallen en het tijd was om te eten, koos ze dan ook die uit. Eigen gevangen prooi smaakte beter toch? Ze nam het beestje mee richting de apprentice den. Het zag er nog niet zo druk uit, alleen Hauntpaw leek nog alleen te zijn. Ze zuchtte. Ze kende de oudere apprentice nog niet heel goed. Misschien was het dan maar eens tijd om het gesprek aan te gaan, in afwezigheid van beter gezelschap. Toen hij eenmaal naar haar knikte kwam ze er ook niet meer onderuit. ‘Heey!’ begroette ze hem met een vrolijke glimlach, waarna ze naast hem neerplofte en de spreeuw voor haar neer legde. ‘Wat een dagje zeg! Ik ben blij dat new-leaf er eindelijk weer is,’ begon ze meteen te ratelen. Ja, het jagen in de sneeuw miste ze absoluut niet! ‘Ik vond het zo irritant steeds de sneeuw tussen je tenen. Yuk!’