Voorzichtig stak een tortoiseshell hoofdje door de ingang van de apprentice den, haar kopje iets scheef houdende keek Poppypaw naar binnen. Dit was de eerste keer dat ze in de apprentice den zou gaan, en ze moest meteen een nest maken. Dat zou ze wel doen, dat zou der wel lukken. Met een ietwat koppige uitdrukking op haar gezichtje stapte ze nu helemaal naar binnen. Ze had een flinke pluk mos onder haar kin gedrukt en ze was er klaar voor. Ze zocht een leeg plekje uit bij de rand, al was ze heel erg stil zodat ze andere slapenden apprentices niet wakker zou maken, als er uberhaupt andere apprentices waren, ze kon het niet goed zien in het donker, en ze had nog niet goed genoeg geoefend op speuren om echt geuren te onderscheiden. Langzaam legde ze het mos neer en probeerde ze er een nest van te maken. Zo moeilijk zag het mos er niet uit, of niet dan? Maar het mosnest zag er helemaal niet uit als een nest. Ze fronste, dat was niet helemaal de bedoeling. Nogmaals probeerde ze er een nest van te vormen, koppig als ze was, vroeg ze niet om hulp.