Walking the same path

De kleine kitten, die al bijna Apprentice zou worden, zat een beetje voor zich uit te staren. Een Apprentice worden, het idee alleen al gaf haar onzekerheden. Ze was al niet heel zeker van zichzelf, maar door alles wat er gebeurt was... Ze wilde niet ook ontvoerd worden, ook al zou ze dan misschien wel haar zusje terug zien. Maar BloodClan leek geen fijne plek om te zijn dus.. Liever niet. Ze wist ook wel dat zodra ze Apprentice werd ze dingen leerde, ze zou veel sterker zijn dan toen Crabkit was geweest toen ze ontvoerd werd. Maar toch... Het idee...
Ze werd uit haar gedachten geholpen door Honorkit, die haar vrolijk begroette. Shrimpkit draaide haar kopje naar de jongere kitten en glimlachte kort naar haar. 'Hoi Honorkit. Wat is er?'

Haar vriendin glimlachte naar haar. 'Je bent toch niet bang? Je krijgt vast een goede mentor die je super veel kan leren en misschien kan jij dan in het kamp mij ook wat leren van wat jij geleerd hebt,' miauwde Honorkit vrolijk. Shrimpkit knipperde eventjes met haar blauwe oogjes, maar glimlachte toen flauwtjes.
'Ja, dat zal vast wel... Ik wil je heus wel dingetjes leren.' Ze vond het een beetje eng maar ze probeerde haar zelf maar in haar kopje te stampen dat ze er alleen maar beter van zou worden. En tijd doorbrengen met Honorkit vond ze ook geen probleem. Ze waardeerde het dat de jongere kitten haar wilde afleiden. 'Ik ben benieuwd wat ik als eerst ga leren... Ik heb best wel zin om te leren vissen,' miauwde ze en haar stem klonk ietsje vrolijker nu ze er aan dacht. Ze hield van vis en zwemmen in het beetje water in de Nursery vond ze inmiddels ook niet meer eng. Ze vond het zelfs leuk om te doen. Vissen en zwemmen, daar keek ze niet heel erg tegen op, dus dat was goed.

Honorkit gaf haar een vrolijk duwtje bij haar woorden. Shrimp keek haar aan met een klein glimlachje. Honorkit was zo lief voor haar. 'Je papa heeft je in ieder geval al leren zwemmen. Ik heb dat nog nooit gedaan, het lijkt mij koud!'
Ze keek haar vriendinnetje een beetje verbaasd aan. Nog nooit leren zwemmen? Dat leerde iedere kitten toch al van jonge leeftijd. Zij was tussen de twee en drie manen geweest toen. 'Nog niet? Het is wel een beetje koud ja, maar je went er aan. Ik vind het wel leuk om te doen.' Ze had het eerst spannend gevonden, zeker toen Crabkit Hermitkit bijna had verdronken. Maar ze had geoefend. 'Wil je anders pootje baden?' stelde Shrimp toen voor. Honorkit leerde zwemmen, daar dacht ze niet over. Maar gewoon eventjes pootje baden moest toch geen probleem zijn?

'Ik heb whitecough gehad, mocht het nog niet,' verklaarde Honorkit met een zacht stemmetje. 'Aaah...' Ja, dat verklaarde het. Ze glimlachte geruststellend naar haar, want dat was helemaal niet erg natuurlijk. Gelukkig was ze weer beter nu en hopelijk zou ze snel kunnen leren zwemmen. Shrimpkit vond het in ieder geval erg leuk om te doen!
Ze glimlachte blij toen haar nieuwe zusje - ook al kon ze Crabkit niet vervangen natuurlijk - vrolijk met haar oortjes trok. 'Ja hoor.'
'Oké, kom op dan.' Bij die woorden stond de kitten op en draaide om naar de Nursery. Ze stapte tussen de nesten door naar achteren, waar het beetje water was. 'Hierzo, hier is het ook minder koud,' miauwde ze en ze stapte als voorbeeld al het water in.

Ze had een paar stapjes gezet maar ze wilde het water niet tot haar buik laten komen. Gelukkig was ze flink gegroeid na haar eerste keer in het water, maar ze was nog steeds aan de kleine kant. En alhoewel het water hier warmer was dan buiten, was het nog steeds koud. Om het water bij haar buikje te hebben leek haar geen prettig idee, zeker niet als het niet per se hoefde.
Toen ze vond dat ze ver genoeg het water in gewaad was draaide ze zich om naar haar gekozen zusje. Ze zag hoe Honorkit even onwennig haar oren in haar nek sloeg, maar ze wende al snel. Ze glimlachte blij. 'Jaa, zie je, het is best lekker toch? Ik weet zeker dat je het goed gaat doen tijdens het zwemmen. Maar ik zal het je niet leren,' miauwde ze. Zij had immers alleen de basis dingen nog geleerd, en alleen maar in het rustige water in de Nursery. Ze vroeg zich af hoe het zal zijn als ze een Apprentice zou zijn. Zou het water niet veel te sterk voor haar zijn?

'Het is wel redelijk koud, maar in greenleaf is het denk ik best lekker,' miauwde Honorkit zachtjes.
Shrimpkit knikte en waadde naar de grijze kitten toe. 'Ja, dat denk ik ook. Ik heb het voor het eerst geprobeerd in leaf-fall, maar toen was het ook koud. Wel een stuk warmer dan nu, hoor,' grinnikte ze en ze spetterde zachtjes met haar pootje in het water. 'Vooral als het warm is zal het lekker verfrissend zijn, dat hoor ik tenminste,' glimlachte ze. Shrimpkit had het natuurlijk nog niet erg warm meegemaakt, dus waar ze op moest wachten wist ze niet precies. Maar als het water dan wel lekker koel zou zijn, dan moest het wel lekker weer zijn, bedacht ze.

Ze keek toe met een glimlach hoe Honorkit voorzichtig het water ontdekte. Ze dronk er wat van, wat haar gelijk ook de behoefte gaf om even wat te drinken. Snel likte ze wat water op en volgde haar gekozen zusje naar de kant - want ze zou nooit de plek van Crabkit in kunnen nemen. Niet dat dat Honorkits bedoeling was, dat wist zij ook wel. Maar nog steeds.
'Er is dan vast ook meer prooi, als ik de verhalen van de Elders moet geloven,' murmelde ze zacht. Shrimpkit knikte en schudde haar vachtje uit. Al had ze niet veel last van de kou door haar wintervacht, ze had toch wel de behoefte om in een warm nest te gaan liggen. 'Dan kunnen wij ook meer vangen, als ze eenmaal Apprentices zijn,' miauwde ze met een glimlachje.

Honorkit schudde ook haar vachtje uit nadat zij het had gedaan. Ze knikte bij haar woorden. Daarna stapte ze vrolijk op haar nest af. 'Maar eerst warm worden, je wordt vast een geweldige Warrior Shrimpkit, ik ben wel benieuwd wie onze mentoren worden en of we samen kunnen trainen later,' mauwde Honorkit zacht.
Shrimpkit volgde haar en keek haar aan. 'Dat denk ik wel hoor. En anders vraag ik het,' antwoordde ze met een glimlachje. Al is dat natuurlijk makkelijk gezegd nu dan gedaan later. 'Maar ik ben ook benieuwd ja. Ik hoop wel een lieve mentor...' Als ze een strenge mentor zou krijgen.. Ze wist niet of ze dat erg prettig ging vinden, maar het antwoord is niet.

Haar vriendin vertelde dat haar papa hun wel goede mentoren zou geven. Het klonk alsof ze alle vertrouwen in hem had, net zoals Shrimpkit alle vertrouwen in haar papa had. Ze glimlachte lichtjes, besluitend maar niet te vertellen dat ze de grote, grijze kater soms wel een beetje eng vond. Maar als Honorkit zei dat hij te vertrouwen was, dan geloofde ze dat met een volle 100%.
'Ik kan mij niet voorstellen dat een Warrior ooit boos op je wordt Shrimpkit, jij bent veelte lief!' sprak Honorkit vervolgens. Hierin klonk ze ook erg overtuigend. Shrimp giechelde zachtjes. 'Nawh, dat is lief van je, Honor. Jij bent ook veelte lief hoor!' miauwde ze en ze gaf haar gekozen zusje een speels kopje.

Honor lachte en dook ineen voordat ze haar aanviel. Shrimpkit merkte al snel dat het alleen speels was en ging lachend met haar mee. Ze belandde samen op de grond. 'Dankje, Shrimpkit. Ooit worden we goede Warriors. Jij bent sterk dan je denkt.'
Ze glimlachte naar Honorkit. 'Dank je... Jij bent ook veel sterker dan je denkt hoor,' miauwde ze met een knik. Warrior worden, het gaf haar nog steeds zenuwen. Maar ze was er al een stuk zekerder van dan eerst. En eerst moesten ze natuurlijk Apprentices worden. 'We zullen er een leuke tijd van maken, toch Honor?' Als ze wist dat ze tenminste iemand had, naast Hermit, naar wie ze altijd kon gaan, dan gaf dat haar al een stuk meer zekerheid.