[Hunting-Patrol] Bite me

Het was een vroege ochtend, gelukkig had Lucentnight haar niet al te lang laten trainen de dag ervoor omdat ze nog moest wennen aan het ritme dat was begonnen nu ze Apprentice was geworden. Haar conditie moest nog duidelijk beter worden met de Moons dat ze van haar Mentor en de andere volwassen katten van de Clan zou leren. Haar blauwe ogen had ze gesloten terwijl ze ontspannen in haar nest opgekruld lag terwijl het eerste ochtendlicht de den nog niet bereikte, echter was er een kat die haar wel stoorde. Een bekende, Warhound. Hij was de mentor van haar zus Celestialpaw, met wie ze wel eens slecht bloed had gehad. Beide waren koppig, en zeer verschillend in karakter, wat ervoor zorgde dat ze meer dan eens konden botsen. ’Honorpaw, wakker worden. Eet en wacht dan op mij.’ Klonk er enkel kalm en ferm, zonder warmte en zeer zakelijk. De jonge kattin opende haar ogen waarna ze zich meteen zonder mokken overeind hees en hem enkel nog een opmerking terug gaf voordat hij in de richting haar zus stapte. ’Is een muisje voldoende of heb ik meer nodig om het vol te houden?’ Ze wist niet hoe zwaar het zou worden en wilde niet onnodig een groot prooi pakken als dat niet nodig was, maar als ze anders sterk benadeeld zou worden wilde ze het ook weten. Ze had haar vraag op zachte stem gesteld, om zeker te zijn dat ze de andere Apprentices in de buurt niet zou wekken. Na het antwoord van Warhound stapte de jonge kattin naar buiten toe om bij de prooihoop een passende prooi uit te zoeken en er ook een voor Celestialpaw neer te leggen. Ze mocht dan niet veel voelen voor haar gezelschap tijdens deze training of Patrol, maar was ook vastbesloten zich volwassen te gedragen. ’Alsjeblieft, Celestialpaw,’ Sprak ze zacht voordat ze haar eten op at en netjes opruimde.

Zodra ze klaar waren gingen ze met een groep van vier op pad. Honorpaw stapte al snel in de richting van Lucentnight, niet omdat ze weinig met Celestialpaw te maken had maar omdat ze de steun en richting van haar mentor zocht. Ze had al snel geleerd dat haar Mentor er geen problemen mee had haar nieuwe dingen te leren en wilde zich niet al te veel focussen op de irritatie die ze jegens haar zus nog steeds af en toe voelde oplaaien. Ze had geen behoefte aan ruzie, en dus hoopte ze wat afstand te creëren tussen haar en de andere kattin. ’Goed, de apprentices mogen kiezen vandaag.’ Spon de kater geamuseerd terwijl hij samenzweerderig naar haar mentor keek. Honorpaw draaide zich naar hem toe terwijl hij op haar af stapte. ’Of we gaan vandaag jagen op muis en waterrat, en daarmee gaan we jullie leren om te sluipen en stil te zijn.’ Mauwde hij terwijl hij zijn gevlekte staart onder haar kin drukte, Honorpaw knipperde enkel met haar blauwe ogen voordat ze met haar snorharen trok. ’ Of we gaan jagen op vogels, waarvoor jullie gaan leren springen, en hoe je zonder twijfel snel aanvalt.’ De kater liep verder terwijl hij de volgende optie uitlegde voordat hij ging zitten. Ze waren op het licht begroeide gebied gekomen waar vast en zeker prooi schuil hield, waardoor het een goede plek was om te beginnen. ’Moeten we ook niet stil zijn voor vogels dan? Ik denk dat ze zo weg zijn als ze ons opmerken.’ Ze konden snel vliegen en opstijgen binnen enkele seconden, zo snel kon ze toch nooit springen? Haar blauwe ogen gleden naar Lucentnight terwijl ze haar half smekend een blik gunde, een stille kreet om hulp, immers wist ze niet wat ze met deze twee anderen aan moest. ’Het is mij om het even.’ Het leek haar iets makkelijker om te leren sluipen dan om iets snel te kunnen vangen, maar beide zouden een goede oefening zijn en ze wilde ook geen discussie startten met Celestialpaw die ongetwijfeld een sterke mening had.