Pantherclan Ceremony [4-20]

De leader was gisteren tot laat opgebleven. Er waren deze ceremonie erg veel dingen te regelen en koppelen qua nieuwe apprentices en hun mentoren. Dit was een lastigere ceremonie dan normaal; het was zijn eerste ceremonie als leider, en zijn jongste kroost werd alweer apprentice. Het leven ging zo snel. Gelukkig had Starclan hem de kracht geschonken om hiermee om te kunnen gaan. Hij werd niet meer overmand door zijn verdriet en kon zich staande houden. En belangrijke ceremonies organiseren.

Met een krachtige sprong landde hij op zijn den, de leader's den, waar hij sinds kort officieel in sliep. Het was nu zijn den, en hij hoorde er thuis. Al voelde het soms nog vreemd dat Butterstar er niet was als hij binnen liep. Met de bekende roep verzamelde hij zijn clan. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om zijn of haar eigen vis te vangen verzamelen voor een ceremonie!" Hij ging zitten, en wachtte tot iedereen naar voren gekomen was om zijn woorden aan te horen.

"De afgelopen tijd is moeilijk geweest voor ons. Heel moeilijk. Maar het ergste is voorbij. Newleaf is aangebroken en Riverclan zal vandaag heel veel nieuwe apprentices krijgen om te trainen, we zijn gezegend door Starclan en ik wil hen en voornamelijk Butterstar danken voor hun vertrouwen in mij." Kort sloot hij zijn ogen en deed hij een dankgebed naar zijn voorvaderen. Hij verwachtte dat de rest van zijn clan met hem mee zou doen.

"Nu is het tijd om alle kittens die er klaar voor zijn om apprentices te worden is naar voren te roepen! Hermitkit, Shrimpkit, Wiltedkit, Cryingkit, Whitekit, Honorkit, Mountainkit, Celestialkit, Tinykit en Bristlekit." Tien waren het er. Panther moest even op adem komen nadat hij al die namen uitgesproken had; een rapcarrière lag voor hem niet op de planning. Tien kleine bolletjes stonden voor hem te springen om eindelijk apprentice te mogen worden. Inclusief zijn eigen nest. Het was een ontzettend schattig gezicht. Hij begon met nest één, Icecream's kroost. "Hermitkit en Shrimpkit, jullie zullen vanaf vandaag bekend staan als Hermitpaw en Shrimppaw. Hermitpaw, jij zal getraind worden door Crystalshell en Shrimppaw, jouw mentor zal Littlefish zijn." Pantherstar wachtte tot ze allebei hun mentor begroet hadden, en ging toen verder naar het volgende nest. De twee kittens van Roseburn die nog in Riverclan waren - hij hoopte maar dat die kittens anders zouden worden dan hun moeder. Hij had er zijn twijfels bij, was bang dat ze haar ziel in zich zouden dragen. De leader kon er niks aan doen, hij was geen god en had zijn eigen persoonlijkheidsflaws. Discrimineren was daar soms één van. "Wiltedkit, Cryingkit kom maar naar voren. Jullie zullen vanaf vandaag Wiltedpaw en Cryingpaw heten. Wiltedpaw jouw mentor zal Larksong zijn en Cryingpaw jouw mentor zal Prairiefox zijn." Nadat ook zij elkaar begroet hadden, was het tijd om de volgende kitten aan te spreken. "Whitekit, ook jij zal vandaag apprentice worden en je zal vanaf nu Whitepaw heten. Jouw mentor is Sorrelpool." Nu was het tijd om zijn eigen kroost te benoemen. Eventjes twijfelde hij, hij kon ze ook voor altijd kittens houden. Een kleine grijns speelde om zijn lippen bij het idee, dat zou wat zijn. "Honorkit, Mountainkit, Celestialkit, Tinykit en Bristlekit. Het is ook jullie tijd om apprentice te zijn. Honorpaw, jouw mentor zal Lucentnight zijn. Mountainpaw, jij zult getraind worden door Quietcreek. Celestialpaw, jouw mentor zal Warhound zijn. Tinypaw, jouw mentor zal Aquamoon zijn en Bristlepaw, jij zult getraind worden door Lynxfang."

Het was flink puzzelen geweest maar nu had hij iedereen gehad. Gelukkig was dit alles voor nu, er waren geen andere rangwisselingen of dergelijke dus kon hij de ceremonie gaan afronden. "Ter afsluiting nog een mededeling; vanaf vandaag heten we geen Riverclan meer, maar Pantherclan. Riverclan wordt oud en saai en om onze tegenstanders te verrassen heb ik gekozen voor een naamverandering. Omdat ik nu de leider ben is het logisch dat de clan met zijn nieuwe naam ook mijn naam zal dragen, zoals onze voorvaderen dat ook gedaan hebben. Dus, vanaf nu heten wij Pantherclan. Ik verwacht dat jullie je door het nieuwe seizoen melden bij Crystalshell om mee te gaan op patrouilles. Dat was de ceremonie.

May the panther provide."

Lijstje:

_{Het was haar beurt, het was haar beuuuurt! Celestial danste vrolijk door de nursery heen terwijl haar moeder haar vacht helemaal mooi en proper probeerde te maken voor haar ceremonie. Voor nu was ze even helemaal happy, verschool er even geen plaaggeest in haar en was ze niet gemeen. Ze was voor nu eventjes een kitten die haar apprenticeceremonie zou krijgen, die razend benieuwd was wie haar mentor zou worden!
Het was een lange ceremonie vandaag, en ze zou pas later aan de beurt komen. Eerst waren alle andere nestjes aan de beurt! Met opgetrokken neusje keek ze ernaar en ongeduldig hupte ze van poot naar poot. Ja, ja! Toen werd haar nest opgenoemd! Ze keek toe hoe Honor en Mountain al een mentor kregen, en kort kneep ze haar ogen samen. Toen was het eindelijk haar beurt! De mentor die ze kreeg kende ze wel, maar niet zo goed. Ze wist niets van zijn karakter af maar wist dat het een gevlekte kater was, iets wat je niet vaak zag. Ze vond hem wel mooi. Celestial trippelde naar hem toe en drukte vol overgave haar neus tegen de zijne. Ja!!! Nu was het eindelijk zover.
De mededeling over hoe de clan plots van naam werd veranderd deed haar toch wel even verrast opkijken, en kort kantelde ze haar kopje. Hierna haalde ze haar schouders op, het kon haar eigenlijk niet schelen hoe ze heetten en het was wel cool want dat was haar papa's naam. Toch geloofde ze hem niet helemaal, want ze zag een speelse glinstering in zijn ogen en het was vandaag grapjesdag, dat had mama haar verteld en ze had al lekker wat grapjes uitgehaald. Over grapjes gesproken... "Wanneer beginnen we met trainen, mevrouw Warhound?" vroeg ze met dezelfde glinsterende ogen als haar papa.}

Shrimpkit was erg zenuwachtig. Ze wist dat het vandaag de dag was, dat het er aan zat te komen. Maar alsnog had ze stiekem wat extra tijd gewild. Nog wat extra tijd... Maar, ze kon dit. De kitten knikte haar kopje. Ik kan dit, sprak ze zichzelf moed in. Ze wachtte stilletjes af tot haar naam geroepen werd zodra Pantherstar de Ceremonie begon. De spanning werd erger toen zij als één van de eerste naar voren geroepen werd. Met licht trillende pootjes stapte ze met de rest van de Kittens naar voren.
Zenuwachtig likte Shrimpkit haar lippen. Een nieuwe golf van spanning ging door haar lichaam toen haar naam weer genoemd werd, samen met die van haar broer. 'Hermitkit en Shrimpkit, jullie zullen vanaf vandaag bekend staan als Hermitpaw en Shrimppaw. Hermitpaw, jij zal getraind worden door Crystalshell en Shrimppaw, jouw mentor zal Littlefish zijn,' sprak Pantherstar.
De gloednieuwe Apprentice ademde zachtjes uit en ze draaide om naar haar nieuwe mentor. Ze kende Littlefish niet erg goed, dus ze was benieuwd hoe ze was. Ze raakte het neusje aan en maakte plaats voor de rest van de Kittens.

Pantherstar had uiteindelijk nog een mededeling. Ze zouden nu dus PantherClan heten? Nou, Shrimppaw nu, moest er wel even aan wennen hoor. Maar oké... Ze draaide vervolgens om naar Littlefish. 'W-wanneer beginnen we? Moeten wij ook meedoen met de patrouilles?' Dat vond ze wel een spannend idee hoor, gelijk al mee doen met alles. Maar als ze in de buurt van haar mentor bleef zou het wel goed komen toch?

De calico kater liet zijn blik omhoog glijden naar de zon en zette pas bij. Hij wist exact hoe hard hij moest lopen, welke paden en kronkels hij moest nemen om op de precieze tijd die hij had voorgesteld bij het kamp te zijn. Het was namelijk een dag waarin hij, hoe zeldzaam het ook was, iets goeds wilde doen. Want zijn kleine kindje werd vandaag net een stapje groter. Cryingkit werd apprentice en hij vond het belangrijk om zijn trots aan het jong te tonen, zelfs al kon hij desbetreffende trots zelf niet ervaren. Nee hij zou het allemaal goed doen met dit kind. Alles volgens het boekje en zelfs beter dan dat. Soms vroeg hij zich af waarom hij zo goed zijn best deed voor dat kind. Het was zo makkelijk om dat meisje compleet kapot te maken, hij was alles wat ze had immers. En toch deed hij dat niet. Hij vermoedde dat dit kwam door zijn eigen jeugd en dat hij zijn kinderlijke zelf op het rosse beest projecteerde. Dat hij zichzelf kon zien in het kleine gestalte en hoe hij met ziekte deze clan in was gebracht. Hoe hij vreemd was aangekeken door zijn afkomst, door zijn lichamelijke verschillen. En hoe zijn broer en vader ieder greintje van zijn onschuld en des tijds verlegen maar vriendelijke persoonlijkheid eruit hadden geslagen. Zijn hoofd was anders dan die van andere katten. Zijn hart altijd leeg. Maar of hij zo ontstaan was of dat dit was wat er van hem was gemaakt bleef een raadsel. En misschien dat hij daarom Cryingkit tegen een soortgelijk lot probeerde te beschermen. Maar dat was een onderwerp waar hij nog langer over kon peinzen. Ze waren immers aangekomen op de apprentice benoeming. Zijn zilveren ogen keken vernauwt naar de grijze kater toen hij sprak over zijn kind. Hij wist over diens twijfels en ze frustreerde hem enorm. Maar hij wist dat hij hier niet over in discussie kon gaan. De mentor die zijn kind kreeg was echter beter. Prairiefox. Een goede meid, had wat pit. En als ze ook hersenen in haar schedel had zou ze heel goed op zijn meisje passen en zorgen dat ze gelukkig was onder diens training. Hij zou zich in ieder geval dicht met die band bemoeien.
Hij was braaf blijven zitten, in de veronderstelling dat de rest van de ceremonie voor hem niet meer van toepassing zou zijn. Hij bewoog met zijn oortjes toen de kinderen van de leader zelf werden genoemd. En tot zijn eigen verassing, zijn eigen naam achter een van hun. Hij zou de mentor zijn van Celestialpaw. Meteen sloegen zijn gedachtes op hol met de mogelijke ideeën waarom hij ineens een apprentice toegewezen had gekregen. Hij wist dat de grote kater hem niet mocht, en hij wist dat hij ervan bewust was hoe lui en onloyaal hij was. En toch had hij hem een apprentice toegwezen, en niet zomaar een, zijn eigen kroost. Had Pantherstar niet door hoeveel schade hij zou kunnen aanrichten in een enkele moon onder zijn training? Was deze keuze uit mentortekort gekomen? Nee, dan zou hij wel een andere apprentice hebben gekozen voor hem. Dit zou iets van een test moeten zijn. Een afweging van of hij dit kon. Oh dapper was hij toch. Van buiten kon je niks van zijn afwegingen zien, van hoe hij op dit moment probeerde te besluiten wat zijn aanpak zou worden. Maar toen kwam het hoopje wit met grijs zijn kant opgelopen en hij voelde haar snuitje. Onschuld. Hm. Dat maakte de hele situatie wat lastiger. Misschien was zij een goede stap om zijn vertrouwen van de clan meer zijn richting op de vormen. Hij drukte zijn eigen snuit kalm terug, om hierna net als de ander te luisteren naar de volgende mededeling, om zijn kop te schudden. Nee. Als de clan naar iemand vernoemd zou zijn was het wel naar háár. Maar nog voor de vuile smaak en herinneringen weer opkwamen hoorde hij de witte otter naast zich spreken. En hij grijnsde. “Oh wat een goede manieren voor een jongedame” Sprak hij met een lichte toon in zijn stem. “Nadat je je nest hebt neergelegd zullen we beginnen met vliegles en een cursus bomen klimmen. En als je een beetje meewerkt, mag je als beloning een modderbad nemen, misschien zelfs met extra wormen en kikkers” Hij gaf een knipoog, mee plagend. Om hierna met zijn snuit tegen haar schouder te duwen. “Je hebt een vossenlengte aan zon om je nest te maken, dan vertrekken we.”

Haar vacht tintelde toen haar naam viel. Ze zou mentor worden van Cryingpaw, en eigenlijk was ze heel blij met dit specifieke katje. Het was een dochtertje van Roseburn en Warhound, en ze voelde al meteen de blik van de calico kater op haar haken. Haar flapoortje draaide zijn kant op waarna ze hem met haar mooie blauwe ogen aankeek. Een glimlachje trok over haar lippen, alsof ze hem gerust wilde stellen. Ze zou goed voor zijn dochtertje zorgen hoor, daar hoefde hij zich geen zorgen over te maken. En trouwens, hij kreeg zijn eigen apprentice, misschien moest hij zich daar wat meer zorgen om maken voordat hij achter haar aan kwam~. Ze drukte haar neusje tegen die van Cryingpaw, met wie ze de aankomende moons aan de slag zou gaan. Het was haar eerste apprentice, maar ze wist zeker dat ze dit goed kon. Ze had er zin in, heel erg veel zin in zelfs. De ceremonie ging voorbij met een wat gekke mededeling waar Prairie niet teveel aandacht aan schonk. Ze had heus wel door dat het een grap was, het was immers de nationale dag van grappen en eerlijk gezegd was het nog niet zo'n slecht idee om iedereen ermee op te vrolijken. Maar zij had het te druk met haar nieuwe apprentice inlichten. "Leuk dat je mijn apprentice bent Cryingpaw," sprak ze zoet en gunde het katje een glimlach. Sierlijk sloeg ze haar staart om de ander heen. "Ik weet zeker dat we het ontzettend leuk gaan hebben samen. Ga maar gouw je nest in orde maken, en als je daar klaar mee ben mag je me komen opzoeken, ik zal in het kamp blijven voor je,"

_{Vandaag was de dag. Bristlekit voelde zenuwen aan haar pootjes bijten, maar ze voelde zich bovenal heel erg gespannen en blij. Ze had manen toegeleefd naar dit moment. Vandaar ook dat ze haar borstkas nog een aantal vlugge likken gaf, waarna ze met grote, ronde ogen omhoog keek naar haar vader die de grote rots op sprong. Dit was haar dag, de dag van haar en haar siblings. Bristlekit had moeite om op één plek te zitten, maar daarna werd haar nest eindelijk opgenoemd! Alsof ze geraakt was door bliksem sprong ze op, waarna ze zich bedacht dat ze zich niet meer als een kitten diende te gedragen, maar als een waardige apprentice. Een huiverige zucht ging door haar heen terwijl ze gespannen omhoog keek naar haar vader. Schiet. Nou. Op! Als allerlaatste was ze aan de beurt en Bristlekit voelde haar pootjes lichtjes trillen. Ze kon dit. Met haar kopje in de lucht geheven probeerde ze niks van haar angst te laten merken. Ze zou haar vader trots maken. Hoopvol keek ze omhoog terwijl haar vader haar haar nieuwe naam gaf, Bristlepaw. Ze voelde haar hart zwellen van trots en haar glimlach werd steeds breder. Lynxfang zou haar mentor zijn, een ervaren warrior zover Bristlepaw wist. Met grote uilenogen keek ze om of ze de warrior ergens zag, waarna ze op hem af liep om zijn neus aan te raken. "Wanneer beginnen we?" fluisterde ze enthousiast.}

Toen de Leader op zijn den sprong, stond Lynxfang al op, aangezien Pantherstar vast niet zomaar daar op sprong. Hij had dus ook gelijk, want enkele seconden later schalde de stem over het Camp, de katten oproepend. Samen met de anderen verzamelde Lynxfang zich bij de Leader, grote kans dat er weer een ceremonie zou zijn. Zouden er nieuwe Warriors komen? Hij vroeg het zich af,zover hij wist waren er nog geen Apprentices klaar met hun trainingen. Wel veel nieuwe Apprentices, daar had hij nog overgehad met Crystalshell. De kittens van Pantherstar zelf zouden nu waarschijnlijk wel aan hun trainingen beginnen, onder anderen. De grijze kater begon aan zijn ceremonie, Lynxfang had gelijk over dat er geen nieuwe Warriors zouden zijn nu, en riep de vele kittens naar voren. Lynxfang keek blij naar de kittens die niet konden wachten om te beginnen met het tweede deel van het clanbestaan. Nieuwe namen en mentors om ze te trainen, vele namen werden genoemd. Zijn eigen naam helaas nog niet en hij vroeg zich af of hij vandaag wel weer een mentor zou worden. Hij had tegen Crystalshell gezegd dat hij beschikbaar was, maar er waren vast veel meer die graag een Apprentice onder hun hoede wouden nemen. Uiteindelijk was Bristlekit als laatste aan de beurt en bij haar viel toch nog zijn eigen naam. Hij was dus de mentor van Bristlepaw, die hem al ontdekt had en op hem af kwam lopen. Terwijl ze zijn neus aanraakte, vroeg ze fluisterend wanneer ze zouden beginnen. Lynxfang lachte, iemand had er duidelijk zin in. "Wacht even''beantwoorde hij, want haar vader had nog een mededeling.

Ok. Lynxfang had gedacht dat hij inmiddels wel het vertrouwen had in Pantherstar, maar dat vertrouwen was misschien niet zo erg verdient geweest. Pantherclan? Werkelijk? Bijna wou hij er niet al te vrolijk op reageren, totdat hij zich bedacht dat al meer katten grapjes hadden uitgehaald vandaag. Dus grote kans dat dit ook zo'n grap was, al was het een rare. "Is zijn plan om de andere clans om te laten brengen door het lachen?''merkte hij op tegen zijn kersverse Apprentice, ook al zei hij het luid genoeg zodat de anderen, inclusief Pantherstar, het konden horen. "Ok, Bristlepaw, ga maar eerst vlug een plek uitzoeken in je nieuwe den''zei hij daarna Bristlepaw, want dat was tenslotte belangrijk.

Ze was vroeg uit de veren om alles en iedereen klaar te maken voor de komende ceremonie. Vandaag was et zover, haar kittens zouden hun apprenticenaam krijgen. Ze had niet zoveel zenuwen als de eerste keer, maar toch was dit een dubbel gevoel voor een moeder, een queen. Celestial was er alvast helemaal klaar voor, dat straalde haar houding en enthousiasme uit. Bristlekit was ook enthousiast, maar kwam ingetogen over. Het was een spannende overstap. Over enthousiasme gesproken. Zowat de hele nursery hing vol met deze sfeer, enthousiasme, spanning en zelfs een beetje verdriet. Er werden maar liefst 10 kittens apprentice! Ze liep achter haar neste naar buiten, zorgde dat elke kitten mee was en zette zich achter de hoop kittens neer. Ze stond vlak achter haar nest en glimlachte even, waarna haar blik naar Pantherstar ging. Het enthousiasme zat niet alleen bij de kittens, maar stak ook haar aan. Het liet haar vergeten dat de kittens zometeen niet langer alleen haar verantwoordelijkheid waren. Andere warriors zouden hun kennis en vaardigheden met hun delen. Daar kwam het dan, ze kregen hun nieuwe namen. "Honorkit, Mountainkit, Celestialkit, Tinykit en Bristlekit. Het is ook jullie tijd om apprentice te zijn. Honorpaw, jouw mentor zal Lucentnight zijn. Mountainpaw, jij zult getraind worden door Quietcreek. Celestialpaw, jouw mentor zal Warhound zijn. Tinypaw, jouw mentor zal Aquamoon zijn en Bristlepaw, jij zult getraind worden door Lynxfang." Even beet ze op haar lip en duwde ze haar nageltjes in het zand onder zich toen ze haar kittens één voor één zag weg stappen naar hun nieuwe mentor. Ze hield een glimlach op haar snoetje, maar van binnen was ze niet zo heel blij. Het was een steek in haar hart, wat ze op voorhand al had zien aankomen. Haar kittens, haar babies, waren geen kittens meer.

Toen hij zijn eigen naam uit Pantherstars mond hoorde komen schoot hij als een speer naar buiten en ging hij naast Shrimpkit zitten. Dit was het moment. Vandaag zou hij eindelijk apprentice worden. Wie zou zijn mentor worden? Zijn vader zou er vast geen apprentice bij krijgen, maar Quietcreek was een goede optie. Hij had hem een rondleiding gegeven door de warrior's den en was dus erg cool. Zolang er maar zo'n persoon voor hem werd uitgekozen was het goed. Terwijl hij wachtte op de leider dacht hij met verdriet aan Crabkit, die nu eigenlijk Crabpaw zou gaan heten. Ze hoorde nu naast hem en zijn zusje te zitten, maar nee. BloodClan had haar gehersenspoeld. Het goede nieuws was dat hij haar vanaf vandaag kon gaan redden. Maar voor nu was het even één ding tegelijk. Verrast sprong hij overeind toen hij en Shrimp als eersten aan de beurt waren. Dat had hij niet verwacht. Even was hij al zijn zorgen vergeten, maar bij de woorden "jij zal getraind worden door Crystalshell" besefte hij dat er zojuist een bij was gekomen. Serieus? Dit kon ook alleen hem overkomen. De leukste tijd van zijn leven werd nu gecontroleerd door de grootste zeikerd die hij kende. Eigenlijk had hij helemaal geen zin om haar te gaan begroeten, maar hij wist dat het van hem verwacht werd. Zijn irritatie verbergend stapte hij op haar af en duwde hij kort zijn neus tegen de hare, waarna hij opzij stapte voor de andere kittens. Dit gingen een paar lange moons worden.

Tag: Crystalshell

Ze had hier zo lang op gewacht. Dit was haar lot, het lot waar ze al zo lang op wachtte. Eindelijk zou ze bekend staan als Whitepaw, een loyale, lieve, sterke, maar toch koppige rossige apprentice. En toen was het zover. De woorden kwamen uit de leaders mond. 'Whitekit, ook jij zal vandaag apprentice worden en je zal vanaf nu Whitepaw heten. Jouw mentor is Sorrelpool.'. Whitekit werd eindelijk Whitepaw. Ze had natuurlijk wel een andere mentor verwacht, maar waarschijnlijk was Sorrelpool ook wel goed voor haar, dacht ze. De rossige apprentice was nog nooit zo vrolijk geweest. Nu moest ze niet meer vastzitten in een nursery, ze kon gewoon naar buiten wanneer ze maar wilde. Nieuwe slaapplekjes, trainen, allemaal te gek!, dat waren de blije gedachten in haar kop. De rossige kattin zocht naar haar nieuwe mentor, en zodra ze die vond liep ze er naartoe.
'Wanneer zal de eerste training plaatsvinden?', vroeg ze aan Sorrelpool met grote, groene ogen.

Tag: Sorrelpool

Pantherstar's eerste gewone ceremony, en het zou een grote worden. De hele Nursery-populatie leek wel aanwezig te zijn. Crystalshell stond vooraan de groep die zich verzamelde voor het Leader's den. Ze keek op naar Pantherstar en wachtte af. Hij benoemde Butterstar's dood nogmaals en Crystalshell boog even haar kop. Nog steeds was het vreemd dat ze er niet meer was. Al zolang als zij zich kon herinneren was Butterstar hun leader geweest. Toen waren de eerste nieuwe apprentices aan de beurt. Te beginnen met haar eigen kleinkinderen. Crystalshell glimlachte terwijl ze toekeek hoe ze naar voren kwamen. Hermitkit werd Hermitpaw en kreeg.. Haar als mentor. Crystalshell liep rustig op het crèmekleurige katertje af. Ze wist dat hij haar niet heel diep in zijn hart gesloten had, en ze zag dat zijn uiterste best deed om zijn teleurstelling te verbergen. Hij had duidelijk gehoopt op iemand die hem een beetje zijn gang zou laten gaan, die hij 'cool' vond. Maar hij kreeg haar. Hun aanraking was al voorbij voordat ze hem echt gevoeld had en Crystalshell liep met hem mee om plaats te maken voor de rest. "Kijk niet zo zuur." Fluisterde ze tussen haar tanden door terwijl ze luisterde naar de rest van de benoemingen. Ze begon Pantherstar's beslissing steeds meer te waarderen, Hermitkit kon wel een stevig lesje discipline gebruiken. Ze grinnikte zachtjes toen ze het grapje van de leader hoorde, hoewel ze onder de jongste katten hier en daar wel bezorgde gezichtjes zag. Toen was de ceremony voorbij en stond ze daar met Hermitpaw. "Als je klaar bent met je waardering voor me uitten mag je een slaapplek gaan zoeken. En daarna ontmoet je me bij de uitgang van het kamp. We beginnen meteen." Nee, ze deed niet echt haar best om zijn vriendin te worden.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorkit loog als ze zei dat ze het niet spannend vond, want dat was het zeker. Haar vader zou voor het eerst als Leader een ceremonie houden, en dat betekende dat hij vol trots op de grote den mocht staan terwijl hij haar en vele andere kittens een mentor zou geven. Ergens was de parelgrijze kitten nog steeds bang dat hij boos was op haar en Celestialkit voor de ruzie van iets meer dan een Moon geleden. Trots was ze ergens wel, of hoopvol, immers was ze nu oud genoeg om zichzelf te gaan bewijzen, en bewijzen wilde ze zichzelf. Ergens zou ze de liefdevolle Nursery ook gaan missen, haar moeder's warme vacht en zachte stem was iets waar ze in de afgelopen zes Moons erg gehecht aan was geraakt. Ook zou ze het spelen met de andere kittens achter zich moeten laten, het was gelukkig geen Leafbare meer, maar de Apprentices zouden het ongetwijfeld nog steeds druk krijgen. Honorkit kon zich nog niet indenken hoe het zou zijn, om buiten het kamp te komen met een van de Warriors en te leren hoe ze er zelf een moest zijn. Ze was nog maar een keer buiten het kamp geweest, toen ze afscheid hadden genomen van Butterstar, daarnaast had ze beloofd aan Shrimpkit er altijd voor haar te zijn. Het betekende wel dat ze haar zenuwen niet al te veel kon laten zien, immers was de jonge kattin beschermend geworden over haar beste vriendin. Zelfs al had ze niet zoveel met diens broer, Hermitkit.

De zes Moons oude kitten had deze spanning niet verwacht, maar toch leek het erop dat ook zij, de normaal redelijk rustige Honorkit dingen eng kon vinden. Haar blauwe ogen glinsterden terwijl ze haar moeder een laatste kopje gaf voordat ze plaats nam naast Shrimpkit. De stem van haar vader galmde inmiddels al over het kamp. 'Laat alle katten die oud genoeg zijn om zijn of haar eigen vis te vangen verzamelen voor een ceremonie!' Bekende woorden die voor haar vader, Butterstar nog had uitgesproken. De kitten draaide haar kopje nog even om naar haar moeder voordat ze zich weer op haar vader focuste. De warme, bekende gestalte van haar moeder achter haar, deed wonderen. Het was niet dat ze bang was, maar ze wist gewoon vrij weinig over haar toekomstige mentor. De meeste Warriors mocht ze gelukkig wel, en ze bleek vaak ook niet een moeilijke kitten te zijn. Zelden sprak ze negatief over anderen, voornamelijk omdat ze in de meeste wel iets positiefs zag. Een grote fout van de kitten was echter dat ze niet vergevingsgezind was, dus bepaalde katten zou ze niet kunnen verdragen om mee te moeten werken.

'De afgelopen tijd is moeilijk geweest voor ons. Heel moeilijk. Maar het ergste is voorbij. Newleaf is aangebroken en Riverclan zal vandaag heel veel nieuwe apprentices krijgen om te trainen, we zijn gezegend door Starclan en ik wil hen en voornamelijk Butterstar danken voor hun vertrouwen in mij.' Klonk de eerbiedige stem van de donkergrijze kater terwijl hij de ceremonie begon. Hij zag er sterk en krachtig uit, net zoals Butterstar voor hem. De jonge kattin bleef gespannen zitten terwijl ze zocht naar haar moeder, ze wist dat haar papa de vorige Leader nog steeds miste, en mama ongetwijfeld ook. Niet dat ze er iets aan kon veranderen, immers was ze niet in staat doden weer tot leven te wekken. 'Nu is het tijd om alle kittens die er klaar voor zijn om apprentices te worden is naar voren te roepen! Hermitkit, Shrimpkit, Wiltedkit, Cryingkit, Whitekit, Honorkit, Mountainkit, Celestialkit, Tinykit en Bristlekit.' Tien kittens zouden vandaag beginnen met de opleiding, vele van hen kende de kitten redelijk goed, afgezien van Wiltedkit en Cryingkit immers had ze met hun niet zo vaak gespeeld. Wellicht omdat ze zelf al wel aardig wat nestgenootjes had en ook veel met Shrimpkit deed. Hermitkit was ze nog niet zo zeker over, hij was altijd pesterig geweest naar haar, maar voor haar beste vriendin probeerde ze het een niet al te groot probleem te maken. 'Hermitkit en Shrimpkit, jullie zullen vanaf vandaag bekend staan als Hermitpaw en Shrimppaw. Hermitpaw, jij zal getraind worden door Crystalshell en Shrimppaw, jouw mentor zal Littlefish zijn.' Littlefish kende de zes Moons oude kitten wel, en Crystalshell al helemaal. Dat waren twee super vriendelijke katten al verwachtte ze wel dat de Deputy ook erg streng kon zijn. Zeker als een Apprentice zich niet op de juiste manier gedroeg. Een warme glimlach verscheen op het gezicht van Honorkit terwijl ze haar vriendin vrolijk aan keek, ze had het geweten! Papa gaf haar vriendin echt geen slechte mentor. 'Wiltedkit, Cryingkit kom maar naar voren. Jullie zullen vanaf vandaag Wiltedpaw en Cryingpaw heten. Wiltedpaw jouw mentor zal Larksong zijn en Cryingpaw jouw mentor zal Prairiefox zijn.' De twee kittens die ze niet goed had gekend ondanks dat ze samen in de Nursery waren opgegroeid waren aan de beurt. Beide Warriors kende ze ook alleen van gezicht waardoor ze geïnteresseerd een blik op hen wierp. Het kon zo maar zo zijn dat ze een keer samen op pad gingen. Waren ze al bijna aan de beurt of was papa van plan hen als laatste pas de mentoren te geven? 'Whitekit, ook jij zal vandaag apprentice worden en je zal vanaf nu Whitepaw heten. Jouw mentor is Sorrelpool.' Whitepaw had ze wel eens gezien, ze leek op afstandje altijd wel vriendelijk, toch had ze ook daarmee minder opgetrokken dan met haar nestgenoten en gekozen zus Shrimppaw. Haar vader viel stil, alsof hij even twijfelde, of misschien omdat hij altijd over beschermend over hen was en nog tijd nodig had om zeker te zijn van zijn keuze. Wat het ook was, de jonge kattin keek hem met grote ogen aan. 'Honorkit, Mountainkit, Celestialkit, Tinykit en Bristlekit. Het is ook jullie tijd om apprentice te zijn. Honorpaw, jouw mentor zal Lucentnight zijn. Mountainpaw, jij zult getraind worden door Quietcreek. Celestialpaw, jouw mentor zal Warhound zijn. Tinypaw, jouw mentor zal Aquamoon zijn en Bristlepaw, jij zult getraind worden door Lynxfang.' Stiekem was ze blij niet getraind te worden door Aquamoon, dat was een ramp geweest, ze herinnerde zich namelijk nog de vraag die aan haar was gesteld door de kattin toen Butterstar was overleden. Lucentnight was een Warrior waarmee ze nog niet in het kamp had gespeeld, maar ze wist natuurlijk wel hoe de ander er uit zag. Zwart als de nacht, en gespierd. Kort zocht de pas benoemde Apprentice naar de groene ogen van haar mentor, voordat ze haar vader weer hoorde spreken. 'Ter afsluiting nog een mededeling; vanaf vandaag heten we geen Riverclan meer, maar Pantherclan. Riverclan wordt oud en saai en om onze tegenstanders te verrassen heb ik gekozen voor een naamverandering. Omdat ik nu de leider ben is het logisch dat de clan met zijn nieuwe naam ook mijn naam zal dragen, zoals onze voorvaderen dat ook gedaan hebben. Dus, vanaf nu heten wij Pantherclan. Ik verwacht dat jullie je door het nieuwe seizoen melden bij Crystalshell om mee te gaan op patrouilles. Dat was de ceremonie.

May the panther provide.' Dit was sowieso een grap, haar vader kon vast niet laten zijn kittens ook te inspireren op grapjesdag. Zelfs al dachten de meeste katten dat hij super streng en misschien zelfs hard kon zijn, haar papa had een lief hart. De jonge Apprentice draaide zich om naar de pikzarte kattin voordat ze voorzichtig naar haar toe stapte en haar neusje tegen die van haar mentor drukte. 'Hallo?' Klonk er zacht maar krachtig, ook al was de spanning in haar blauwe ogen te lezen. 'Lucentnight?' Begon ze nadenkend, terwijl haar blik naar Shrimppaw schoot die ondertussen haar mentor ook had gevonden. 'Ik had Shrimppaw beloofd er voor haar te zijn, dus wilde ik vragen of je het oke vind dat ik nu nog even snel naar haar toe loop, en haar feliciteer voordat we verder spreken?' De jonge kattin wachtte nauwelijks op antwoord voordat ze naar haar beste vriendin toe stapte en haar voorzichtig een neusje tegen diens schouder gaf. 'Gefeliciteerd, Shrimppaw!' Mauwde ze zo luchtig mogelijk voordat ze naar Littlefish glimlachte. 'Littlefish is harstikke aardig.' Sprak ze vrolijk, immers kende ze de gevlekte kattin van eerdere ontmoetingen toen ze nog erg jong was geweest. Honorpaw keek kort om zich heen voordat ze haar mentor weer vond en op haar af stapte voor een tweede keer. 'Ehm..wat is het plan eigenlijk?' Mauwde ze op een zachte toon terwijl ze de ander afwachtend aan keek. Wellicht dat ze later kon vragen een keer samen te trainen met Shrimppaw en Littlefish, immers was het duidelijk dat haar vriendin best onzeker was en zich beter voelde bij bekende.

words: 1446 | tag: Lucentnight, Shrimppaw, Littlefish, Silvercloud & Pantherstar

∎ ◣ ◥

Voordat haar mentor kon antwoorden werd ze begroet door Honorpaw. 'Gefeliciteerd, Shrimppaw!' mauwde haar vriendin. 'Littlefish is hartstikke aardig,' sprak ze vrolijk. Shrimppaw glimlachte verlegen. Als Honorpaw haar aardig vond dan moest het vast wel goed komen, bedacht ze. 'Dankjewel Honorpaw! Jij ook gefeliciteerd!' miauwde ze en ze gaf de grijze Apprentice snel een kopje voordat deze weer richting haar mentor ging.

Het was weer bijna tijd voor een ceremonie, dus was Aquamoon snel nog even wezen jagen zodat ze op tijd terug was. Met een twee tal vissen kwam de zilver gevlekte poes de tunnel net door toen Pantherstar de clan bijeen riep. Snel trippelde ze naar de hoop verse prooi en na de prooi neer gelegd te hebben trippelde ze snel naar de rest toe en ging op een plekje zitten waar ze gemakkelijk naar hun nieuwe leider kon kijken. Hij begon en zij luisterde met aandacht tot haar naam geroepen werd. Aquamoon kwam naar voren en boog haar kop lichtjes naar haar nieuwe leerling toe om deze even aan te raken en knipperde zacht met haar ogen voor ze zich weer oprichten en terug liep naar haar plaatst. Ze zou wachten tot de ceremonie af gelopen was voor ze Tinypaw mee naar buiten zou nemen. De naamsverandering kwam een beetje als een verrassing. Het was toch altijd rivierclan geweest? Anders hadden ze wel Butterclan geheten als de clanleider de clannaam zomaar kon veranderen. Ze was te verrast om er iets op te kunnen zeggen. Maakte Pantherstar nu een grapje??? Maar daar leek het niet op want de ceremonie was over. Nog deels verward door de uitspraak over het veranderen van naam Stond ze op en trippelde richting Tinypaw. 'Okay, Tinypaw. Laten we eerst naar de leerlingen den toe gaan Daarna gaan we meteen het terretorium verkennen.'miauwde Aqua vriendelijk naar haar nieuwe leerling en wees richting het gedeelte waar elke leerling sliep.

Sorrelpool had zich aan de rand van de menigte geplaatst, haar lange gevederde staart om zich heen geslagen. Ze wist dat het dringen geblazen was in de nursery. Een aantal grote nesten zouden apprentice worden, en toen Pantherstar alle namen opnoemde had ze medelijden met de queens die de afgelopen dagen met tien volgroeide kittens in de nursery waren opgescheept. Ze grinnikte toen ze het gedrang van de kleintjes zag. Ze verwachte niet dat ze zelf weer een apprentice zou krijgen, nu ze Lionpaw trainde. De jonge kater was erg ijverig en een snelle leerling. Hij zou een goede warrior worden, maar hij moest ook nog veel leren. Ze hoopte stiekem dat Pantherstar Seamist zou vertrouwen met haar eerste apprentice, ook al was ze zelf ook nog maar jong. De eerste apprentices werden gekoppeld aan hun mentor. Ze gaf nog een knipoog aan Shrimppaw toen ze naar voren stapte. Ze had het nog met haar erover gehad hoe nerveus ze was geweest, maar haar woorden waren waarheid geworden: het was allemaal goed. Ze kreeg Littlefish als mentor, en Sorrelpool knikte. Shrimpkit kon wel wat van dat onvermoeibare, vrolijke enthousiasme gebruiken.

Maar niet veel daarna werd háár naam ook nog genoemd. Nog een apprentice onder haar hoede. Ze snorde, toch wel vereerd met de verantwoordelijkheden die ze kreeg. Het was altijd leuk. Sorrelpool kwam naar voren en begroette de rood met witte apprentice. Whitepaw, haar nieuwe projectje. Ze gaf haar een glimlachje, waarna ze weer tussen de rest van de katten plaats nam om ook Pantherstars eigen nest ruimte te geven hun nieuwe mentors te ontmoeten. Na de mededeling dat RiverClan PantherClan was geworden, wat een frons en een boze zwiep van haar staart opleverde, kwam haar kersverse apprentice al naar haar toe gewandeld. Meteen was het een drukke boel op de opening, toen alle apprentices tegelijkertijd leken te kwetteren. Ze glimlachte toen Whitepaw vroeg wanneer de eerste training was. Ze hield wel van een beetje enthousiasme. ‘Vandaag nog,’ antwoordde ze haar vraag. Ze wierp een blik op de apprentice den. ‘Maar het is nu al dringen bij de apprentice den. Zoek eerst maar snel een nieuw plekje op en ontmoet me weer zodra je klaar bent.’ Ze gaf een bemoedigende glimlach. Hét perfecte plekje tussen je vrienden vinden was natuurlijk ook super belangrijk. Training kon daarna wel, ze hadden nog zonlicht genoeg over.

Met haar staart strak om haar poten geslagen keek ze toe. Pantherstar was een ceremonie begonnen, vaak was ze niet aanwezig bij dit soort evenementen, niet altijd geïnteresseerd in altijd het zelfde riedeltje. Gelukkig was ze ditmaal van te voren gewaarschuwd door de nieuwe Leader van Riverclan. Hij had namelijk een apprentice die hij haar wou aanwijzen. Wie dit werd was nog een verassing en het was moeilijk gissen voor de zwarte warrior, vandaag werden er namelijk wel liefs tien kittens apprentice. De eerste kittens kregen hun mentor toegewezen en haar naam zat er niet tussen. Met een ongeduldige flik van haar oor bleef ze luisteren. Had Pantherstar haar in de maling genomen? Haar met een smoes hier heen geleid zodat ze vaker de standaard ceremonies zou bijwonen? Hm. Het zou haar niet verbazen. Lucentnight stond zachtjes op, van plan om wat nuttiger's te doen, totdat haar naam ineens wel uitgesproken werd. Met een kleine verassing in haar ogen spitste ze haar oren en kwam met rustige stappen naar voren. Ze wist niet goed wat te doen, het was haar eerste keer dat ze deze ritueel deed. Snel spiekte ze bij de andere warrior en deed hen na: De zwarte she-cat boog haar kop en raakte zachtjes de neus aan van Honorkit, haar eerste apprentice en ook nog eens de dochter van Pantherstar. De vacht in haar nek prikkelde trots maar ook een beetje voorzichtig. Vanaf de buitenkant kwam Lucentnight over als een stoere warrior maar van binnen was ze eigenlijk een zacht gekookt eitje dat nog wel eens onzeker kon zijn. Ze hoopte dat ze Honorkit goed genoeg kon trainen. Ze trok zich terug en wachtte af tot de ceremonie afgesloten werd. Pantherstar maakte een duidelijke grap maar hier reageerde ze voor de rest niet uitgebreid op. Ze wou graag kennismaken met Honorki-paw. Ze was niet de beste in omgang met jonge katten maar ze was gebrand om het goed te doen. De warrior liep met een sterke uitstraling naar haar apprentice die haar al direct een vraag stelde. De she-cat luisterde en gaf haar daarna een klein goedkeurend knikje. Vooruit. Ze wachtte af tot de grijze apprentice weer terugkeerde en toen ze dit deed vroeg ze af wat ze gingen doen. Lucentnight keek naar de andere apprentices en diens mentoren. Iedereen mocht hun nesten al gaan uitzoeken in de den maar de zwarte she-cat had wat anders in gedachten. ''Wij zullen later vandaag pas een nieuwe nest voor je uitzoeken. Ik denk dat Shrimppaw vast wel een plekje naast haar voor je overhoudt, dus daar hoef je je geen zorgen om te maken.'' Sprak ze kalm met een kleine glimlach. Haar blik ging naar de kampuitgang. ''Heb je al gegeten?" Vroeg ze toen toen ze haar ogen weer rustig liet afglijden naar de jonge she-cat. ''Zo ja, dan kunnen we vertrekken. Anders moet je nog snel een muisje van de prooistapel halen.'' Ze had geen intensieve training in de planning maar een lege maag was altijd vervelend als je moest opletten.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw kende haar mentor nog niet zo goed, en wist enkel dat het een redelijke jonge Warrior was, maar als haar vader haar toevertrouwde aan de pikzwarte kattin dan zou het een goede Riverclanner zijn. Immers was haar vader zeer beschermend over zijn kinderen, iets dat haar altijd veilig had doen voelen in de Clan, het had er ook voor gezorgd dat de kitten met een ware Warriormentaliteit was opgegroeid, ze had geleerd er voor de Clan te zijn, trouw te zijn en zich altijd goed te gedragen, zelfs als ze af en toe nog steeds een speels en kinderlijk randje had, werd het vaak toch duidelijk dat ze een evenbeeld was van haar vader, niet in vacht of uiterlijk, maar voornamelijk in haar gedrag. Ze was niet super vergevingsgezind, het was niet dat ze een kat snel haatte, maar vergeven deed ze niet, het was een kans en dan hield het op. Wellicht omdat ze als ze beledigd werd ook erg snel boos werd en omdat ze zeer veel waarde gaf aan de bestaande regels en wetten van Riverclan, ze was eervol, ze deed haar naam dan ook zeker eer. Honorpaw raakte dan ook de neus van haar mentor aan toen deze op haar af was gestapt tijdens de woorden van haar vader, waarna een klein glimlachje op haar snuit ontstond voordat ze haar aandacht op de rest van de ceremonie richtte. Het was grapjesdag en zelfs haar vader deed zijn best om aan de traditie te voldoen, wellicht omdat er wel at humor nodig was in de Clan, zeker na de dood van Butterstar die er hard had ingeslagen.

Haar mentor kwam al weer naar haar toegelopen, nadat ze de zwarte vacht was gaan zoeken waardoor de jonge Apprentice meteen met een vraag op haar af kwam. Het was niet dat ze haar niet had willen leren kennen, of dat ze haar afwees, het was meer dat ze duidelijk zorgzaam was naar de andere clangenoten, iets dat een goede eigenschap was voor een kattin die zo jong was als Honorpaw, het beloofde veel voor de komende generaties. Lucentnight knikte enkel goedkeurend waardoor er een dankbaar gesnor uit de borstkas van Honorpaw rees voordat ze snel naar Shrimppaw liep, welke bij haar mentor Littlefish stond. 'Dankjewel Honorpaw! Jij ook gefeliciteerd!' Mauwde de lichtgekleurde Apprentice, terwijl ze dankbaar een kopje gaf voordat Honorpaw weer naar haar Mentor toe liep. Daar aangekomen kon het niet anders dan dat Honorpaw haar vroeg wat de plannen waren, immers was elke Mentor anders en had ze ergens het vermoeden dat het met Lucentnight nog wel interessant kon gaan worden. Het lag wellicht aan de alerte glinstering in diens ogen, of de warmte die de kattin ergens toch wel uit straalde, wat het ook was; ze wist bijna zeker dat er ook wat onverwachte dingen naar haar toe gegooid zouden worden. ’Wij zullen later vandaag pas een nieuwe nest voor je uitzoeken. Ik denk dat Shrimppaw vast wel een plekje naast haar voor je overhoudt, dus daar hoef je je geen zorgen om te maken.'’ Sprak de zwarte kattin kalm met een kleine glimlach. Haar groene blik ging naar de kampuitgang. ’Heb je al gegeten?’ Vroeg ze toen ze haar ogen weer rustig liet afglijden naar de jonge kattin. 'Zo ja, dan kunnen we vertrekken. Anders moet je nog snel een muisje van de prooistapel halen.' Honorpaw schudde kort haar hoofd bij de laatste zin terwijl ze met een oortje trok. ’Ik heb nog niet gegeten. Ik denk dat Shrimppaw inderdaad wel een nest voor mij overhoudt.’ Haar vriendin zou haar vast niet vergeten, daarnaast had ze anders voor enkele Moons een wat mindere plek om te slapen, of zou ze desnoods bij een van de andere Apprentices in het nest kruipen als het echt koud of nat werd. Kortom, ze zag er geen groot probleem in om nu al te vertrekken. Nadat ze de andere kattin had aangekeken, sprintte ze snel naar de prooihoop om daar een muisje vanaf te pakken welke ze zo snel mogelijk naar binnen werkte en wiens botten ze netjes opruimde, hierna stapte ze naar de kampuitgang waar haar mentor al op haar wachtte.

words: 694 | tag: Lucentnight, Shrimppaw, Littlefish

∎ ◣ ◥

Dit was normaal de taak van een queen van de moeder van de aanstaande apprentices. Zijn herinneringen gingen terug naar de dag dat hij apprentice was geworden. Dat was in de bergen geweest. Het leek alweer zo lang geleden, dat Butterstar haar neus tegen de zijne aan had geduwd. De broertjes hadden naast elkaar gezeten, toen Firekit en hij. Als kitten hadden ze alles samen gedaan, dat was nu wel een beetje anders. Zijn broer was nog steeds heel erg belangrijk voor hem, maar zijn leven had zich uitgebreid. Er was steeds een beetje meer bijgekomen, leuke dingen en ellende. Soms was de balans daarin zoek en op een ander moment had hij die weer gevonden. Zo was het leven, dat was het pad die zij allemaal moesten bewandelen. Zijn gedachten gingen verder naar hun moeder. Crystalshell had er alles aan gedaan om hun een goede jeugd te geven, om de reis niet te zwaar te maken. Dat was een fysieke reis geweest. Zijn kittens maakten ook een reis, maar dan een mentale. Een struggle in hun jonge kopjes, wat alles te maken had met hun zusje. Hun zusje Crab, of Skadi nu. Hij likte de vachten van Hermitkit en Shrimpkit schoon totdat ze blonken. “Zo.” Glimlachte hij met een trotse gloed in zijn helderblauwe ogen. “Jullie zijn er klaar voor.” Hij gaf ze een knikje. Ze waren er zeker klaar voor. Hij hoopte maar dat ze zijn woorden altijd in hun achterkopjes hielden. Dat ze nooit zouden vergeten wat hij ze had verteld. Met name over hun zusje en dat ze hen niet meer wilde zien. Hij wilde niet dat ze nogmaals pijn zouden lijden. Dat hadden ze al veel te veel gedaan in het begin van hun leven. Hun leven zou nu weer een stapje verder gaan. Ze werden apprentice, en dat, dat gingen ze sowieso fantastisch doen.

Hij stapte met ze mee naar buiten toen Pantherstar de ceremonie begon. Zijn blik ging even naar de lucht toen hij Butterstar haar naam noemde, zijn oudtante tussen de sterren. Net als Creamyfrost… Zouden ze nu kijken? De kittens werden naar voren geroepen en Pantherstar begon met zijn pleegkittens. Hermitpaw werd aan zijn moeder gekoppeld, waardoor er een brede glimlach rond zijn bek verscheen. Hij had er geen idee van dat ze de laatste tijd wat problemen met elkaar hadden gehad. Ze hadden het hem allebei niet verteld en hij had het niet gezien. Daarom trok hij ook even wat verrast met zijn oren toen de begroeting tussen die twee niet helemaal hartelijk leek te gaan. Hij liet het van zich afglijden voor nu, dat moest hij ze later maar even gaan vragen. Wat daar aan de poot was. Shrimppaw werd gekoppeld aan Littlefish. Ook daardoor moest hij glimlachen. Hij was veel met Littlefish opgetrokken toen ze nog apprentices waren geweest. Dat was wat verwaterd sinds de problemen met Crabkit, maar toen had hij eigenlijk alles laten verwateren… Hij slikte en stond op toen de ceremonie voorbij was. Hij stapte nog even langs zijn kittens en liet zijn staart over hun ruggen glijden. “Ik ben zo ontzettend trots op jullie.” Miauwde hij warm. Voordat hij weer afstand nam om hun hun tijd met hun nieuwe mentoren te gunnen. Nu moest hij ze toch los gaan laten en nee dat vond hij niet makkelijk, al probeerde hij dat zo min mogelijk te laten zien. Hij bleef zichzelf maar influisteren. Dat het wel goed kwam, dat alles oké was. Alleen zijn hart zei nu eenmaal iets anders. Zei dat ze het niet zouden laten rusten, vooral Hermitpaw niet.

Vandaag zou het voor eens geen gewone ceremonie zijn. Eerst leek het daar wel op met de apprentices die mentoren kregen, waaronder hijzelf. Hij stapte dan ook naar voren toe om zijn apprentice te begroeten en de neus aan te raken. Maar zodra dat alles gedaan was, kwam Pantherstar met het nieuws dat ze Pantherclan zouden zijn vanaf nu. Hij keek dan ook wat vragend naar de nieuwe leider, maar besloot er maar niet op in te gaan. Zijn nieuwe apprentice was belangrijker. "Morgen beginnen we met de training." Sprak hij dan ook alleen naar zijn apprentice toe.

Onderwerp: Re: Pantherclan Ceremony [4-20]