Time for dinner [lavenderstorm]

Mottleshroud stapte het beschutte kamp binnen. In zijn bek hing een groot konijn. Groot genoeg om twee clanleden te voeden. De heerlijke geur van verse prooi vulde zijn neus en het liefst had hij het gelijk opgegeten, maar eerst moest hij nog wachten. De clan moest eerst gevoed worden. Met het prooidier nog in zijn bek keek hij naar de felle zon die tussen een paar kleine wolken zweefde. Het was al ver na zonhoog en het zal niet lang duren voordat de zon zou verdwijnen en plaats zou maken voor de maan. Hij speurde met zijn ogen het kamp door, zo te zien hadden de meeste al gegeten en de prooi stapel leek nog redelijk ook.
Kon hij dit konijn mooi voor zichzelf houden, en spiedend keek hij het kamp door opzoek naar iemand met wie hij dit konijn kon delen. Het was immers veelste groot om zelf op te eten en mottle hield niet van verspilling.

A journey of a thousand

miles starts with a

single step

Raging like a storm

De gevlekte poes was doodmoe, ze had gejaagd vandaag maar helaas zonder succes. Het kon niet elke keer lukken maar met lege poten terugkomen was iets wat ze vreselijk vond. Ze zwiepte met haar pluizige staart vol irritatie en snoof. Stomme konijnen. Ze hoorde uiteindelijk nog wel wat geritsel en keek in de richting van het geluid. Met een sprong landde ze op de plek van het geritsel en tot haar grote genoegen had ze precies een muis gevangen, iets wat ze niet had durven hopen. Het was misschien maar een kleine muis maar beter als niks. Toen er een koude wind langs haar heen trok zette ze haar vacht op. Die kou was gewoon tien keer niks. Met het muisje tussen haar kaken geklemd liep ze op een drafje terug naar het Camp om haar muis bij de prooistapel te leggen. De prooistapel was niet heel erg groot meer dus het was een goede toevoeging vond ze. Vanuit haar ooghoeken zag ze Mottleshroud zitten met een groot konijn en ze vernauwde haar ogen. Waarom bracht die kater de prooi niet naar de Nursery waar zo'n groot prooidier hoorde?

thanks, spyder!

Time for dinner [lavenderstorm] Lavend18

(( It is never too late to be what you might have been. ))

Mottle keek toe hoe de kattin Lavenderstorm haar bijdrage op de prooistapel legde, en vervolgens een blik om hem wierp. De kattin kon wel eens gehumeurd zijn, dus besloot hij het te negeren. Ze kon ook ergens anders geïrriteerd door zijn. Ondanks zijn eigen meestal goede humeur kon hij ook wel eens chagrijnig zijn door een ontglipte prooi. Misschien een weggeglipte prooi of zo iets. Misschien wou zij wel mee eten? schoot door zijn kop, "Hey Lavendernstorm! Hapje mee eten?" vroeg hij haar. Met een glimlach op zijn gezicht.

A journey of a thousand

miles starts with a

single step

Raging like a storm

De poes draaide met haar oren toen de stem van Mottleshroud haar oren bereikte. "Hey Lavenderstorm! Hapje mee eten?" vroeg de broer van Daintywhiff haar en ze snoof afkeurend. "Nee, dat konijn is voedsel voor de Elders of de Queens. Niet voor jouw dikke pens" beet ze hem nijdig toe. "Met een buik zo dik als de jouwe zou ik bijna denken dat je kittens verwacht" miauwde ze en liep langzaam naar hem toe met haar groene ogen gevaarlijk fonkelend. Ze zou het konijn met liefde naar de Queens brengen die zoveel kittens aan hen hadden hangen, zelf hoefde ze geen mini katten aan haar te hebben hangen maar dat was wel de toekomst van de Clan en als een kat de prooi opat die de toekomst betekende van de Clan had die een probleem met haar.

thanks, spyder!

Time for dinner [lavenderstorm] Dao1y89-c6b58ff1-e893-49d6-a873-0a9298a9d791.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzE0N2ZjZGM5LThjZWUtNGQzZS05YmE3LTUxZjljNDg4OGIzMFwvZGFvMXk4OS1jNmI1OGZmMS1lODkzLTQ5ZDYtYTg3My0wYTkyOThhOWQ3OTEucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

De kattin snoof afkeurend. "Nee, dat konijn is voedsel voor de Elders of de Queens. Niet voor jouw dikke pens" kreeg Mottleshroud toe gebeten. Ik drukte zijn oren een beetje naar achteren. Hij was in tegendeel heel mager, maar dat hoorde eigenlijk gewoon bij zijn bouw. "Met een buik zo dik als de jouwe zou ik bijna denken dat je kittens verwacht" De gevlekte kattin kwam op hem aflopen met fonkelende ogen. Mottleshroud lied een klein schamper lachje horen. "Misschien moet je dan even langs Routnose gaan om je ogen even te laten checken." murmelde hij, maar luid genoeg zodat Lavenderstorm het zou horen. En hij gaf een korte zwiep met zijn staart voor hij opstond en het konijn tussen zijn kaken nam. "Maar prima, dan brengen we het naar de qeeuns." miauwde door het vet van het konijn heen.

A journey of a thousand

miles starts with a

single step

Onderwerp: Re: Time for dinner [lavenderstorm]