Overhemd op een kiertje, m'n linker een biertje

Gorsepaw moest weg. Hij moest weg uit deze beknellende plek die het kamp heette. Die teveel herinneringen voor hem had, waar teveel ogen op hem gericht waren. Hij wilde weg, ver weg. En dat was niets voor hem om het onbekende in te gaan, maar hij wilde gewoon even een dag aan iets anders denken. Hij wilde weer lachen en plezier hebben met zijn vrienden zoals vroeger. Hij wilde niet om iedere pas denken. Hij wilde niet trainen. Hij wilde niet zijn uiterste best hoeven te doen. Hij stak daarom ook zijn kop in de apprentice den op zoek naar één van zijn goede vrienden. Heatpaw was al wat ouder en had misschien al wat meer van de wereld gezien. Misschien wist hij wel een goed plekje? Of Falconpaw, als hij zin had en niet medicine cat dingen hoefde te doen. Hij zocht de rood-witte vacht van zijn vriend en stootte hem aan. ‘Zullen we op avontuur gaan?’ miauwde hij in zijn oor. Hij seinde de kater met zijn staart en vertrok richting de uitgang van het kamp. Daar kwam hij toevallig ook nog eens zijn beste vriend tegen, en broer. Hoe je het ook wilde noemen, het was wel eens ingewikkeld. Hij snorde vrolijk toen hij de kater met een kopje begroette. ‘Heatpaw en ik gaan op avontuur, wil je mee?’ En het maakte hem niet uit waar. Hij moest weg. Weg weg weg. En Gorsepaw was ook nog eens een schijtluis, dus hij had wel vrienden nodig om hem bij te staan. Alleen durfde hij waarschijnlijk niet de grenzen voorbij...

+ Heatpaw & Falconpaw
Zijn nog in kamp/WindClan territorium

De dreiging van BloodClan was echt. Dat hadden ze nu wel gehoord en het was iets om rekening mee te houden. Misschien was dit dan ook het moment voor hem om de basiskruiden te leren? Mocht er een gevecht uit gaan breken met BloodClan wilde hij er niet als een onbenul bij gaan staan. Misschien moest hij het maar even vragen aan Routnose, voordat het te laat zou worden. Hij kwam net terug van een vechtsessie, wat ook belangrijk was voor hem om extra op te letten. Dan kon hij Routnose en de gewonden beschermen van de BloodClanners die misschien zo laf waren om de zwaargewonden of zieken aan te vallen. Of de nursery. Dan kon hij een verschil maken. Bij de ingang van het kamp trof hij Gorsepaw en Heatpaw aan, waardoor hij even breed naar de twee katten glimlachte. Hij drukte zijn kopje kort terug tegen Gorse aan en glimlachte vrolijk naar de twee. Gelukkig had hij nog twee goede vrienden waar hij op kon bouwen. ’Heatpaw en ik gaan op avontuur, wil je mee?’ klonk er van de jonge kater af. Een beetje afleiding kon best… toch? En hij had net al getraind! Zou Routnose het heel erg vinden als hij nog heeel even iets anders ging doen? Vast niet, toch? ”Natuurlijk! Laten we gaan!” Sprak hij spinnend tegen de twee en een brede glimlach op zijn snoet. Hij vond het altijd leuk om iets samen te doen met zijn goede vrienden, dat zorgde ervoor dat het een echt feestje zou gaan worden! Dan had hij wel hele goede afleiding en misschien leerde hij ondertussen ook wel wat.. je wist maar nooit toch?

Ɓσ

De rood-witte apprentice was nog steeds in zijn nest te vinden. De voorgaande dag had hij een zware vechttraining gehad en hij was doodop geweest. Blijkbaar had zijn mentor dat al wel voorspeld, want hij was niet bij het ochtendgloren wakker gemaakt. Het was zelfs bijna zonhoog toen een poot hem wakker porde. "Wattiser," mompelde hij half slapen en nog voor hij zijn ogen open had kunnen doen siste een maar al te bekende stem de vraag om samen op avontuur te gaan. Heatpaw opende zijn ogen met een enthousiasme en knikte, waarna hij Gorsepaw naar de uitgang van het kamp volgde, waar een ander bekend gezicht stond te wachten; Falconpaw! Zijn vriend groette de oudere apprentice vrolijk met een kopje en Heatpaw schonk hem een brede, vriendelijke glimlach. Gorsepaw vroeg of hij mee wilde gaan en hij knikte instemmend. Met zijn drieën zouden ze zeker een hoop plezier hebben. Natuurlijk stemde Falconpaw in “Waar gaan we naartoe? Een nieuwe plek? Falconpaw jij weet vast wel een gave plek om op avontuur te gaan,” ratelde hij. Falconpaw was degene die het langst apprentice was en hij had zelfs eens een keer iemand zo ver gekregen om hem mee de tunnels in te nemen. Hij zou vast degene zijn die dé perfecte plek wist om op avontuur uit te gaan.

Gorsepaw giechelde even toen hij Heatpaw wakker maakte, maar hij leek meteen van de partij toen Gorsepaw hem eenmaal uit zijn nest had getrokken. Yes! Dit zou nu al top worden. Toen hij buiten kwam en na een vriendelijk begroeting Falconpaw ook nog eens mee kon gaan, wist hij zeker dat dit een leuke dag zou worden. Even gewoon plezier hebben en niet nadenken over ingewikkelde dingen. Over ouders, mentoren, trainingen en dreigend gevaar. Gewoon, drie jonge jongens die jongensdingen deden. Hij wenkte de twee mee en wandelde door de doorntunnel. Weg van priemende ogen en hopen dat ze in de velden lekker met zijn drietjes konden zijn. Achter hem hoorde hij Heatpaw al als een bezetene te ratelen, over de locatie van hun avontuur. Gorsepaw kreeg een idee in zijn hoofd. Hij wilde weg, ver weg. Hij wilde gewoon even weg uit WindClan. Hij huppelde als een bezige bij door het gras en keek toen om naar de twee. ‘Ja, Falconpaw, jij kan toch overal komen, omdat je medicine cat bent!’ miauwde hij een beetje uitdagend. Hij kende in principe geen grenzen. Amberstorm had hem piekfijn de code uitgelegd, dus hij wist bijna alle regeltjes. Die van warrior en medicine cats. Hij rende even terug naar de twee rood-witte katers en duwde zijn gele ogen schitterden ondeugend. ‘Ik wil gewoon even weg,’ sprak hij met een hint van wanhoop in zijn stem. En Heatpaw zou vast wel instemmen, het was Falconpaw waar hij een beetje over twijfelde of hij wel bereid was net dat extra stapje verder te gaan.

Falconstrike

Twee van zijn beste vrienden, samen op pad gaan met de leukste katten die hij kende (van zijn leeftijd dan he). Samen waren ze leuk, grappig en avontureus. "Waar gaan we naartoe? Een nieuwe plek? Falconpaw jij weet vast wel een gave plek om op avontuur te gaan," begon Heatpaw tegen hem te ratelen, waarop hij even zacht glimlachte naar de langharige rode kater. Tja, hij was wel het langste apprentice van de drie, maar ze moesten ook niet vergeten dat hij ook nog eens in de bergen was geweest. Dus misschien was hij wel evenlang apprentice in zijn tijd bij WindClan geweest als dat de rest was. Maar goed, hij was dan wel een keer in de tunnels geweest. Twee keer zelfs. De tweede keer was geen goede ervaring dus daar zou hij ook ver vandaan blijven als hij heel erg eerlijk was. Gorsepaw was ondertussen al een beetje door het gras heen aan het huppelen, een beetje hier en daar aan het lopen. 'Ja, Falconpaw, jij kan toch overal komen, omdat je medicine cat bent!' klonk er uitdagend van zijn andere beste vriend en broertje af, waarop hij even wat ongemakkelijk glimlachte naar de twee. Gorse rende ondertussen weer naar hen toe, zijn gele ogen ondeugend glimmende. 'Ik wil gewoon even weg,' klonk er met een hint van wanhoop en dat was genoeg om Falcon een beslissing te laten maken. Ze konden niet zomaar ieder territorium op, zelfs als hij een medicine cat apprentice was. Dat had Routnose hem goed uitgelegd en hij wist dat hij er wel naar moest luisteren. Hij was de oudste en -hopelijk- ook de verstandigste van de drie. Hij hoorde dat tenminste wel te zijn. "We kunnen naar SkyClan gaan? Daar hebben ze heeeeel veel coole dingen wat we kunnen doen!" besloot hij voor te stellen. Het was toch uit het territorium van WindClan, maar wel ergens anders, een stuk verder weg van WindClan. En daarmee overtraden ze ook nog eens geen regels, dus dat was dubbel zo goed!

Ɓσ