The Journey of the Lonely Antilope [Closed]

Stronger than lover's love is lover's hate

Incurable, in each, the wounds they make

Het meisje zonder naam was opgestaan. Ze had niet ver moeten rennen, niemand zou achter haar komen. Daarom had ze zich geïnstalleerd in een Twolegnest dat leeg stond, maar niet verlaten leek. Gewoon alsof ze weg waren gegaan, maar dat andere Twolegs soms wel eens op bezoek kwamen. Ze kwam binnen via het kattenluikje en na een een paar minuten had ze door hoe een ding met onnatuurlijke treden werkten. Ontspannen legde ze zich in een bolletje op het grote, witte, lege nest.

Nu zat ze op een groot oppervlak in een lichte ruimte. Ze had een plant gevonden die in een kom met water stond. Er was wel wat grond op de bodem, maar alles was beter dan het moeraswater in Shadowclan. Als ze vers water wilde moest ze helemaal naar The Little Creek lopen. Toen haar dorst was gelest sprong ze af het oppervlak en wandelde ze op de koude vloer weer naar buiten. Ze was het liefste een vrije kat, zo ver mogelijk verwijderd van haar zus en moeder, maar als de bergen niets voor haar inhielden zou ze bij de Twolegs gaan wonen. Die waren vast zo slecht nog niet als in de verhalen. Hoopte ze. Met een rilling keek ze nog eens vanaf het hek naar het lege nest.

Haar reis was begonnen. Ze had gehoord van de tunnels die veel minder lang duurden, maar ze kende de weg niet. Hoe zou het met haar aflopen als ze verloren liep in een gangenstelsel zonder hulp? Zonder eten en water. De lijn vacht van haar nek tot aan haar borstelige staart ging weer omhoog staan. Nee ze zou de weg nemen die ze misschien nog een beetje kende. Die ze in de heenweg met Ferret had afgelegd en in de terugweg met Serpent. Haar toen beste vriendin.

Dagboek Dag: 1
Zwangerschap Dag: 3

Feverpitch

♡

&

Stronger than lover's love is lover's hate

Incurable, in each, the wounds they make

Een jonge kat lag opgekruld in haar geïmproviseerde nest. Ze had gisterenavond een ovalen inkeping gevonden in het rotsachtige gebied. De voorbije dagen ging het land steeds omhoog. Ze miste de drassige landen onder haar gevoelige pootkussentjes. De ovalen inkeping lag hard, niet zoals een mosbed, maar het was wel meer beschermd tegen de wind. Het was de eerste keer dat ze warm kon slapen. Dat was waarschijnlijk de reden dat ze pas wakker werd toen de zon fel op haar muisgrijze vacht scheen. Gesnor kwam uit haar bekje toen ze zich zaligmakend uitrekte. Haar spieren voelden loom aan door de warmte van de vacht erboven. Ze gaapte en opende pas haar ogen toen een kwetterende vogel boven haar door de lucht gleed. Ze werd verwelkomt door het licht van de zon en een blauwe hemel. De naamloze kattin rolde zich om. De steen drukte ongemakkelijk op haar buik. Om zich te bevrijden van het gevoel stond ze op. De wind die haar tegemoet kwam was zacht en speelde met haar lange vacht. De poes schudde zich uit. Ze moest opzoek naar eten.

Poot voor poot sloop ze naar haar prooi. Ze was vrij stil, op wat steentjes na die onder haar poten verschoven en naar beneden kletterden. Op de helling voelde ze pas hoe hard de zwaartekracht de overhand had. Verder dan dat smolt ze met haar kleuren bijna weg in het gesteente. Toen ze haar springkracht en de kleine vossenlengte genoeg had gewikt en gewogen sprong ze. Ze landde met twee poten op de vogel. Het beestje zong niet meer, maar kwetterde luid uit angst. De rest van zijn groep vloog gealarmeerd op. De kattin boog zich naar voren en brak het kleine nekje. Het had nu rust gevonden en zij een maaltijd. Ter plaatste besloot ze om met grote, gulzige happen te eten. Het was eigenlijk best makkelijk om zonder clan te leven. Ze kon al haar vangst voor haarzelf houden en de kattin was daar altijd beter in geweest dan in vechten. De naamloze poes deed geen moeite om haar restjes te begraven. Ze moest opzoek naar nog een prooi, want haar maag leek nooit stil te staan.

Misschien dat ze een paar dagen op deze plek ging blijven, dan kon ze een paar nachten warm slapen en goed eten.

Dagboek Dag: 7
Zwangerschap Dag: 10

Feverpitch

♡

&

Stronger than lover's love is lover's hate

Incurable, in each, the wounds they make

Feverpitch voelde zich loom en redelijk dik ook. Ze was al de week voorbij dat normale moederkatten nu naar de Medicine cat zouden gaan om zich te laten checken. Dat kon de kleine poes niet. Ze was nerveuzer dan normaal. Dit mede doordat ze nu echt wel dacht dat ze wat voelde bewegen in haar buik en doordat ze begon te twijfelen of ze niet echt zou doortrekken. De ovale inkeping in de rotsen was nu haar verblijfplaats geworden. Ze had al even geleden en dag lopen wandelen opzoek naar zacht mos. Nu was het dus de perfecte plaats geworden om te slapen. Prooi was hier ook in overvloed en dat hielp ook met haar enorme eetlust. Feverpitch had zich net gebogen over een waterplas wanneer ze iets hoorde ritselen naast haar...

Dagboek Week: 6
Zwangerschap Week: 6

Feverpitch

♡

&

Onderwerp: Re: The Journey of the Lonely Antilope [Closed]