All I was talking about was music

De zon stond op zijn hoogst toen Lynxfang weer het kamp binnenliep, in zijn bek twee vissen. Op zijn gemak liep hij naar de prooistapel waar hij zijn vangst van de dag bij deed. De stapel was nog niet heel groot, om de hele clan goed te kunnen voeden hadden ze misschien wel wat meer nodig. Maar goed, de dag was nog niet voorbij en hij wist dat nog er nog anderen buiten het kamp waren. Zelf had hij voor nu zijn bijdrage geleverd en wou hij even genieten van de nog wat magere zon. Honger had hij nog niet, zijn maag zeurde niet om prooi van de stapel. De bruine kat zocht een mooi plek uit in het kamp waar hij niemand in de weg zou liggen en ging daar lekker uitgestrekt liggen. Zijn ogen half gesloten, door de spleetjes kijkend naar alles wat voorbij kwam. Luisterend naar de gesprekken, ook al verstond hij de woorden niet zo goed. Dit was fijn, misschien moest hij dit vaker doen. Tenslotte wist Lynxfang van zichzelf dat hij zulke rustmomenten altijd goed kon gebruiken. Even sloten zijn groene ogen helemaal en rekte hij zich nog wat beter uit. Hopelijk voorlopig geen nieuw gedoe meer, dan was genieten zoals dit wat lastiger. Toen hij zijn kijkers weer opendeed zag hij grijze poten vlakbij hem staan. De geur, dichtbij genoeg om duidelijk te kunnen onderscheiden van de andere katten, vertelde hem dat deze van hun verse Deputy waren. "Hallo Crystalshell''begroette hij haar netjes, maar hij bleef wel nog even plat liggen. Hij lag gewoon te fijn.

(Crystalshell)

De Dawnpatrols waren terug en hadden weinig te melden gehad, de sunhighpatrol stond al klaar om we te gaan, er was een dril geregeld en een avondwacht gekozen. Ze werd met de dag handiger in al het organiseren en begon er nu ook wel van te genieten. Het was fijn om zo'n actieve rol binnen de clan te hebben. En nog fijner dat er ook naar alles wat ze zei geluisterd werd. Natuurlijk was er soms wat feedback, en die nam ze dan ook wel mee. Maar voor alsnog was vandaag alles vlekkeloos verlopen. Crystalshell stond even stil om zich heen te kijken, nog steeds alles in haar kop op een rijtje zettend, toen ze plotseling van schuin onder zich een stem hoorde. De grijze kattin verstijfde en ademde hoorbaar scherp in "Bij Starclan, Lynxfang.." Bracht ze lichtelijk moeizaam uit. "Dat ik jou niet heb zien liggen." Hoe was hij haar ontgaan? Hij was er gewoon opeens geweest toen hij haar begroette.

Hij merkte dat de poes van hem schrok. Oh, blijkbaar had ze hem hier niet doorgehad. Voor zijn gevoel lag hij hier nou niet beschut, maar misschien was ze wel ergens anders met haar kop. Lynxfang grinnikte kort, iets wat niet vaak voorkwam en kwam wat meer overeind. "Sorry, ik zou de volgende keer wat meer lawaai maken bij het liggen'' grapte hij, een teken dat hij echt in een goede bui was. "Sorry dat ik je liet schrikken''. Hij keek op naar haar. "Hoe gaat het met je nieuwe taken?''vroeg hij oprecht nieuwsgierig, iets vertelde hem dat het Deputy zijn haar veel bezighield. Blijkbaar zoveel dat ze liggende katten over het hoofd zag. Lynxfang gaf zijn borst een paar likken, hij mocht wel een stoere Warrior zijn, vachtsverzorging bleef belangrijk. Hopelijk was Crystalshell buiten het kamp wel wat meer oplettend, dacht hij even bij zichzelf. Natuurlijk, de meeste katten in een hinderlaag lagen er niet bij zoals hij erbij lag. Maar toch.

Het was lichtelijk beschamend dat ze zo erg geschrokken was. Wat moest dat wel niet voor beeld van haar schetsen? Lynxfang kwam overeind en scheen de lol van de situatie wel te zien. De normaal zo serieuze kater verbaasde haar nog meer toen hij een grapje maakte. "Het is niet jouw schuld, ik was niet aan het opletten." Mompelde ze terwijl ze haar vacht voelde gloeien. "Het gaat goed. het was even wennen en uitproberen. Maar vandaag heb ik alles goed geregeld en geplant. Als het goed is weet iedereen of en wanneer ze op patrol moeten." Miauwde ze als antwoord op zijn vraag. Ze was blij met het interesse, ze deed immers écht haar best.

De kater schudde lichtjes zijn kop, met deze verandering in haar leven begreep hij echt wel dat haar gedachtes ergens anders was. Toen ze zijn vraag beantwoorde, merkte Lynxfang dat ze blij leek te zijn met zijn nieuwsgierigheid naar hoe het ging. Een tevreden knikje van zijn kop. "Dat is mooi''beaamde hij, inmiddels was hij gewoon gaan zitten. Hij wierp een korte blik op de Leaders Den. "Pantherstar heeft vast een goede keuze gemaakt''. Er was een tijd geweest waarin hij getwijfeld zou hebben aan diens woord, maar dat was wel wat manen geleden. Dingen waren veranderd intussen en hijzelf was in elk geval wijzer geworden. "Nu Leafbare weer achter ons ligt komt er hopelijk vlug meer prooi''merkte hij op, kijkend naar de prooistapel. De sneeuw was nog niet zo lang weg, maar hij had zelf nog niet veel prooi gezien. Wel betekende Newleaf altijd jonge diertjes en dus een aanvulling in het mogelijke eten wat ze konden vangen. Vis was natuurlijk het belangrijkste voor hun, maar in zijn tijd had hij geleerd dat de vogels altijd wat minder oplettend waren in dit seizoen.

De oudere kater ging rechtop zitten en Crystalshell knikte beleefd. Ze was nog steeds een beetje van haar stuk gebracht door de hele situatie, en probeerde daar zo min mogelijk van te laten merken. Ze glimlachte toen hij suggereerde dat Pantherstar het goed had gedaan toen hij haar aanwees als deputy. "Dankjewel, ik ben blij om te horen dat je vertrouwen in me hebt." Tot nu toe had ze gelukkig nog niet zo veel jaloezie onder andere warriors gemerkt, of ze verstopten het goed. Crystalshell wist zeker dat er een hoop waren die alles hadden gegeven voor deze positie. Lynxfang maakte een opmerking over de prooi en Crystalshell knikte opnieuw "Daar ben ik zeker van. We zullen eindelijk weer wat variatie hebben." Miauwde ze en ze keek Lynxfang aan "Denk je dat je binnenkort weer mentor zal worden? We hebben een hoop kittens die op het punt staan apprentice te worden." Zelf had ze er nog niet zoveel over nagedacht, maar er was natuurlijk best een kans dat zij ook mentor zou worden van één van die kittens.

Variatie was altijd goed, daar was hij het zeker mee eens. Bovendien met de vele kittens die ze hadden nu was wat meer voedsel zeker welkom. Misschien moest hij straks nog eens wat jagen, maar dat was wel nadat hij zijn eigen maag gevuld had. Jagen op een te lege maag was ook niet goed, je concentratie werd er niet beter op. "Denk je dat je binnenkort weer mentor zal worden? We hebben een hoop kittens die op het punt staan apprentice te worden.". Lynxfang maakte een soort van brommend geluid, iets wat hij wel eens vaker deed. Hoorde waarschijnlijk bij de leeftijd."Als Pantherstar me nodig heeft daarvoor, dan ben ik zeker beschikbaar''beantwoorde hij haar vraag. Het was alweer even geleden sinds hij een Apprentice onder zijn hoede heeft gehad. Bovendien kon het weer eens leuk zijn om zijn wijsheid over te brengen aan een jong iemand. "We zullen ze nodig hebben voor de toekomst''merkte hij op, denkend over de kittens die binnenkort hun trainingen konden starten. "Nieuwe Warriors die het kunnen overnemen zodra de tijd daarvoor aanbreekt''. Hij verwachte echt nog wel even het Warrior pad te volgen, maar voor hem zou een tijd komen dat hij van den zou verhuizen. Om het zo te zeggen. Tenminste, als Starclan hem dan niet voor die tijd zou claimen.

Ja, een hele lading nieuwe apprentices, en precies op het goede moment. Newleaf brak net aan, wat betekende dat de trainingen nog voor leafbare afgerond moesten zijn. Zo zouden de jonge katten genoeg tijd hebben om te leren vissen en vechten met warm weer, voordat ze de kou zouden moeten trotseren. Vooral bij het zwemmen kon het gevaarlijk zijn als de kat nog niks gewend was. Lynxfang liet weten dat hij zeker beschikbaar was. En dat was mooi, ervaren warriors waren immers waardevolle mentoren. "Ja, daar heb je gelijk in. Uiteindelijk zullen ze ons moeten kunnen vervangen." Beantwoordde ze zijn volgende opmerkingen. Het was een vreemde gedachte: Dat onder die kittens en apprentices van nu zich waarschijnlijk een toekomstige leader bevond.

Hij keek naar de Nursey, naar de kittens die daar druk aan het spelen waren. Van een paar kon hij zien dat ze inderdaad al de leeftijd van Apprentices hadden bereikt, dus zij zouden vlug de suffix paw dragen. En misschien zou eentje onder zijn mentorschap vallen. Dat zou wel weer wat manen geleden zijn, hopelijk had hij het nog in zich om zo'n jonge en onervaren kat te begeleiden naar het Warrior bestaan. "Ja, daar heb je gelijk in. Uiteindelijk zullen ze ons moeten kunnen vervangen." zei Crystalshell en Lynxfang knikte kort. "Zouden ze het weten, dat de toekomst van onze clan bij hun ligt?''vroeg hij zich hardop af, de kittens leken zo zorgeloos. Hier in het kamp waren ze veilig, maar die veiligheid zou een stuk minder worden als ze deze plek gingen verlaten. Hij hoopte dat ze sterk genoeg waren, te vaak moesten clangenoten voor hun tijd het pad van Starclan belopen. "Het lijkt een rustige tijd te zijn, dat moet in onze voordeel zijn''merkte hij op, hopend dat hij gelijk had en het even zou bleef, maar in zijn leven had hij al geleerd dat het weer vlug kon omslaan, om het zo te zeggen.

Hij deelde blijkbaar haar gedachtes, want hij sprak hardop uit waar zij ook over na had zitten denken: Beseften zij al dat zij de clan ooit zouden moeten dragen? Dat zij ervoor zouden moeten zorgen dat Riverclan bleef bestaan en sterk bleef. Als je het heel praktisch bekeek was dat natuurlijk de reden dat zij nu zo goed beschermd werden. Crystalshell knikte even, het was inderdaad een relatief rustige tijd te zijn. Hun oorlogen waren tot dusver uitgevochten. "Wat er ook gebeurd, ze zullen getraind moeten worden. We kunnen het ons niet veroorloven om daar ook maar een beetje laks in te zijn." Miauwde ze resoluut. Het gesprek had haar na doen denken over de dood, over haar vervanging. En dat hoefde voor haar nog lang niet uitgedacht te worden.

Hij zag dat Crystalshell nadacht over zijn woorden, voordat ze haar gedachte erover uitsprak. Luisterend naar de woorden knikte hij, het duidelijk met haar eens. Hij hoopte maar dat ze de tijd ervoor hadden, voordat alles weer omsloeg en ze weer met een of andere clan overhoop lagen. Hij was niet dol op de andere clans, maar hij wou nou ook niet slaags raken met ze. Als het even kon. "Ze moeten er klaar voor kunnen zijn''daarmee bedoelde hij natuurlijk ook de Apprentices van nu. "De clan moet sterk staan in een gevecht, met wie of wat dan ook''. Hij dacht even aan zijn litteken wat hij van een vos had gekregen, als hij niet goed genoeg getraind zou zijn geweest of misschien wel jonger was geweest, had hij het misschien niet kunnen navertellen. De andere clans waren helaas niet het enige gevaar waar ze te maken mee hadden. "Maar goed, we zijn door veel gegaan en toch zijn we nog steeds hier''merkte Lynxfang op, om dit gesprek toch nog wat opgewekte te maken. Helaas hadden ze wel veel verloren op de weg hierna toe.

ooc:Crystal en Lynx zijn echt gewoon het dramatische leven van de kittens aan het bedenken...XD

Misschien waren ze iets te ver van het gezellige onderwerp van nieuwe apprentices afgeraakt. Lynxfang deed zijn best om in ieder geval weer een beetje de goede kant op te gaan met het gesprek. "Jazeker, en we blijven hier ook... Kosten wat het kost." Miauwde ze terug met een glimlachje, waarna ze het kamp rondkeek. De patrol was al weg. Plotseling Crystalshell keek omhoog, de zon was al voorbij zijn hoogtepunt. Het werd tijd om weer aan de slag te gaan, ze had nu haar rust wel genomen. "Ik ga maar weer eens aan het werk, en jij ook neem ik aan?" het was geen bevel, ze vertrouwde er wel op dat hij zijn taken niet verzaakte.

Onderwerp: Re: All I was talking about was music