Asking a favor

Hij zag er tegenop om dit te moeten doen, tenslotte zou hij zwak lijken door om hulp te vragen. Maar hopelijk zou Thornstar ermee instemmen omdat dit Bloodclan betrof. Hij zou ook niet om veel vragen, Drie of vier warriors zouden genoeg moeten zijn. Dan zouden ze over een paar dagen kunnen proberen het Shadowclankamp terug te nemen. Shadowclan zou ook vast wel meehelpen en de extra warriors zouden dan de omslag zijn in dit gevecht. Hij was de rivier over gestoken vanuit Riverclan en stond nu geduldig bij de grens te wachten tot er een warrior kwam. Tenslotte leek het hem niet verstandig om het territorium al te betreden terwijl hij hier was om om hulp te vragen. Zodra hij een kat zijn richting uit zag komen knikte hij kort ter begroeting. "Ik moet met Thornstar spreken." Hopelijk begreep de warrior dat er geen tijd voor vragen was en dat het beter was als de warrior hem direct naar het kamp zou brengen. Het zou ook vast wel opvallen dat hij aan de grens met Riverclan stond en niet die met Shadowclan.


[Gelieve maar een kat die hem van de grens naar het kamp brengt om met de leider te spreken. Hij staat nog bij de grens met Riverclan]

Buitenlucht zou haar goed doen, toch? Even een frisse neus halen. Misschien dat het dan zou stoppen met snotteren. Oké, ja, misschien was het veel beter om weer terug naar het kamp te gaan. Maar, niet voordat ze even wat had gedronken. Ze was nu toch dichtbij Stepping Stones. En zelfs als je ziek bent, moet je goed blijven drinken.
Maar in plaats van alleen maar drinkwater te vinden, stond daar ook opeens Acorndust op de grens. Hij zag er ook niet echt fit uit, en het was ook wel raar dat hij daar stond. Silver fronste en kwam dichterbij en knikte ook toen hij dit deed. 'Ik moet Thornstar spreken.' Oh jeetje, de Deputy die dringend Thornstar wilde spreken? Dat voorspelde niet veel goeds. Silverwish knikte. 'Kom maar mee,' miauwde ze en ze draaide om naar het kamp. Dat drinken zal wel later van pas komen, dit was dringend.

Gelukkig leek ook deze niet moeilijk te doen toen hij aangaf de leader te willen spreken. De poes zag er niet bepaald fit uit, maar hij ging daar niks over zeggen, tenslotte zag hij er zelf ook niet al te best uit waarschijnlijk. Ooit was Thunderclan ook overgenomen geweest door Bloodclan, dus hij hoopte maar dat ze wilden helpen en het ze niet af zou schrikken. Hij zou ook niet om te veel vragen, tenslotte moest geen van de andere clan hierin gevaar lopen. Dan zou hij zichzelf niet kunnen vergeven. Hij kon dan ook alleen maar om hulp vragen en hopen dat het gegeven zou worden. Thornstar was niet een kat waar ze wat mee hadden, maar hij wist ook nooit goed wat hij van Thunderclan moest verwachten precies.

De kater liep met haar mee en ergens wilde Silver vragen wat er aan de hand was, maar ze wist niet of dat gepast was of niet. Dit was waarschijnlijk meer een boodschap voor Thornstar en Eveningglow dan voor een normale Warrior. Of, Queen zelfs, nu. Ze keek even over haar schouder en zag de schouderwond. Dat zal vechten worden, dacht ze. Silverwish glimlachte lichtjes naar hem, om hem een soort van te bemoedigen, mocht hij daar behoefte aan hebben. Daarna richtte ze haar blauwe ogen weer naar voren, en snotterde af en toe op haar weg naar het kamp.
Bij het kamp aangekomen dook ze de doorntunnel in, en leidde hem gelijk naar Thornstars Den. 'Thornstar? Acorndust is hier om je te spreken,' miauwde de poes en ze richtte haar ogen weer naar de ShadowClan Deputy, een warme glimlach op haar gezicht.

Hij merkte het snotteren op, maar besloot er niks over te zeggen. Zolang niet de hele clan zo was, dan was er nog iemand om hem te helpen hopelijk. Zijn blik bleef strak vooruit gericht ondanks dat de poes hem kort een glimlach toewierp. Misschien als de situatie niet zo serieus was zou hij een glimlach terug kunnen laten zien, maar dan was hij waarschijnlijk ook niet hier. En dan zouden de andere clans niet eens weten hoe erg het precies was. Hij deed dit alles tenslotte om een clan te redden die mogelijk niet eens loyaal naar hem was. Maar dat was iets dat de andere clans niet hoefden te weten, alleen wie hun verraden had hierin.
In het kamp trok hij natuurlijk de aandacht, maar hij negeerde de blikken en volgde de poes naar wat de leaders den moest zijn. Dat was niet moeilijk in te schatten als hij eerlijk was. Hij wachtte dan ook tot Thornstar hem de den binnen zou vragen. Dit hoefde nog niet iedereen te horen tenslotte.

Thornstar spitste zijn oren en stond recht toen hij zijn naam hoorde van buiten zijn den. Had hij dat goed gehoord? Acorndust wilde hem spreken? Hij liep naar de ingang van zijn hol en zette een paar stappen naar buiten. Hoewel het door de aankondiging van Silverwish geen complete verrassing was, knipperde hij even verbaasd bij het zien van de ShadowClanDeputy in het ThunderClankamp. Hij zag er verfomfaaid uit. “Je wilde mij spreken?” Het was meer een vraag naar bevestiging dan een werkelijke vraag. Hij keek de Deputy even nadenkend aan. “Kom mee naar binnen, als het niet voor alle oren bestemd is.”

Het duurde niet lang voor de Thunderclanleader uit zijn den kwam en Acorndust knikte kort ter begroeting. "Dat klopt en dit is beter om voor nu privé te bespreken." Hij hoefde niet het commentaar van elke Thunderclanner te horen, de beslissing was aan de leider tenslotte. Hij volgde de kater dan ook de den in en nam voorzichtig plaats. Bij elke beweging die hij maakte leek de buikwond meer te trekken, maar hij moest doorzetten. Hij kon zijn clan niet te lang alleen laten. Wie weet wat Bloodclan dan zou aanrichten. "Bloodclan heeft het Shadowclan kamp overgenomen." Begon hij maar direct mee. "We hadden informatie gekregen dan Bloodclan Tallstar gevangen genomen had en dus heb ik er een patrouille naartoe genomen om hem te gaan bevrijden." Dat was tenslotte de meest logische actie toen geweest. "Helaas bleek dit allemaal niet waar en was het een val die Tallstar samen met Bloodclan opgezet had. We gingen zo snel mogelijk terug naar het kamp. Natuurlijk hebben we gevochten, maar helaas moesten we het onderspit delven en hebben twee van mijn warriors mij daar weggehaald." Herhaalde hij dezelfde woorden die hij aan Stallionstar had verteld. "De reden dat ik hier dan ook naartoe gekomen ben is om te vragen of Thunderclan bereid is om drie of vier van zijn warriors te laten helpen in het terugnemen van het Shadowclankamp. Ik wil hierbij niet meer vragen voor het geval hetzelfde zou gebeuren als dat Shadowclan overkomen is. Door van elke clan een aantal warriors te vragen zorgt ervoor dat jullie zelf nog goed verdedigd blijven." Hij had hier lang en hard over nagedacht. Als Shadowclan voor hem zou vechten dan zou dit werken, anders niet. Hoe erg hij daar ook aan twijfelde, hij moest het hier wel geloven anders kon hij de andere clan nooit overtuigen. "Ik verwacht hierbij natuurlijk dat Shadowclan mee zal vechten, waardoor we genoeg zullen hebben om Bloodclan te verjagen en Tallstar af te zetten." Dat was tenslotte iets dat gedaan moest worden, hoe was de vraag, maar dat zouden ze zien wanneer het zover was.

Wááát! Er kwam een onbekende het kamp binnen en Pip krabbelde razendsnel overeind. Met een sprintje liep ze ernaar toe, maar ze had eigenlijk geen idee wie (of van welke clan) het was. Er werd meteen gevraagd naar Thornstar en met vurige interesse volgde ze het allemaal. Haar bekje stond een klein beetje geopend, zo spannend vond ze het! Haar oren stonden fier overeind en ze volgde iedere move die er gemaakt werd. Blijkbaar niet subtiel genoeg, want opeens verkasten ze naar de plek waar ze echt niet komen mocht; de leaders den. Ze wou wel volgen, maar zodra ze dat probeerde werd ze tegen gehouden door een warrior die veel te streng naar haar keek. Met een boze zucht draaide ze zich om. Ze mocht ook niks weten hier..

Toen ze binnen in het hol waren gaan zitten liet Acorndust meteen weten waarom hij was gekomen: BloodClan had het ShadowClankamp overgenomen. Thornstars ogen werden groot van afschuw. Hij had het geweten, hij had diep vanbinnen geweten dat BloodClan na al die jaren nog eens zou moeten proberen om een Clan over te nemen. En het was hen weer gelukt. Met gespitste oren luisterde Thornstar naar wat Acorndust verder te zeggen had. Tallstar bleek onder één hoedje te hebben gespeeld met BloodClan – iets waar Thornstar heel even aan had gedacht op de laatste Gathering, maar niet had durven denken dat het waar zou blijken te zijn. Acorndust sloot af met een korte uitleg en de vraag om drie of vier ThunderClan Warriors mee te nemen om tegen BloodClan te vechten. “Er moet iets aan gedaan worden, dat is duidelijk,” sprak Thornstar na een aantal tellen stilte die hij nodig had om deze bom van informatie wat te laten zakken. “Drie of vier Warriors… Zal dat wel genoeg versterking zijn om BloodClan de baas te kunnen? Hebben de andere Clans al ingestemd?” vroeg hij vervolgens. Even vroeg hij zich af wat Eveningglow zou zeggen als ze bij deze vergadering aanwezig was geweest, als ze niet ziek in de Medicine Den lag. “Minder dan vier stuur ik zeker niet naar het strijdveld. Heb je al een plan?” vroeg hij dan ook. ThunderClan zou meehelpen, daar mocht Acorndust zeker van zijn, maar er was een plan nodig.

Thornstar kwam naar buiten en al snel verdwenen de twee katten de Leaders Den in. Silver knikte en draaide zich om. Misschien was het wel handig als Eveningglow er ook bij was, ook al was ze in de Medicine Cat. Ze had Thornstar er niet over gehoord, maar ze wilde de Deputy toch eventjes vragen. Silverwish had zelf geen idee waar het over ging natuurlijk, maar het zag er belangrijk uit. De poes trippelde het kamp over en dook de Medicine Cats Den in.
'Eveningglow?' miauwde ze toen ze bij de poes aankwam. 'Acorndust is in het kamp, hij moest Thornstar dringend spreken. Ik weet niet of je erbij wil, of moet zijn, maar..' Ze wist niet zo goed of ze hier goed aan deed of niet, de poes was immers ziek. En de Leader had ook niet om haar gevraagd. Maar oké, je kon beter altijd even vragen.

Windclan had moeilijk gedaan, dat was iets dat hij niet kon ontkennen. Ergens had hij er dan ook geen zin in als Thunderclan moeilijk zou doen, maar dat zou hij zien. Hij moest eerst uitleggen wat het plan was, maar Thornstar leek al meer bereid te zijn dan Windclan en dat was iets. Misschien kwam het omdat Thunderclan hetzelfde al meegemaakt had, maar dat was niet te zeggen. "Voor het plan dat er is, is meer niet nodig, want dat zou te veel opvallen." Daar ging hij eerlijk in zijn, want met hoe meer ze waren, hoe meer ze zouden gaan opvallen en dat was juist niet de bedoeling voor ze bij het kamp zouden zijn. "Riverclan heeft toegezegd en Windclan ook, alleen Windclan komt maar met twee katten." Daar ging hij niet over liegen, het was al een wonder dat hij dat voor elkaar had gekregen. "Het plan is om over twee dagen bij zonsondergang te verzamelen bij fourtrees en dan naar Shadowclangebied te trekken. Ik wil gebruik maken van de nieuwe maan om zo dicht mogelijk bij het kamp te komen voor Bloodclan ons door heeft, daarom moet de groep ook niet te groot zijn. Op die manier kan Shadowclan direct helpen wanneer het gevecht start." Natuurlijk had hij een ander plan mocht het mis gaan, maar dit was wat het voor nu zou zijn. "Details zal ik geven op de avond zelf." Net zoals bij Windclan vertrouwde hij een andere clan niet volledig hiermee. Hopelijk begreep Thornstar waarom hij de details pas zou geven op de avond zelf. Hij wilde niet dat Bloodclan wist wat er ging komen en het beste was om er dan niks over te zeggen.

Met gespitste oren luisterde Thornstar naar het plan dat Acorndust had bedacht. Hij gaf ook toe dat WindClan maar met twee katten zou komen, maar RiverClan zou in elk geval ook katten sturen. Even vroeg Thornstar zich af waarom WindClan zo weinig Warriors stuurde, maar hij verwachtte niet het antwoord vandaag te horen. Hij maakte een vlugge optelsom in zijn hoofd. Vier ThunderClanners, twee WindClanners, minstens drie RiverClanners, en Acorndust met zijn twee Warriors. Twaalf fitte katten, plus ShadowClan, dat kon eigenlijk wel lukken. Thornstar knikte langzaam terwijl de ShadowClanDeputy het plan verder uitlegde, waarbij hij afsloot met te zeggen dat details op de avond zelf werden gegeven. Dit was een samengevatte versie, en van wat Thornstar hoorde had dit plan een reële slagingskans. Met Acorndust aan de leiding zouden de andere Clankatten kunnen navigeren door het ShadowClanterritorium, zelfs bij het gebrek aan licht met de nieuwe maan, en de kans was groot dat het verrassingselement aan hun kant zou staan. “Ik ga ervan uit dat je ook de details goed uitgedacht hebt en dat de gekozen Warriors voldoende ingelicht zullen worden op de nacht zelf,” zei Thornstar, waarna hij opstond. “De hulp van ThunderClan heb je. Ik vraag je enkel om een boodschapper te sturen als de confrontatie mis lijkt te gaan, zodat we versterking kunnen sturen wanneer dat nodig is. Zijn er verder nog dingen die ik nog moet weten, of die besproken moeten worden voordat ik Warriors ga aanduiden?” vroeg hij ernstig.

Thornstar leek makkelijker te zijn dan de windclanners, dat scheelde, want hij wist niet of hij de energie had om nog een confrontatie aan te gaan en uit te leggen waarom het nodig was. Hij knikte dan ook kort als bedankje naar de leader. "Natuurlijk zal ik voor meer warriors sturen mocht dat nodig zijn. Verder is er geen extra informatie die me nodig lijkt op het moment." Hij wilde al opstaan en gedag zeggen naar de leader, maar op dat moment kwam Eveningglow binnen, de thunderclan deputy. Het was al snel duidelijk dat ze mogelijk niet zo makkelijk ging doen als Thornstar, het was duidelijk dat ze wantrouwend naar hem was. "Bloodclan," Antwoordde hij haar simpel en liet zijn blik kort naar Thornstar gaan. "Heb je me nodig om dingen uit te leggen aan je deputy of kan ik gaan?" Hij wist niet of hij ergens er nog zin in had om alles nog een keer uit te moeten leggen, maar als het nodig was, dan zou hij dat doen in verkorte versie deze keer.

Thornstar had wel wat beweging opgemerkt vanuit een ooghoek, maar toen hij de wantrouwende stem van zijn Deputy hoorde keek hij verrast op. Hij had niet verwacht dat ze naar zijn den zou komen en even vroeg hij zich af of iemand haar was gaan halen, maar boos kon hij daar niet om zijn. Ze was hier nu en Thornstar had, buiten Eveningglow’s ziek zijn, geen reden om haar niet bij het gesprek te betrekken. Acorndust antwoordde slechts met één woord op haar vraag, en vroeg vervolgens aan Thornstar of hij nog nodig was om uitleg te geven. Even keek de ThunderClanleider zijn Deputy nadenkend aan, waarna hij Acorndust toeknikte. “Het lijkt me beter als ze het van jou hoort,” sprak hij. Immers, als de ShadowClanner haar exact hetzelfde zou vertellen als wat hij hem had verteld, zouden zijn woorden voor zowel Thornstar als voor Eveningglow – en vooral voor Eveningglow – geloofwaardiger worden.