Two diffrent worlds

Met grote ogen keek de tom naar de vreemde lichten die aan hem voorbij raasde. Dinnerbone was altijd al bang geweest voor het Thunderpath. Hij had als kitten genoeg enge verhalen gehoord over wat de monsters die er over raasde konden doen met katten. En hij bleef er dan ook maar liever uit de buurt. Maar soms kon hij zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en moest hij er even een kijkje nemen. Op veilige afstand uiteraard. Zelf was hij het Thunderpath nog nooit alleen overgestoken. Minstens met een groep van drie of meer. En hij was ook niet van plan daar binnenkort verandering in te brengen. Dinnerbone keek verbaasd op toen hij aan de overkant een onbekende kat zag verschijnen. Een zwart witte she-cat. Duidelijk een stuk ouder dan hijzelf was en geen Clangenoot.  “Uh… hallo daar?” Vroeg hij ietwat onzeker.

-Eerste post voor Amare

De laatste keer dat ze zich in clangebied had gewaagd had haar broer haar behandeld als een vijand. Waarom ze zich dan nu toch weer rond de ShadowClan grens bevond wist ze eigenlijk ook niet. Maar ze had de dwang om het toch te doen niet kunnen weerstaan. En daar liep ze dan, op een plek waar ze niet thuishoorde en niemand haar zou verwelkomen. Misschien werd ze vandaag zelfs vermoord. Wist zij veel. Ze kon maar beter teruggaan.. Net toen ze dat had besloten hoorde ze een stem van de overkant. "Uhh... hallo daar?" sprak de ander onzeker. Even voelde ze niets dan paniek. Wat als het Seaweedpaw was, of Demonslayer, of Amberhunt? Vooral dat laatste wilde ze niet. Maar tot haar opluchting verscheen een onbekende jonge kat in haar gezichtsveld. Of het een apprentice of een warrior was wist ze niet zeker, maar hij vormde duidelijk geen gevaar. Totdat hij versterking ging halen dan.. Ze moest dit slim spelen, doen alsof ze hier hoorde. "Je gaat toch zeker niet onze grens over?" vroeg ze zo normaal mogelijk, maar totaal niet vijandig. Dit sloeg nergens op. Hij zou echt wel merken dat ze geen ThunderClanner was.

"Je gaat toch zeker niet onze grens over?" Vroeg de kattin hem. Dinnerbone fronste. Ze was toch geen Clan kat? Of… toch wel? Had hij het bij het verkeerde eind gehad? Dat zou zomaar eens kunnen. Opzich kende hij iedereen wel. Maar hij was nog wel eens wat vergeetachtig. En hij zou het zomaar eens mis kunnen hebben. De manier waarop de kattin gesproken had had hem onzeker gemaakt. Hij wilde niet vragen wat haar naam was. Want dat was ook weer zo iets geks. Dat een Clangenoot gewoon je naam vergat. Nee, dat kon hij echt niet maken. “Nee hoor.” Zei hij dan ook als antwoord op haar vraag. Dinnerbone hield zijn kopje schuin. “Maar kom je mee terug dan?”Vroeg hij.