Sunshine mixed with a little hurricane

Shrimppaw vond het wel wennen hoor. Maar nu was ze nog even veilig in het kamp. Haar vertrouwde plekje. Ze wist dat haar niets kon overkomen hier. Ze keek het kamp rond en zag een witte kitten in het gras liggen. Ze blies telkens een grassprietje die voor haar neus kwam weg. Shrimppaw glimlachte een beetje en stapte op de kleine af. 'Hallo Cottonkit, verveel je je een beetje?' Shrimp wist hoe vervelend het was om niets te doen. Zij had dat vooral ervaren omdat ze telkens terug dacht aan Crabkit, maar verveling op zich was ook.. Vervelend, natuurlijk.

De kitten keek naar haar op maar als snel liet ze haar kopje weer op haar pootjes vallen. 'Jaaaaa!' kreunde ze. Shrimppaw wiebelde met haar oortjes. Oh jee, hoe moest ze hier nou weer mee omgaan? 'Ik ben helemaal alleen en de sneeuw is ook nog weg!' Shrimp knipperde met haar blauwe ogen. Uh...
'Oh.. Hou je van de sneeuw dan?' vroeg ze, wat eigenlijk wel duidelijk was, maar hey, ze deed haar best. 'Er is veel meer om mee te spelen dan sneeuw hoor,' miauwde ze vervolgens met een glimlachje. 'Zo heb je water, hou je van water? Of vlindertjes zijn ook leuk om te vangen.'

De boze reactie van Cottonkit had ze niet verwacht. Shrimppaw deinsde geschrokken wat achteruit, maar hield zich staande. Het was maar een kitten, die konden haar niet veel doen. En sommige kittens waren gewoon wat.. Intenser. Zoals Hermitkit was geweest, en Crabkit... Ze schudde haar kopje even om de verdrietige gedachtes weg te halen. 'Waar?' vroeg Cottonkit toen, en ze krabbelde al overeind. Oh jee.
Shrimppaw knikte en kwam ook overeind. Ze besloot haar eerst maar de vlinders te laten zien, die vlogen al een tijdje rond in het kamp. 'Kom maar mee, er vliegen heel veel vlindertjes rond,' miauwde ze met een glimlachje. Hopelijk zou de kitten dan blij worden. Shrimppaw stapte voor haar uit en wees toen met haar poot naar boven. 'Kijk, die witte vlindertjes. Ze passen mooi bij jouw vacht,' miauwde ze met een twinkeling in haar blauwe ogen.

_{Al snel startte Cottonkit de aanval. Shrimppaw keek geamuseerd toe, blij dat ze wat plezier kon bezorgen bij de kitten. Maar het leek er niet op dat ze er erg blij van werd, want ze sloeg telkens mis naar het vlindertje. Shrimp zag dat ze gefrustreerd werd, maar niet wilde opgeven. Ze was bang dat Cottonkit dadelijk boos op haar zou worden, zij had immers voorgesteld om op vlindertjes te gaan jagen. Maar ze was ook een beetje bang om te helpen, want misschien zou Cotton dan het idee hebben dat ze het niet zelf kon. Een moeilijk dilemma, eentje waar Shrimp niet goed in was. Toch besloot ze in ieder geval maar iets van advies te geven. 'Cottonkit,' miauwde ze om de aandacht te krijgen, 'wat nou als je heel stilletjes op eentje afsluipt, die al op de grond zit. En dan pakt?' Zo deden ze het ook met prooi, misschien dat die tactiek wel zou helpen. Dat hoopte ze tenminste.}

_{Het zag er naar uit dat Cottonkit haar advies niet echt kon waarderen en het dus ook niet zou proberen. Maar toch deed ze het wel. Shrimp bleef maar vriendelijk glimlachen en hoopte dat ze dit keer wel het vlindertje kon vangen. Veel meer dan dat kon ze ook niet doen. Maar ze voelde wel aan dat als het dit keer ook niet lukte zij misschien de schuld zou krijgen, of Cottonkit nog bozer of juist verdrietig zou maken. Dat wilde ze natuurlijk niet. De witte kitten sloop - soort van - naar de vlinder toe. Shrimp nam zichzelf al voor om te laten zien of je echt sloop toen Cotton plots de vlinder te pakken had. Shrimp knipperde verbaasd met haar ogen maar toen het verrukte stemmetje van Cotton klonk lachte ze ook. 'Ik heb hem!' gilde de kitten vrolijk. 'Helemaal zelluf!' Shrimp lachte hartelijk en knikte. 'Inderdaad, Cottonkit! Super goed gedaan! Ik weet zeker dat je een super jager gaat worden later!' Een beetje vleien kon ook geen kwaad, toch?}

_{Cottonkit stak trots haar staartje in de lucht. 'Duh!' miauwde ze, waarna ze haar uitdagend aankeek. 'Vast beter dan jij!' Shrimp grinnikte en knikte. 'Ja, vast beter dan ik,' miauwde ze. 'Dat zal me niet verbazen.' Niet dat Shrimp vreselijk was in jagen, ze moest het nog steeds een beetje goed onder de knie krijgen. Ze kon wel prima jagen hoor, voor een beginnende Apprentice. Maar het zal haar sowieso niet echt verbazen als anderen beter in iets zouden zijn dan zij. Maar goed, dat maakte haar gelukkig ook niet uit. Ze knikte naar de vlinder. 'Misschien is dat een leuke decoratie voor in je nest?'}

<sub>Haha! Inderdaad. Ze was beter. Snorrend keek ze naar Shrimppaw. Ze was ook wel een hele goeie jaagster, kijk een naar haar eerste prooi. Ach, ze kon er ook niets aan doen dat ze zo'n talent was. Shrimppaw hoefde niet jaloers te zijn. Ze stelde vervolgens voor om de vlinder als decoratie te gebruiken. Oh! Dat was een goed idee. Mama zou vast versteld staan. ‘Ja, goed idee!’ miauwde ze, waarna ze de vlinder in haar bekje pakte en pijlsnel naar de nursery racete. Ze zei niet eens gedag aan Shrimppaw. Nee, voor ze het wist was ze alweer verdwenen, kirrend tegen mama wat ze nu wel weer niet allemaal had beleefd.

- Topic uit</sub>

<sub>'Ja, goed idee!' miauwde Cottonkit enthousiast om haar voorstel. Shrimp glimlachte en nog voor ze het wist had de kitten de vlinder al in haar bekje. Shrimp keek haar na, verwachtte ergens nog een gedag, maar die kreeg ze niet meer. Toch deed dat de glimlach op haar gezicht niet afzwakken. Ze was blij dat ze een goede indruk had achtergelaten op de kitten, hoewel het in het begin af en toe wat lastig was. Shrimp deed ook maar haar best, en goed omgaan met vurige types vond ze lastig. Maar, Cotton was blij geweest en was nu vrolijk haar vlinder aan het showen, dus Shrimppaw was tevreden.

Topic uit</sub>