[open] Zzzunn

Hij had die ochtend al veel gedaan. Vroeg opgestaan - ook al was dat wat hij elke ochtend deed, maar alsnog - heel wat afgerend voor een paar konijntjes, tussen de maisstengels geslopen, op zijn weg terug heel even snel langs de grenzen gegaan... Ja, hij vond dat hij wel eventjes een pauze had verdiend. Met een lekkere prooi. Gelukkig kwamen er weer prooien nu het newleaf werd.
Nadat hij zijn eigen gevangen prooien op de stapel gegooid had, pakte hij er een kleiner konijntje vanaf. Hij draaide zich om naar een plekje in de zon en ging met een diepe zucht in het gras liggen. Aah, zijn spieren hadden eventjes wat rust. Dat voelde goed, zo in de zon. Hij sloot even genietend zijn ogen, wat hij niet had moeten doen.
Zonder het in de gaten de hebben doezelde Shadefeather weg, in een rustige, dromerige slaap. Het konijntje was hij helemaal vergeten.


open voor katten die hem uit zijn dromen willen halen ;p

De kater droomde net over hetgeen wat hij voor zijn pootjes had liggen, maar daar was hij zich even niet van bewust. Zijn poten bewogen lichtjes heen en weer terwijl hij achter het konijntje sloop. Hij maakte zich klaar voor de sprong. Het zag er goed uit. De wind stond goed, zijn prooi was afgeleid. Hij was er klaar voor. De kater schudde zijn achterste heen en weer in zijn droom en maakte een sprong. Zo snel als hij kon rende hij achter het konijn aan, wat ervoor zorgde dat zijn poten in het echt heftiger heen en weer gingen. Zijn snorharen stonden ook niet stil terwijl hij in zijn droom genoot van over de heide rennen.

Shadefeather was zich helemaal van geen kwaad bewust. Hij was in zijn favoriete droom, lekker rennen en jagen. Geweldig was het. Maar plots leek er wel op hem gejaagd te worden. Hij voelde iets vlak bij zijn achterpoten en de kater schrok met een gilletje wakker. Hij strekte zijn achterpoten uit naar het gevaar, hopend de vijand van hem af te kunnen schoppen. Vervolgens stond hij snel op, struikelde over zijn konijn die er nu wel werkelijk was, en viel op zijn snufferd. Toen hij eenmaal goed en wel weer overeind gekomen was zag hij een Apprentice achter hem, die hem alleen maar had laten schrikken.
'Valiantpaw!' riep hij geschrokken uit. Hij moest echt even op adem komen hoor, hij was niet normaal zo erg geschrokken. 'Wat doe je me aan?' vroeg hij, maar gelukkig kwam er wel een kort lachje uit zijn bek.

De Apprentice keek hem aan met een grijns op zijn gezicht. Nadat hij van de schrik bekomen was was Shade weer ontspannen en kon hij er ook wel om lachen. 'Oh nee niks hoor. Ik zag je zo weg sukkelen ik dacht laat ik jou eens schrikken,' vertelde Valiantpaw en hij huppelde om hem heen. Shade bleef hem goed volgen, zodat hij niet weer plots aangevallen kon worden. 'Dus, waar droomde je over eigenlijk? Was het over een lekker maaltje? Ik bedoel, ik zag je wel heen en weer gaan met je poten. Dus moet het wel een spannende droom zijn geweest!' De Apprentice ging intussen in het gras liggen.
Shadefeather grinnikte. 'Oh jeetje, nou... Ik was aan het jagen op een konijntje, en opeens werd ik belaagd! Ik denk dat jij dat was,' miauwde hij met een uitdagende blik in zijn ogen.