How does the water from the river taste?

Net buiten de tuinen liep een strook grasveld voor het bos begon waar hij Moonstorm had leren kennen. Een Thunderclan kat. Hij was zo aardig geweest om hem te leren jagen en daar was Shaka hem heel dankbaar voor. Zins de dood van de partner van zijn tweebeen was het steeds slechter gesteld met de vrouwelijke tweebeen en kwam het wel eens voor dat ze twee volle dagen in haar nest doorbracht en helemaal vergat om hem voer te geven. Ze kwam hooguit uit haar nest om naar haar vuilplaats te gaan en dan weer terug te duiken in haar nest. De blauwe rus had zins de laatste keer dat ze zijn vuilplaats had verschoond hem niet meer gebruikt. Dus was hij buiten zijn behoefde maar gaan doen. Ook bleek zijn water en voer bakje vandaag ook niet gevuld te zijn en was Shaka gedwongen om naar buiten te gaan. In zijn tuin kon de jonge kat wel zijn eten vinden, maar geen vloeibaar helder vocht. Met een sprong zat de blauwe kater inmiddels niet langer meer goed doorvoed als hij voor het ongeluk wel was geweest zat hij daar heen even op en scande zijn omgeving. Een brede stroom van water die hij eerder overgestoken was geweest via de stenen tweebeen monster brug trok zijn aandacht en zijn droge keel irriteerde behoorlijk. Na zich van het hek te hebben laten glijden landen Shaka soepeltjes en begon daarna te trippelen richting de rivier. Niemand kon er toch wat op tegen hebben dat hij daar wat uit zou gaan drinken? Zijn vacht werd lichtjes verwarmt door een waterig zonnetje en dat voelde wel fijn aan. Het duurde wel even voor de blauwe kater bij de langs stromende water aangekomen was, maar hij genoot ook van de rest van de natuur om hem heen. Eenmaal bij de rivier stapte Shaka in kalme tred over de kiezel steentjes richting het water en hurkte daar onbewust neer. Zijn tong nam dankbaar het koude vloeibare heldere vocht op en schepte het zijn bekje in. Zijn oren en reuk waren nog niet zo goed getraind als die van een clan kat, maar Shaka was ook niet direct bezig met op zijn omgeving te letten. Hij wilde enkel zijn dorst lessen verder niets.

@Quietcreek

Met een soepele beweging trok de jonge kater zichzelf omhoog uit de rivier. Hij had zojuist een vis te pakken gekregen. Dat zou zijn lunchhapje worden. Vanochtend had hij al iets voor de stapel weten te bemachtigen. En stiekem was hij daar wel blij mee. Want zo’n lekker visje ging er wel in vandaag. Quietcreek hees zichzelf op de kant en zocht een mooi plekje uit in de zon. Het was de afgelopen dagen uitzonderlijk mooi weer. En dat hielp zijn algehele mood wel. Goh, wat had hij dan ook een hekel aan Bareleaf. Alles was nat en koud en iedereen raakte makkelijker met elkaar in conflict vanwege schaarste. Quietcreek keek op toen een vreemde geur zijn neus binnen kwam. Was dat… een kittypet? Wat deed die nou weer hier? Ietwat verontwaardigd stond hij op en liep op de grijze kater af. “Zeg, wat doe jij nou zo ver van huis?” Vroeg hij, nou niet perse vriendelijk. Deze vreemde huiskat dacht hier gewoon wat te kunnen drinken, op RiverClan territorium. En nu moest hij zijn lunch hier nog voor uitstellen ook.

Veel van het water had hij nog niet op kunnen drinken, toen een stem wat aan hem vroeg. Met wat water druppels onder zijn kin en aan zijn snorharen bungelend keek Shaka richting de kat die hem toe gesproken had. Hoewel het niet onvriendelijk klonk zag hij dat een van de blauwe ogen van de kat blind was. Zou dit ook een clankat kunnen zijn? 'ik had dorst en de rivier was het enigste water in de buurt.' miauwde de blauwe rus en rechten zichzelf, maar droeg geen enkele vorm van dreiging uit. Hij was even vriendelijk als altijd en als hij een prooi voor het drinken uit de rivier moest vangen dan zou hij dan zonder tegenstribbelen doen. Hij ging kalmpjes zitten en keek de andere kat ven kalm en vriendelijk aan. Het was jammer dat de vrouwelijke tweebeen zo triest was, ondanks dat hij ook treurde over de dood van haar partner ging het leven toch ook weer door.

“Ik had dorst en de rivier was het enigste water in de buurt.” Zei de vreemdeling. Quietcreek zuchtte. Hij had hier nu eigenlijk echt geen zin in. Een compleet oblivious kater van het terrein afwerken. Het leek een hoop werk waar hij niet op zat te wachten. Maar het moest dan maar. “Oh? Dat lijkt me sterk.” Zei hij terwijl hij er eens goed voor ging zitten. “Krijgen jullie kittypets niet vanzelf water? Had je het dan niet bij de buren kunnen proberen?” Vroeg hij, ietwat opdringerig. Tja, veel geduld zou hij niet hebben voor deze vreemdeling. “Zijn er geen regenplassen of dergelijke in dat Tweebenen gebied?” Vroeg hij. Quietcreek kon het zich oprecht maar moeilijk voorstellen. Dat de RiverClan rivier het dichtst bij was aan water. Want dat was een pittig eind lopen hoor! “Daarbij bevind je je momenteel op RiverClan gebied. En ik zou je dan ook willen verzoeken om rechtsomkeert te maken.” Zei hij streng. Veel sympathie had hij niet voor kittypets. Als je een thuis had waarom zou je dan gaan dwalen? Daarbij, regels zijn regels en daar zou hij geen uitzondering op maken.

Shaka merkte wel dat Moonstorm gelijk had dat niet elke clan kat zo vriendelijk als hijzelf was. De blauwe kater was de zucht niet ontgaan en de volgende woorden die volgde liet hem even met zijn oren draaien al draaide ze niet naar één punt, maar bleven ze van voren en naar achteren bewegen terwijl de rivierclan kat hem toe sprak. Het beeld van zijn huismens die ziek in haar nest lag kwam hem weer voor zijn geestesoog. 'Als mijn huismens niet ziek was had ze wel water voor me neer gezet, maar de buren waren niet thuis en een paar van hun huismensen zijn voor langere tijd vertrokken.' mauwde hij even eerlijk als hij met toen hij de vragen van de donderclan kater had beantwoord. De plassen in het tweebeen gebied smaakte vreselijk in vergelijking met het water uit de rivier. 'Heb je die plassen water wel eens geproefd? Net alsof er honden drollen erin gelegen hebben! Als ze al niet opgedroogd zijn.' terwijl hij het zei schudden de jonge kater zich vol afschuw voor hij zijn blik weer op de clankat legde. Toen hem verteld werd dat hij zich in het rivierclan gebied bevond draaide hij zijn kop even richting de tweebeen monsterbrug waar hij al expres naast was gaan staan. 'Ook aan de andere kant van de monsterbrug?' vroeg Shaka en hij wees eigenlijk naar het gebied dat achter zijn rug lag met zijn staart, misschien zou de clan kat denken aan de overkant die ze nu konden zien bij zijn woorden? Hoewel de rivierclan kat streng klonk bleef Shaka er rustig en kalm onder. Hij had geen enkele kwade bedoeling.

Op al zijn vragen wist de vreemdeling met een excuus te komen. Niet al te beste, mind you. Quietcreek had het wel een beetje met hem te doen. Als kittypet niet goed verzorgd worden was zeker niet het beste wat je kon overkomen. Maar de rest had te doen met voorkeur. Het water daar mocht dan wel vies zijn, het lag niet in Clan gebied. Je zou niet perse in de problemen raken door daar je dorst te lessen. Regels bleven regels: de kittypet kon hier niet blijven. Al moest hij wel grinniken hij die kleurrijke beschrijving. Kakwater, tja daar werd natuurlijk niemand vrolijk van. “Ook aan de andere kant van de monsterbrug?” Vroeg de kat hem. Quietcreek zuchtte een beetje. “Vooruit dan. Je mag je dorst hier lessen. Maar alleen voor deze keer. En daarna moet je ook rechtsomkeert maken. Terug naar de Twoleg place.”zei hij. Een kleine uitzondering dat kon er nog wel mee door. Dan was hij er tenminste daarna maar vanaf. Die kittypet kon er immers ook niet zo veel aandoen dat zijn thuisfront hem niet van water kon voorzien.

De andere kat leek wel geamuseerd van zijn beschrijving over het water dat hij mogelijk buiten de rivier kon vinden, maar toch scheen zijn antwoord hem niet echt te bevallen. Wat Shaka wel begrijpen kon. Hij wist dan ook niet hoe hij op een indringer zou reageren die zonder zijn weten iets in zijn tuin zou uit spoken of het nu jagen of in zijn geval water drinken. Alleen was de blauwe rus een stuk hulpvoller naar andere katten toe dan de clan katten die hij tot nu toe tegen gekomen was buiten de bruin gestreepte donderclan kat. Toch scheen deze kater het ook niet zo afwerend te zijn aangezien hij toch even zijn dorst mocht lessen. De jonge kater knikte hem dankbaar toe en draaide zich weer richting het water om zich er vervolgens weer naar toe te buigen. Zijn keel raakte na een poosje likken minder geïrriteerd en zijn maag begon aardig vol te raken. Het was jammer dat hij geen ding bij zich had om water voor zijn zieke tweebeen mee te nemen... Ten minste hij wist niet hoe hij haar water zou kunnen brengen? 'Bedankt. Ik zou je graag wat willen geven in ruil, maar ik denk niet dat je het aan zou nemen?' bedankte Shaka de rivierclan kat en keek hem heel even afwachtend aan. Mocht het zo zijn dat hij een eventuele gevangen prooi van zijn kant af niet aan zou willen nemen dan vertrok Shaka meteen.

Hij maakte een uitzondering voor de andere kater. Al was het maar om hem zo snel mogelijk zonder verder conflict weer weg te krijgen. En Quietcreek kon ook wel begrijpen dat dit niet geheel met opzet gedaan was. De grijze kater kon er immers ook niet zoveel doen dat degene die normaliter voor hem zorgde hem nu plots in de steek had gelaten. De grijze kater knikte dankbaar en begon het verse water van de rivier naar binnen te werken. Al met al ging het heel netjes. De ander was echt niet langer bezig dan nodig. Je zou zelfs kunnen zeggen dat er een gezonde hoeveelheid haast achter zat. Iets wat hij wel kon appreciëren. “Bedankt. Ik zou je graag wat willen geven in ruil, maar ik denk niet dat je het aan zou nemen?” Zei de grijze kater doen hij klaar was met drinken. Quietcreek fronste. “Dat ligt er maar net aan wat je me zou willen geven?” Vroeg hij nieuwsgierig. Dat lag er oprecht maar net aan wat de ander hem te bieden had. Was het een object? Voedsel? Een geheim weetje over de buurt van de Tweebenen? Hij zou het nooit zomaar afwijzen zonder eerst te weten waar het precies om ging. Want wellicht was het something usefull.

In de tijd dat Shaka had gedronken had de rivierclan kat in geduld zitten wachten. Hoewel de blauwe rus zo snel zo veel mogelijk water tot zich had genomen. Toen hij zijn dankbaarheid uitsprak en de siamees gekleurde kater er wat voor terug aanbood mauwde deze dat het eraan lag wat Shaka hem te bieden had. Begrijpend knikte de jonge kater en keek even rond. 'Ik zou er in ruil wat prooi voor willen geven, maar tot hoe ver loopt jullie territorium? Dan kan ik daar rekening mee houden. De volgende keer dat ik zo ver kom.' stelde de jonge kater de andere kat voor en keek hem weer aan. Hij wilde niet nogmaals onnodig hier komen tenzij hij door een hond achterna gezeten zou worden en geen van de tuinen in zou kunnen springen. Er hingen genoeg prooi geuren hier rond, maar op het territorium van een clan te jagen wilde hij ook weer niet. Dat wilde Shaka het liefst voorkomen als het even kon.

Uiteraard wees hij het voorstel van de ander niet gelijk af zonder eerst te weten waar het precies over ging. Kon hij het gebruiken? Was toegestaan? En zo niet, kon hij er mee weg komen? “Ik zou er in ruil wat prooi voor willen geven, maar tot hoe ver loopt jullie territorium? Dan kan ik daar rekening mee houden. De volgende keer dat ik zo ver kom.” Zei hij de grijze kater. Quietcreek grinnikte en schudde zijn kop. “Dat is erg aardig van je maar ik denk dat jij je prooi op dit moment beter kan gebruiken dan ik.” Hij zou geen eten aannemen van een kitty pet of zwerfkat. Bovendien, er was genoeg te eten in de Clan. Dat lag voor die grijze kater wel anders. Hij zou die prooi toch echt beter zelf op kunnen eten. Want wie wist toe veel tijd er overheen zou gaan tot de volgende kans op prooi. “Wat de grenzen betreft, de highlands en het grootste gedeelte van de rivier is van ons. Als ik jou was zou ik me überhaupt niet al te veel buiten de Two Leg place wagen. Je weet immers maar nooit wie je tegen het lijf kan lopen hier in de wildernis.” Zei hij kalm. Het had heel anders af kunnen lopen voor de kater als hij bijvoorbeeld bij ShadowClan iets was gaan drinken. En al hoe wel RiverClan op zich minder gevaarlijk was had de kater alsnog geluk dat hij hem tegen het lijf was gelopen en niet de patrouille.

Onderwerp: Re: How does the water from the river taste?