it’s never meant to feel so difficult

Nadat ze samen het kamp ingelopen waren had Stagstorm zijn staart bij die van Stallionstar weggetrokken. Heatherpaw had gezegd dat ze een hekel had aan haar vader, Gorsepaw had duidelijk tranen in zijn ogen en toen hij de rest van de katten om hem heen naar hun zag kijken sloeg hij zijn nagels in de grond. Toen hij er eenmaal van was verzekerd dat zijn mate in slaap was gevallen had hij de den verlaten en was hij gaan lopen. Hij had geen plek waar hij naar onderweg was, maar het lopen weerhield hem ervan om nog meer over alles na te denken dan hij al deed. Hij was de grenzen langs gegaan en daarna had hij een plek in de twoleg place gevonden om die nacht te slapen. Een nest in een boom met een kussentje erin.

Het bandje die om zijn voorpoot zat voelde bijna als een soort anker. Iets wat hem stabiel hield terwijl de zee zijn best deed hem onder water te krijgen. Waar hij eerst groots en trots was voelde hij zich nu weer een kitten, alsof alle lagen van hem af gepeuterd waren en een geraamte achterlieten van gevoelens, emoties en pijn.

Hij had zijn mate de avond daarvoor verteld hem te ontmoeten in het oude skyclan kamp, een plek waar stilte en rust altijd wel te vinden was. Stagstorm was naar de plek terug gegaan waar hij Brat na al die moons weer teruggevonden had, maar hij wist dat hij de elite member deze keer niet zou vinden. Toen hij zijn mate achter hem aan hoorde komen ademde hij in, hield hij zijn adem vast totdat zijn longen begonnen te protesteren en ademde hij langzaam uit. Hij had de hele nacht nagedacht over de woorden die hij zou uitspreken, wat hem op het hart lag en wat ze moesten doen, maar in plaats daarvan zei hij wat hij eigenlijk helemaal niet wilde, maar hij stond op automatische piloot. ”We made a mistake, Stallion. Maybe we shouldn’t be together.” Bromde hij zonder enige emotie in zijn stem. Zijn klauwen kraste over de grote kei waar hij op was gaan zitten en zijn blik was gericht op iets wat ver weg was, maar wat hij precies zag wist hij niet. Het was bijna zwart voor zijn ogen. Het zou niet zo moeilijk moeten zijn om iemand lief te hebben, maar voor hun leek het elke dag weer één grote strijd te zijn.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Het roerige moment was voorbij gegaan en hij had onbewogen de kritiek en acceptatie over zich heen laten komen. Als Leader stond hij altijd bovenaan iedereens lijstje om een mening over te hebben, iets wat hij in de afgelopen moons geleerd had en ook zelf geaccepteerd had. Met een knoop in zijn maag was hij die avond in zijn nest gestapt en was hij in een onrustige slaap gevallen.

Met eenzelfde onrust werd de gevlekte kater wakker en zag hij dat zijn mate weg was. De kater beet op de binnenkant van zijn wang en hoorde de wegebbende stem van Stagstorm nog van gisteren avond. Old SkyClan Camp. Vermoeid en nauwelijks uitgerust krabbelde hij overeind en liep hij het WindClan Camp uit, koers zettend naar het oude SkyClan Camp. Hij zag de vormen van Stagstorm en vertraagde zijn pas om daar een harde klap van woorden te ontvangen. ”We made a mistake, Stallion. Maybe we shouldn’t be together.” miauwde zijn mate en hij legde zijn oren in zijn nek voordat hij verder liep naar Stagstorm en zijn staart om hem heen sloeg. "Niemand zei dat dit simpel zou zijn, dat wist ik toen ik voor je koos. En ik zal elke dag opnieuw voor jou blijven kiezen Stagstorm. Ik ben eindelijk volledig mezelf" miauwde hij en voelde dat hij vermoeider was dan hij had gedacht.

merc

Voordat zijn mate zijn staart om hem heen kon slaan was de kater alweer opgestaan van waar hij zat. Er zat een onrust in zijn poten, in zijn hele lichaam. Hij deed altijd alsof hij een dikke huid had, eentje waar de opmerkingen niet doorheen konden komen, maar nu hij zag hoe Stallion zijn kinderen reageerde wist hij wat hij zou moeten doen. ”Niemand zei dat dit simpel zou zijn, dat wist ik toen ik voor je koos. En ik zal elke dag opnieuw voor jou blijven kiezen Stagstorm. Ik ben eindelijk volledig mezelf" de kater grinnikte en schudde met zijn kop. Waar zijn gouden ogen eerst vol liefde stonden waren ze nu terughoudend. ”Je bent eindelijk volledig jezelf?” Bromde de tom en nogmaals kraste zijn nagels over de grote kei onder hun poten. ”I don’t think you understand, Stallionstar” spuugde de kater naar zijn mate en zijn staart sloeg van links naar rechts. Er was een reden waarom hij zich altijd afzonderde van anderen als hij boos was. Als hij dat niet deed dan ging zijn lichaam verder op de automatische piloot en leek het alsof hij zichzelf niet meer was, met Stallion had hij daar wat aan kunnen doen. Maar het zou niet genoeg zijn. ”Je was nog steeds niet over Shatteredice en toch probeer je me aan te lullen dat je van me houdt terwijl alles van je schreeuwt dat je hart nog steeds bij haar ligt.” Het zou hem verbazen als het te horen was wat hij allemaal zei met zijn gegrom, maar het kon hem allemaal niet meer schelen.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Verbouwereerd keek de kater naar hoe zijn mate al opstond voordat hij hem ook maar had kunnen begroeten. Wat was er mis? De terughoudendheid in zijn ogen, alles was een en al afwijzing en de kater voelde zijn hele lijf koud worden nog voor de woorden over de lippen van Stagstorm rolden. Zonder dat hij het door had gehad was hij terug gaan staan en zette hij een paar stappen achteruit toen zijn mate tegen hem spuwde dat hij het niet begreep. “Leg het dan uit” fluisterde hij zacht en draaide zijn oren naar de zijkant van zijn kop. ”Je was nog steeds niet over Shatteredice en toch probeer je me aan te lullen dat je van me houdt terwijl alles van je schreeuwt dat je hart nog steeds bij haar ligt.” miauwde zijn mate en het voelde alsof hij een flinke trap in zijn buik keek en hij schudde enkel ongelovig zijn kop. “Mijn hart ligt niet meer bij haar, dat was lang geleden” miauwde hij en voelde hoe zijn verbazing wegviel en langzaam plaats maakte voor boosheid. Waar wilde Stagstorm heen met deze woorden. “Heb je dan wel ooit van mij gehouden? Of loog je tegen mij?” vroeg hij en hij deed zijn best om zijn stem niet te laten trillen. “Ik kan alleen voor mezelf spreken als ik zeg dat mijn liefde oprecht is” miauwde hij en keek Stagstorm indringend aan met zijn groene ogen zodat hij zag dat hij het echt meende.

merc

“Leg het dan uit” fluisterde zijn mate en Stag voelde iets aan zijn hart trekken. Hij wist niet zeker waarom sommige woorden over zijn lippen gegleden waren, maar toen ze eenmaal zijn hoofd en mond verlaten hadden kon hij weer iets beter nadenken. Elke letter die hij uitsprak was als een druppel die een overvolle emmer verliet. Alsof de mist langzaam verdween. “Mijn hart ligt niet meer bij haar, dat was lang geleden” langzaam had de gestreepte kater zijn hoofd laten hangen en even leek het alsof hij zich schaamde voor de woorden die hij uitgesproken had, maar hij wist ook dat Shatteredice nog steeds belangrijk voor hem was. Logisch natuurlijk, ze was de moeder van zijn kinderen. “Heb je dan wel ooit van mij gehouden? Of loog je tegen mij?” Stagstorm hief langzaam, heel langzaam zijn kop weer en zijn borstkas werd naar voren geduwd. Iets in hem vertelde hem dat hij moest liegen, een simpele leugen die het makkelijker zou maken voor de twee, maar hij wist ook dat als hij zou liegen dat hij zichzelf zou verwoesten. “Ik kan alleen voor mezelf spreken als ik zeg dat mijn liefde oprecht is” Stagstorm keek hem diep in zijn ogen aan en kneep zijn eigen samen. "Nee" zijn stem was minder krachtig dan hij zou willen en zijn stem trilde dusdanig dat het voor zijn mate duidelijk zou zijn dat hij aan het liegen was.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Hij kon zijn hartslag in zijn oren horen in de doodse stilte die viel. Ba-boom. Ba-boom. Ba-boom. en hij zag de bek van Stagstorm open gaan, gevolgd door een enkel woord dat hem net zo goed open had kunnen leggen en wat zout in de wond had kunnen strooien. Zijn groene ogen verduisterde en zijn poten kneedde de grond even voordat hij ook maar een woord kon uitbrengen. “Je liegt” miauwde hij en schudde zijn kop. “Stag, het is niet erg. Ik hou van je, ik ben er voor je. Altijd” de kater en hij zette een pootstap vooruit en hij voelde hoe zijn ademhaling versnelde en er tranen in zijn ogen opwelden. “Je weet dat ik alles voor je zou opgeven” bracht hij gesmoord uit en voelde de tranen nu langs zijn wangen druppen. Hij had niet zojuist aan de Clan laten zien van wie hij hield, hij had een stukje ziel ervoor verkocht om het te kunnen doen. Hoe zijn kinderen hadden gereageerd had hij al verwacht en het had hem pijn gedaan maar als Stag hem nu ook afwees had hij niks meer, niks meer om voor te leven.

merc

“Je liegt” Ja. "Nee." Bromde hij als antwoord en zijn mate zetten en stap in zijn richting waardoor hij er meteen eentje terug zetten. “Stag, het is niet erg. Ik hou van je, ik ben er voor je. Altijd” er welde tranen op in de ogen van de ander en Stag klemde zijn kaken strak op elkaar, zijn kop nog steeds hoog in de lucht. “Je weet dat ik alles voor je zou opgeven” bracht zijn mate gesmoord uit met tranen die over zijn wangen biggelen, maar het leek de gestreepte kater vrij weinig te doen. Althans, als je naar hem keek. Vanbinnen sloeg zijn hart tegen zijn borstkas aan en de emoties raasde door zijn lichaam waardoor zijn poten zwaar begonnen te voelen. "That's the problem." Sprak de kater zacht, zijn stem kil. "I don't want you to give up anything for me. It's not worth it."

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Het hele lichaam van de kater trilde terwijl hij de informatie probeerde te verwerken die Stagstorm uitsprak. Hij zag hoe de kaken van zijn mate verstrakten en hij voelde medelijden in zijn gehele lichaam opwellen. Op dit moment wilde hij niks liever dan zijn mate stevig omhelzen met zijn grote poten en hem bedwelmen met zijn geur van lavendel en heide, om hem te troosten en als balsem voor de gebroken ziel die hij nu weer zag. Even had hij hoop gehad dat Stag op het pad der heling had gestaan maar nu zag Stag alleen duister. De gevlekte kater liet zijn oren zakken en keek hem aan met een verscheurend gevoel. "I don't want you to give up anything for me. It's not worth it." miauwde Stag toen en hij schudde zijn brede kop. “Ik wil jou niet opgeven Stag, jij en ik horen bij elkaar. Net als de wind in de heide horen jij en ik bij elkaar.” miauwde hij en twijfelde of hij nu naar Stag moest toegaan of hem nog een moment moest gunnen. “Stag, je bent kostbaar, waardevol en geliefd. Meer dan je ooit zal weten, door mij..” miauwde hij en hij voelde hoe zijn poten het langzaam aan het begeven waren. Zo veel emoties kon hij niet aan.

merc

”Ik wil jou niet opgeven Stag, jij en ik horen bij elkaar. Net als de wind in de heide horen jij en ik bij elkaar.” Stagstorm sloot zijn ogen en ademde diep in. Misschien had hij gelijk. Misschien waren ze wel voor elkaar bedoeld. De kater ademde uit en opende zijn ogen. Misschien waren ze voor elkaar bedoeld, maar niet in dit leven? ”Stag, je bent kostbaar, waardevol en geliefd. Meer dan je ooit zal weten, door mij..” Zijn goud gekleurde ogen vonden zijn smaragd groene en alles wat hij zichzelf verteld en wijsgemaakt had verdween als sneeuw voor de zon, maar toch kon hij het niet. Er waren niet genoeg woorden die konden omschrijven hoe hij zich voelde of wat hij wilde zeggen, dus voordat hij het wist had hij een stap dichterbij gezet. ”Nee,” mompelde de kater, hun neuzen bijna tegen elkaar gedrukt.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Het trillen van zijn poten kon zo mogelijk niet duidelijker worden, ware het niet zijn vacht eroverheen viel en verhulde wat zijn poten op het moment met hem deden. De stilte die in de lucht bleef hangen als ijs klauwde aan zijn hart, deed hem intens veel pijn. Meer dan welke wond ook ooit zou kunnen doen. Toen Stag een stap dichterbij zette voelde hij zijn hart een sprongetje maken om vervolgens in duizend stukken geslagen te worden. “Nee” mompelde zijn mate met zijn neus tegen de zijne. Stagstorm had op dit moment net zo goed zijn hart uit zijn lijf kunnen halen, kloppend en wel. Een ijskoude leegte vulde de gevlekte kater die een stap achteruit zette en hem verslagen aan keek. Met moeite slikte hij en schudde hij enkel zijn kop. De trillingen waren nu duidelijk zichtbaar op zijn lijf alsof hij aan een hevige koorts was onderworpen. “Begrijp je dan niet dat ik alles al voor je héb opgegeven?” miauwde hij zacht en sloeg zijn groene ogen neer. “Ik doe dat niet voor elke kat maar blijkbaar ben ik je niks waard, of mijn gevoelens voor jou” miauwde hij en keek Stagstorm toen weer aan, gebroken. Geestelijk en ook fysiek.

merc

Als je hem een paar dagen geleden had verteld dat hij het hart van zijn mate zou breken had hij in je gezicht gelachen, maar nu stond hij daar. Voor zijn mate. De pijn overduidelijk in zijn smaragd groene ogen. Die ogen die hem lieten realiseren dat hij niet alleen op poezen viel, maar ook op katers. Dat hij voor hem gevallen was. En hard. ”Begrijp je dan niet dat ik alles voor je héb opgegeven?” Hij sloeg zijn ogen neer en Stagstorm kraste met zijn nagels over de steen onder zijn poten. ”Ik doe dat niet voor elke kat maar blijkbaar ben ik je niks waard, of mijn gevoelens voor jou” Toen hij hem weer aankeek voelde de gestreepte kater frustraties in hem opborrelen en sprong hij van de kei af. ”Hou je kop! Hou gewoon je mousedung mond als je het niet snapt! Ik wil niet dat je ook maar iets voor mij opgeeft. Verdomme Stallion!” Met woede en tranen in zijn ogen keek hij naar zijn mate. ”Ik hou van je, maar houden van betekend niet dat je dingen voor iemand moet opgeven.” De grote kater schudde met zijn kop en even grinnikte hij zonder enige emotie verder. Het was een kil geluid.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

De krassende nagels op de steen van Stagstorm hadden net zo goed in zijn hart kunnen krassen. Zijn met pijn vertrokken gezicht bleef Stagstorm recht aankijken zodat hij kon zien wat het met hem deed. Hij schaamde zich niet voor zijn gevoelens, hij gaf alles open en bloot maar vooral kwetsbaar aan Stagstorm die al op zijn hart getrapt had. Meteen toen Stagstorm van de kei was afgesprongen volgde zijn groene blik hem toen Stagstorm begon aan een tirade dat hij zijn mond moest houden als hij het niet snapte. “Als ík het niet snap?” grauwde hij nu en legde zijn oren plat in zijn nek. “Ik snap heel goed wat ik voel en wat ik wil” spuwde hij en zijn groene ogen die vol pijn stonden vlamden nu. De combinatie van pijn en woede was geen goede en een die hij maar zelden had gevoeld. “Ik wil niet dat je ook maar iets voor mij opgeeft. Verdomme Stallion!” miauwde Stagstorm nu ook met tranen in zijn ogen. ”Ik hou van je, maar houden van betekend niet dat je dingen voor iemand moet opgeven.” vervolgde Stagstorm en de gevlekte kater klemde zijn kaken op elkaar. Daar waren de woorden die zijn hart wilde horen maar het voelde alsof hij ze alleen maar miauwde om hem af te poeieren. “Je hebt het steeds maar over opgeven Stag, maar dat is wat jij nu doet. Ik wil het een kans geven” miauwde hij en met een zucht waarna de aangewakkerde woede wat zakte. Hij hoorde hoe Stag nog even grinnikte en voelde een raar gevoel door zijn lijf gaan. Nee, hij zou niet opgeven. Dat was iets wat zei dat je er niet meer in geloofde. "Neem het risco Stag, of verlies de kans" miauwde hij en staarde naar de gele ogen van zijn mate. Wat wilde hij?

merc

De stem van de ander was altijd zo veel vriendelijker geweest dan zijn eigen stem, maar toen hij hem naar hem hoorde grauwen en spuwen draaide zijn oren naar achter. Kwaad veegde hij zijn eigen tranen weg en keek hij in de richting van het water, misschien twee passen van hem vandaan. Het zou nog te koud zijn om te zwemmen, maar misschien wilde hij niet zwemmen, gewoon naar de bodem zakken. ”Je hebt het steeds maar over opgeven Stag, maar dat is wat jij nu doet. Ik wil het een kans geven” zijn gouden ogen schoten naar die van hem en zijn staart zwiepte heen en weer. ”Neem het risico Stag, of verlies de kans” het was in een staarwedstrijd veranderd. Hij kreeg geen woorden meet uit zijn bek, hoe zou hij dat moeten doen als hij niet eens meer wist wat hij wilde? ”And what if you lose your children, Stallionstar?” Vroeg hij hem na een pijnlijke stilte tussen de twee.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Zonder nog een woord te spreken wachtte hij op antwoord van zijn mate die hem even indringend aankeek als dat hij terug staarde. Toen Stag zijn bek opende om te spreken kwamen de woorden aan als directe klappen in zijn gezicht en hij staarde Stag ongelovig aan. Hoe durfde hij nu ineens weer over zijn kinderen te beginnen? De kater opende zijn bek om daarna zijn kop te schudden. Waarom zou hij zijn kinderen verliezen? Waarom voelde dit zo moeilijk en waarom máákte Stag dit zo moeilijk. De kater wiebelde even met zijn oren. “Stag, toen ik het Camp inliep met jou hebben we veel reacties gekregen. Heatherpaw is gewoon gefrustreerd dat haar beiden ouders een andere liefde hebben gevonden. We komen er wel doorheen maar als wat ik vandaag gedaan heb voor niks is geweest..” miauwde hij en viel stiel. Woorden bleven onuitgesproken en hangen in zijn keel. “Dan heb je me het dan laten doen?” wilde hij zeggen maar de woorden kreeg hij zijn keel niet uit, hij hield van die vervloekte gestreepte kater hier tegenover hem, waarom zag Stag niet in dat ze samen veel sterker stonden dan alleen? Met nog nabevende poten sprong hij ook van de steen af om zo naast Stagstorm te staan en vooruit te kijken. “Stag, er zijn zoveel mooie dingen die in de toekomst liggen, het kan alleen maar beter worden vanaf hier. Dat beloof ik je op mijn negen levens” miauwde hij en sloot toen zijn ogen. Hij had zijn belofte gemaakt maar hij durfde niet meer te hopen op een instemming van de kater naast hem. Ze konden eindelijk samen zijn, iets waar ze het al een hele poos over hadden gehad. Zijn ouders hadden hun zegen gegeven over hen en het idee dat hij weer werd afgewezen.. hij kon het niet aan en voelde hoe zijn poten het begaven en hoe hij ineen zakte en in een waas op de grond viel met zijn flanken die snel op en neer begonnen te gaan. De angst om alleen te zijn was overweldigend en verlammend geworden voor de gevlekte kater.

merc

“Stag, toen ik het Camp inliep met jou hebben we veel reacties gekregen. Heatherpaw is gewoon gefrustreerd dat haar beiden ouders een andere liefde hebben gevonden. We komen er wel doorheen maar als wat ik vandaag gedaan heb voor niks is geweest..” Misschien was het niet slim geweest om zijn kinderen er weer bij te betrekken, maar de ander moest zich ook realiseren dat de band tussen hem en zijn kinderen er op dat moment niet beter van zou worden voor een tijd. Waarom zou die dat wel worden? Als het een klap in je gezicht is als je ouders uit elkaar gaan dan is het een stomp in je maag wanneer je vader ineens met een andere man blijkt te slapen. "Oke." Mompelde de kater met een knikje, maar ondertussen zat zijn gedachten even bij zijn eigen zoon. Hij had hem nog niet gesproken sinds hij samen met zijn mate het kamp binnengekomen was, maar hij dacht dat hij misschien even tijd nodig zou hebben en dat hij het wel zou snappen. Althans dat hoopte hij. “Stag, er zijn zoveel mooie dingen die in de toekomst liggen, het kan alleen maar beter worden vanaf hier. Dat beloof ik je op mijn negen levens” met een frons keek hij hem aan en ademde een keer in, uit en weer in. "Sorry" fluisterde hij, net voordat hij zijn mate naar de grond zag vallen en snelde naar hem toe. Hij bleef het woord herhalen terwijl hij zijn neus tegen zijn wang duwde in een poging hem weer wakker te maken, maar toen dit niet werkte besloot de gestreepte kater naast zijn mate te gaan liggen, zijn lichaam dicht tegen die van hem totdat hij weer wakker zou worden.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Een golf van overweldigende stilte sloeg over hem heen terwijl zijn flanken op en neer bleven gaan. Hij knipperde met zijn ogen maar zijn groene ogen zagen het licht doven om hem even naar een stille plek te voeren. Met het gevoel dat hij zijn ogen weer open deed zag hij alleen zichzelf in een pikzwarte plaats. Het was niet in zijn Den maar waar dan wel? Hij wreef met zijn poot over zijn kop en keek om zich heen. Waar waren de bekende dingen? Wild schudde hij zijn kop, de mist in zijn hoofd klaarde langzaam een beetje op en zijn groene ogen schoten open. Met moeite bedwong hij nu zijn ademhaling die nog altijd erg snel ging.
De gevlekte kater probeerde overeind te komen maar het verlammende gevoel was nog altijd meester van hem. Hij opende zijn droge bek en miauwde met een raspende stem de naam van zijn mate. "S.St..Sta..Stagh" kwam er met moeite over zijn lippen. Hij probeerde zijn kop te draaien maar het lukte niet. Hij wist niet wat er gebeurd was maar hij zou zich hier niet zomaar bij neerleggen. Hij kneep zijn ogen even een tel dicht en deed ze daarna weer open. Langzaam trok er een pijnscheut door zijn lijf en voelde hij warmte naast zich. "Stag?" prevelde hij nu zacht. "Help me" raspte hij en knarste met zijn tanden.

merc

Onderwerp: Re: it’s never meant to feel so difficult