De schok die op de ceremonie haar teveel was geworden, was lichtelijk gedaald. Dat zette haar nog niet over het feit heen dat haar vader nieuwe kinderen had, though. Op hoge poten liep ze naar de nursery toe, toen ze bedaard genoeg was om niet spontaan in woede uit te barsten toen ze die Dewberry zag. Slet. Met een koele blik in haar ogen keek ze naar de moeder van Stallionkit. "Wie is de vader?" vroeg ze, straight to the point. Al wist ze natuurlijk het antwoord al, wat Dewberry ook zei zou haar niet overtuigen dat het niet haar vader was. "Hoe voelt het om gepakt te worden door een ouwe man?" vroeg ze daarna. Ze gaf de arme queen geen kans om zich te verantwoorden tegen haar.
- Alleen Dewberry voor nu!

De kat voor haar keek haar maar dom aan, alsof ze niet snapte waar ze het over had. Die façade kon ze maar beter snel laten varen, want Heather had op dit moment geen geduld. Totaal geen geduld. Dat de ander zo fragiel vroeg waar ze het over had, ergerde haar alleen maar meer. Wel met haar vader het bed in duiken, maar het dan vervolgens te gaan lopen ontkennen? Met haar poot wees ze op de kittens waar Dewberry zo gezellig bij lag. "Ze lijken op mijn vader, er heet er één naar m'n vader. Als je wou verbergen dat ze van hem zijn, had je wel wat beter je best mogen doen," siste ze.

Dewberry moest lachen, en god als er één ding wat je niet moest doen als Heather in vuur en vlam stond, dan was het lachen. Dat was alsof je meer zuurstof in de haard blies, om zo de vlammen lekker hoog op te doen laaien. Want Heatherpaw was een serieus persoon en als zij zich niet serieus genomen voelde, dan kreeg ze kortsluiting. Haar nekharen rezen hierdoor dus meteen overeind en ze siste toen de ander klaar was met spreken. "Daddy issues maken de situatie alleen nog maar erger!" beet ze woedend, waarna haar woeste blik plots werd losgetrokken van de queen door akelig gepiep. Haar blik gleed naar een kitten. Hij was schattig en ze haatte hem. "Hou je bek," zei ze waarna ze met een uitdagende blik naar Dewberry keek. Was ze zo mak dat ze haar zo tegen haar kitten zou laten praten? Vast niet.

Een tevreden en ontzettend puberaal geladen grijns trok over haar gezicht toen ze dan eindelijk barstte. Ze werd geduwd en ze liet het toe. Ze namen het schandaal naar buiten; nog beter, hoe meer anderen konden horen wat voor slettebak hier stond. Haar oren stonden in haar nek gedrukt, maar haar ogen stonden uitdagend. Ze wou de ander helemaal tot haar einde duwen, en daar kapot maken. Ze wou haar emotioneel zien lijden, iedere dag opnieuw. Want dat is wat Heatherpaw zelf ook aan het doen was op het moment en dan was het toch oneerlijk als haar wereld dat niet voelde? "Dus je geeft toe dat je weinig zelfrespect hebt," siste ze gemeen. "Kijk maar goed uit voor die mormels van je, als je niet wil dat er wat met ze gebeurd," vervolgde ze toen laag - nu ging ze een grens over, een grens waar ze eigenlijk zelf van schrok. Maar ze had het gezegd en ze kon er nu niets meer aan doen. Ze bleef haar vurige houding vasthouden, ook al klopte haar hartje snel in haar borstkas. Ja, kittens bedreigen was iets wat ze eigenlijk helemaal niet had willen doen, en iets wat ze ook helemaal niet waarmaken kon.