Heads or tails...

Warhound zat vanuit een van de enkele bomen die dit territorium te bieden had neer te kijken op de jonge kater beneden hem. Een jonge flamepoint, een van de zo vele die Riverclan te bieden had. Het was een van de meest aanwezige genenpoel. Iets wat hem op dit moment pas echt dwars zat. Hoewel niemand deze aura van autoriteit over zich heen droeg, kon hij het helpen om soms twee keer achter zich om te moeten kijken. Hij was altijd haar verantwoordelijkheid geweest en hij had met liefde dat spel zo veel malen moeilijker gemaakt. Het was zoals het water dat de rivier had ingesleten. Het was moeilijk die gebruiken ineens te stoppen. Maar hij moest dit alles naar voren oplossen en zich bezig houden met de dingen die hem normaal ook bezig. Zoals zichzelf in de problemen van andere bemoeien. Het was niet moeilijk geweest om de grijze wolk boven de young warrior te zien. Hierdoor sprong hij soepel naar beneden en liet zichzelf naast de ander in het water zakken, meteen dichterbij dan dat comfortabel was voor de meeste, met zijn staart rond de ander geslagen. “Wat zit je dwars schoonheid? Die vis stierf bijna vrijwillig in je muil uit medeleiden”

Geamuseerd volgde de calico kater de bewegingen van de ander, verder van hem vandaan. Wat aandoenlijk, voor hem was het concept van iemands lichamelijk afstand tot jou onaangenaam vinden maar vreemd. Hij had zelf immers geen last van dingen zoals deze. Op dezelfde manier hoe hij geen natuurlijk vecht of vlucht vermogen had, had hij ook de automatische bubbel van persoonlijke ruimte niet meegekregen. Natuurlijk wist hij heel goed dat andere dit als onaangenaam achtte, maar hij speelde er graag mee, maakte andere graag gevoelig op deze manier. Al was hij voor nu vooral benieuwd wat deze Icecream hem te bieden had. In stilte luisterde hij naar het verhaal. Crabkit was weg, en dat deed de ander zeer. Ergens kon hij hier wel waarheid in zien. Hoewel hij het niet kon voelen, zag hij niet graag Cryingkit weg van hem, al was het maar puur en alleen om de tijdsinvestering. “Een goed begin is om jezelf niet te dwingen afstandelijk te zijn naar de situatie” Je kon emoties niet uitzetten als je ze ervaarde, dat had hij al lang gezien. “Je mag het verlies van Crabkit voelen en haar missen. Ze is nog jong” Hij liet zijn blik in die van de ander vallen. “Of ze realiseert jouw kant van het verhaal en vind zo weer een weg terug. Of ze wordt gelukkig op een manier die je zelf niet voor ogen had. En dan heb je gedaan wat je kon als ouder”