Expedition on sea [Shadefeather]

  Even zijn rust pakken in de Warriors Den was totaal nieuw voor de kater, maar hij vond het toch wel fijn ergens. Misschien was hij toch ouder aan het worden dan hij dacht. Maar het kon natuurlijk ook liggen aan zijn 5 nieuwe kittens. Waarschijnlijk lag het daaraan, ja.
  Echt slapen deed hij niet, waardoor hij al snel voelde dat hij niet alleen in zijn nest lag. Hij herkende de geur van Oceankit en hij glimlachte. Nawh, ze kwam bij hem liggen. Langzaam tilde hij zijn kop op toen de kitten half op zijn flank ging liggen.
  'Hallo, Oceankit. Lekker aan het ontdekken?' glimlachte hij naar haar.

- sorry voor late reactie!

  'Jouw missen?' piepte Oceankit zacht.
  Shade's glimlach werd daardoor nog groter en zachtjes grinnikte hij. 'Aw, ik heb jou ook gemist,' miauwde hij zachtjes, om de rust niet te verstoren. Hij draaide nog wat meer naar de kitten toe en likte haar zachtjes op haar kopje. 'Ben je helemaal alleen hier naartoe gelopen?' vroeg hij, een tikkeltje bezorgd. Zo te zien was ze ongedeerd, maar een beetje bezorgdheid hoorde er toch wel bij vond hij.

  Oceankit knikte bij zijn vraag. Shadefeather keek haar even aan en knikte toen ook, een glimlach weer op zijn gezicht toverend. 'Wat knap van je, gaat het lopen al makkelijk?' vroeg hij geïnteresseerd. Hij had besloten om het maar geen overbezorgde bedoeling te maken, want daar hadden ze beiden niets aan. Overbezorgdheid was iets voor haar papa en pleegmama, vond hij. Daarentegen, Oceankit was al best een grote kitten dus dat stukje moest geen problemen zijn. Toch vond hij het knap van haar, wat hij dus ook uitte met een bewonderende blik in zijn gele ogen.

  'Ik weet niet,' murmelde de kitten met een schouderophaal.
  Shadefeather glimlachte naar haar en drukte zacht zijn neusje tegen haar wang. 'Ach, als je dit al kan, kan je vast een heleboel al! Zeker als je ouder wordt. Het zal allemaal een stuk makkelijker gaan,' glimlachte hij. 'Zoals als je Apprentice wordt. Heb je daar al een beetje zin in?'

sorryy kort

Shadefeather was blij te zien dat Oceankit al snel van ja knikte. Die had er blijkbaar zin in, wat ook goed was. Niet dat het slecht was als je er geen zin in had, ook al is het dan allemaal wel wat lastiger. Het is namelijk echt wel iets waar je aan zult moeten geloven, als je in de Clan wil blijven.
'Is het territorium groot?' vroeg Oceankit toen zachtjes, haar blauwe ogen onschuldig groot. Shadefeather keek haar aan en glimlachte.
'Het is zeker groot ja, maar uiteindelijk zul je het allemaal wel kennen,' miauwde hij. 'Het gebied buiten het WindClan territorium is echter nóg groter. Zelf kom ik daar niet heel vaak, maar bijvoorbeeld de bergen waren echt... Gigantisch.' Hij glimlachte terwijl hij het vertelde, maar de bergen waren zeker niet zijn favoriete plek geweest. Nee, hij was blij dat hij weer in het vertrouwde territorium was.