How it's going to be

Bloed van de verdwenen clan, Skyclan, stroomde door zijn aderen heen. Het was te zien aan zijn bouw en te merken aan zijn voorliefde voor het beklimmen van bomen. De slanke, gevlekte kater was er dan ook erg goed in. Snowleopard was vast zijn naam geworden omdat de machtige luipaarden er om bekend stonden dat ook zij in bomen klommen. De jonge kater was trots op zijn naam en wilde zijn naam ook eer doen. En zijn vader. De kater bevond zich nu in de Blooming Woods. Nu bareleaf aan zijn einde leek te komen zaten er allemaal knoppen op de takken van de bomen in de Blooming Woods. Snowleopard was bijna vergeten hoe mooi dit bos er uit kon zien. Maar doordat de knoppen nog niet gebarsten waren kon hij nu duidelijk zien dat er een eekhoorn zat op de tak in één van de bomen. Snowleopard spande zijn spieren aan en sprong in de boom er naast. De eekhoorn zat niks vermoedend aan iets te knabbelen terwijl Snowleopard omhoog klom. Zijn spieren bewogen onder zijn lichte vacht terwijl hij zichzelf omhoog hees. Zijn klauwen zaten diep in de barst van de boom en zo stil mogelijk hees hij zichzelf op een dikke tak. De taken ritselde kort, maar nog steeds leek de eekhoorn er niks van te denken. Langzaam sloop de kater over de tak naar voren. De eekhoorn begon zich te wassen en op dat moment zette Snowleopard krachtig af met zijn achterpoten. Hij sprong naar de andere tak, greep naar de eekhoorn terwijl hij zichzelf weer vast klemde met zijn achterpoten. Onhandig hing hij half over de tak met de eekhoorn tussen zijn poten en zijn kaken om het nekje heen geklemd. Hij hees zichzelf terug op de tak en met een beek brak hij het nekje van de eekhoorn. Bedankt Starclan voor deze prooi.

@Nightpool & mijn topics zijn altijd open

De kater glipte door de struiken, sloop over het gras en camoufleerde zichzelf bij een boom. Of, dat was het idee, maar met zijn witte vacht was camoufleren niet heel makkelijk, tenzij er een dik pak sneeuw lag. Hij had zijn oog op een muisje wat hij hier en daar rond zag schieten, maar voordat hij zich af kon zetten om het in zijn bek te krijgen, had het beestje hem al door en schoot ergens een holletje in. Ja hoor. Hij zuchtte en baalde ervan dat hij hier zo slecht in was. Het was vast niet de schuld van zijn vacht alleen, zelf was hij ook vrij lomp en niet zo behendig, bovendien miste hij het geduld dat sommige wel hadden. Ach. Nightpool wilde verder 'sluipen' toen hij opeens iets zag verschuiven in zijn ooghoeken, boven hem. Snel dook hij een struikje in en keek turend omhoog naar de takken die inmiddels al weer knoppen hadden. Boven zijn hoofd zat een clangenoot, Snowleopard. Een mooie kat, en behendig zo te zien. De witte kater had al snel door dat Snow daar niet zonder reden zat, op een andere tak zat een eekhoorn. Dus witte katers hadden wel een kans? Gespannen keek hij naar het tafereel, zijn ogen schoten tussen eekhoorn en kater. Toen de kat in de bomen zich eindelijk afzette ontglipte Nightpool een hoge miauw. Hij had hem! Alsof hij net een episch gevecht had gezien schoot hij vanuit de struik. "Talent!" Wist hij inteligent uit te brengen als een apprentice die voor het eerst buiten was.

De eekhoorn was nog niet doodgebeten of ineens hoorde hij een luide miauw. De eekhoorn viel dood op de grond en Snowleopard sprong zelf bijna van schrik uit de boom, maar wist zich nog net vast te houden aan de tak waar hij op zat. Hij schoof wat dichter naar de barst toe en keek naar beneden, waar zijn eekhoorn een paar muislengten van Nightpool af lag. "Ha... bedankt!" reageerde hij wat ongemakkelijk. "Met dank aan mijn vader, Dangerdance," miauwde hij trots, waarna hij een stuk omlaag klom en daarna sprong en soepel op de grond lande. "Je moet er toch wat van maken als jagen op t land niet zo lekker gaat," miauwde hij vervolgens. Hij drukte zijn neus even tegen het slappe lijfje van de eekhoorn en begon er vervolgens aarde overheen te schuiven. Die zou hij later wel weer opzoeken.