Heel boos had Coalnose, Ardentheart nog nooit gezien, maar nu had ze door dat de kater alles behalve blij was met de woorden van Dewberry, ze snapte dan ook niet waarom de andere kattin de moeite had genomen over de kittens te vertellen als ze niet eens wilde dat hij er naar vroeg. Het was Ardentheart, de kater met een groot hart, die af en toe wat meer naar zijn eigen hersenen moest luisteren. Het was een kater die alles zou doen voor de katten waarvan hij hield, behalve dan stil blijven terwijl de andere kattin hem uit foeterde, zelf hield Coalnose zich afzijdig, immers kon ze niet veel meer doen. Ze was wellicht niet de slimste, maar zeer zeker ook niet geheel gestoord. 'Nee,' klonk er standvastig, het was duidelijk dat dit iets was dat zijn hart niet kon verdragen, en met goed recht als het aan Coalnose lag had hij er ooit was van gehoord. 'Stop met dat starclanverdomme gedrag!' Beide waren in de bosjes gesprongen, het was niet alsof Coalnose hen had gevraagd het te doen of er iets mee te maken had maar ze snapte even goed als de anderen wat het inhield om drachtig te worden. Het was vrijwillig geweest van beide kanten, en beide katten moesten er mee leren leven. Net zoals de kittens, arme jongen. Ze gunde hen een warm nest, net zoals haar moeders hadden proberen te geven, ook al leek Swallowflight niet dol op haar kittens. Het was waarschijnlijk niet iets dat bij haar paste. Zelfs wist de zwarte kattin niet of ze ooit een nest zou willen krijgen, wat als ze hen niet goed kon leren wat ze moesten weten? 'Ik heb hier ook niet bewust voor gekozen, maar je hebt niet het recht om mij te vertellen dat je kittens verwacht van mij en om mij daarna alle kennis over te te ontkennen. Ik wil alleen weten dat ze gezond zijn, levend. Dat hoor je mij niet te verbieden! Dus bedreig me al je wilt, maar ik ga er niet voor staan!' Sprak de kater woest, terwijl hij met elk woord harder ging praten. Het leek erop dat Stallionstar het ook niet eens was met de aanpak van Dewberry, iets dat de jongste van het stel behoorlijk verbaasde. 'Nee, Dewberry. Jij mag gaan als je wil, ik was nog in een gesprek.' Verklaarde de Leader enkel toen het duidelijk was dat de kattin wilde vertrekken. Alsof ze alles had gezegd dat er gezegd moest worden. Coalnose hield zich gek genoeg stil, het was niet iets waar zijzelf nog woorden voor had en dat was een situatie waarin ze nog nooit had gestaan. Het enige wat ze had geprobeerd was om Ardentheart mee te krijgen zodat er geen gevecht zou ontstaan, echter was het duidelijk dat hij op zijn strepen stond en dat respecteerde ze van de ander. 'Stop met elkaar bedreigen,' klonk er nadat Stallionstar instemmend met de woorden van de Thunderclanner had gebromd. 'Er zijn fouten gemaakt en daar moeten we nu mee dealen. En Ardentheart mag de namen van zijn kinderen wel weten omdat ik ze zal vertellen,' sprak hij waardoor Coalnose hem verbaasd maar met een goedkeurende blik in haar ogen aan keek. 'Ikzelf ben ook een vader en begrijp je vraag Ardentheart. Je kinderen heten Bumblekit, Hedgekit, Rookkit en Stallionkit,' sprak de kater terwijl hij de Thunderclanner aan keek, voordat hij zich klaar maakte om te vertrekken. 'Nu is het tijd om te gaan,' mauwde hij terwijl hij zich omdraaide naar Dewberry. De knappe kattin trok haar bovenlip sissend op naar de andere drie katten voordat ze zich omdraaide en in de richting van het Windclan kamp verdween. Coalnose drukte kort haar neus tegen de schouder van Ardentheart aan, een stille steunbetuiging voordat ze respectvol naar Stallionstar knikte. 'Bedankt Stallionstar,' murmelde ze respectvol, wetende dat het niet makkelijk was om een woedende Queen in de ogen te kijken.