Newleaf was gearriveerd. Het gefluit van vogels was overal te horen en de knoppen aan de bomen begonnen te veranderen in verse, groene blaadjes. Het leven stond niet stil, en hetzelfde gold voor het Clanleven. Thornstar trippelde dan ook naar de High Rock en sprong erbovenop om de Clan aan te spreken. “Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!” riep hij.

Hij wachtte vervolgens af tot de Clan zich onder aan de rots had verzameld. “Om te beginnen mogen we een nieuwe Warrior verwelkomen. Coalpaw, kom maar naar voren,” begon hij, waarna hij wachtte tot de zwarte kattin dichterbij was gekomen. “Coalpaw, je hebt bewezen dat je klaar bent om Warrior te worden. Zweer jij altijd de Warrior Code te blijven volgen en je Clan te blijven verdedigen, met gevaar voor eigen leven?” vroeg hij, waarop hij de jonge kat de kans gaf om antwoord te geven. “Dan zal je vanaf nu bekend staan als Coalnose.” De nieuwe naam werd al snel geroepen door de aanwezige Clankatten, en toen de stilte was teruggekeerd ging Thornstar verder met de Ceremonie.

“Er zijn ook nog een aantal kittens die aan hun training mogen gaan beginnen,” sprak hij. “Sunkit, Juniperkit, Dustkit, Rosekit en Cloudkit, kom maar naar voren.” Hij wachtte tot het groepje, bijna allemaal nestgenootjes van elkaar, voor hem was komen staan. Als eerste keek hij de jonge rode tabby aan. “Sunkit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Sunpaw. Jouw mentor zal Jaytail zijn. Jaytail, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Sunpaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent.” Toen de nieuwe Apprentice en mentor elkaar hadden begroet, keek Thornstar het grijze kattinnetje aan. “Juniperkit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Juniperpaw. Jouw mentor zal Moonstorm zijn. Moonstorm, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Juniperpaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent.” Toen ook dit nieuwe duo elkaar had begroet keek Thornstar de grijze tabby aan. “Dustkit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Dustpaw. Jouw mentor zal Dustspirit zijn. Dustspirit, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Dustpaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent.” De overeenkomende namen waren toevallig geweest, maar Thornstar wilde dit duo van Apprentice en mentor niet uit elkaar houden puur vanwege hun namen. Het witte kattinnetje met een lichtbruin gezicht was als volgende aan de beurt. “Rosekit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Rosepaw. Jouw mentor zal Eaglespot* zijn. Eaglespot*, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Rosepaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent.” De laatste kitten die aan de beurt was was niet eentje uit dit nest, maar dat betekende niet dat ze vandaag geen Apprentice mocht worden. “Cloudkit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Cloudpaw. Jouw mentor zal Snowleopard zijn. Snowleopard, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Cloudpaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent.”

Toen ook dat laatste duo zich weer bij de rest had gevoegd, had Thornstar nog een aankondiging. “Ik sluit vandaag af met goed nieuws: Mistynose heeft zich bij de Queens gevoegd en heeft vier gezonde kittens gekregen. Hierbij is de Ceremonie beëindigd,” sloot hij af met een glimlach, waarna hij van de grote rots af sprong.

Lijst en tags:

Het was eindelijk de dag. Haar dag. Sunkit was zo enthousiast. Het had al lang genoeg geduurd. Ze was al lang groot en sterk en slim genoeg om apprentice te worden. Maar néé, ze had moeten wachten. Ugh! Maar nu was het zover. Ze had de hele ochtend besteed om haar vuurrode pels de doen schitteren. Ze wilde eruit zien hoe ze zich voelde: sterk, blakend van gezondheid, zelfverzekerd. Ze wilde laten zien dat ze er meer dan klaar voor was. Daarom rende ze al voor haar zusje uit naar de open plek zodra Thornstar een ceremonie bij elkaar riep en drong zich helemaal vooraan. Ze keek nog achterom, hopend dat de rest op zou schieten. Want ze was het wachten nu wel eens zat! Coalpaw werd een warrior. Saai, het duurde alleen maar langer. Het ging niet om háár. Het ging om Sunkit. Het zou niet lang meer duren voordat ze Sunpaw zou heten. Sunkit was verleden tijd.

En toen het eenmaal weer stil was was het eindelijk zover. Haar naam werd genoemd. Ze stapte naar voren, haar blauwe oogjes schitterden strijdlustig. Kom maar op wereld, ik ben klaar voor je. Alles wat je naar me toe wilt gooien, ik gooi het tien keer zo hard terug. Sunpaw! Het klonk al zo bekend, alsof ze het al maanden tegen haarzelf had gezegd. Ze duwde trots haar neusje omhoog en Jaytail werd haar mentor gemaakt. Een grote, bruine kater kwam op haar af en ze raakten neusjes aan. Ze keek hem bestuderend aan en besloot dat hij vast groot en sterk genoeg was om haar een goeie warrior te maken. Want jammer genoeg had ze een mentor nodig. Jaytail was alleen een beetje oud, hopelijk zou hij niet te snel moe worden. Want als het moest zou ze hem de hele dag achter haar aan trekken, want ze móest en zou beter worden dan elke apprentice voor haar. En oh, al helemaal beter dan haar zusjes, want zij waren direct degene waarmee ze vergeleken zou worden. Ze keek toe hou zij ook allemaal apprentice werden gemaakt en een grote grijns stond op haar gezicht. En toen de ceremonie was afgelopen, keek ze even links en recht. ‘Nou, gefeliciteerd! Ik ga trainen!’ miauwde ze hen toe, en meteen rende ze op de grote kater af die haar mentor was geworden. Ze ging vlak voor hem staan, haar oogjes strijdlustig omhoog. ‘Ik wil meteen beginnen! Ik wil op eekhoorns jagen en ShadowClanners de kop in slaan!’ miauwde ze. Ja, dát wilde ze! En hij zou het weten ook.

Tag: Jaytail

Het was een nieuwe dag en weer een nieuwe ceremonie. Vandaag zou het nestje waar Sunkit in zat apprentice worden en hij had nu al medelijden met wie haar als apprentice zou krijgen. Hij herinnerde zich nog goed hoe hij haar aan het huilen had gemaakt die ene keer en zou haar dan ook niet als apprentice willen. Gelukkig toen Thornstar de apprentices aan de mentoren gaf kwam zijn naam naar voren samen met die van Dustpaw. Dat was toevallig, hij zou zijn naamgenoot mogen trainen. Hij liep naar voren toe en drukte zijn neus tegen die van haar aan. "Gefeliciteerd." Sprak hij rustig. "Morgen beginnen we met je eerste training, voor nu mag je een nest in de apprentice den maken." Het was belangrijk dat de apprentice daar de tijd voor zou krijgen tenslotte.

Vandaag was de dag, ze zou eindelijk een apprentice worden! Dan zou ze het territorium kunnen gaan verkennen en in bomen kunnen gaan klimmen. Dat zou het beste zijn als ze dat zou kunnen doen. Ze wachtte dan ook geduldig tot haar naam genoemd werd en stapte toen naar voren toe. Ze kreeg Moonstorm als mentor en zodra ze haar mentor zag duwde ze haar neus tegen die van haar mentor aan. "Wanneer beginnen we?" Was het eerste dat ze meteen vroeg. Tenslotte wilde ze zo snel mogelijk het territorium gaan bekijken en in een van de bomen proberen te klimmen.

Thornstar had iedereen bijeen geroepen voor een ceremonie. Moonstorm wist dat er nieuwe apprentices getraind zouden moeten worden, en stiekem hoopte deze krijger er nu ook een te krijgen. Ondanks dat hij zijn verwachtingen in toom probeerde te houden, was hij toch erg opgewonden geraakt. Terwijl Thornstar zijn praatje deed probeerde de gestreepte kater aandachtig te luisteren, maar hij vond het maar moeilijk om stil te zitten. Opeens hoorde hij zijn naam geroepen worden en hij keek verbaasd naar voren. Tegen zijn verwachting in was zijn wens toch ingegaan, hij had een apprentice gekregen. Hij keek blij naar naar Juniperpaw en hun neuzen raakten elkaar. Meteen daarna kwam de vraag al wanneer ze zouden beginnen. Blij antwoordde de krijger: "Als je wilt kunnen we gelijk een tour door het territorium doen?". Hij wist dat toen hij zelf leerling was hij ook het liefst zo snel mogelijk was begonnen. Aandachtig wachtte hij het antwoord van zijn leerling af.

Nu de kater zelf een warrior was ging de tijd snel. Het leven was nu anders, toch ook nog het zelfde. De gevlekte kater had nu meer vrijheid en stond zekerder en sterker op zijn poten, zoals het hoorde. Nu was de dag aangebroken dat er weer een ceremonie gehouden was en toen de Clan Leader de clan bijeen riep, kwam ook Snowleopard er bij zitten. De kater luisterde mee, riep nieuwe namen en wachtte tot de ceremonie tot een einde zou komen. Toen zijn eigen naam benoemd werd, keek hij even verrast op. Thornstar had Cloudkit tot apprentice benoemd, Cloudpaw en Snowleopard was de warrior die deze apprentice zou opleiden tot Warrior. De gevlekte kater stond op en stapte op de jonge apprentice af. Ze leek wat nerveus, maar de warrior glimlachte bemoedigend naar de jonge poes. "Gefeliciteerd, Cloudpaw," miauwde Snowleopard tegen de apprentice, waarna hij haar neus aanraakte. "Eet nog wat, dan zal ik je zo meteen mee nemen het territorium laten zien, om je daar wat wegwijs te maken," miauwde de kater vervolgens, waarbij hijzelf ook enthousiasme voelde opbloeien. Hij was nu een mentor.

@Cloudpaw