Bored of being bored because being bored is boring

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Lionpaw verveelde zich. Haar goudkleurige ogen keken het kamp rond, zoekende naar een bezigheid. Ze had vandaag geen training en was al gaan jagen. Nouja, poging tot. Het ging steeds beter, maar ze wist dat ze nog een lange weg te gaan had vooraleer ze het volledig onder de knie zou hebben. Een luide, ietwat overdreven zucht verliet haar bekje terwijl ze zich op haar achterwerk liet vallen. Ze zou de grenzen kunnen gaan controleren.. Al wist ze niet of dat eigenlijk mocht. Zeker niet na de laatste Gathering en de prophecy die toen verteld was geweest. Iets zei haar dan ook dat ze liever niet hadden dat een apprentice helemaal alleen de grenzen ging opzoeken. Nogmaals zuchtte ze. Wat moest ze dan doen? Haar blik zocht naar Eveningglow. Misschien dat haar mentor toch tijd zou hebben vandaag om een korte les te geven!

+ Dustspirit

Hij was net terug van een jacht toen hij een van de apprentices wat zoekend rond zag kijken. Het was Lionpaw, die nu de mentor van Eveningglow was. Ze was dus eigenlijk een soort van junior van hem. Hij liep rustig door het kamp heen naar haar toe. "Zoek je Eveningglow?" Dat leek hem het meest logische, maar zelf had hij op het moment ook geen idee waar zijn oud mentor was, dus misschien kon hij wel helpen. "Of kan ik helpen?" Hij zou dit nooit zo snel voorstellen aan een ander, maar als ze iemand nodig had was dit het minste wat hij zou kunnen doen toch?

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Lionpaw keek op toen iemand haar plots aansprak. Haar amberkleurige blik ontmoette die van Dustspirit, een kater die voor haar Eveningglow als mentor had gehad. Hij vroeg of ze de deputy zocht, gevold door de vraag of hij misschien kon helpen. De rood-witte kattin haalde haar schouders op en zuchtte overdreven. "Eveningglow had het druk vandaag, en ik verveel me soortvan." gaf ze eerlijk toe, terwijl ze met haar blik naar de grond afdwaalde. Daar was ze met haar witte voetjes het zand bijeen aan het schuifelen. Plots keek ze weer op, haar ogen hoopvol op de grijze met witte kater richtende. "Weet jij misschien iets wat ik kan doen?" miauwde ze toen, waarna ze iets dichter kwam. "Ik heb ook wat vragen over Eveningglow." vervolgde ze iets zachter, zodat niemand anders het hoorde. Haar blik was enthousiast. Het waren geen rare vragen, maar de leerling was simpelweg nieuwsgierig naar hoe de deputy vroeger was, voor ze deputy werd. Misschien dat Lionpaw zo interessante weetjes kon opvangen, aangezien ze zelf ook ooit deputy wou worden! Al was die kittendroom iets realistischer geworden en wist ze dat ze hier hard voor zou moeten knokken... Maar een droom of doelstelling was beter dan niets, right? Zo had ze tenminste motivatie en een doel waar ze naartoe kon werken! Anders zou het leven maar saai zijn.

Eveningglow had het druk, dat verbaasde hem ergens niks. Hij had het zelf tenslotte ook meegemaakt als haar apprentice, dat soms deputy zaken voor het trainen van een apprentice gingen. Hij knikte dan ook kort begrijpelijk naar de jonge apprentice. De vraag kwam al snel of hij iets wist dat ze misschien zou kunnen doen. Er was genoeg dat een apprentice zou kunnen doen. "Je zou nesten kunnen verschonen van elders en misschien de queens? Of kunnen gaan jagen?" Hij zou eventueel ook kunnen helpen en dan zou ze de vragen kunnen stellen, ook al had hij geen idee wat voor een vragen het zouden zijn. "Dan kan ik eventueel helpen en kan je vragen stellen." Sprak hij rustig. Ook al kon hij niet beloven dat hij alles kon beantwoorden.

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Lionpaw keek verwachtingsvol naar de grijs-witte kater, hopende dat hij zou ingaan op haar voorstel. Toen hij voorstelde om de nesten van de elders en queens te verschonen kwam er echter een afkeurende blik in de plaats. "Dan kan ik beter gaan jagen.. Is dat niet meer iets voor de jongere apprentice's? Of als je gestraft bent?" miauwde ze, hopende dat ze niet verkeerd overkwam en hiermee als arrogant beschouwd werd. Oké, misschien was ze dat ergens wel. Maar ze vond nu eenmaal dat ze dan beter haar skills kon oefenen en zo beter kon worden in hetgeen wat ze deed. "Ik heb een idee! Kan je mij anders een vechttraining geven?" Haar amberkleurige ogen flikkerden enthousiast. Het was intussen al even geleden dat ze die had gehad, en aangezien Dustspirit ook door Eveningglow was getraind wist hij vast wat handige trucjes!

Het was misschien iets wat de jongere apprentices vaker deden dan de oudere, maar dat betekende toch wel dat het soms gedaan moest worden. Maar als ze er echt zo tegen was, dan zou hij het haar niet nog eens voorstellen, tenzij hij ertoe opgedragen werd het te doen. Jagen zou dan overblijven, maar al snel kwam de apprentice met een eigen voorstel. Vechttraining. Het kon, maar was zeker niet zijn eerste keuze als het aankwam op er ook vragen bij kunnen stellen, maar als ze dit wilde, dan kon hij wel wat doen. "Wat voor een vechttraining zit je aan te denken dan?" Er was zoveel dat gedaan kon worden, maar misschien was er iets specifieks dat ze wilde.

Lionpaw wiebelde met haar oortjes toen ze nadacht over haar voorstel. Oké, misschien was het wel niet zo snugger geweest. Zeker niet omdat ze hem vragen wou stellen, maar ze kon het nu eenmaal niet laten. Ze was zo gedreven om bij te leren dat ze elke kans greep die open lag. Een kleine glimlach spreidde op haar rode snoetje. "Aanvallen lukt intussen al goed... maar verdedigen, eh..." gaf ze toe, met een schaapachtige lach. Niet dat ze er slecht in was, maar ze was er nu eenmaal minder begaafd in dan in het inplannen van een aanval. En dat kon ze niet hebben. Ze wou namelijk overal goed in zijn. Strever much?

Ze zat dus voornamelijk aan verdedigen te denken? Wat betekende dat hij zou moeten aanvallen. Niet dat hij dat niet kon, tenslotte moest hij dit ook bij zijn eigen apprentice doen, maar het was toch altijd de lastigere manier om goed te zien waar er iets fout ging. "Verdedigen dus, waar zullen we dit doen?" Ze konden het in het kamp doen, maar dan zaten ze anderen misschien in de weg, waarschijnlijk was het beter om een eindje van het kamp weg te gaan, maar dat was aan haar om te beslissen. Zij had dit voorstel tenslotte naar voren gebracht.

Haar amberkleurige blik priemde ze in de eveneens amberen ogen van de grijs-witte kater voor haar. Lionpaw mocht hem wel. Niet dat ze hem goed kende, maar het was hoe hij overkwam. Iets aan hem sprak haar aan. En dat was een goed teken, Lionpaw was namelijk niet de kat die iedereen meteen om armen sloeg. Ze was vrij afwachtend, zeker wat nieuwe katten betrof. Misschien door het feit dat Dust ook door Eveningglow getraind was geweest? Ze wist het niet, maar het gevoel zat nu eenmaal goed. Zijn vraag zorgde ervoor dat ze even met haar oren wiebelde en in het rondkeek. "De zandkuil? Of... misschien gewoon ergens in het bos? Kies maar." miauwde ze, terwijl ze haar schouders ophaalde. Veel maakte het de poes niet echt uit, zolang ze maar niet midden in het kamp een stoeipartij zouden houden.

De zandkuil klonk wel als de meest logische plek om dit te gaan doen, daar zou het zand ook wat helpen met het dempen van eventuele vallen op de grond. "De zandkuil klink goed." Sprak hij dan ook en wenkte haar om te volgen, terwijl hij zijn weg het kamp uit maakte. Het zou niet een superlange tocht zijn om bij de zandkuil te komen, maar ondertussen dacht hij wel na over wat hij het beste mee zou kunnen beginnen zometeen. Of had Lionpaw daar zelf misschien al een idee over? In ieder geval leken ze al te arriveren bij de zandkuil, want hij kon de dip in de grond al zien.