[Ceremonie + Hondentanden ceremonie 12-3-'20] In the grim darkness of the near future

Het had eventjes geduurd, maar er was zoveel tussen gekomen dat hij het gewoon niet eerder had kunnen doen. En om eerlijk te zijn, er waren toch al niet al te veel katten die hem geloofde, dus hij moest het doen met het groepje katten dat nog wel achter hem stonden. De zwarte kater schudde zijn kop en sprong op het muurtje. "Laat alle katten oud genoeg om te doden zich verzamelen." Rustig wachtte hij totdat alle katten zich verzameld hadden, voordat hij zijn praatje ging doen. Hij hoopte maar dat het niemand opviel dat hij er moe uit zag. De afgelopen paar dagen waren zwaar en hij sliep slecht. Maar niets waar hij zich nu zorgen om kon maken. "Door omstandigheden is deze ceremonie later dan gebruikelijk. Later zal verdere uitleg volgen. Maar eerst wil ik Mesperyian, Shifa en Ara naar voren roepen. Jullie drie hebben je training afgerond en je halsband verdiend. Hierbij verklaar ik jullie members van de Elite!" Met een trotse blik keek de Elite leader naar de young-ones die nu volwaardig member waren van zijn clan. "Goed. Er zijn ook nog een paar kittens die oud genoeg zijn om hun training te beginnen. Griffith, Aegir, Skadi, Tsukuyomi en Amaterasu. Jullie zijn oud genoeg om jullie training te beginnen. Griffith, Chawl zal jouw training leiden. Aegir, Jackdaw neemt jou onder zijn vleugel. Skadi, ik zou jou persoonlijk trainen. Tsukuyomi zal getraind worden door Daniël en Jinx, jij traint Amaterasu." Cobra knikte eventjes naar Skadi, hij zal zich zo wel over haar ontfermen. "Er zijn nog een paar Young-Ones die geen mentor meer hebben. Mazikeen en Cyren, Zahida neemt jullie training over. Lethal, jij mag Joan trainen. Sigrún wordt getraind door Brat. Snorri, Enyo wordt jouw mentor. Jinx krijgt Twelve als twee young-one." De zwarte kater haalde eventjes diep adem. Hij had dit al te lang uitgesteld en daarom liep hij nu achter op zijn werk. Maar goed, nu had hij tenminste alles geregeld. "Nu iedereen gekoppeld is. Een paar mededelingen. Blueberry heeft de clan verlaten om op zoek te gaan naar kruidenkatjes om haar verwondingen te laten helen. Hierbij is ze vogelvrij verklaard en mag vermoord worden als ze op Elite grondgebied gezien wordt. Ten tweede heb ik laatst een patrouille geleid naar Shadowclan om te zoeken naar Indigo, mijn en Shade's zoon, die gestolen is door hun. Ondanks dat we hem niet gevonden hebben, hebben we wel een nieuwe gevangen in ons midden. Beechresin en Tallstar zullen beide onder permanente toezicht gehouden worden en worden na deze ceremonie gescheiden van elkaar." Oké, dat moest alles zijn. Cobra zuchtte eventjes, rechte zijn rug en hoopte dat zijn clan nog eventjes de aandacht erbij kon houden. "Aangezien ik nu toch bezig ben, gooi ik de hondentanden ceremonie er meteen achteraan." Hij had hier over nagedacht, voordat er klachten zouden komen. "De volgende katten mogen zich bij mij melden om hun tanden in ontvangst te nemen. Dit geld ook voor de nieuwe mentoren en members die de corresponderende tand nog niet in bezit hebben. Agate, Zahida, Marvel, Lethal, Shade, Vallon, Ivory, Vervain, Brat en Daniël, ik zie jullie zometeen in mijn barn." Met de laatste mededeling sprong hij van de muur af en liep op Skadi af om haar zo snel mogelijk mee te nemen voor haar eerste training.

Lijstje:

[Ceremonie + Hondentanden ceremonie 12-3-'20] In the grim darkness of the near future Dd5cjs10

Met pijnlijke spieren kwam Orchis vanuit zijn werkplaats gestapt om de ceremonie bij te wonen. Er was al een tijdje geen ceremonie gehouden maar er bleek dat er andere dingen prioriteiten hadden. Dat was wel erg interessant vond de tom, vandaar dat hij kwam luisteren naar Cobra: hopend dat hij uit de ceremonie wat informatie wist te vissen, maar helaas. Met een vacht vol aarde stond hij weer op en krabde met zijn achterpoot zijn jeukende flank. Helaas helaas, geen informatie binnengekregen en geen young-one. Waarschijnlijk zou hij die ook nooit krijgen ook. Hondentanden kwamen vandaag ook niet binnen, wat hem wel weer extra motivatie gaf om nog harder zijn best te doen zodat hij de volgende keer wel uitgenodigd werd in Cobra's den. Ooit zou hij hoger op komen, al was het maar stapje voor stapje.

Nog nooit had ze echt een clanmeeting of ceremonie bijgewoond. In Riverclan was ze daar te jong voor geweest en hier leken ze niet te gebeuren. Dus toen er ineens allemaal andere kittens het kamp in werden geleid vanuit de schuur waar ze nu in opgehoopt zaten, volgde ze uit nieuwsgierigheid. Eenmaal buiten zag ze ook een hoop andere, oudere katten zitten. Ze wurmde haar weggetje naar de voorste lijn katten, niet bepaald subtiel, zodat ze wat er ook mocht gebeuren goed kon zien.
Cobra, de leider van de Elite, had ze geleerd, stond centraal en voerde het woord. Zijn eerste woorden kondigden gelijk het begin van een ceremonie aan, waardoor Skadi in één keer kaarsrecht zat, opgewonden. Zou ze dan eindelijk young one mogen worden? Ze was nu zes manen, dus het was wel tijd. Maar Aegir was ouder als haar en hij was ook nog geen young one. Echter werd die zorg al snel weggevaagd, want het was ook vermeld dat de ceremonie later als gebruikelijk was. Er zouden dus waarschijnlijk een hoop kittens een mentor krijgen en aan hun training beginnen. Ze hoopte maar dat ze dan een beetje een goede mentor zou kunnen krijgen en dat het niet, omdat ze uit Riverclan kwam, zo zou zijn dat zij een mindere mentor zou krijgen.
Ze stond te popelen om naar voren te rennen en haar mentor te ontvangen, maar dat was niet het geval. Eerst werden er verscheidende young-ones tot members van de Elite gemaakt. Dat was iets van een warrior als ze alle termen die ze in haar drie manen daar goed had onthouden. Toen ze de woorden halsband hoorde, kon ze het toch niet helpen om kort haar neusje omhoog te trekken. Ze wist dat het hier normaal was, of tenminste, iedere member of warrior of whatever had er eentje, maar toch deed her haar nog steeds een beetje denken aan een kittypet. Dat was wat ze als eerste over die stomme katten had geleerd, dat ze een halsband droegen.
Maar daarna was het eindelijk tijd. Tijd voor de kittens om young ones te worden. Tijd voor haar om young one te worden. Eerst werdt Griffith naar voren geroepen. Het was een kitten die ze wel eens had gezien, maar ze had zijn naam geen eens geweten. Het was nou ook niet alsof ze zo sociaal was geweest met de andere kittens. Ze waren gewoon stom en irritant, net als Aegir. Het enigste verschil was dat Aegir haar bleef lastigvallen. En daarna was Aegir aan de beurt. Ze was jaloers dat hij als eerste een young one zou worden, na al dat gejen dat hij eerder zou beginnen. Skadi richtte dan ook een vuile blik op hem terwijl ze wachtte tot ook hij eindelijk zijn mentor had. En toen, toen werd haar naam genoemd. Haar oortjes schoten omhoog en een trotse blik verscheen in haar ogen. Toch, voor haar ging het een beetje anders dan de twee voor haar. Zij kreeg namelijk Cobra als mentor! Zij had de leider als mentor! Ze richtte een superieure blik op Aegir en Skadi voor ze terug keek naar de zwarte kater die de ceremonie leidde. Hij schonk haar een kort knikje voordat hij verder ging met de ceremonie. Twee kittens, de andere twee die Lethal hier had gebracht, werden nu ook nog young ones. Maar Skadi gaf niet veel om ze, tenzij je irritatie meetelde.
Als laatste werden er nog wat mentoren uitgedeeld aan katten die al met hun training waren begonnen en werden er ook nog wat mededelingen gedaan. Een kat was uit de elite gestapt, iets wat Skadi niet snapte, want dit was toch de beste en sterkste clan? De she-cat, Blueberry, mocht nu gedood worden. Dat zat nog niet helemaal lekker met het jonge poesje, maar ze durfde er niet tegen in te gaan. En ergens wist ze ook wel dat het verlaten van de clan als verraad gezien werd. Zouden ze ook zo over haar denken bij Riverclan? Nee, daar hoefde ze niet meer aan te denken, dit was haar thuis nu. Ook was er een zoektocht naar de zoon van Cobra, Indigo, maar hem kende ze ook niet en ook dat onderwerp verloor haar interesse. Kon deze ceremonie niet gewoon voorbij zijn? Ze wilde eindelijk gaan trainen, eindelijk leren om de beste te worden in alles! Maar nee, nu moesten er ook nog hondentanden uitgedeeld worden! Het calico poesje slaakte een geïrriteerde zucht. Ze wilde niet gaan achterlopen op Aegir, of de rest van de stomme kittens!
Haar houding veranderde echter al snel van geïrriteerd en ongeduldig naar enthousiast toen ze Cobra op haar af zag komen lopen. “Wat gaan we als eerste doen?” Vroeg ze hem meteen, klaar om te beginnen.

Aegir was ongeduldig geweest. Hij had gevraagd aan Lethal wanneer het eindelijk zover zou zijn, dat hij een apprentice zou worden! Maar die term werd al snel uit zijn vocabulaire geslagen. Hier waren ze young-ones, een term die eigenlijk hetzelfde betekende. Het klonk ook eigenlijk wel best stoer. Stoerder dan apprentice. Maar de dagen hadden voorbij getikt, heel traag. En hoewel hij het een en ander leerde in de elite, want een clan kon je het niet echt noemen, want alles ging anders dan in RiverClan. Hij dacht niet vaak meer aan de plek waar hij geboren was. Nee, hij probeerde een plek te vinden hier. Hij wilde vrienden maken. Maar Skadi wilde niets meer met hem te maken hebben, en hij eigenlijk ook niet met haar. En toen waren en nog meer kittens gekomen die Lethal had meegenomen en eigenlijk voelde hij zich daardoor minder speciaal. Had ze hen dezelfde beloftes gemaakt als die hij en Skadi hadden gehoord? Dat ze sterker waren en dat ze uitgekozen waren door StarClan? Of was Lethal een soort... afgevaardigde van StarClan en kon ze hun stemmen horen. Zoals een medicine cat?
Hij kon daar niet meer langer aan denken. Want eindelijk was het zover. Een autoritaire stem klonk door het kamp en Aegir spitste zijn oren. Wat was er te horen? Een stroom katten begon zich te verzamelen en ook Aegir wurmde zich naar voren. Hij wilde het zien, hij wilde het horen!! En al snel kwam hij er achter dat het eindelijk zover was. Wat laat, maar het was zo ver! Een ceremonie. Hij zou eindelijk kunnen verhuizen naar die toren die er zo cool uit zag. Eerst kregen een paar jonge katten hun halsbanden nu ze eindelijk member waren geworden. En het zag er eigenlijk best stoer uit. En helemaal niet zacht, met stekelige hondentanden. Het was een beetje angstaanjagend. Maar het straalde kracht uit! Dat je zo sterk was dat ze zelfs van een hond kon winnen! Hij wilde er ook één, zo snel mogelijk!! En toen was het zover, zijn naam werd genoemd en aan hem werd een naam van een mentor gekoppeld. Wie Jackdaw was, geen idee, maar hij zou hem waarschijnlijk snel genoeg komen opzoeken. En toen kreeg Skadi Cobra, de kater die hier nu aan het woord was. Een steek van jaloezie ging door hem heen, maar hij stak zijn tong naar haar uit toen ze hem vies aankeek. Dat betekende echt niet dat ze beter was! Misschien dat ze slechter was dat ze een leider nodig had om op haar te letten. Ze mocht denken wat ze wilde, maar ze was dus écht niet cool.
De ceremonie kabbelde voort. Iedereen had uiteindelijk zijn of haar mentor gekregen en toen werden mededelingen opgenoemd. Maar hij vond maar twee dingen echt interessant. Beechresin en Tallstar. Star, dat was een leidersnaam. Wat deed hij hier? Was hij ook uitgekozen? Maar waarom klonk hij dan als een gevangene. Vraagtekens kwamen in zijn brein, maar dat was het voor nu. Hondentanden zouden uitgedeeld worden en hij hoorde daar niet bij. Hij had door het horen van de naam van de ShadowClan leider opeens een steek van heimwee. Naar hoe het thuis was, waar Butterstar leider was en hij familie en vrienden had. Veel meer dan hier. Een beetje sipjes bleef hij zitten toen de menigte opbrak. Peinzend keek hij naar beneden en kreeg niet eens meer mee hoe Skadi begroet werd door de leider.

Hij ontweek zijn broer zo veel mogelijk. Hij bemoeide zich niet met hem, maar zat hem ook niet dwars. Hij deed wat hij moest doen maar meer ook niet. Gewoon net genoeg om het productief genoeg te houden, zodat Cobra en Sinclaw niet konden zeuren. Verder hield hij zich zo veel mogelijk op de achtergrond. Hij had geen zin meer in al die heisa die bij hem los kwam als er familie in de buurt was. Dus had hij zich helemaal op de zorg van Griffith gefocust, iets waar hij nog wel plezier en voldoening uit wist te halen. Het enige wat hem nog een beetje deed opleven, was de jonge kater. Shifa zou tot member worden benoemd. Hij was trots op haar. Ondanks het verlies van Shark had ze het al zo ver geschopt. Hij gaf haar een goedkeurend knikje, terwijl de trots in zijn tweegekleurde ogen te lezen was. Toen gleed zijn blik naar Griffith, nu was zijn pleegzoon aan de beurt, hij zou vandaag young one worden. Hij had het niet verwacht, maar was toch heel erg blij dat zijn naam genoemd werd als mentor van Griffith. Hij kwam overeind en liep naar hem toe. “Gefeliciteerd Griffith, vanaf vandaag wordt het menens.” Er lag een plagerige blik in zijn ogen, maar er stond toch ook iets serieus in te lezen. Hij moest hem klaarstomen en dat was hij ook van plan, want ze mochten hem niet vermoorden. Dan moest hij sterk genoeg zijn om zichzelf te verdedigen en dat betekende in de Elite keihard trainen.

Tag: @Griffith

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om te doden zich verzamelen." Griffith keek op. Het zou zijn eerste ceremonie zijn sinds hij zich bij de Bloodclan had gevoegd. Aarzelend bleef hij een beetje achter, treuzelend heen en weer wiegend op zijn pootjes. Niet alleen de volwassene maar ook kittens liepen naar buiten om zich bij de ceremonie te voegen, dat vond Griff maar niets. Met zijn oren naar achteren, laag bij de grond volgde hij de andere kittens op de voet. Hij bewaarde voor de zekerheid wat afstand zodat ze hem misschien niet zouden opmerken. Niet te dicht bij andere Bloodclanners ging hij zitten, met hangende schouders. Zijn kopje ging timide heen en weer, zoekende naar Chawl maar hij zag hem niet. Toen Cobra de ceremonie opende en zijn naam als aller eerste viel leek het net alsof iemand een blok ijs in zijn maag liet vallen. Geschrokken kwam hij overeind, maar hij liep pas naar voren toen hij de andere genoemde kittens ook naar voren zag komen. Met bevende pootjes voegde hij zich bij hen, hij durfde Cobra niet eens aan te kijken. Afwachtend keek hij naar Cobra zijn poten. "Griffith, Chawl zal jouw training leiden." Huh? Van verassing keek Griff omhoog. Chawl zou zijn training doen? Toen hij die informatie begon te verwerken voelde hij zijn zelfvertrouwen een beetje terug komen. Zijn mondhoeken krulde om toen hij zich omdraaide en Chawl al op hem af zag komen. Met glimmende ogen keek hij omhoog naar de zwarte kater. "Ik zal je niet teleurstellen, Chawl!" Beloofde hij.

Hij was nog steeds niet helemaal gewend aan zijn nieuwe situatie. Hij was weg van zijn moeder en clan, maar wel bij zijn oma. Natuurlijk had hij er vertrouwen in gehad dat ze het beste met hen voor had, maar hoe zou hun moeder hierover denken? Zou ze hen missen of had Lethal haar verteld dat ze mee zouden gaan met haar naar Bloodclan? Toch was die gedachte nu niet belangrijk. Hij had de keuze gemaakt om zijn oma te volgen en dat had hem hier op dit moment gebracht. Het enige wat hij nu zou kunnen doen was zijn best en zodra hem dan ook een mentor toegewezen werd stapte hij naar voren om de kater te begroeten. Hij bleef stil, afwachtende wat de kater te zeggen zou hebben. Hij kon wel gaan vragen wat ze als eerste zouden gaan doen, maar hij wilde ook weer niet ongeduldig klinken.

Zodra Cobra al begon met praten wist ze al waar het over zou gaan. Ze wist al dat het zou gaan over katten mentoren te geven, nieuwe members te verwelkomen en misschien ook al wat members hondentanden geven. En ze was er klaar voor, vooral sinds haar oude mentor de elite had verlaten, vond ze het geweldig dat ze haar training nu weer oprecht kon oppakken en aan de elite zou gaan bewijzen dat ze waardig was om member te worden van deze prachtige groep. Ze zou het nooit 'Clan' noemen, want dat leek te veel op de boskatjes. Ze was een young one van de Elite. Want dat waren ze, Elitair. Ze stonden boven de andere katten, zelfs als ze dit nog niet wisten. Met een lichte zwiep van haar staart keek ze naar de zwarte kater met gifgroene ogen. Ze kon niet wachten om de naam te horen van de member die haar zou mogen gaan begeleiden. Cobra zou vast wel een goede voor haar uitzoeken, als het maar niet zo'n zwakke was als haar vorige zou ze het hem zo vergeven hoor. Dat zou geen probleem meer zijn dan. Zolang het maar een goede was. Toen haar naam door Cobra genoemd werd schoten haar gelige ogen meteen naar de gifgroene van de leader. Haar mentor was nu Brat. Een poes die al langere tijd in de Elite verbleef, zelfs met één oog. Ze moest natuurlijk eerst gaan aftasten of dit wat zou gaan worden, maar ze had er toch stiekem wel een beetje vertrouwen in dat het goed zou gaan komen. Het kon vrijwel niet anders toch? Haar broer, Snorri, kreeg Enyo voor zijn kiezen. Die kende ze nog niet zo goed, maar ze vertrouwde Cobra dusdanig wel dat hij haar broer ook een goede mentor had gegeven. Vervolgens klonk dat ShadowClan wat elite katten hadden gegijzeld, waardoor ze haar ogen wat vernauwde. Meende ze deze? Het was haar niet eens opgevallen, had dat wel moeten zijn? Maar goed, instructies zouden dus later nog gaan komen. Dat betekende dat ze nu nog tijd had om te trainen met haar nieuwe mentor.

Ze stapte naar de rode poes met één oog toe, waarna ze voor de poes ging zitten. "Het is een eer om getraind te worden door je." begon ze tegen de rode poes te spreken. Brat was een poes die zeker, net zoals Hellhound die haar een enkele keer had getraind, zeer gerespecteerd werd in de Elite. Dan ging zij er zeker geen groot probleem van maken dat ze haar als mentor had gekregen hoor. "Ik weet zeker dat met jouw hulp, ik een member kan worden waar de Elite trots op kan worden." vervolgde ze even tegen de poes, terwijl ze haar rode staart om haar witte lichaam heen sloeg en afwachtend naar haar nieuwe mentor keek.

[Ceremonie + Hondentanden ceremonie 12-3-'20] In the grim darkness of the near future 20200312

Het duurde even maar eindelijk stond Cobra op zijn verhoging, en eindelijk kondigde hij de ceremonies aan waar de rode kattin al zo lang op gewacht had. Het werd eer eens hoog tijd, voor haar om weer een Young-one in ontvangst mocht nemen. Een nieuw project waar ze aan mocht werken, ze dat er eigenlijk wel zin in. En niet te vergeten haar hondentand, de elfde al weer. Nog eentje en ze had een volle halsband. Dat zou de top prestatie van haar leven worden.

Eindelijk viel haar naam, ze kreeg ene Sigrún toegewezen. En tja, ze was daar we; tevreden mee. Ze kende de leerling veder niet, maar dat beschouwde ze als iets goeds. Dan konden ze met een schone lei beginnen. Brat wachtte rustig tot haar nieuwe discipel in beeld kwam. En lang hoefde ze niet te wachten... De jonge kattin begon al een hele woorden stroom, maar de woorden die ze sprak konden Brat niet blijer maken. Het was een zeer goed begin, en als dit gedrag ging aanhouden zouden er geen problemen ontstaan. 'Zit daar maar niet over in lieverd.' sprak ze grijnzend 'Ik ga jouw groot maken.'