home.

De modder bevlekte haar zo kenmerkende lichte vacht terwijl ze zo snel als ze kon door het moeras heen ploeterde. Haar ademhaling kwam in wolkjes naar buiten, omdat de lucht nog koud was van de avond. De zon was pas net opgekomen en Routnose was pas net wakker geworden uit haar verschrikkelijke droom. De onsamenhangende woorden van Tinderlight hadden haar genoeg verteld. Inkberry... Tallstar had gelogen. Of iniedergeval, Tinderlight zou niet zo grof haar dromen binnen stormen als er niet iets heel ernstigs was. Oh Starclan, alsjeblieft, liet Pepperpaw oké zijn. Routnose wist dat dit niet de slimste plan van aanpak was geweest, beter was ze eerst naar Amberstorm en Stallionstar gegaan voor overleg... Maar ze wilde geen seconde verliezen, ze moest weten of haar rossige meisje oké was, want enkel het idee al dat ze aan het lijden was zorgde ervoor dat ze nog sneller rende dan de konijnen die ze at. "Ah! Hallo! Ik ben hier, Routnose! Iemand, shadowclan, help alsjeblieft!" bracht ze buiten adem uit, terwijl ze aan het vechten was met dit verschrikkelijke gebied. Het was zo donker hier, zo modderig en niets voor kleine Pepperpaw. Het was tijd dat ze naar huis kwam.


&Open!

Hij had even tijd voor hemzelf nodig gehad na alles wat er de dag ervoor gebeurd was. Tallstar die had besloten om te vertrekken was zeker niet iets dat hij had zien aankomen en ergens verwachtte hij dat de kater elk moment weer terug zou kunnen komen. Toch was dat deze keer niet het geval, waarom zou de kater anders aan Pepperpaw verteld hebben dat hij wegging? Hij had alles voor de clan zo duidelijk mogelijk geprobeerd te maken, maar had hemzelf nog niet de tijd gegeven om stil te staan bij wat dit voor hem betekende. Als Tallstar niet terug kwam, dan zou hij leider zijn, zou hij degene zijn die de clan ging leiden. Het zou allemaal dan op zijn schouders vallen. Zijn adem was te zien terwijl hij diep in en uit ademde. Doordat het had geregend overdag was het een stuk koeler nu dan andere dagen. Voor hij echter verder na kon denken kwam de geur van Windclan zijn neus binnen en hij fronste. Een windclanner op shadowclan gebied? Dat konden ze er nu echt niet bij gebruiken. Met een zucht volgde hij het geurspoor tot hij de bron had gevonden en merkte Routnose op. "Routnose," Sprak hij haar naam. Was er wat met windclan dat ze zich op dit tijdstip hier begaf. "Is er iets met Windclan?" Niet dat ze momenteel veel hulp zouden kunnen bieden als er iets was. Hij moest er in ieder geval voor zorgen dat ze wegging voor ze erachter kwam dat Tallstar weg was. Ze konden het niet gebruiken dat andere clans er al vanaf zouden weten voor hij kon beslissen wat ze ermee zouden doen.

Wel, het was duidelijk dat Shadowclan een scherp oog op hun grenzen hielden. Routnose hoefde niet lang te wachten of ze werd ontvangen door niemand minder dan de deputy van Shadowclan. "Acorndust!"Oh dank de sterren, Acorndust was hier. Hij leek niet al te blij te zijn met haar aanwezigheid en dat nam ze hem ook niet kwalijk, immers was het niet zo beleefd om zomaar een gebied binnen te stormen, zelfs als Medicine cat niet. "Routnose," was zijn manier van een begroeting. Als ze zelf niet zo in paniek was geweest, zou ze hem eng hebben gevonden. Of intimiderend op z'n minst. "Is er iets met Windclan?" ze schudde wat wild haar kop en keek hem dringend aan. "Nee, maar ik moet Tallstar spreken," sprak ze. "Alsjeblieft, Acorndust, het is dringend... Het gaat over Pepperpaw," pas nu ze hier was begon het besef in te zinken. Ze dacht dat ze wist wat Tinderlight haar had proberen te vertellen, maar ze wist het niet zeker. En wat moest ze ooit met deze informatie? "Oh Starclan, is ze oké?" dat was het aller, aller belangrijkste.

Er was dus niks met Windclan, maar wat was dan de reden dat hun Medicine cat hier was en nog in de nacht ook. Ze moest ook precies vragen om het ding dat hij haar momenteel niet kon geven. "Pepperpaw is oke," Antwoordde hij. Voor zover dat kon als je vader je net in de steek heeft gelaten, maar dat voegde hij er maar niet aan toe. "Maar ik kan je niet met Tallstar laten spreken." Als ze wat had zou ze het met hem af moeten handelen. "En als het over Pepperpaw gaat kan ik je ook antwoorden geven." Hij ging haar niet naar het kamp nemen, dat kon nu niet. Hij hoopte dan ook dat hij Routnose weg zou kunnen krijgen voor ze te veel vragen ging stellen.

"Pepperpaw is oke," Dat was een pak van haar hart. Routnose haalde opgelucht adem en deed een poging iets van de modder van haar vacht af te schudden. Oh Starclan, ze zag er vast verschrikkelijk uit, vol modder spetters en nog lichtelijk buiten adem van al het ploeteren. Gelukkig was Acorndust hier, gelukkig was Pepperpaw oké, hij zou haar naar Tallstar brengen. "Maar ik kan je niet met Tallstar laten spreken." verward keek ze hem aan, maar een verdere uitleg kwam er niet. Hoewel Routnose nu zeker niet het meest intimiderende geval was in het bos, was het ongebruikelijk dat iemand haar iets zoals dit verbood. Acorndust wist toch ook wel dat wanneer een Medicine cat met de leader wilde spreken, dat belangrijk was, niet? "En als het over Pepperpaw gaat kan ik je ook antwoorden geven." wat ongemakkelijk beet ze op de binnenkant van haar wang. Het laatste wat ze wilde was hem tegen de haren in strijken, maar waarom zou hij haar verbieden Tallstar te zien? "Ik, ehm," ze schudde haar kop om zichzelf te herpakken. "Acorndust, Tinderlight, de moeder van Pepperpaw, heeft mij vanuit Starclan bezocht in een droom," ze keek hem recht aan en twijfelde. Het was niet zozeer dat ze Acorndust niet vertrouwde, maar ze kende Tallstar. Ze wist dat hij geen slechte kat was en was er van overtuigd dat hij dit alles uit kon leggen. Ze wilde niet tegen zijn deputy zeggen dat hij gelogen had over de vader te zijn van Pepperpaw, zonder eerst antwoorden van hemzelf te krijgen. Bovendien was het een bericht van Starclan zelf, al dan niet in de vorm van een prophecy. Acorndust respecteerde de sterren. "Het spijt me dat ik zomaar binnen kom stormen, echt waar, maar ik zou hier niet zijn als het niet belangrijk was,"

Natuurlijk leek de ander het vreemd te vinden dat ze niet met Tallstar kon spreken en hij zou net zo acherdochtig zijn als het om een andere clan ging, maar dit ging om Shadowclan en hij kon het nog niet gebruiken dat andere clans te weten zouden komen wat er gebeurd was. Was Routnose maar een paar dagen eerder gekomen, dan had ze gerust met Tallstar kunnen praten, maar niet nu. Blijkbaar had de moeder van Tinderlight de medicine cat bezocht in een droom en het was een goede reden om Tallstar te spreken, maar het was fysiek gewoon niet mogelijk. "Ik snap dat het belangrijk is." Begon hij dan ook, tenslotte was een bezoek van een starclankat niet niks. En ergens was hij benieuwd wat er gezegd was. "Maar kun je tot de gathering wachten?" Probeerde hij dan maar, dat zou tenslotte niet al te lang duren en daar zou het hoogstwaarschijnlijk wel duidelijk worden dat Tallstar er niet was. Dit was dan ook het enige dat hij kon doen zonder haar letterlijk van het territorium te moeten jagen en dat wilde hij niet doen bij een medicine cat.

Ietwat ongeduldig kneedde de poes de modderige grond onder haar poten, nog niet helemaal gerust in het welzijn van haar vroegere clangenoot. "Ik snap dat het belangrijk is." haar uitdrukking verzachtte wat, oh gelukkig. Toch bleef ze waar ze was, want het voelde alsof er nog een 'maar' achter zijn woorden aankwam, en helaas had ze daar gelijk in. "Maar kun je tot de gathering wachten?" verward keek ze de ander aan en eigenlijk ook lichtelijk gefrustreerd. Acorndust leek haar het evenbeeld van een goede warrior, maar waarom weigerde hij haar dit dan? Hij zou toch niet verzwijgen dat er iets met Pepperpaw was..? Iets van paniek greep haar bij de keel. "Acorndust..." kwam er bijna smekend uit en ze deed één stap naar voren, waarna ze toch stopte. Als de Deputy van Windclan niet wilde dat ze langs hem heen stapte, zou ze hem onmogelijk kunnen overmeesteren. Haar handen waren gebonden. "Ik... Ik weet het niet Acorndust, echt niet. Wat ik wel weet is dat Starclan niet iedere dag met me spreekt, en dat dit belangrijk is. Alsjeblieft, laat mij met Tallstar spreken," haar gedachtes sprongen alle kanten op om hier een verklaring voor te vinden. Was ze al te laat? Haar kop duizelde. "Of laat mij ten minste met Pepperpaw spreken?"

Hij haatte het om niet te kunnen zeggen wat er was. De ander leek namelijk van alles te bedenken waarom hij haar dit weigerde. Was het beter om het haar gewoon te zeggen en dan te vragen dat ze stil bleef naar haar clan? Of moest hij haar toch wegjagen? Iets dat hij helemaal niet wilde doen. Een zucht verliet zijn bek en kort woog hij de twee tegen elkaar af. Routnose was een medicine cat, maar niet zijn medicine cat. In hoeverre zou hij erop kunnen vertrouwen dat ze niks aan de rest van Windclan zou zeggen? Hij wist momenteel niet eens wie hij binnen zijn eigen clan kon vertrouwen, maar misschien was het juist handig om te zien hoe iemand van buiten de clan er tegenaan zou kijken. Hij richtte zijn blik strak op de poes voor hem. Hopelijk nam hij hiermee het juiste besluit. "Wat ik je nu ga zeggen moet je tegen niemand zeggen, niemand van welke clan dan ook." Hij had tenslotte geen zin dat ze met andere shadowclanners ging praten zodra ze ervan wist en al helemaal niet naar andere clans. "Pepperpaw is van slag op het moment omdat Tallstar heeft besloten om de clan te verlaten." Meer zou niet nodig zijn om te zeggen. Toch hoopte hij dat de ander zou begrijpen dat hij haar zelfs nu niet naar het kamp kon nemen om Pepperpaw te zien.

Pas nu viel haar op dat de zo kalme kater ook een beetje in tweestrijd leek. Routnose snapte er niets van maar bleef ietwat koppig waar ze was. Waarheid was dat ze alles behalve op haar gemak was hier en er echt niet opuit was om hem tegen de haren in te strijken, maar het welzijn van Pepperpaw liet haar op haar plek. "Wat ik je nu ga zeggen moet je tegen niemand zeggen, niemand van welke clan dan ook." die woorden lieten haar hart in haar schoenen zakken en de zorg was zichtbaar in haar ogen. "Pepperpaw is van slag op het moment omdat Tallstar heeft besloten om de clan te verlaten." haar eerste reactie was opluchting, omdat Acorndust opnieuw bevestigde dat Pepperpaw niet gewond was, de tweede reactie was shock. "Verlaten..?" bracht ze verward uit, maar nu begon alles samen te komen tot een iets minder verwarrende brei. Tinderlight moest geweten hebben dat Tallstar de clan verlaten had, de sterren zagen immers alles. Daarom moest ze gekomen zijn, omdat nu... "Het... Het spijt me dat te horen. Ik zal het aan niemand zeggen Acorndust, je hebt mijn woord als Medicine cat," ze kende Tallstar en als Tinderlight haar niet bezocht had in haar dromen, had ze moeite gehad om de deputy te geloven. Nog altijd had ze dat, maar in verband met Tinderlight haar bezoek was dit het enige dat logisch klonk. Met verdriet in haar ogen keek ze Acorndust aan. "Jij bent haar mentor, niet? Wil je me dan beloven dat je haar nooit met minder liefde zal behandelen wanneer ik je vertel wat ik je ga vertellen?" Pepperpaw had haar dat gezegd. Als hij eerlijk tegen haar was geweest, zou ze ook eerlijk tegen de Shadowclan deputy zijn

Ergens kreeg hij spijt van het feit dat hij het aan iemand buiten de clan had verteld, terwijl hij het de anderen nog zo op het hart gedrukt had dit niet te doen. Maar er was geen weg terug meer nu en hij bekeek een voor een de reacties die verschenen op het gezicht van de medicine cat. Eerst opluchting, waarschijnlijk om Pepperpaw, maar de tweede was shock. Een hele normale reactie als je het hem vroeg. Hij knikte dan ook alleen maar ter bevestiging. Toch deed het hem goed te horen dat ze het voor zich zou houden. De gathering was naar zijn mening tenslotte vroeg zat om de andere clans hiervan op de hoogte te stellen. Zijn blik verzachte wat toen Routnose hem wat verdrietig aankeek en hem deze keer vroeg om iets te beloven. "Ik ben inderdaad haar mentor en na wat Tallstar haar heeft aangedaan zal ik haar echt niet minder behandelen. Om wat voor reden dan ook." Dat zou niks bij hem kunnen doen. Tenslotte had ze allang een plekje in zijn hart veroverd, ook al was ze geen van zijn eigen kittens. Dat Tallstar haar dan ook in de steek had gelaten was een ding dat hij de kater nooit zou vergeven. Geduldig wachtte hij op wat de medicine cat te zeggen zou hebben. Wat zou het tenslotte kunnen zijn wat zijn gedachten op een ander spoor zou kunnen zetten?

Het leek haar dat de deputy misschien wat spijt had van zijn verklaring, maar Routnose gunde hem een geruststellende glimlach. Haar woord zou ze niet schenden, over tijd zou hij zien dat ze te vertrouwen was. Ze was trouw aan Stallionstar en Amberstorm, maar die zouden zonder deze kennis kunnen leven. Toen ze haar woorden sprak leek zijn blik iets te verzachten, wat haar goed deed. "Ik ben inderdaad haar mentor en na wat Tallstar haar heeft aangedaan zal ik haar echt niet minder behandelen. Om wat voor reden dan ook." de poes haalde diep adem, niet helemaal zeker of ze er goed aan deed om dit aan hem te zeggen... Maar wat kon ze anders doen? Ze snapte dat ze nu niet met Pepperpaw kon praten en al helemaal niet met Tallstar. En, bovendien, als hij haar woord moest vertrouwen, zou ze de zijne moeten vertrouwen, niet? "Tallstar... Hij moet gelogen hebben," ze keek de ander gepijnigd aan. "Acorndust, hij is niet haar echte vader... Ik weet nog niet zeker wie dat wél is, maar het punt is dat ze nooit naar Shadowclan had mogen gaan, ze hoort in Windclan," en daarbij stokte haar stem. Want nu ze hier zo stond, drong pas echt door wat deze woorden betekenden. Tinderlight wilde haar dochter terug naar Windclan, maar kon ze zoiets wel doen? De poes was nu opgegroeid in Shadowclan, ze vertelde altijd over hoe ze allemaal pleegbroers en vriendjes had, ze leek hier... Gelukkig. Routnose beet op haar lip. "Ik weet dat Shadowclan nu haar huis is en ik wil boven alles dat ze gelukkig is, maar... Acorndust, ik weet niet wat ik moet doen," gaf ze wat verslagen toe.

Tallstar had gelogen? Over wat? Een frons begon zich langzaam te vormen bij die woorden. Had Tallstar nog meer verzwegen voor hem, voor de hele clan?De woorden die volgden waren zeker niet degene die hij verwachtte. Tallstar was niet Pepperpaw's vader? Was dit waar? Moest hij dit geloven? Maar de medicine cat had gezegd dat Tinderlight naar haar toe was gekomen, vast om wat Tallstar had gedaan dan. Maar wie weet had de poes dit gezegd om haar eigen dochter veilig naar Windclan te krijgen. Toch zei iets hem dat dit waar was, het was ook raar geweest van Tallstar om maar gewoon een kitten mee te nemen van Windclan. Maar dat nam niet weg dat Pepperpaw nu in Shadowclan hoorde en dat het beter was als ze hier nooit achter kwam. "Ik zal je voor nu op je woord geloven. Toch hoort Pepperpaw nu in Shadowclan. Ik ben namelijk niet van plan om haar dit te gaan zeggen, dat zou haar hart alleen maar nog meer breken." Als Tallstar hier nu was had hij hem nog eens goed toegesproken en de waarheid gevraagd, maar die was er niet. Die optie zou hij misschien wel nooit krijgen. "Het is beter voor haar dat ze dit nooit te weten komt." Toch begon hij zich wel af te vragen hoeveel katten hier mogelijk vanaf wisten. Het zou hem niks verbazen als Acefray of misschien zelfs Slatefur het wist. Maar dat kon hij nooit zeker weten. "Ik snap dat het lastig is, maar hoe zeker zijn we hiervan? Is het genoeg om Pepperpaw weg te halen van het laatste dat haar mogelijk lief is?" Hij wist zijn eigen antwoord daar al op. Hij zou Pepperpaw nooit teruggeven aan Windclan, ook al zou de echte vader naar voren stappen.

Ze trok met haar oren, niet bepaald gerustgesteld met de woorden van de kater. Beter als ze dit nooit zouden vertellen? Konden ze Pepperpaw dan wel een eeuwigheid zo'n leugen voorschotelen? "Het is beter voor haar dat ze dit nooit te weten komt." Een gepijnigde blik lag in haar ogen. "Acorndust, met al het respect, maar wie zijn wij om dat te beslissen..?" het was duidelijk dat haar woorden niet aanvallend bedoeld waren, eerder echt vragend. Ze snapte waarom hij dat zei, ze begreep waar zijn gedachten vandaan kwamen en eerlijk, ze zou niet weten of ze het over haar eigen hart had kunnen verkrijgen om het aan die kleine gup te vertellen. Anderzijds, had ze niet het recht om het te weten? Mochten zij twee er een besluit over maken om Pepperpaw haar hele leven lang in een leugen te laten geloven? Ergens, heel diep van binnen, was ze bang dat Acorndust het de apprentice niet wilde vertellen omdat hij bang was dat ze van hem weg zou gaan, terug naar Windclan. Of was dat slechts projectie? "Ik snap dat het lastig is, maar hoe zeker zijn we hiervan? Is het genoeg om Pepperpaw weg te halen van het laatste dat haar mogelijk lief is?" ze trok opnieuw met haar oren, twijfelachtig. "Ik... Ik weet het echt niet," miauwde ze wat verslagen naar de waarheid. "Starclan zou niet tegen me liegen, Tinderlight zou niet liegen, dat weet ik wel zeker. Acorndust, ik wil bovenalles dat Pepperpaw gelukkig is, of dat nu in Shadowclan of Windclan is," de emoties in haar stem kon ze moeilijk verbergen en het was duidelijk dat dit haar zwaar op het hart lag. "M-maar... Je snapt wat dit zou betekenen, toch? Ze is van Windclan, ze had nooit naar Shadowclan moeten gaan... Ik snap dat dit haar thuis is nu, maar wie zijn wij om dit te verbergen? Om haar, haar hele leven in een leugen te laten geloven?"

Hij wilde niet dat Pepperpaw het wist, hij wilde haar niet nog meer breken dan dat ze al gebroken was op het moment. Hij dacht niet dat hij het over zijn hart zou kunnen verkrijgen om de ander te vertellen dat Tallstar niet haar vader was. Misschien zou hij het kunnen, maar wat dan? Zou ze hem wel geloven? "Ik weet niet eens of ze me zou geloven als ik het haar vertel." Sprak hij dan ook naar de medicine cat. Het zou hem niks verbazen als hij een leugenaar genoemd zou worden door de apprentice. Maar dan had hij in ieder geval niks verzwegen voor haar en hij wist zelf hoe dat kon voelen momenteel. "Maar het verzwijgen is misschien ook niet het beste inderdaad." Hij wist het eerlijk waar niet, maar hoe lang zou het verborgen kunnen blijven als hij het verzweeg? Wat zou er dan gebeuren als ze er achter kwam op een andere manier? "Ik weet het ook niet goed. Maar ze had de keuze tot ze apprentice werd om te kiezen voor Shadowclan of Windclan en die keuze heeft ze gemaakt." Dat was het beste argument dat hij hiertegen momenteel kon geven. Ze had nu zoveel banden in Shadowclan, hij zou het haar niet aandoen om naar Windclan te gaan. "Het is gewoon lastig te bepalen wat het beste is voor haar nu." Eindigde hij dan ook. Hij kon het Pepperpaw vertellen, maar wat dan? "Alleen hoeft niemand anders dit te weten. Ik wil niet dat ze anders behandelt zou worden hierdoor." Hij kon zich al voorstellen hoe Shadowclanners zouden reageren als ze daar ook nog eens achter zouden komen. Nee, het was beter dat de clan dat niet wist.

"Ik weet niet eens of ze me zou geloven als ik het haar vertel." Routnose trok twijfelachtig met haar oren, omdat ze ook wel besefte dat dat een mogelijkheid was. Hoe ze het ook zouden draaien of keren, uiteindelijk zou het Pepperpaw toch pijn doen. Het was een onmogelijke situatie. Acorndust dacht hardop na en verwoordde eigenlijk al haar zorgen over de kleine flame point. Routnose zuchtte en voelde zich verloren, alsof ze in tranen uit kon barsten op het moment. "Het is gewoon lastig te bepalen wat het beste is voor haar nu." ze knikte op zijn woorden. Nee, zij ook niet. "Alleen hoeft niemand anders dit te weten. Ik wil niet dat ze anders behandelt zou worden hierdoor." Routnose zuchtte en bleef kort stil. Haar kleine postuur besmeurd met modder zag er nogal verslagen uit. "Misschien... Kunnen we het beter vertellen wanneer ze wat ouder is, misschien dat het dan minder pijn doet," opperde ze nogal voorzichtig. "... Ik.. Ik zal het aan niemand in Windclan zeggen, ik denk dat Stallionstar haar dan terug zou willen halen. Je hebt gelijk daarin Acorndust, ik denk dat dit haar thuis is,"

Hij was er vrij zeker van dat het niet minder pijn zou gaan doen als ze langer zouden wachten. Maar konden ze het aandoen om dit er ook nog eens bovenop te gooien nu dat Tallstar had besloten te vertrekken? Wat zou Pepperpaw doen als ze het wist? Zou het echt beter voor haar zijn om het te weten? Waarschijnlijk wel, maar wanneer het het beste zou zijn was een lastige. "Zou later echt beter zijn dan nu?" Het ging voor niemand makkelijker worden, dat was iets dat hij zeker van was. "Het zal het nieuws niet anders maken en ik weet niet of ze ooit zal begrijpen waarom Tallstar dit gedaan heeft en daar kan ik ook niet bij helpen." Want hij had het gevoel dat hij nooit echt door had gehad wat er in de kater zijn kop rond was gegaan al die tijd. "Want wat hem in zijn kop om ging toen hij haar meenam heb ik geen idee van." Was er een manier voor hem geweest om te weten wat er omging in Tallstar? Of moest hij alles nu maar gewoon accepteren wat er gebeurd was?

"Zou later echt beter zijn dan nu?" om eerlijk te zijn wist ze daar het antwoord niet op. Ze had het idee dat ze dat wel zou moeten weten. "Het zal het nieuws niet anders maken en ik weet niet of ze ooit zal begrijpen waarom Tallstar dit gedaan heeft en daar kan ik ook niet bij helpen." ze probeerde de brok in haar keel door te slikken, zonder succes. Het leeg alsof een kikker uit het moeras haar keel in was gekropen en dat tot zijn nieuwe thuis had benoemd. "Ik.. Ik weet het niet. Misschien kan ze het dan beter snappen, misschien zou het nu té veel zijn. Aan de andere kant... Als ze het weet, zal ze zich nooit ergens écht thuis voelen, vrees ik," mrumelde ze in gedachten verzonken, een pijnlijke frons op haar gelaat. Geen van de situaties waren ideaal en voor het allereerst merkte ze dat ze iemand vervloekte. Tallstar vervloekte, omdat hij haar dit had aangedaan. Hij had het leven van een kat zo onnodig moeilijk gemaakt. "Want wat hem in zijn kop om ging toen hij haar meenam heb ik geen idee van." Routnose haalde diep adem en enkele puzzelstukjes leken aan elkaar te gaan plakken, een vaag beeld te schetsen. Een stilte viel voor even. "...Misschien was het haar moeder," mompelde ze. "Misschien was er iets tussen hem en Tinderlight, was Pepperpaw het laatste dat hij nog van haar had," een bittere nasmaak bleef achter in haar mond bij de andere optie. Of het was wraak.

Het was een beslissing die niet makkelijk zou zijn om te maken. Hij zou hoe dan ook waarschijnlijk de boeman in de ogen van Pepperpaw zijn, ongeacht of ze hem geloofde of niet. Hij wist dat het hem ook zou breken wanneer hij Pepperpaw zou zien breken. Het zou nooit makkelijk gaan zijn, maar als ze het wist zou ze zich er hopelijk met de tijd overheen kunnen zetten. Hij knikte zachtjes bij de woorden van Routnose. De kans dat Pepperpaw zich thuis zou voelen was klein, maar hij wist wel dat hij er alles aan zou doen om ervoor te zorgen dat ze zich wel thuis zou voelen. "Dat weet ik, maar toch zal ik er dan alles aan doen om haar zich thuis te laten voelen." Dat was het minste wat hij zou kunnen doen na wat Tallstar had gedaan, niet alleen naar Pepperpaw, maar naar de hele clan. "Wanneer het me geschikt lijkt zal ik het haar vertellen." Maar de vraag bleef dan altijd nog wanneer. De volgende woorden van de medicine cat deden hem hopen dat dat niet de reden was geweest, maar de andere optie was niet veel beter en het was iets dat ongesproken tussen hen bleef. "Ik heb geen idee hoe close die twee waren." Hij wilde ergens niet eens aan die mogelijkheid denken. Het was ook niet iets dat hij waarschijnlijk achter zou komen zonder Tallstar te confronteren, maar daarvoor zouden ze eerst de kater moeten vinden. "Ik wou dat ik dat aan hem kon vragen." Er was zoveel dat hij de kater wilde vragen. Voornamelijk waarom hij dit had gedaan, maar zoveel andere dingen. Hij wist vrij zeker dat het niet prettig ging worden als ze elkaar weer zouden zien, daar was het nu te laat voor.

"Dat weet ik, maar toch zal ik er dan alles aan doen om haar zich thuis te laten voelen." zijn woorden brachten een waterige glimlach op haar gelaat. Ergens, misschien, diep en diep van binnen had ze toch gehoopt om Pepperpaw mee terug te nemen. Ze miste het meisje en voelde voor haar zoals een moeder zou doen, maar het zou egoïstisch zijn. Egoïstisch om haar terug te trekken in een clan die ze toch niet meer kende, weg van de familie die ze daar had opgebouwd. Acorndust zou goed voor haar zorgen, daar had ze geen twijfels over. Ze had alleen gewild dat ze zelf ook een rol in Pepperpaw's leven kon spelen. "Wanneer het me geschikt lijkt zal ik het haar vertellen." ze knikte op zijn woorden. "Dat snap ik... Het spijt me dat jij dat slechte nieuws moet brengen," ze zuchtte en wierp een korte blik naar boven. Zou Tinderlight het eens zijn met deze beslissing? Routnose schudde haar kop en liet een korte speculatie vallen over waarom Tallstar hiervoor gekozen kon hebben. "Ik heb geen idee hoe close die twee waren." ze schudde haar kop. Nee, zij ook niet. Zij en Tinderlight hadden elkaar gekend, maar meer dan dat ook niet perse. "Ik wou dat ik dat aan hem kon vragen." met iets van medelijden keek ze hem aan, wetend dat hij het zwaar moest hebben nu. Als Stallionstar hetzelfde zou doen, zou de hele clan in rep en roer raken. "Allicht... Kan je met Lionroar praten? Hij was de vader van Tinderlight, misschien weet hij meer over hun twee," stelde ze wat twijfelachtig voor, waarna ze wat ongemakkelijk heen en weer bewoog. Ze begon het koud te krijgen van de natte, zware modder aan haar normaal schone vacht. Dit gebied was haar niet haar eigen, snel genoeg zou ze terug moeten keren. "Oh, ehm, en Acorndust? Ik zou willen dat ik vaker met ze kon praten, maar Starclan werkt soms vreemd... Wanneer ik ze zie, zal ik ze over Tallstar vragen, misschien weten ze meer..." Het deerde haar niet dat hij van een andere clan was, Acorndust droeg een goed hart en dat had veel meer waarde dan je bloedlijn. "Zonder dat Stallionstar het hoeft te weten. Ik wens Shadowclan het beste,"

Het was aan hem inderdaad, maar misschien was dat maar beter ook. Hij was haar mentor tenslotte, dus misschien kon hij het wat verzachten, maar eerlijk waar betwijfelde hij het. Ze zou hem waarschijnlijk haten nadat hij het verteld had, maar dan was hi tenminste wel eerlijk geweest. "Ze haat me mogelijk hierna, maar het is niet anders." Ze zou genoeg anderen hebben en hij zou haar ook niet zomaar in de steek laten, vooral niet als hij haar zoiets verteld had. "Ik zal erover nadenken om het er met Lionroar over te hebben." Hij ging er niet vanuit dat de kater veel zou weten, maar het was het misschien waard om te proberen op zijn minst. "Bedankt, maar ik verwacht niet dat ze veel te zeggen zullen hebben erover." Ergens hoopte hij dat als Starclan iets te zeggen had ze naar Bloodpaw of Acefray zouden komen, maar je wist het maar nooit. "Ik denk dat het beter is dat je teruggaat naar je clan voor iemand zich afvraagt waar je bent." Sprak hij rustig. Ze stonden hier al een tijdje tenslotte en hij begon de kou ook al te merken en dat zou voor Routnose niet veel anders zijn. Hij wilde niet hebben dat Stallionstar of iemand anders wat zou vermoeden voor nu. Hij zou eerst moeten zien hoe hij dit het beste kon brengen aan de andere clans zonder dat Shadowclan direct zwak zou lijken.