Trying not to fall asleep || Limelight

Met vlugge passen liep een jonge snowshoe poes door het territorium van de Thunderclan heen. Kou beet ietwat aan haar neus terwijl ze varens opzij duwde. Om haar heen dwarrelden prachtig gekleurde bladeren langzaam naar beneden, de grond bedekkende als een deken. Ja, het was echt bladval geworden. Het weer werd kouder en vochtiger, de zon scheen minder vaak, de bladeren begonnen te vallen en de prooi werd schaarser. Vervelend eigenlijk, ze miste het warme zonnetje. Maar daarom had ze ook dit plan gesmeed. Ze had zich vanochtend extra vlug door haar taken heen gewerkt om dit te kunnen doen. Ze had behoefte aan wat warme na de lange periode van groenblad. Ze kon nog niet wennen aan de kou. Daarom was ze nu dus ook op weg naar de zonnerotsen, a quest for warmth. Tevreden snorde ze toen het grijze gesteente in zicht kwam, en ze versnelde haar pas. Uiteindelijk kon ze haar poot tegen het grijze rots zetten, het voelde warm aan onder haar aanraking. Perfect! Vrolijk zette ze een pasje naar achter om zichzelf de ruimte te geven zich af te zetten, om zich vervolgens op de rots te lanceren en zich daar neer te vleien. Tevreden begon ze te spinnen toen ze haar vacht verwarmd voelde worden door de warme rotsen. Ze sloot haar ogen eventjes, en voelde zich nu al indoezelen. Oeps, ze moest niet in slaap vallen, dan was ze nooit op tijd terug in het kamp. Maar toch, na een tijdje lag er toch een slapende poes op de zonnerotsen.

-Flut, sorry^^"-

Limelight schudde zijn vacht uit. Kleine druppels vlogen door de lucht. Het was echt bladval. Alle warmte van groenblad was verdwenen met daarvoor in de plaats een frisse koude wind en zo nu en doen een stortbui. Zijn poten liepen over het deken van bladeren dat zachtjes knisperde onder zijn pas. Hij had nog een paar taken te volbrengen voordat zijn dag erop zat. Limelight snoof de geur van natte aarde op, heerlijk. De frisse wind in zijn vacht, de bladeren die van kleur verschoten. Bladval was echt zijn lievelingsseizoen, al hoefde hij niet perse die regenbuien. Een natte vacht hebben was vreselijk, en het stonk.
Zijn groene ogen keken naar de oranje bal die langzaam daalde. Alleen nog een korte patrouille langs de grens en hij was klaar. Opgelucht haalde hij adem en begon weer met lopen. De taken waren vermoeiend maar nooit vervelend. Als hij klaar was met patrouilleren stond er een lekkere muis of vogel op hem te wachten. Het water liep hem nu al in de mond. Zijn poten gingen meteen iets sneller lopen. Natuurlijk kon hij geen sprint maken langs de grens en terugkomen om te eten. Zijn oren waren gespitst en al zijn zintuigen op scherp. Hij verwachtte niet veel op dit moment van de dag, maar je weet maar nooit. Van ver hoorde hij al water stromen. Zacht kabbelend tegen zijn oevers stroomde de rivier. De grens tussen RiverClan en ThunderClan. Hij vroeg zich nog steeds af wat ze zo lekker vonden aan een natte vacht. Maar oké ieder zo zijn smaak, dacht Limelight. Zolang niemand hem in het water duwde vond hij het best. Hij wist bijna zeker dat hij zou verdrinken de eerste beste keer dat zijn poten de grond niet meer raakte. Even ging Limelight langzamer lopen. De zonnerotsen lagen al in zicht. Zijn neus trilde een beetje. Hij rook een poes. Niet van RiverClan dus het was geen punt, maar hij vroeg zich af wie hier nog was op dit tijdstip. De meeste katten waren onderhand wel weer in het kamp of hun laatste taak aan het uitvoeren. Soepeltjes sprong hij op de rotsen. De bruin witte vacht herkende hij meteen. Strawberry. De manier waarop ze ademhaalde vertelde hem meteen dat ze sliep. Zachtjes grinnikte hij binnenmonds en liep zachtjes naar haar toe. Ze zaten in dezelfde Clan maar hij had haar nog nooit echt gesproken. Niet dat hij zich herinnerde tenminste. Ze zag er vredig uit. Moest hij haar wel wakker maken? Kort twijfelde hij maar porde uiteindelijk zachtjes met zijn poot tegen haar zij. Limelight hoopte maar dat ze niet zo'n poes was die humeurig wakker werd.

[Moet echt inkomen ._.']

Verlekkerd krulde Strawberry zich wat meer op op de rots. Ze had een kleine verlaging gevonden in de rots, een soort kleine kom, een nest van steen, en het lag heerlijk. Een glimlach lag op haar lippen verspreid en een tevreden gesnor rommelde in haar keel. Ze had zich in geen tijden zo behaaglijk warm gevoeld. Zelfs haar nest voelde de laatste tijd klam en koud aan als ze er in ging liggen. Heel erg vervelend. Ze maakte een mentale notitie aan zichzelf dat ze dit vaker moest gaan doen, want het voelde heerlijk. Maar haar bewustzijn zonk steeds dieper weg in een lekkere droom. Ze was in een heel erg groot veld aan het jagen, de zon regende neer in warme stralen en alles was groen en prachtig. Een geweldige groenblad dag. De prooi was er talrijk. Een geweldige plek. Ze draaide zich iets om in haar slaap en was duidelijk diep weg nu.
Hierdoor had ze ook niet door dat er een kat in haar nabijheid was, ze had geen idee. Ook had ze niet eens het flauwste benul dat deze kat steeds dichterbij kwam. Ze werd zich er pas licht bewust van toen hij vlak naast haar stond, maar nog niet genoeg bewust om echt wakker te worden. Ze werd toch wel langzaam uit haar dromenland getrokken toen er een poot in haar zij porde. Een zacht gemurmel kwam uit haar bek terwijl er een lichte frons op haar gezicht ontstond. Maar een paar hartslagen later sloegen haar oogleden toch langzaam op en knipperde ze verbaasd toen ze rondkeek. "Heh... wat... wie...?" Murmelde ze zachtjes terwijl ze om zich heen keek. Slaperig ontsnapte er een gaap uit haar mond terwijl ze de situatie probeerde te omvatten, want op dit moment had ze nog niet eens een idee waar ze was. Uiteindelijk keek ze in Limelight's groene ogen en werd ze wat wakkerder, "Ben jij.. degene die me wakker maakte?" Vroeg ze uiteindelijk, ietwat ongemakkelijk. Ze had helemaal niet in slaap willen vallen... Eventjes bleef ze ongemakkelijk stil, "Dank je, ik had helemaal niet in slaap moeten vallen..." Miauwde ze zachtjes, verbaasd maar slaperig met haar ogen knipperende terwijl ze iets overeind kwam.

Limelight deed een klein stapje achteruit toen hij zachtjes gemurmle hoorde. Ze had haar ogen nog niet open gedaan, maar het leek hem sterk dat je het leuk zou vinden om een kater vlak voor je neus te hebben als je net wakker werd. Rustig zwaaide hij met zijn staart terwijl hij wachtte op haar ontwaking. Ze leek nog een beetje suffig, met haar ene poot in droomland en de andere op de echte wereld. Twee blauwe ogen keken wat slaperig de wereld in. Limelight glimlachte lichtjes bij de aanblik van de slaperige Strawberry. Die had lekker liggen slapen. Hij kon het zich wel voorstellen, de rotsen voelde aangenaam warm aan zijn poten. Niet te heet dat je je brand zoals je soms hebt in groenblad, dan leek je wel op vuur te staan. Deze warmte was inderdaad lekker, warmer dan in de Den. Zijn groene ogen ontmoette de haren en hij glimlachte vriendelijk. 'Jep, ik ben de dader,' antwoordde hij plagerig. Hij liet zijn kont op de stenen ploffen en likte nonchalant aan zijn poot, Strawberry leek wat wakkerder maar echt helder kon hij het niet noemen. Het zag er wel grappig uit. Rustig volgde de groene ogen elke beweging die ze maakt. Zachtjes grinnikte hij, 'Niemand die er iets van gemerkt heeft. Iedereen zou in slaap doezelen op deze plek.' Al was het niet bepaald slim om vlak voor de grens diep in slaap te vallen, helemaal in je eentje zonder andere katten om je heen. Maar er was niks gebeurd dus hij had geen zin om te gaan prediken. Daar was hij zeker nog een paar jaar te jong voor. 'Een keertje in slaap vallen zal niemand kwaad doen,' Zei hij nog maar een keertje om haar gerust te stellen. Kort staarde hij naar de zon en toen naar Strawberry. 'Mooie dromen?' Vroeg hij deels plagend maar vriendelijk. Ze hadden nog wel even tijd voordat ze naar het kamp moesten. De zon was nog niet onder, niemand die hen nu heel erg zou missen.

[Flut >.<]

Tergend langzaam begon de slaperige mist uit haar kop op te verdwijnen. Verbaasd knipperden haar blauwe ogen opnieuw terwijl ze rond keek, en vervolgens haar lichtgekleurde blik op de warrior, die ze nu ze wat wakkerder was kon identificeren, Limelight als ze het goed had. "Is er.. iets mis?" Miauwde ze, nog steeds ietwat slaperig. Ze strekte zich ietwat uit en rolde van haar zij op haar buik. Zo zat ze iets verder recht op. "Jep, ik ben de dader," Miauwde Limelight plagerig. "Shame on you," Reageerde Strawberry, op dezelfde plagerige toon, haar tong eventjes iets uitstekende. Ze schudde haar gladde, zachte pels eventjes iets uit, stond nog steeds door haar slaperigheid half overeind. Whoops.
"Niemand die er iets van gemerkt heeft. Iedereen zou in slaap doezelen op deze plek." Miauwde Limelight vervolgens. Strawberry keek rustig op, "Waarom ben jij hier trouwens? Stenen kijken? Of toevallig ook voor een dutje?" Kaatste ze de bal terug in dit plaag 'gevecht'. Een geamuseerde glimlach verspreidde zich over haar lichtgekleurde lippen en haar snorharen trilden. Ze had altijd wel lol gehad in het plagen van andere katten. Maar toch, schuldgevoel DAT ze in slaap gevallen was knaagde aan haar als een hongerige muis. 'Een keertje in slaap vallen zal niemand kwaad doen,' Miauwde Limelight. Met een glimlach keek Strawberry op, "Dank je," Miauwde ze zachtjes maar gemeend. Ze keek eventjes weg, nog steeds ietwat beschaamd. 'Mooie dromen?' De woorden lieten haar weer ietwat opschrikken. Voorzichtig keek ze Limelight aan, "Eigenlijk wel ja, het was groenblad en heerlijk warm," Miauwde ze met een vrolijke glimlach. "Ik ga de zon toch echt wel missen in bladkaal en bladval..." Murmulde ze er zachtjes achteraan.

'Shame on you.' Limelight keek met grote onschuldische ogen naar Strawberry alsof hij niks gedaan had. Hij vond het wel leuk dat ze een beetje meespeelde met zijn geplaag. Sommige katten konden daar nooit zo tegen, iets wat hij wel snapte. Zulke katten waren gewoon heel serieus en hadden hun eigen humor, maar Limelight vond dat altijd zo moeilijk praten. Serieus praten kon nogal snel overslaan op een zwaar onderwerp, niks mis mee maar hij had daar niet altijd trek in. Gelukkig was niet iedereen hetzelfde, dat zo pas saai zijn. 'Ow ik moest nog een laatste snelle patrouille lopen langs deze grens. Hierna ben ik klaar om wat voor mezelf te doen.' Antwoordde hij luchtig. Zou zij al klaar zijn met haar taken? Zijn neusje trilde kort toen hij haar geuren opsnoof, hij rook geen geur van pas gevangen prooi en hij was degene die op patrouille was. Waarschijnlijk had ze het iets rustiger vandaag, of gewoon hard gewerkt om een paar minuten te kunnen dutten. Kort staarde hij naar zijn poten, tja hij gaf ook wel toe dat zijn oogleden graag naar beneden wilden zakken. Lekker warm opgekruld tussen het mos. De wind buiten die zachtjes ruiste terwijl je langzaam zou weg zakken in een diepe diepe slaap. De gedachten alleen al maakte hem moe en slaperig. Kort schudde hij zijn kop. Hij kon later wel slapen, als hij het nu nog even wegwuifde zou hij straks als een blok kunnen neervallen. 'Dank je,' Limelight keek op. Blij dat hij had kunnen helpen, en dat Strawberry hem uit zijn gedachten had gehaald glimlachte hij warm. Vreemd dat hij nog nooit echt met haar had gesproken. Ze leek niet zo heel veel van zijn leeftijd te verschillen, hij kon niet meteen zeggen of hij ouder was of jonger. Zelf was hij niet uit de kluten gewassen maar zeker niet klein. Hij was in ieder geval groter dan haar maar dat was gewoon niet meer dan logisch. Zijn oren richtte zich wat naar voren. Hij grinnikte zachtjes. 'Ja ik ook wel een beetje. Aan de andere kant vind ik Bladval heerlijk. De geur aarde, de bomen die verkleuren van rood tot geel. Dat samen met een zonsopgang of ondergang. De regen is wel wat minder maar als het gestopt is en de zon schijnt erop zie je overal de glinsters.' Zijn stem werd zonder dat hij het door had levendiger. Hij kon er niks aandoen, hij hield van de natuur en zijn thuis. 'Bladkaal is best koud, maar de witte wereld. Puurwit en ongeschonden. Koud maar lekker fris, en als je dan weer in de Den bent kan je je nestelen in de warmte die is vastgehouden.' Limelight stopte met praten, dat was wel heel veel in een keer. 'E-euhm, nou je snapt vast wel wat ik bedoel.' Zei hij een beetje beschaamd en grinnikte. 'Sorry ik raak altijd een beetje te overenthousiast over dingen die ik mooi of leuk vind.' Hij grijnsde verontschuldigend. Ach ze zou het vast niet erg vinden, iedereen had wel is een keer zoiets.

Limelight keek glimlachend naar de rivier. 'Wat een Warrior zou doen hè,' mompelde hij meer in zichzelf dan tegen Strawberry. Ach zolang je je taken goed uitvoerde, hij snapte haar wel. Veel katten hielden niet zo van Bladval of Bladkaal. Deze plek was waarschijnlijk de enige plek die warmer was dan in de Den. Al zouden de zonnerotsen ook bedekt worden met sneeuw en ijs als de tijd ervoor kwam.
Strawberry kreeg een plagerige glimlach om haar bek. Een brede glimlach sierde hem, 'Nou om te beginnen..' Hij haalde diep adem. 'Nieuwblad is mooi want alles is weer als nieuw en in Groenblad staat alles vollop in bloei. Maar ik vind Groenblad af en toe te warm.' Dat klonk waarschijnlijk een beetje raar. Wat was er mis met warmte. 'Aan de andere kant is er wel veel prooi dus ik kan niet echt klagen.' Hij grijnsde onschuldig. Kort verdween deze voor een serieuze blik. Kort knikte hij. 'Grotere roofdieren zien ons niet anders zoals wij muizen en vogels zien. Gewoon prooi. Moeilijk of makkelijk te vangen, we gaan op het einde toch allemaal voor overleven, en dus eten.' Hij wist dat er kittens werden vermoord door roofvogels, vossen en wat al niet meer. En zelfs nu hij Warrior was kon hij niet iedereen voor alles beschermen. Ondanks dat dat zijn taak was waren er nog altijd dingen die hij niet aankon. Zoals de monsters op het donderpad. De hele Clan kon daar nog niet tegenop. Hij had het gezien, hoe je werd verpulverd onder zo'n monster. Zoiets groots, hoe kon je dat overwinnen?
Zijn groene ogen gingen opzij. Vaagjes was er een glimlach op zijn gezicht te bespeuren. Hij knikte en nestelde zich op de stenen. Meteen voelde hij een aangename warmte die zijn lichaam binnendrong. Aangenaam spon hij van genot, dit was echt de goede temperatuur. De kater draaide zich op zijn zij en staarde naar de wolken boven hun hoofd. Bladval, Bladkaal, Nieuwblad en Groenblad. Alles ging zo snel voorbij. Voordat je het wist was er weer een nieuwe periode aangebroken. 'Vreemd, vroeger leek het Warrior zijn zo ver weg.' Sprak Limelight zijn gedachten hardop uit. 'Zoals de wolken, ver weg maar het leek alsof je het kon aanraken. En nu ben ik een Warrior.' Een lachje met zelfspot rolde uit zijn bek. 'Voor ik het weet ben ik een oude Elder die over vroeger praat.' Mompelde hij en spon zachtjes toen er een fris briesje door zijn vacht waaide.

[FLut D8]

Strawberry liet haar kopje vragend scheefhangen terwijl Limelight diep adem haalde om zijn betoog over Nieuw en Groenblad te beginnen. Nog altijd liet een plagerig, maar vriendelijk glimlache haar mondhoeken omhoog krullen. Ja, hij had gelijk. Ergens vond ze het bewonderens waardig dat Limelight van alles het positieve in kon zien. Zijzelf kon soms nogal een doemdenker zijn, misschien zelfs nog met een toefje paranoïde in de mix toegevoegd? "Je hebt gelijk," Miauwde ze, "Elk seizoen heeft zijn voordelen en nadelen, al kan ik nog steeds niet veel voordelen zien aan bijtende vorst en koude sneeuw..." Een onschuldig en ietwat beschaamd lachje verscheen op haar gezicht. Ze wou echt niet overkomen als een doemdenker. Maar ze vroeg het zich toch echt af.
Toen het gesprek naar roofdieren ging, spitste Strawberry haar oren en werd ze weer serieus. Dit had ze aan de lijven ondervonden, dit onderwerp lag zelfs een beetje gevoelig. Misschien was het onbeleefd, maar toen Limelight klaar was met spreken, voelde ze zich toch geroepen om deze discussie aan te gaan. "Ja maar," Begon ze, bijna overdreven diep ademhalend om Limelight een beetje te plagen. "Wat als ze het kamp binnen komen? Hoe kunnen we er dan snel genoeg bij zijn?" Deze vraag had haar al tijden getergt, en haar klauwen krasten eventjes iets over de grond, uit frustratie uitgeslagen. Ze wou gewoon weten of de warriors echt niet eerder aanwezig hadden kunnen zijn toen haar moeder vermoord werd. Hierna schrok ze weer op, "Sorry, ik had het gesprek niet zo serieus moeten maken," verontschuldigde ze zich.
Uiteindelijk lag Limelight naast haar op de stenen. Van plezier dat hij het zo fijn vond op de stenen begon ze mee te spinnen, gewoon omdat ze het geluk graag wou delen. Spinnen was voor haar net zo aanstekelijk als een lach. "Hoe bevalt het?" Miauwde ze, terwijl haar mondhoeken weer omhoog krulden in een vriendelijke glimlach en ze keek hem aan met haar blauwe ogen. "Ik weet het... Soms is het persoonlijk voor mij nog steeds moeilijk te omvatten dat ik uberhaupt een warrior ben geworden" Een zacht maar rustig zuchtje ontsnapte uit haar mond terwijl ze sprak. Het gaf bijna een nostalgisch gevoel. en trouwens, weet je zeker dat je niet nu al een elder bent? Je praat nu al over vroeger," Miauwde ze plagerig erachteraan.