Love me for life [Demonslayer]

Een beetje verdwaasd liep hij in het kamp rond. Het gevecht was voorbij en er was een relatieve rust in het kamp. Maar hij wist dat net als hij, iedereen zich onrustig voelde. Er was zoveel gebeurt in zo'n korte tijd... En toch was er niks veranderd. Bloodclan had nog steeds de controle over zijn clan en Acorndust was niet teruggekomen. Amberhunt begon weer terug te glijden naar zijn staat van moedeloosheid die hij de afgelopen dagen had gevoeld. Bij het eerste gevecht was hij Demonslayer uit het oog verloren en had hem niet meer teruggevonden. Maar hij wist ook dat zijn lichaam niet begraven was, wat hem een klein lichtpuntje in die grote duisternis had gegeven. Hij was van plan terug te gaan naar het Warrior's den, uit te rusten en na te denken. Misschien een slecht idee aangezien hij waarschijnlijk weer de hele nacht aan Demonslayer zou moeten denken, maar hij had niks anders te doen. Amberhunt draaide zich om... En stond oog in oog met de grote kater me wie hij het grootste deel van zijn leven gedeeld had. Even wist hij niks uit te brengen, en toen met een klein stemmetje: "Waar heb jij gezeten?