{OPEN} Can and will do

EMS

Uiterst gespannen, proberend zo ongezien mogelijk te zijn sloop de gevlekte poes over het harde asfalt. Haar groene ogen namen elk detail in zich op zover ze konden kijken, haar oren schoten alle kanten op voor elk geristel. Ems was alles behalve op haar gemak in de buurt van twolegs. Of ze die angst altijd al gehad had wist ze niet meer, maar het was wel degelijk aanwezig. Het feit dat er weinig prooien te vinden waren momenteel was de reden dat ze hier liep. Doodsbang gevonden te worden door twolegs. Doodsbang verjaagd te worden door honden. Maar honger overwon alle angsten. De poes had al in dagen niet gegeten en het was dat ze een dikke vacht had, anders was haar magere lichaam te zien. Ze had het voordeel dat ze al rank en klein was, waardoor ze vaak niet als bedreiging gezien werd. Hierdoor kon ze gemakkelijk van her naar der om voedsel te zoeken.
Haar passen vertraagde bij het ruiken van vis, oude vis. Meteen trok het haar aandacht, draaide ze haar lichaam soepel naar links om verderop bij een donkere kist te stoppen. Ems inspecteerde de omgeving kort, maar kon zo snel geen bedreiging vinden. Haar honger nam het over en de poes sprong op, klemde haar voorpoten om de rand van de kist om vervolgens haar lichaam omhoog te duwen. Ze belande in de het paradijs, zo voelde het, terwijl haar kaken zich vast zette op het eerste stuk vis.

{OPEN}

_{Het gebeurde niet heel vaak dat je een kat door de letterlijke vuilnis zag wroeten. Bloodclan had meer dignity dan dat en kittypets deden 't gewoon niet, die kregen een bakkie vreet voor hun neus gedauwd. Het waren altijd de loners die dat soort ongein kwamen doen, en eerlijk moest Zahida dat niet in haar stadje. Het zag er achterlijk uit en het maakte een rotzooi, altijd flikkerde er wel viezigheid op de straat en dan begon het te stinken en bah. Met een vieze blik keek ze naar de gevlekte vacht die tussen de oude stankvis liep te neuzen, en blafte toen een korte "Hé!", waarna ze op een schutting sprong waar de vuilnisbak tegenaan stond. Vanuit de hoogte keek ze naar de rogue, waarna ze met haar staart tikte. "Daar wil je niet van eten, dat is dagen oud. En vis bederft snel, voor je het weet loop je te kotsen."}

EMS

Het was dagen geleden dat de poes ook maar iets gegeten had en de vis liet het water in haar mond lopen. Het gekraak van graatjes maakte een akelig geluid, dat Ems als muziek in de oren klonk. Ze maakte zich niet druk om de nattigheid die haar vacht vies maakte, of de ongelofelijke stank die er vanaf kwam. Haar maag wilde eten en dit was een feestmaal.
Ems schrok toen er een stem opdook. Ze gooide haar lichaam tegen een hoek van de kist en siste als reactie. Haar oren plat in haar nek terwijl haar ogen zochten naar de stem. "Daar wil je niet van eten, dat is dagen oud. En vis bederft snel, voor je het weet loop je te kotsen." Ging de stem verder en Ems zag de kat op een schutting zitten. Haar staart zwiepte heen en weer, duidelijk ongemakkelijk van haar gezeldschap. Haar ogen weken geen seconde van de vreemde af. Voorzichtig schraapte ze met haar voorpoot naar de half opgegeten vis, bang dat de vreemde haar maaltijd wilde afpakken. "Het smaakt prima," wist de poes uiteindelijk uit te brengen, haar stem zwak en duidelijk angstig voor de kat.

_{De ander schrok van haar, en niet zo'n beetje ook. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze naar de rogue, die duidelijk niet in haar element was. Zachtjes bewoog ze haar poot in zo'n beweging dat ze haar vertelde to calm down. "Ik hoef je maaltijd niet hoor, wat ik eet is in vergelijking met dat een koningsmaal," sprak ze met pretlichtjes in haar ogen. "Als je wilt kan ik je wel meenemen naar een plekje waar het goed jagen is hier in de omgeving. Is beter eten dat dit, in ieder geval."}

EMS

Het was duidelijk dat Ems niet in haar elememt was. Nee, ze was op een plek waar ze liever niet wilde zijn. Tevens kwam er een vreemde, waarvan ze niet wist wat haar bedoelingen waren. Het was dan ook niet gek dat de poes zichzelf in een hoekje had gedrukt.
"Ik hoef je maaltijd niet hoor, wat ik eet is in vergelijking met dat een koningsmaal," De langharige poes keek stilletjes naar de ander, niet wetend hoe te reageren. Wat zij eet? Ems vroeg zich af wat dat dan zijn mocht. Veel tijd om te fantaseren had ze niet, de poes deed haar een voorstel. "Als je wilt kan ik je wel meenemen naar een plekje waar het goed jagen is hier in de omgeving. Is beter eten dat dit, in ieder geval." Was het gemeend? Ems ontspande iets, haalde haar poot van de vis af en probeerdr haar staart te kalmeren. "Waar is dat?" vroeg ze ter verduidelijking, niet wetend of ze deze poes kon vertrouwen.

Interessant

Orchis huppelde wat rond zonder enige doel. Misschien dat hij zo dadelijk wat te eten zou zoeken maar meer dan dat zou het waarschijnlijk niet worden vandaag. Het was nog eens verdomd koud ook, daar wou hij graag iets tegen doen. Misschien kon hij wel een poesiepoesje grijpen en haar zachte pluizen vachtje dragen als bontjas.. ja, dat was een geniaal idee van hem! Oh nee wacht- hij was niet sterk, niet groot of snel. Hij kon zo verslagen worden door een meisie. Vervelend weer zeg, nu moest hij wat anders vinden om warm te blijven. Orchis likte zijn koude lippen en begon onbewust naar een plek te lopen waar stemmen vandaan kwamen. Al snel liep hij een clangenoot tegen het lijf; Zahida.. De tom hief weetgraag zijn wenkbrauw op. Zahida leek wel erg, hmmm` vriendelijk tegen deze zwerfpoesje. "wat zijn de dames aan het bespreken?" Vroeg hij toen toen hij zichzelf bekend maakte. Hij huppelde wat naar voren en ging vlakbij Zahida staan, ze was bijna een kop groter dan hem maar hij liep over de wereld heen alsof hij het grootst was.

_{Ha, ze had beet. Roguekatje wou wel zien wat voor lekkers zij allemaal had, nou kom maar mee dan. Maar voordat Zahida kon reageren kwam er een opdondertje uit haar groep langs, die dalijk nog heel haar plan overhoop ging halen. Ze rolde haar ogen om de vervelende verschijning van dat kromme konijn, waarbij ze geërgerd met haar staart tikte. "Orchis," begroette ze hem met duidelijke irritatie in haar stem. "We hebben het over goeie jachtplekken, weet jij er ook nog een paar? 't Schaap is hier nieuw, ze kan geen goed eten vinden," legde ze uit, haar stem nu wat geduldiger.}

EMS

De gevlekte poes op de schutting had iets kalmerends, maar tegelijkertijd ook iets naars over zich heen. Ems was niet de beste katten kenner, wist niks meer over de verschillende clans. Tevens kwam ze bijna nooit in het gebied van de twolegs, laat staan dat ze Bloodclan tegen kwam. Iets in haar vertelde haar dat deze poes haar bedoelingen niet goed waren, maar haar lege maag sprak dat tegen. Echter dook de poes weer ineen toen ze een tweede stem hoorde. Ems siste kort, maar krachtiger dan hiervoor. De kater droeg dezelfde soort geur als de poes, wat haar angstiger maakte. De twee kende elkaar duidelijk en de poes leek eerst niet zo van hem gediend te zijn. "We hebben het over goeie jachtplekken, weet jij er ook nog een paar? 't Schaap is hier nieuw, ze kan geen goed eten vinden," Bij het horen van 'schaap' gromde Ems kort. "Er is weinig prooi momenteel," sprak ze zacht terug.

oi oi, mevrouw zwerfpoesje was redelijk fel met haar gesis. En dat nog op een lege maag. Arm ding. Zo desperate. Zahida klonk ook erg geïrriteerd en dat was als muziek in zijn oren. De tom greens zijn scherpe tandjes bloot en lachte een beetje zachtjes op de twee poezen hun gedrag. "Oh nee- nee, nee. Ik ben zelf ook geen goeie jager, zoals je weet, ik denk dat jij hier het meisje het beste kan begeleiden- maar ik wil graag helpen, ik doe namelijk aan liefdadigheidswerk." Mauwde hij met omhoog staande oren. Zijn kopje kantelde hij kort en hij keek met grote blauwe ogen naar de onbekende kat. Daarna focuste hij zich kort op Zahida en gaf haar een onzichtbare knipoog. Hij was niet dom.

_{'t Schaap vond het niet leuk om schaap genoemd te worden, al was ze toch zo duidelijk een schaapje. Zo hulpeloos en alleen, wachtende op een wolf die zijn kaken om haar heen sloot. Gelukkig zou ze daarvoor nu beschermd worden door haar. En blijkbaar Orchis, die aangaf aan liefdadigheidswerk te doen. De rogue vertelde dat er geen eten te vinden was, en Zahida schudde haar kop. "Je moet weten waar te zoeken," wees ze de ander op haar fout, waarna ze van de schutting af sprong, naast de vuilnisbak, en de ander toen wenkte met haar staart. "Ik zal je laten zien waar het jagen goed is, schaapje," miauwde ze rustig en glimlachte.}

EMS

De twee vreemde katten waren met elkaar in gesprek en Ems keek enkel toe. Ze voelde zich alles behalve prettig bij dit gezeldschap. Vooral de kater had iets naars, maar de poes kon haar poot niet leggen op wat het was. Misschien zijn misvormde lichaam? Ems was normaal niet iemand die snel een oordeel had. De killheid in zijn ogen was ook niet erg uitnodigend. Toch wilde hij graag mee jagen, haar 'begeleiden'. De andere poes wees haar op een fout en sprong elegant van de schutting af. "Ik zal je laten zien waar het jagen goed is, schaapje," De poes was kalm, misschien zelfs iets vriendelijks. De kater stond haar echter niet aan. Ems groene ogen bekeken hem terwijl haar lichaam een slag draaide. Ze zou wachten totdat de kater van de schutting af was voordat zij zou gaan. Als ze met het tweetal mee ging, wilde ze iniedergeval een positie waarbij ze zou kunnen vluchten. "Ga maar voor dan," Sprak ze wat twijfelend naar de kater, niet wetend in welke problemen ze zichzelf nu weer aan het werken was. Haar ontwetenheid ging haar waarschijnlijk de das om doen.

Orchis volgde Zahida naar beneden, wel iets onhandiger dan haar. De tom krabbelde langs de schutting heen, plofte op de prullenbak en kwam wankelend neer toen hij op de grond belandde. Zijn gebochelde rug en scheve poten waren niet gemaakt om te klimmen en te klauteren. Eigenlijk kon hij niks. Dat hij nog leefde kon een wonder genoemd worden. Of juist een curse, voor de katten waarmee hij samen leefde. Zahida ging al te voet, ze vertelde de ander dat ze zou laten zien waar te jagen en de wit bruin gevlekte poesje reageerde dat hun wel voor mochten. Orchis gniffelde zachtjes en schudde zijn kop. "ik sluit de achterhoede wel, ik ben namelijk het langzaamste." Hij knikte met zijn kop richting zijn achterpoten. "Ik denk dat ik niet hoef uit te leggen waarom." Glimlachte hij breed terwijl hij de eerste pasjes zette die er uit zagen als konijnen huppel's. "Tjop tjop! ik heb trek!" Spoorde hij de rogue aan.

_{Zahida trok blij met haar oortjes toen de rogue instemde om mee te gaan. Ze tikte haar kort aan met haar staart, waarna ze haar meewenkte. Orchis merkte op dat hij achteraan zou lopen, uiteraard met een comment op zijn scheve lichaam, en met haar kop naar voren gericht rolde ze met haar ogen. God, ze had een hekel aan die kat. Ze liet het het schaapje maar niet merken, die zou dan vast nog minder vertrouwen in hen leggen dan ze nu deed. "Als we je zo'n goed plekje laten zien, mag ik dan in ruil je naam wel weten?" sprak ze toen, waarna ze haar kop omdraaide naar de rogue en deze aankeek met een opgetrokken wenkbrauw. "Ik ben Zahida," stelde ze zichzelf toen netjes voor met een glimlachje. "Laat je vooral niet afschrikken door de halsbanden, die zijn vooral om stoer te doen," sprak ze luchtig.}

Dwyn liep maar weer eens te lopen door de Twoleg Place. Hij was als BloodClanner natuurlijk redelijk thuis hier, en dat was ook waarom hij het kamp even was ontvlucht. Soms had hij gewoon even genoeg van al dat gezeur om de beste plek! Hij was al een tijdje aan het lopen toen hij een schutting zag, en hij rook wat zich daarachter bevond! Hij rook.. Rogue.. en BloodClan, en toen hij goed keek ontdekte hij Zahida en Orchis. Grr.. Waarom moest hij nou weer Clangenoten tegen het lijf lopen als hij alleen wilde zijn?! Maar hij vermande zich en liep naar hen toe, juist toen ze de schutting afsprongen. Hij ving nog iets op over jagen en halsbanden.. Dwyn bedacht dat hij hier misschien toch wel van zou kunnen profiteren, en hij mauwde terwijl hij zich zo groot mogelijk maakte: `Mag ik mee naar dat goede plekje om te jagen?´