We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Ze likte haar vacht even kort toen ze wakker werd. De toren was een fijne plek om te slapen in haar opinie. De toren had allerlei verschillende kamertjes waar ze konden slapen, je zat niet met z’n allen in zo’n kleine ruimte zoals de members die vijf hondentanden of meer hadden. Het was het pas waard als je tien of meer hondentanden had om in een schuur te slapen. No way dat ze ooit in dat kleine pand ging slapen van de vierde schuur. Dan zou ze liever vaker buiten slapen dan dat ze binnen zou gaan slapen. Ze zou dan maar beter haar best moeten doen om meer hondentanden te krijgen zodat ze wel een lekker plekje kon krijgen om te slapen. Maar goed, die plek moest je verdienen en dat wilde ze dan ook meer dan graag doen. In een kamertje van de toren lag ze samen met Snorri en een paar andere young ones, waar ze niet al te veel contact mee had. Ze liep via gangetjes en trappetjes naar beneden, waarna ze meteen de kou voelde die de buitenwereld aan haar schonk. Ze zuchtte even diep, waarna ze met haar ogen landde op de schuur van kittens en hun moeders. Het was niet lang geleden dat Lethal twee kittens had meegenomen die hevig hadden geroken naar RiverClan. De poes had ze meegenomen en dat kon ze respecteren. Zij zocht ook vaak potentieel in katten, die hopelijk goed genoeg werden en zij erop geprezen werd dat ze had gerekruteerd. Ze wurmde zich naar binnen in de schuur, die warmer was dan de toren waar ze in sliep. Ze wist de namen van de twee boskat mormels nog niet, maar het zou geen kwaad doen om zichzelf voor te stellen aan de twee nieuwe leden van de elite. Haar ogen zochten de schuur door, tot ze landden op één van de twee die ze zocht. ”Jackpot,” murmelde ze zachtjes tegen zichzelf, waarna ze haar lichaam aanspoorde om naar de kitten toe te lopen. Een gevlekte poes, met tot nu toe goede bouw. Hoe het zou worden als ze nog groter werd, was de vraag. ”Hi there, little one.” Sprak ze kalmpjes tegen de jonge kat.
Skadi
Captain
Elfje 681 Actief Trust Is For Fools. Fear Is The Only Reliable Way.
i'm cold as winter, evil as hell or loyal as a soldier
Veel vrolijke aanvaringen had ze nog niet gehad in haar nieuwe thuis en dat viel vies tegen. Skadi had verwacht dat ze hier met open armen zou zijn ontvangen, ze was immers de uitverkorene van StarClan, samen met Aegir, maar hij was niet zo belangrijk als haar. Nee hij was maar stom en ze zat hier met hem vast. Erger nog, hij ging zich nu gedragen alsof hij de hele wereld aan zijn voeten had en hij op de top stond, dat hij beter was als haar, alleen omdat hij eerder mocht beginnen met trainen als haar. Maar dat had helemaal geen ene snars te maken met of hij beter was of niet, hij was gewoon een moon ouder. Toch bleek die gedachte niet tot hem door te dringen, maar zij wist wel beter. Ze had hem al meerdere keren verslagen toen ze nog in RiverClan woonden. Gelukkig was zijn stomme gejammer voor eventjes gestopt, want hij was niet bij haar in de buurt, maar rust bleek ze ook niet te krijgen. Voor de eerste keer in haar tijd hier kwam er een lid van de Elite op haar afgelopen. Een rood met witte kattin, nog niet oud genoeg dat ze een warrior zou zijn, of hoe dat hier ook heette, maar wel een stuk ouder als haar. Dat wekte haar intresse wel een beetje, maar toch bleef ze mooi op haar plekje zitten. Als de ander iets met haar moest, dan kwam die maar naar haar toe. De ander was geen uitverkorene, dus waarom zou zij naar haar toe moeten komen. Dat deed ze dan ook en groette haar als klein. Dat zat al gelijk niet lekker met haar. Ze was helemaal niet klein meer! "Ik ben helemaal niet klein," Herhaalde ze haar gedachte dan ook geïrriteerd hardop. Wat had iedereen toch met haar zo stom te behandelen? Ze was daar wel klaar mee, ze was immers veel specialer als iedereen hier.
De twee die waren meegebracht door Lethal. Ze wist nog niet wat ze ervan moest vinden. Zat er potentieel in die twee kittens van Riverclan? Tot nu toe had ze nog niks gezien waarvan ze zei van nou daar zat potentie in. Buiten dat het twee mooie kittens waren natuurlijk. En een klap voor RiverClan. Maar goed, het moesten wel uiteindelijk vechters worden van de elite, die ze tegen hun oude clan in konden gaan zetten. Ze hadden nieuwe namen ontvangen van Lethal, namen die ze nu zouden gaan dragen. En ze had één van de twee gevonden, het gevlekte poesje die Lethal had meegenomen. Maar welke het nou was, was dan weer de vraag niet waar? ”Ik ben helemaal niet klein,” klonk er geïrriteerd van de poes, waarop ze haar ogen ietwat vernauwde. Meende ze dat nou? Ze was niet voor niets nog een kitten die hier in deze schuur leefde of niet dan? ”You are. You’re a kitten. As long as you’re not a young one, you’re little.” Sprak ze kalm tegen de gevlekte kitten, waarna ze voor de kitten ging zitten en haar groengele ogen de kitten goed begon te bekijken. In deze zat wel wat potentie, als ze alleen maar naar de bouw keek, maar dan moest de rest ook wel allemaal goed gaan groeien, anders hadden ze er alsnog niks aan. ”Have the other kittens been nice to you?” Vroeg ze vervolgens rustig terwijl ze met haar ogen rond de schuur gleed. Ze moesten natuurlijk niet hebben dat ze werd weg gepest en dood leuk terug zou gaan naar hun oude clan.
Skadi
Captain
Elfje 681 Actief Trust Is For Fools. Fear Is The Only Reliable Way.
i'm cold as winter, evil as hell or loyal as a soldier
Verontwaardigd keek het calico poesje de ander aan. Ze was misschien nog een kitten, maar niet voor lang en dan zou ze wel laten zien dat ze haar niet klein moest noemen. Als ze een young one zou zijn, nou dan zou ze gaan uitblinken hoor! Toch, blijkbaar leek de kattin voor haar daar geen ene snars van te begrijpen en ging deze dom voor haar zitten, haar aan staren met groengele ogen, om daarna de stomste vraag ooit te stellen; of de andere kittens aardig waren tegen haar. "Why do you care?" Vroeg Skadi, niet wegdijnsend van de blik van de kattin voor haar. "Anyways, they're just stupid and boring," voegde ze daarna toe. Tja, veel had ze niet met die andere kittens opgetrokken. Ze leken niets van haar te moeten hebben en dat vond ze helemaal prima. Skadi wilde ook niet met hun omgaan, ze zagen er maar stom en irritant uit, net als Aegir. En meer dan een daarvan hoefde ze echt niet hoor, dan zou het pas een hel zijn.
Het kleine poesje was verontwaardigd. Alsof ze daar iets aan kon doen, in de elite kon je beter geen arrogante kwal zijn. Daar zou Snorri ook nog wel achter gaan komen dat een kwal zijn je niet verder zou gaan brengen in de elite. Ze wist niet wat er allemaal beloofd was aan deze twee kleine snotapen, want de clan verlaten om de elite te joinen op zo’n jonge leeftijd werd niet erg veel gedaan. Dat deed Lethal goed. ”Why do you care?” klonk er van de poes af, waarop Sig met haar ogen rolde. Dat soort dingen hoorde er toch bij? Of was dit net zo’n idioot als dat haar broertje was en katers met teveel testosteron. Het was nog niet te laat voor deze kitten en ze hoopte met heel haar hart dat ze katten anders zou gaan behandelen. ”Why shouldn’t I care?” Kaatste ze terug naar de andere poes. Ja, het was maar net hoe je het zou gaan bekijken. De poes kon wel stoer aan haar gaan vragen waarom het haar boeide of de andere kittens aardig tegen haar waren, maar het was niet dat ze geen reden had om het niet aan de kitten te vragen. ”Anyways, they’re just stupid and boring,” klonk er van de poes af, waardoor ze even haar wenkbrauwen wat op haalde. De kittens van de elite waren saai en stom? Dat was iets nieuws, want van jong werd er al in geduwd dat ze goed haar best moest doen en vanaf een jonge leeftijd moest je jezelf al gaan bewijzen in haar ogen. ”Maybe you should teach them.” Sprak ze tegen de ander. Ze mocht de pit wel die ze zag in deze jonge poes. ”We need more kittens like you in the Elite, don’t you agree?” vervolgde ze rustig tegen de jonge poes. Het was maar hoe je het ging bekijken toch?
Skadi
Captain
Elfje 681 Actief Trust Is For Fools. Fear Is The Only Reliable Way.
Waarom zou ze niet om haar geven? Ze was alleen maar uitgelegd dat iedereen hier voor zichzelf zorgde en het leek er haar niet op dat Vallon daar over loog aangezien dat het enigste was wat ze zag om haar heen. Nou ja, Lethal zorgde dan voor haar en Aegir, maar dat was omdat ze nu hun moeder was, dus dat telde niet als wildvreemden die wat om je gaven. Ze vond het dus maar raar. Toch, het calico poesje reageerde niet op de teruggekaatste vraag, deels omdat ze geen antwoord had en deels omdat ze er gewoon geen zin in had. Ze was nog steeds boos om de opmerking dat ze klein was. Ze was al bijna net zo oud als Aegir, bijna oud genoeg om te mogen gaan trainen. Tenminste had de kattin voor haar een interessantere reactie op dat ze de andere kittens in de nursery maar stom vond. Ja, wat moest ze anders van ze vinden. Ze had er een ontmoet die dacht dat als hij stomme opmerkingen naar haar hoofd ging gooien ze dat leuk zou vinden ofzo. Nou, dus niet. Maar de tweede zin van de kattin haalde haar weer uit de mentale tirade over stomme kittens. Dat zij ze maar iets moest leren en ze meer kittens als haar nodig hadden. Zeker! Zij was immers de uitverkorende van Starclan en al die andere stomme pluizenballen. “Of course! I’m the best. Way better than Aegir, or any of them!” Vertelde Skadi en ze ging een stuk rechter staan. Dat ze uit haar oude leven was geplukt en hier in een wildvreemde en soms toch echt wel vijandige omgeving was neergezet had nog niets gedaan om haar pit of ego te minderen. Iets wat misschien niet de handigste zaak was, maar dat wist ze nog niet.
Lethal was slim geweest door de kittens mee te nemen naar de Elite. Ze zou eigenlijk eens aan Lethal moeten vragen hoe ze de kittens mee had gekregen, want het leek er niet op dat de kittens heimwee hadden naar de clans en dat ze hier echt wilden blijven. Dat was een knappe zet en ze was benieuwd hoe de poes het ooit had geflikt. Dat waren dingen die ze wilde leren, ze wilde leren hoe ze de elite sterker kon maken met nieuwe katten. Ze wist niet waarom de kitten in de waan zat dat ze zo goed was, maar Sig was zeker niet degene die de kitten uit die waan zou gaan halen. Het was de bedoeling dat ze deze kittens aan haar zijde ging houden en niet alleen dat, dat de kitten zich op hun gemak zouden voelen in de elite. Ze sprak daarom ook maar dat de poes de andere kittens maar dingen moest leren, dat leek de beste optie in haar ogen op dit moment om te zeggen. ”Of course! I’m the best. Way better than Aegir, or any of them!” klonk er van de poes af terwijl ze een stuk rechter begon te staan. Precies, dat was de mentaliteit die de poes moest hebben om te overleven in deze groep. ”That’s right. Don’t let anyone tell you otherwise.” Sprak ze met een brede glimlach tegen de kitten. Precies, zoals het hoort. Een beetje attitude was wel nodig om te kunnen overleven in deze situatie. ”So teach the kittens well, let them feel and see that you’re the boss.” Sprak ze met een brede grijns op haar gezicht. Alleen zo zou ze het halen in het leven als een Elite member.