la vie est belle

Gorsepaw was er even in zijn eentje op uit. Hij merkte dat hij de laatste tijd heel erg plakte aan Falconpaw. Hij gaf hem een veilig gevoel en dat had hij nodig. Hij was degene waarbij hij zijn hartje kon luchten. Er was niemand anders waar hij zo close mee was. Heatpaw was ook tof, maar anders. Hij liep tussen het lange gras door, totdat hij opeens een bekende stem hoorde, niet ver van hem vandaan. Antpaw? Gorsepaw fronste en wandelde richting het geluid van zijn zusje. Wat deed ze hier alleen? Was dat niet gevaarlijk? Straks viel ze in een konijnenhol? Of dassenburcht.. Of.. of. Hij versnelde zijn pas, waarna hij haar zag liggen bij één van de ingangen van de tunnels. Angst schitterde in Gorsepaw zijn ogen. Sinds Sabrefur was gestorven in de tunnels, was hij als de dood ervoor. Hij snelde zich dan ook naar zijn zusje. ‘Antpaw, wat doe je?’  miauwde hij bezorgd. Hij ging naast haar staan, en keek haar peinzend aan.

Antpaw klonk niet super vrolijk. Nee, hoe kon het ook? Dat was hij ook niet. Maar het was bijna alsof ze het hem verweet, alsof hij een domme vraag had gesteld. Gorsepaw had die hele mieren vanaf hier niet gezien. En omdat hij al prikkelbaarder was dan normaal, wiegde het puntje van zijn staart heen en weer. ‘Alleen omdat je mier heet, hoef je nog niet een mier te worden,’ mompelde hij een beetje bitter tegen zijn zusje. Hij had er ook gewoon niets mee. Ze probeerde hem nog te verzekeren dat ze wel uitkeek. Hij kantelde zijn kopje. Dat wist hij nog net nog niet. Hij beet op zijn kiezen en bleef goed uit de buurt van die verdomde ingang. Nee, Gorsepaw zou nooit of te nimmer onder de grond gaan. ‘Weet je het wel zeker? Mag je wel alleen naar buiten zonder je mentor?’ Iedereen wist dat Antpaw niet helemaal goed kon kijken. En hij maakte zich daar gewoon zorgen om, of ze het nou leuk vond of niet.  

Gorsepaw voelde de irritatie in hem opborrelen. Ja hij mocht alleen naar buiten, want hij kon gevaar zien aankomen. Antpaw... Antpaw niet. Begreep ze gewoon niet dat hij zich zorgen om haar maakte? Ze hadden verdomme alleen elkaar nog. Vervolgens sprak ze nog dat haar neus en oren beter werkten. Hij zuchtte even. Hoezo dan? ‘Ja, maar... Wat als de wind de verkeerde kant op staat? Of het keihard waait en je hoort alleen de wind.’ Begon de wit-rode apprentice te verzinnen. Hij wilde gewoon niet dat haar wat overkwam, dat was alles. En hij wist ergens ook wel dat ze zich prima zelf kon redden. Maar straks liep ze zomaar een gat in, of het ravijn! ‘Ik pas gewoon op je, Ant,’ bromde hij daarna zachtjes.

Antpaw was boos? Omdat iedereen teveel op haar lette. Iets in Gorsepaw deed dat hem juist kwaad worden. Hij dacht aan Falconpaw, wiens moeder niet naar hem omkeek, die wegrende toen hij medicine cat werd, waar hij het nauwelijks over had. Antpaw wist niet hoe verdomd blij ze moest zijn met alle katten die voor haar uitkeken en die voor haar hielden. En dan ging ze erom zeuren? Wilde ze dan liever alleen zijn? Ze mopperde nog wat, maar Gorsepaw keek net zo boos terug. ‘Je moet juist daar gelukkig mee zijn, Ant! Heel veel katten zouden willen dat ze zoveel katten hadden die voor ze omkeken. Je hebt zoveel geluk, en dan ga je daarover zeuren?’ snauwde hij naar zijn zusje. Dit soort dingen vielen bij hem écht in het verkeerde keelgat. Alleen omdat hun ouders niet meer samen waren, moest ze zich beginnen te gedragen als een egoïst! Ze zouden er nu juist voor elkaar moeten zijn!

Gorsepaw had meteen spijt van zijn woorden toen hij de tranen in de ogen van Antpaw zag. Ze verontschuldigde zich nog, maar hij had vast al genoeg verkeerd gedaan. Zijn uitdrukking veranderde meteen, hij liet zijn kop en schouders hangen en probeerde haar blik te zoeken. ‘Nee nee, sorry, ik meende het niet zo,’ miauwde hij stilletjes. Maar eigenlijk meende hij het wel, en dat was misschien het ergste. Hij kon gewoon niet begrijpen dat Antpaw zo egoïstisch was, dat ze alleen maar aan zichzelf dacht en "vrij" wilde zijn. Ze moest leren dat ze nou eenmaal meer hulp nodig had dan een ander. Ze moest blij zijn. Maar nee, dat was teveel gevraagd.