[Training 1] Never look back

Een tweede apprentice voor hem om te trainen. Hij was een harde werker, maar dit hield hem wel heel erg van zijn taken af. Hij was geen sociale kater, dat was hij nooit geweest. Maar dit was toch ook wel heel erg speciaal, hij had een kitten van Acorndust toegewezen gekregen. Dat was een teken van vertrouwen van de kater, iets wat hij met beide poten aan greep. Wat hij echter minder fijn vond was dat de dreiging van BloodClan er was en dat ze daardoor eerder moesten beginnen met vechttrainingen. En dat hij allebei zijn apprentices niet uit het oog mocht verliezen. Vandaag ging hij daarom eerst aan de slag met Moonpaw, beginnen met vechttraining. Al was dat niet zijn favoriete manier om te beginnen. De basis was het territorium en de grenzen, samen met jagen. Jagen zag hij als een soort voorspel van vechten. Het was een begin die je moest maken. Maar nu er druk op de ketel was, moest hij ervoor zorgen dat Moonpaw op tijd klaar was voor het echte werk, voor het vechten tegen BloodClan indien dit nodig moest zijn. Hij zat klaar in het kamp, wachtende op zijn nieuwe apprentice, waarvan hij had gezegd dat hij daar op haar zou wachten de dag ervoor. Simpel als dat.

+Moonpaw

Na haar nest uit gezocht te hebben hadden haar pootjes gejeukt om het kamp eindelijk achter zich te laten, maar ze mocht gelijk eerst de elders van hun teken verlossen! Bah, muizengal vreselijk!!! De geur hing nog in haar neus toen ze wakker werd van de eerste zonnestralen die via de ingang van het nest naar binnen filterde. Heel even was de gevlekte poes gedesoriënteerd. Moon was immers zo aan het donkere en de warmte van de kraamkamer gewent dat ze nu pas merkte hoeveel kouder het in het leerlingen hol was, ondanks alle leerlingen die er sliepen. Ze had een nest uit gekozen dicht bij haar broers en zus, maar met haar rug lag ze naar Darkpaw toe. De vele malen grotere kater was een heerlijke warme muur van vacht en hield de wind aardig tegen die door de ingang van het hol kon komen. Ze stond op en rekte zich uit. Daarna herinnerde Moonpaw zich weer dat ze vanaf gisteren een leerling was. Vol vrolijkheid sprong ze tussen de andere leerlingen door waardoor er soms wat boos gesis op klonk, maar ze trok zich er niets van aan en wrong zich vol opwinding door de ingang en schudden zich uit toen een kwak sneeuw op haar rug viel toen ze een braamtak verkeerd bewoog. Brrr dat was nog eens wakker worden!!! Moonpaw maakte grote sprongen richting de ingang van het kamp en kon niet wachten om te gaan. Ze kon momenteel helemaal niet stil gaan staan laat staan zitten. 'Goede morgen Cormorantwing. Ook lekker geslapen?' vroeg Moon en trippelde van hot naar her. Met haar blik tussen haar mentor en het kamp ingang. Ze wilde erdoor heen rennen het woud in. Weg van het kamp en eindelijk beginnen met haar training!

(Sorry Moonpaw is nogal energiek) XD

In zijn ooghoeken zag hij zijn nieuwe apprentice, de kitten van Acorndust, de den uit komen. Een braamtak die vol lag met sneeuw bewoog, waardoor er een hele hoop sneeuw op de rug van de jonge apprentice neer kwam. Hoe andere katten er misschien over hadden moeten lachen, was zijn kop nog steeds hetzelfde als daarvoor. Hij kon het gewoon niet, hij wist ook niet waarom. Het zat gewoon in hem, dat hij er niet om kon lachen. De jonge apprentice schudde de sneeuw van haar tortie vacht af, waarna ze naar hem toe begon te springen zowat. Energiek was ze zeker. Ze leek in dat opzicht totaal niet op haar vader, die vaak rustig en rationeel na dacht over situaties. Maar goed, hij had Acorndust dan ook nooit gezien toen hij apprentice was, daar was hij veel te jong voor natuurlijk. 'Goede morgen Cormorantwing. Ook lekker geslapen?' Zijn eerste reactie, zoals altijd, was om een kort geluidje te maken. Eentje die zowel positief als negatief opgepakt kon worden. Hij kwam rustig overeind, terwijl de jonge poes heen en weer aan het drentelen bleef. Hij wist wel dat het geluidje misschien niet de beste manier was om te beginnen met de relatie tussen hem en zijn apprentice. "Prima." kwam er dan uiteindelijk ook kort uit de mond van de grote kater. Hij moest toch immers iets zeggen? Anders was al helemaal de mentor die niets zei. Met een wenk van zijn staart wenkte hij de jonge apprentice mee, het kamp uit. Hij hield niet zo van praten, maar hij zou toch dingen moeten gaan uitleggen over het territorium. Anders zou ze alsnog niets leren. "Rondleidin' door 't territorium. Daarna gaan we beginnen met wat vechttechnieken." sprak hij met zijn brommende stem tegen de jonge poes. "Vragen gewoon stellen, maar we houden het tempo er wel in." sprak hij terwijl hij rustig verder stapte. Als ze een goed begin wilden maken, dan zouden ze vandaag echt moeten beginnen met vechttechnieken, vooral het verdedigen ervan.

ooc: niks persoonlijks hoor!! Cor is van zichzelf best afstandelijk, kortaf en ijzig (a)

De grote grijze kater gaf eerst geen reactie, maar ze had hem nooit echt zien praten toen ze nog als kitten door het kamp rond renden. Maar dat was ze inmiddels wel van hem gewend dus ging Moonpaw er ook geen vrolijke jodel bij uit hangen. Niet dat ze de kater dan misschien boos zou maken misschien, maar Moon knikte toen Cormorantwing uiteindelijk toch reageerden. Toen haar mentor haar wenkte om mee te komen sprong Moonpaw achter hem aan. 'Natuurlijk!' piepte ze vrolijk en probeerde gelijke tred te houden naast de vele malen grotere kater. Ze zou hem bij moeten zien te houden en als het kon mocht ze zelfs vragen stellen. Hm... Zou dat moeilijk worden? Misschien! 'Wat is het gevaarlijkste binnen ons territorium?' vroeg ze en drong door het kamp in gang door, maar ze moest heel even terug stappen omdat ze merkte dat ze er met zijn tweeën er niet door heen zouden komen en rende daarna weer naast Cormorantwing om hem verwachtingsvol aan te kijken.

Onderwerp: Re: [Training 1] Never look back