Ceremonie 01-02-'20

Ondanks wat er allemaal gaande was, ging de tijd door. Hij had misschien amper geslapen sinds de gathering, maar dat betekende niet dat de clan niet van hem verwachtte te doen wat hij moest doen. Voor vandaag was het een ceremonie. Ergens begon hij er gewend aan te raken om ze te doen. Deze ceremonie was een speciale en ergens had hij hem nog uit willen stellen, maar wist dat het niet eerlijk zou zijn om dat te doen. Hij wilde zijn jongste kittens niet in gevaar brengen, maar hij kon ze moeilijk kittens houden tot dit alles overgewaaid was. Ze zouden vast enthousiast zijn om het feit dat ze apprentices werden, maar hij had er zelf een dubbel gevoel bij. Zodra hij ze uit het kamp zou laten zouden ze gevaar kunnen lopen, hij moest dan ook voorkomen dat ze alleen door het territorium zouden lopen. Hij sprong op de rots en draaide zich om naar de clan. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen onder de hoge rots voor een ceremonie!"
Hij keek hoe de clan zich verzamelde en zocht naar zijn eigen kittens die zich ertussen zouden begeven. Hij hoopte maar dat ze zich zouden gedragen omdat hij hier was en ze niet makkelijk zou kunnen stoppen. "Soundkit, Moonkit, Twistedkit, Porcupinekit, Sedgekit, Darkkit en Manekit, kom maar naar voren." Een kleine glimlach verscheen op zijn gelaat terwijl hij de kittens naar voren zag komen. "Jullie hebben allemaal de leeftijd van zes manen bereikt en zijn daarmee klaar om apprentices te worden. Soundkit, vanaf nu zal je bekend staan als Soundpaw en je mentor zal Inkspots zijn." Hij wachtte tot mentor en apprentice elkaar begroet hadden voor hij verderging. Het was nu tenslotte tijd om zijn kittens allemaal een mentor te geven. "Moonkit, vanaf nu zal jij bekend staan als Moonpaw en je mentor zal Cormorantwing zijn." Hij wist dat hij Cormorantwing wel zou kunnen vertrouwen met een van zijn kittens en hoopte dat Moonpaw haarzelf zou gedragen en naar haar mentor zou luisteren. "Twistedkit, vanaf nu zal je bekend staan als Twistedpaw. Je mentor zal Sunflower zijn." Nog een warrior waarvan hij vrij zeker was dat hij haar met een van zijn kittens kon vertrouwen. Hij had zijn best gedaan om dit soort warriors te kiezen, maar natuurlijk kon je er nooit zeker van zijn. "Porcupinekit, vanaf nu zal je bekend staan als Porcupinepaw en je mentor zal Demonslayer zijn." Hij wist dat Porcupinepaw een strengere mentor nodig zou hebben en daarom had hij voor de wat oudere warrior gekozen. Hij zou vast wel weten wat te doen met Porcupinepaw. "Segdekit, vanaf nu zal jij bekend staan als Sedgepaw en je mentor zal Bluebell zijn. Darkkit, vanaf nu zal je bekend staan als Darkpaw en je mentor zal Nightblood zijn." Dat waren de laatste twee van zijn kittens en hij knikte ze dan ook wat bemoedigend toe terwijl ze hun mentoren begroetten. Hij was echter nog niet klaar, er was nog een kitten die een mentor nodig had. "Manekit, vanaf nu zal jij bekend staan als Manepaw en je mentor zal Suncrest zijn." Dat waren alle nieuwe apprentices, dan was er nu nog een apprentice die een nieuwe mentor nodig had. "Dan is er ook nog een apprentice die een nieuwe mentor nodig heeft. Snowypaw, kom maar naar voren." Zodra de apprentice naar voren gekomen was ging hij verder. "Vanaf nu zal je mentor Sunshadow(npc) zijn." Hij knikte kort naar de warrior en apprentice.

Dat was alles wat in de ceremonie gezegd moest worden, maar hij wilde nog een laatste ding doen en dat kwam voornamelijk omdat zijn eigen kittens nu net apprentice geworden waren. "We weten allemaal dat Slatefur is aangevallen tijdens de gathering en dat Bloodclan dit mogelijk weer kan doen." Hij wilde het risico niet lopen dat er een kat alleen op het territorium zou lopen die zich nog niet zou kunnen verdedigen. "Daarom mogen apprentices tot deze dreiging voorbij is niet meer alleen het kamp uit. Verder zou ik de mentoren willen adviseren om al vroeg te beginnen met vechttraining, zodat apprentices zichzelf kunnen verdedigen wanneer het nodig is." Er zou vast wel wat protest komen van verschillende apprentices, maar dit was een beslissing die hij moest nemen. "Dan is hierbij de ceremonie beëindigd." Met die woorden sprong hij van de rots af. Een vermoeide zucht verliet zijn bek en hij wilde zich het liefst in zijn nest opkrullen, maar wist dat hij mogelijk eerst wat protest van de clan aan zou moeten horen.

lijstje:

Twistedkit was zó enthousiast, hij stond zowat te springen op zijn plek. Hij zou dan eindelijk een Apprentice worden! Hij had er zoveel zin in. Wie zou zijn mentor worden?? Daar was hij wel een beetje gespannen over, want hij wist dat zijn vader dat niet zou worden, maar wie dan wel?? De jonge kater vond het dus spannend, maar ook erg leuk! Hij had al veel geoefend en alhoewel hij zichzelf slechte dingen aangeleerd had en het soms - meestal - niet helemaal goed ging, dacht hij wel net zo goed te worden als zijn vader, de soort-van Leader! Maar dat moesten we allemaal nog wel eens zien..
Hij werd immers naar voren geroepen, samen met zijn broers en zusjes en nog een paar andere kittens. Trots stak hij zijn borstje vooruit toen zijn naam genoemd werd. Hij zou nu door het leven gaan als Twistedpaw! Wow! En zijn mentor was Sunflower! De kitten kende de Warrior niet goed, maar dat maakte het allemaal niet minder leuk. Enthousiast drukte hij zijn neusje tegen haar aan en hij wilde al vragen naar de training, maar Acorndust was natuurlijk nog niet klaar met spreken.
Andere kittens kregen hun Apprentice-naam en mentoren. Ook werd de mededeling gedaan dat de Apprentices niet alleen het kamp uit mochten en dat ze al snel moesten beginnen met de vechttrainingen. Oh! Ergens gaf dat Twisted wel een spannend gevoel, die BloodClan klonk helemaal niet aardig zo! Maar hij zou wel snel leren vechten, wat wel heel erg gaaf was! Na de Ceremonie draaide de gloednieuwe Apprentice dus om naar zijn mentor, een brede glimlach op zijn snoetje.
'Wanneer beginnen we?? Gelijk al? Alsjeblieft??' smeekte hij bijna. Zijn poten tintelde om iets te doen!

@Sunflower

De dag was eindelijk aangebroken, voor haar en een hoop andere kittens. Maar zij waren blij en zij was nerveus. Nee, Soundkit was niet enthousiast om een apprentice te worden. Tenminste, niet totaal. Natuurlijk was ze blij dat ze weer bij haar beste vriendje en Roughpaw zou zijn. Die waren beiden al apprentice geworden en toen was het heel eenzaam geweest in de nursery. Dat zou zeker veranderen als ze een apprentice werd, maar ze voelde zich totaal nog niet op haar gemak bij warriors en de hele oude apprentices. Ze was altijd bang dat ze iets fout zou doen en ze dan boos op haar zouden worden. Ze wilde geen ruzie met zulke grote en sterke katten.
Nu zat ze nog in de nursery, waar ze nerveus haar witte vachtje plat likte, wachtend op de oproep voor een ceremonie waarvan ze wist dat deze zou komen. Ze wist wat ze zou moeten doen, wat er zou gebeuren, ze had het immers zo vaak gezien. Toch, het weten wat haar te wachten stond deed er niets aan om haar rustiger te maken. En dus, toen de oproep van Acorndust haar oortjes bereikte, sloeg haar hartje een slag over en liep ze vol zenuwen de open plek van het kamp in. Gelijk werd ze naar voren geroepen door Acorndust. Oh nee, nu zou het gaan gebeuren. De witte kitten slikte hard en stapte langzaam naar voren met de rest. Haar kopje schoot omhoog toen zij ineens als eerste aan de beurt was. “Soundkit, vanaf nu zal je bekend staan als Soundpaw en je mentor zal Inkspots zijn." Soundpaw, dat zou even wennen zijn, al was dat nu niet het belangrijkste wat in haar kopje rondspookte. Haar mentor was wat haar echt nerveus maakte. Soundpaw’s blauwe oogjes hielden de groep vol met warriors scherp in de gaten. Ze wist niet echt wie Inkspots was, ze had immers haar best gedaan de meeste warriors te ontwijken, dus nu zou ze zien of hij net zo intimiderend als de rest was. Daar was hij, een grote, bruine kater met zwarte vlekken. Nouja, groot was misschien niet het goede woord, hij was eerder lang, hoog, maar dat maakte hem niet minder intimiderend. Onzeker stapte ze op hem af en met lichte twijfel drukte ze haar neusje tegen die van hem. Pas toen ze terug kon stappen in de verzamelde menigte en ze niet meer het middelpunt van de ceremonie was verlieten de zenuwen haar een beetje.
Soundpaw keek dan ook wat meer op haar gemak toe hoe het nestje van Acorndust hun apprentice namen en mentoren ontvingen van hun vader. Ze kende ze niet echt, op één ontmoeting met Twistedkit, of nee, nu Twistedpaw, na. Toch was ze er zeker van dat ze het verdienden. Meer als haar in ieder geval. Zij hadden er zin in en zij waren vast niet zo schrikkerig voor warriors als dat zij was. Zij zouden vast tien keer beter zijn in hun trainingen dan dat zou dat zou zijn. Ook Manekit kreeg daarna nog haar apprentice naam en Snowpaw kreeg nog een nieuwe mentor toegewezen.
Maar daarna nam de ceremonie een onaangename toon aan. Acorndust had nog een mededeling die de jonge she-cat helemaal niet lekker zat. Bloodclan had Slatefur aangevallen tijdens de afgelopen gathering en ze zouden het weer kunnen doen. Dat klonk helemaal niet veilig! En dan moest zij naar buiten om te gaan trainen. Kon ze echt niet in het kamp blijven? Dat leek haar een stuk beter. Gelukkig kwam Acorndust met de regel dat ze niet alleen naar buiten mochten, dat er een warrior, hun mentor waarschijnlijk, bij moest zijn. Ook werden ze geadviseerd om vechttraining vroeg te beginnen. Zou ze dat wel goed kunnen? Ze hoopte het maar. Het klonk alsof ze het nodig zou hebben. Haar oogjes zochten weer naar haar mentor. Zou hij het ook eng vinden? Of zou hij haar juist gaan helpen en gerust stellen?

Een zachte bries waaide door zijn vacht toen hij trots met een muis richting de prooistapel gehuppeld kwam. Na al die tijd was het hem eindelijk gelukt, hij had prooi weten te vangen! Op het moment dat hij de muis voorzichtig op de stapel neerlegde, hoorde hij de stem van Acorndust door het kamp heen galmen. OH JA, het is tijd voor een ceremonie! Dacht het katertje bij zichzelf en haastte zich naar de grote groep shadowclanners. Hij was net op tijd om zijn beste vriendje naar voren te zien lopen. Zijn hartje begon harder te kloppen toen ze haar neuse tegen die van haar mentor aandrukte. Ze had de eerste stap gezet om over haar angst heen te komen! De rosse pluizenbol sprong weer op zijn pootjes en wurmde zich tussen de menigte door. Vlak voor hij bij zijn beste vriendje aan zou komen, bleef hij hangen achter een uitstekende poot. Hij had teveel haast om zichzelf in evenwicht te houden en zijn kop kwam vlak naast het voorpootje van Soundpaw op de grond tot stilstand.
Wat verward schudde de kater zijn kop en krabbelde snel overeind, terwijl hij wat ongemakkelijk de blik van zijn beste vriendje probeerde te ontwijken, wat zou zij nu wel niet van hem denken? Maar hij was hier met een reden naartoe gelopen. Hij gaf een lik over Sound's voorhoofdje om wat eigenwijze pluis weer in model te krijgen en duwde hun vriendschapsveer wat rechter achter haar oortje. "Gefeliciteerd Sound!" Was het eerste wat Saffronpaw uit wist te brengen. "Nu kunnen we eindelijk samen buiten het kamp gaan wandelen." Hij had deze woorden maar net uitgesproken toen Acorndust over de dreiging van Bloodclan sprak. Het rosse katertje wist zo snel niet wat hij moest zeggen, waardoor hij maar dicht naast de witte shecat ging zitten en hij richtte zijn oogjes hoopvol naar Inkspots. Hopelijk zou hij weten wat te zeggen op deze uitspraak.