{RPG EVENT} COWer in fear

_{Het begon met het gekraak van enkele takken, maar het werd al snel luider en luider. Een luid geloei klinkt uit de struiken en een gigantische kop breekt de doornstruiken in stukken. Een gigantisch dier stapt uit de struiken en loopt met langzame passen in. Een brede kop met hoorns draait zich langzaam heen en weer en de mond van het dier kauwt langzaam wat groens weg.

Hey Koe, ga je ook kost en inwoning betalen in dit kamp nu je de kampmuur al gesloopt hebt?

{RPG Event, er staat een Schotse Hooglander midden in het kamp, veel plezier ermee <3 Zou hij ook in het Schots loeien? }}

Een luid gekraak. Alsof een massief iets bomen aan het omduwen was. Het leek alsof ze als luciferhoutjes knapte. Het kwam steeds dichterbij. Toen stak een enorm bruin hoofd tussen de struiken door. Heatherpaw haar staart en rugharen kwamen ver overeind. Zoiets had ze nog nooit gezien! Het was een enorm groot bruin beest. Met.. dingen aan zijn hoofd? Wat was het? Angst verplaatste zich snel voor nieuwsgierigheid. Het was zo groot? Hoe zou het zijn om... er op te staan? Kon dat? Het beest bewoog langzaam, at langzaam en zag er in het geheel uit alsof hij niet snel weg zou komen. Ze ging het doen. Voorzichtig sloop ze op haar buik om het beest heen, naar zijn achterpoot toe. Toen sprong ze op en haakte ze haar nagels in het beest, met nog een sprong zat ze op zijn rug. Ze voelde de poot wild schudden toen ze haar nagels er in zette, maar niets dat ze niet uit kon zitten. Het beest was zo hoog! Er was zoveel te zien. "ThunderClan is zo anders van boven!" riep ze naar andere katten beneden.

Ze had even een rustmomentje. Dus lag ze haar zilvergrijze vacht te wassen, totdat deze weer blonk. Haar momentje werd alleen ineens ruw verstoort. Ze stond direct overeind toen de muur ineens aan diggelen geduwd werd. Haar felgele ogen kregen een ongeloofwaardige glans terwijl ze er alleen maar vol afschuw naar kon staren. Toen stapte er een beest naar binnen en kwamen haar nekharen overeind. Haar nagels gleden uit hun hulzen terwijl haar spieren zich spanden om de aanval in te zetten, maar het dier keek alleen een beetje ontspannen om zich heen. Like what? Voordat ze had besloten wat ze moest doen zag ze in haar ooghoek Heatherpaw naar de os sluipen. De jonge apprentice sprong boven op de rug van het enorme beest. Wat haalde ze in StarClan’s naam in haar kop. “Heatherpaw kom daar onmiddellijk vanaf.” Siste ze kwaad. “Wie denk je wel niet die je bent? Een lid van TigerClan?” Haar snorharen trilden woest. Wat haalden die jonge katten toch altijd in hun kop. Wilden ze vroeg met StarClan jagen of wat. Ze kon er gewoon niet bij, ze begreep die gedachtegang echt niet. Het enige wat er op het moment alleen toe deed was dat ze er zo snel mogelijk weer afkwam. Straks werd ze aan die hoorns gespiesd.

[Bitchy Eef is binnen hoor XD ]

Mistynose zag het grote bruine beest, die kauwde aan het gras. Ze zag de deputy sissen naar de kleine Heatherpaw, en dat kon Mistynose zelf ook wel begrijpen. Dat beest is gevaarlijk, of zo ziet het er uit. Met haar korte poten liep ze naar het beest en begon te sissen, hopend dat het 'bang' zou worden en zou vluchten. Maar dat deed hij niet. Ze sprong ook op het beest en probeerde het zachtjes te krabben, zodat het geirriteerd zou raken. Het beest begon te bewegen, en ze voelde zich er niet goed bij. Ze sprong er zo snel mogelijk af en maakte dat ze wegkwam.

_{Dan sta je chill te grazen, en ineens wordt je belaagd. De schotse hooglander loeit luid bij het gevoel van katten op zijn rug en hun scherpe nagels en schud een paar keer met zijn kop, druk met zijn hoorns zwiepend. Het is duidelijk dat meneer niet gediend is van nagels en dat hij geagiteerd raakt.}

Thornstar rekte zich uit en gaf een lik over zijn voorpoot, die hij vervolgens over zijn oren wreef. Hij was van plan om met de volgende grenspatrouille op pad te gaan en hij was zich daar op aan het voorbereiden in zijn hol onder de High Rock. Zijn plannen werden echter in de war gestuurd toen hij van buiten plotseling rumoer hoorde, en een vreemd loeiend geluid dat hij niet meteen kon plaatsen. Hij kwam overeind en draafde naar buiten, maar zodra hij door de mosslierten was gegaan en zag wat er gaande was kwam hij tot stilstand. Met grote verbazing zag hij hoe een groot, bruin dier met weinig moeite door de kampmuur heen brak en stond te kauwen op iets groens. Verward schudde de leider met zijn hoofd. Was hij aan het dromen, of gebeurde dit nu werkelijk? Hij had echter geen tijd om daar veel aandacht aan te besteden, want één van de Apprentices was al bovenop het beest geklauterd. Eveningglow berispte haar al, maar ondertussen begaf Mistynose zich ook al naar het beest en klom erbovenop in wat zo te zien een poging was om het aan te vallen. Ze sprong er echter al snel af en het bruine beest was er duidelijk niet van gediend. Thornstar hield zijn hart vast toen het beest luid loeide en met zijn hoofd zwaaide. Die hoorns en de absolute massa van het dier – het was niet moeilijk om voor te stellen hoeveel schade die kon aanrichten. De kastanjebruine kater ademde diep in- en uit en draaide zich naar de dichtstbijzijnde Warrior toe. “Vertel iedereen dat ze kalm moeten blijven,” fluisterde hij. “Ze mogen geen onverwachte bewegingen maken en niemand mag bovenop het beest springen. In StarClan’s naam, maak het niet boos!” Na dit gezegd te hebben liep hij zo rustig mogelijk naar Eveningglow toe. “Dit kunnen we niet met brute kracht overwinnen. Dit beest kan makkelijk het hele kamp verwoesten en katten doden,” fluisterde hij tegen haar, waarbij hij het beest vanuit een ooghoek in de gaten hield. “Hij is nog vrij rustig, maar we kunnen ons niet veroorloven dat hij boos wordt. Laat iedereen weten dat ze rustig moeten blijven en het beest niet aan mogen vallen.”

Tag: @Eveningglow

Lionpaw was net terug van jagen wanneer ze het grote, bruine beest zag staan. Haar amberkleurige ogen knipperden verbaasd en haar oren wiebelden onzeker. Wat was dát? Hier had Eveningglow haar nog nooit over verteld... Over lelijke, grote beesten die random het kamp binnen kwamen wandelen. Lionpaw hield haar kopje schuin terwijl ze voorzichtig een pas dichterbij nam. Zou het beest gevaarlijk zijn? De jonge apprentice wist niet goed of ze bang of nieuwsgierig moest zijn... Daarom dat het een mix van beiden was. Toen een warrior op het beest sprong, werden haar ogen nog groter van verbazing. Iets zei haar dat dat niet de beste move was geweest. Algauw sprong Mistynose terug weg, waardoor Lionpaw's blik terug naar het vreemde wezen gleed om te zien wat diens reactie was. Wat was dit allemaal...

Oh, precies nadat ze die kampmuur een week geleden opgeknapt had. Natuurlijk moest hij dan kapot geflikkerd worden door.. Door.. Wat was dit eigenlijk voor ding? Gefrustreerd keek Avidclaw naar het dier, dat maar dom om zich heen stond te kijken. Plots vloog een apprentice het aan en met een zucht sloeg ze haar poot tegen haar kop aan. Hoe ontiegelijk dom kon je zijn, en dan noemden ze haar opvliegerig. Het dier deed niet zo bijzonder veel, al zwiepte het wel met zijn grote hoorns waar zij liever geen kennis mee wilde maken. Haar poten jeukten wel, al wist ze niet precies waarom. Ze vond deze nieuwe ontdekking hartstikke interessant, maar gek. Erg gek. Bovendien leek niemand te weten wat ze moesten doen. Thornstar en Eveningglow stonden er ook maar een beetje bij. "Dus.. Wat nu?" sprak ze tegen hen allebei, met een schuin oog op het beest.