{Wolfpaw} Hidden

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{De afgelopen dagen hadden naast zichzelf terugtrekken van al haar clangenoten en haar eigen hypere zelf verliezen in het teken gestaan van toch wel stiekem Tallstar zoeken. Pepperpaw dook onder elke training uit om ook maar een spoor te vinden van haar geliefde vader. Ze ontweek patrols om de ijdele hoop na te jagen dat haar vader ineens uit de struiken zou stappen en zou zeggen ‘grapje! Hier ben ik weer!’. Maar tot nu toe had ze hem niet gevonden. Er was geen spoor van hem op Shadowclan gebied en het deed haar zo ontzettend pijn. Wat had ze nog anders kunnen doen om hem hier te houden? Hoe had ze een betere apprentice kunne zijn? Het maakte haar misselijk, het maakte haar ontzettend verdrietig en het was dat ze al zoveel gehuild had, want anders was ze opnieuw begonnen. Voorzichtig duwde Pepperpaw haar neus de Swamp Cavern in, haar oren platgedrukt. “Papa.. ben je hier?..” miauwde ze zachtjes, in de hoop dat de kater stiekem in de Swamp Cavern verstopt zat.

{Eerste post voor Wolfpaw}}

{Wolfpaw} Hidden Dbyufyg-5a1a214a-8dd4-4ab0-ae82-3da045112d6f

Vele maanden geleden was er een modderstroom geweest in het kamp, een die haar had opgesloten in de nursery en bijna haar longen voor altijd had gevuld met modder. Sindsdien was ze bang voor kleine ruimtes, voor opgesloten worden en niet meer weg kunnen. Toch, nu ze hier stond in deze donkere, godvergeten grot leek het tintelen van haar vacht niets te betekenen. Hoevaak had ze haar goden wel niet vervloekt, hoe vaak was ze wel niet bang geweest om vast te zitten, te sterven of niet goed genoeg te zijn - het leek er toch allemaal niet toe te doen. Sinclaw had de sterren verraden en was er mee weggekomen, Tallstar was weggevlucht en niemand had hem nog met donder neergehaald dus stond ze hier en daagde Starclan eens uit om haar dan te straffen, want kennelijk was er iets dat zij ook niet goed deed. Maar de grot stortte niet in, er was geen modder die haar zou verstikken zoals Sinclaw bij Innerstar had gedaan. Er was alleen een stem. “Papa.. ben je hier?..” Wolfpaw draaide zich instinctief om en sprong met een grauw op haar belager, pas toen ze deze tegen de grond had gedrukt zag ze wie het was.. "Pepper?" kwam er eerst wat verbaasd uit haar bek, waarna haar blik verharde en een grauw haar ontglipte. "Ben je nog steeds naar die godvergeten idioot opzoek?" spuugde ze er bitter uit en klom van de poes af. "Hou toch op Konijn, je papa heeft jou verraden, mij verraden en hij komt niet meer terug,"

${Wolfpaw} Hidden Wolf_hunch_by_tevros-daz3cxv$

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw veel dingen verwacht, of tenminste, erop gehoopt, maar wat niet in haar gedachten op was gekomen was dat ze misschien aangevallen zou worden. Ze slaakte een gesmoorde kreet toen ze tegen de grond geklapt werd door een veel grotere kat en probeerde nog wat met haar poten tegen de kat aan te duwen tot ze Wolfpaw herkende. De apprentice dook iets in elkaar toen de kattin bitter tegen haar begon te grauwen. Pepperpaw klom iets tot haar poten, maar hield zichzelf nog steeds geschrokken laag bij de grond, haar oren in haar nek gedraaid en haar ogen rond. Ze bleef een hele tijd stil, zoekend naar woorden. "H-hij moet terugkomen!" bracht ze vervolgens uit, haar stem paniekerig, "anders heb ik helemaal geen familie meer!.."}

Waarom was het Pepperpaw? Waarom niet gewoon één of andere idiote clangenoot waar ze absoluut geen problemen mee had om tegen de grond te gooien? Stiekem wilde ze maar al te graag dat het poesje haar mocht, haar lief vond. Alleen dat gevoel al was verwarrend, waardoor ze soms juist enkel nog meer naar haar uitviel. Nu was niet anders. "H-hij moet terugkomen!" de paniekerige stem zorgde ervoor dat de haren op haar rug wat overeind kwamen. Wat een wanhopig geval."anders heb ik helemaal geen familie meer!.." woede flikkerde op in haar ogen bij die woorden. Hoe durfde ze over familie te klagen, te zeggen dat zij helemaal niemand meer had? "Houd je bek!" blafte ze kwaad. "Jij hebt Bloodpaw, Settleddust, Acorndust! Ze houden allemaal oh zo veel van jou, het perfecte popje. En wat heb ik? Dat is waar, ik heb helemaal niets meer in deze godvergeten clan! Het is mijn moeder die de clan heeft verraden en er is niemand die het ook maar een moer scheelt of ik niet ook oprot!" barstte ze uit tegen arme Pepperpaw, die dit ook allemaal niet verdiende. Wolfpaw zat eindeloos met zichzelf in de knoop en de flame-point poes werd gebruikt als uitlaatklep, omdat ze slecht in kon zien dat ze eigenlijk samen in precies hetzelfde schuitje zaten.

${Wolfpaw} Hidden Wolf_hunch_by_tevros-daz3cxv$

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw voelde zich krimpen in haar pels toen Wolfpaw tegen haar begon te schreeuwen, haar hart klopte in haar keel en haar ogen waren groot en betraand. Het liefste wilde ze door de grond heenzakken, verdwijnen, de gemene woorden van Wolfpaw niet horen en haar woede niet voelen. Maar hier kon ze niet aan ontkomen, Wolfpaw stond over haar heen en ze kon geen kant uit. Haar ademhaling werd gejaagder en pure paniek leek door haar aderen te lopen. Haar blik schoot heen en weer, zoekend naar een uitweg, een manier om hier weg te komen. Uiteindelijk dreef haar angst haar tot één handeling. Met ingeklapte nagels sloeg ze hard tegen Wolfpaw’s neus, waarna ze overeind kwam en woordloos, huilend, wegvluchtte, verdwijnend in de struiken.

[Topic uit]}