There's someone I need

Het was redelijk laat in de avond na de ceremonie waarin ze allemaal apprentice geworden waren. De jonge kattin had zich genesteld in het nest naast haar siblings, dat ze daarnet samen hadden gemaakt. Maar toch kon ze de slaap niet vatten. Al haar siblings waren hier, ja.. Maar hoewel hun moeder de laatste tijd ook in de medicine cat's den had doorgebracht vanwege haar verwondingen, voelde het raar om te slapen zonder dat ze erbij was. Haar gele blik gleed over de rustige silhouetten van haar siblings tot ze plots de blik van Roughpaw ontmoette, die vlak naast haar lag. "Kan je ook niet slapen?", fluisterde ze haar zusje zachtjes toe, proberend om de anderen toch niet wakker te maken.

+Roughpaw eerst

Roughkit was als laatste teruggekomen in de apprentice den omdat ze in de avond haar eerste training had gehad. En ze was helemaal nog vol adrenaline van alle nieuwe indrukken. De geur van naaldbos en de kou hing nog in haar pels toen ze zich stilletjes naast haar siblings in haar éigen nest had gelegd. Maar ze had liggen woelen, proberen comfortabel te worden. Ze had deze dag nog nauwelijks geslapen, maar het voelde niet of ze in staat was om binnen nu en enkele uren in slaap zou kunnen vallen. Ze had haar eerste glimp van de maan buiten het kamp al gezien, en de sterren. En ze moest Southerwolf in het donker volgen als een échte ShadowClanner. Het voelde nu allemaal zo echt! Ze genoot nu al van de duisternis, dat ze 's nachts opeens wakker mocht zijn, dat ze lekker alles zelf kon bepalen! Opeens kruiste haar blik met Chillypaw. Was ze ook nog wakker? Ze knikte toen Chillypaw vroeg of ze ook niet kon slapen. Ze schudde haar kopje. ‘Ik ben nog maar net terug van mijn eerste training, in het donker!’ miauwde ze opgewonden. Had Chillypaw ook een leuke eerste training gehad?

Roughpaw schudde echter haar kopje als antwoord, mauwend dat ze nog maar net terug was van haar eerste training. Oh, wat cool! Chillypaw draaide wat meer naar haar zusej toe, haar kopje steunend op haar voorpootje terwijl ze met gele ogen nieuwsgierig de andere apprentice aankeek. "Oh cool!", mauwde ze, een beetje luider dan haar eerste fluistering. "Vertel me allés!" Ze kon niet wachten op haar eigen eerste nachtelijke training; maar voor dat moment er was, kon ze het misschien al beleven doorheen het verhaal van Roughpaw.

Roughpaw zag dat haar zusje het leuk vond. Ze knikte dan instemmend. Het was inderdaad cool! Ze mocht zelf al een beetje sluipen. Ze had dan wel niets gevangen, maar het idee was leuk. Toen Chillypaw of ze alles wilde vertellen, was dat natuurlijk een makkelijke opdracht. Als eenmaal de kraan open stond, kon Rough niet meer ophouden met babbelen. ‘Nou, ik was eerst te laat, want ik was in slaap gevallen! Maar Southernwolf vond het niet erg en we begonnen direct. Ik moest hem volgen, helemaal in het donker! En eerst struikelde ik wel vaak, want hij ging best wel snel, maar daarna ging het al veel beter!’ vertelde ze trots. ‘Want je moet helemaal focussen op je gevoel en wat je hoort, maar je kan nog wel een beetje zien hoor. Want de maan en de sterren maken ook licht.’ Ze zag het weer meteen voor zich. De inktzwarte duisternis, maar alsnog leek ze te kunnen zien waar ze heen ging. Alle kleuren waren donker en gedempt, maar ze kon ook niet wachten om in de zon alles nog een keer te zien en kijken of ze plekken al herkende. ‘En daarna gingen we nog even oefenen met sluipen,’ miauwde ze om het verhaal af te maken. ‘En dat ging natuurlijk óók goed.’ Haar oogjes lichten op en een brede grijns sierde haar gezicht. ‘En wat heb jij gedaan?’