Zak door je knieën en gedraag je ongehoord

Regels waren stom. Maar ergens in haar achterhoofd begreep Roughpaw de redenering wel waarom ze niet alleen het kamp uit mocht, maar alsnog. Regels waren stom. Haar eigen moeder was aangevallen door een BloodClanner buiten het kamp toen ze alleen was. Daarom was er dreiging, gevaar, buiten het kamp was opeens nog enger. En Roughpaw snakte juist naar dat avontuur. Ze had geen zin om de hele dag in het kamp rond te hangen, stomme klusjes te doen en afwachten totdat Southernwolf haar op kwam halen voor een training. Nee, regels waren stom en ze zou het heft in eigen klauwen nemen. Een apprentice mocht dan misschien niet het kamp uit, maar twee toch zeker wel? Ze trippelde als een vrolijk bijtje naar Pepperpaw. Hier in het kamp was er geen verse sneeuw meer, alleen maar aangestampte drek. Ze wilde de verse sneeuw weer onder haar klauwen voelen. Ze zette haar vacht op tegen de kou en stootte met een pootje tegen Pepperpaws schouder om haar aandacht te trekken. ‘Hey Pepper. Wil je mee naar buiten? Misschien kunnen we wel een sneeuwmuis vangen!’ snorde ze met een brede glimlach op haar snuitje. Ze wist niet of sneeuwmuizen bestonden, maar ze zouden wel eentje gaan zoeken!
+ Pepperpaw eerst

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Acorndust had maar weer bewezen dat hij prima wist hoe hij een apprentice moest afmatten. Het leek alsof hij haar nu ineens veel meer liet bewegen en rennen. Een kleine flamepoint apprentice lag in haar nest en probeerde de verzuring uit haar pootjes te houden. Pepperpaw ademde vermoeid in en uit terwijl ze haar pootjes voor zich uitstrekte en haar witte teentjes uitrekte. Misschien dat ze nog eventjes een dutje kon doen.. Ja.. Een dutje klonk heel goed.. Langzaam liet Pepperpaw haar oogleden over haar oogjes heenglijden, totdat ze langzaam in een lichte slaap doezelde. Helaas zat het er niet in, twee apprentices begonnen druk in de apprentice den te praten en te kwebbelen. Normaal zou Pepperpaw er wat van gezegd hebben, maar nu durfde ze niet goed. Ze stond dan ook op en liep de apprentice den weer uit, zich stilletjes even uitrekkend. Een beetje duf staarde ze voor zich uit. Maar ook die rust was haar niet gegund, aangezien één van Slatefur’s kinderen haar kant op stuiterde. “Huh? Een sneeuwmuis?” reageerde Pepper wat verward. Had ze dat gemist in haar training?}

Roughpaw had echt niet door dat Pepperpaw duf uit haar ogen keek of misschien nog een beetje moe was. Nee, het was puur omdat ze haar als eerste had gezien en dus had ze besloten dat ze mee moest. Pepperpaw leek toch al een beetje sip de laatste tijd, dus ze kon vast wel wat afleiding gebruiken! Roughpaw knikte toen instemmend toen Pepperpaw vroeg naar de sneeuwmuis. Ze wist eigenlijk ook niet echt of die bestond, maar vast wel. Je had ook veldmuizen, woelmuizen, dan had je vast ook wel een sneeuwmuis nu het sneeuwde! ‘Ja, je weet wel. Een muis die in de sneeuw woont!’ probeerde Roughpaw dan Pepperpaw, maar ook zichzelf te overtuigen. Ze trippelde op haar pootjes. Ze wilde er gewoon even op uit, dan wilde de ander vast wel mee op jacht naar een bijzondere sneeuwmuis. ‘Ah, toe, Pep. Kom je mee?’ smeekte ze toen met grote ogen naar de flamepoint. Ze wilde niet langer wachten!

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Zo dacht je dat je kon slapen, en zo was er ineens een apprentice tegen je aan aan het praten. Wat was ze donders enthousiast. Maar tegelijkertijd kon Pepperpaw het niet over haar hart verkrijgen om er geërgerd over te doen. Hoe de grijze apprentice nu tegen haar deed, was immers ook precies hoe Pepperpaw zelf was geweest toen ze net apprentice was. Wellicht was ze nog steeds zo geweest als alles niet zo raar was gelopen. Ze rolde zichzelf dan ook op haar buikje en probeerde wat meer nieuwsgierigheid op te wekken. Wellicht was leuk meedoen juist wel wat ze nodig had, in plaats van in haar nestje zichzelf in de ellende te wentelen. "Oké, nou goed dan, leid jij de weg maar Roughpaw." Ze kwam tot haar pootjes en rekte zich uit. Ze wilde best mee op expeditie sneeuwmuis, maar ze hd zo het flauwe vermoeden dat Roughpaw een veel beter idee had bij waar ze heen wilde.}

Roughpaw moest haar meest grote puppyogen opzetten, maar uiteindelijk stemde Pepperpaw ermee in. ‘Yes! Het gaat leuk worden, ik beloof het je!’ snorde ze vrolijk naar de flamepoint poes. Ze had een brede grijns op haar gezicht, waarna ze de ander met haar kopje wenkte mee te komen. Yes! Tijd voor avontuur! Er waren zoveel plekken die ze nog niet had gezien. En vast woonde er op één van die plekken, ergens in dat bos, wel een muis. Een muis die in de sneeuw woonde. En ze zou hem vangen hoor! Roughpaw ging de tunnel door buiten het kamp en ging daarna al snel over in een vlotte pas. ‘Kom op Pepperpaw! Ik race je naar de stroom!’ kirde ze vrolijk, waarna ze heel hard ging rennen. Ze was die kant nog niet zo vaak op geweest. Misschien waren daar wel heel veel spannende dingen te doen! Je wist maar nooit.

Misschien kon ze er maar beter van gaan genieten, lol trappen met Roughpaw, in plaats van hier blijven mokken en bang zijn. Erger kon het in ieder geval niet worden voor nu. Ze nam niet aan dat de clan niet ineens in oorlog zou raken of zo... En Roughpaw was ervan overtuigd dat het lollig zou worden dus wie was zij om daar tegenin te gaan? Pepperpaw rekte zich uit en wandelde rustig mee tot Roughpaw een race voorstelde. Dat liet Pep zich niet twee keer zeggen! Ze had eventjes een paar secondes nodig om te registreren dat ze gingen racen, voordat ze keihard de achtervolging inzette. Haar spieren spanden zich aan en strekten zich in soepele beweging. Al snel zat ze op hoge snelheid. Bedankt Tinderlight voor het Windclan bloed.

Roughpaw was helemaal in haar nopjes. In haar eentje - met Pepperpaw dan - zonder zeurende warriors of haar mentor. Ze voelde de vrijheid hoe ze door het bos heen rende, een grote grijns op haar gezicht, de sneeuw knisperend onder haar poten. Maar de pluizige bol was ook nogal een scheurder en leek haar achterstand snel goed te maken. Roughpaw keek achterom. Daar moest ze een stokje voor steken! In een scherpe beweging sneed ze voor Pepperpaw langs, waarna ze even een staartlengte door de sneeuw gleed, maar zodra ze de grip weer vond zette ze weer aan. Opnieuw wierp ze een blik achterom, een grote grijns op haar gezicht en haar oogjes stoutmoedig glinsterend. Roughpaw speelde nou eenmaal niet altijd eerlijk.

Op zich was het wel fijn om even buiten het kamp zijn. De scherpe dennenlucht ging door naar neusvleugels en gaf haar een fris gevoel. Samen met de koude wind die aan neusje beet maakte dat ze veel wakkerder was dan toen ze in haar nestje liep weg te rotten. Toen ze eenmaal op snelheid kwam was het nog beter. Pepperpaw slaakte een uitgelaten kreetje en ging er helemaal in op. Totdat Roughpaw een hele lading sneeuw haar kant op stuurde. Haar kreetje ging van vrolijk naar geschrokken en ze sputterde wat, voor een moment afgeremd. " Jij!" riep Pepperpaw. Prima. Dan ging ze zich ook niet meer inhouden voor Roughpaw! En met die beslissing dwong Pepperpaw zichzelf nog een tandje harder te rennen.

Het had gewerkt! Hihi, domme Pepperpaw! Toen ze naar haar riep keek Roughpaw weer om en stak haar tong uit. Ze sloeg haar nagels uit om meer grip te vinden in de sneeuw en duwde zichzelf vooruit. Maar het duurde niet lang voordat de snelle Pepperpaw haar toch inhaalde. Shit! Straks zou ze verliezen in haar eigen race. Maar Roughpaw kon proberen wat ze kon, ze kon niet Pepperpaws tempo bijhouden. Puh! Stomme WindClanner! Ze zou zo wel laten zien dat ze een sneeuwmuis kon vangen. Pepperpaw had in elk geval al sneeuw in haar vacht. De stroom kwam in zicht en Pepperpaw was duidelijk op de eerste plek. Misschien moest ze haar verlies maar toegeven. Zelfs met een beetje valsspelen. Verdorie! Ze begon al snelheid te minderen.

Misschien dat ze Roughpaw nog wel had laten winnen als de kattin niet vals gespeeld had en sneeuw in haar gezicht getrapt had. Misschien dat Pepperpaw dan nog wel haar snelheid wat geminderd had. Maar dat zat er nu echt niet meer in. Pepperpaw ging valsspeel gedrag niet belonen, lekker puh! Als Roughpaw het hard wilde spelen, dan kreeg ze het ook hard. Met soepele sprongen ging Pepperpaw voorwaarts totdat ze bij de stroom was en met een klein, net sprongetje sprong ze eroverheen voordat ze de rem erop zette. Triomfantelijk keek ze om naar Roughpaw, maar ze besloot haar winst niet in te wrijven bij de lichtgrijze kattin. Dan was ze pas echt een slechte winnaar. "Dus, sneeuwmuis?" vroeg ze, terwijl ze haar lichaam omdraaide. Eventjes rennen was in ieder geval heerlijk geweest.

Roughpaw was hartstikke gefrustreerd dat ze verloor. Ook al had ze nog haar best gedaan. Ze kon die stomme blik op Pepperpaws kop dan ook niet uitstaan. Het liefst had ze hem eraf geslagen. Maar hè, dat mocht weer niet. Bovendien, Pepperpaw was al snel afgeleid en wilde met haar op zoek naar een sneeuwmuis. Meteen klaarde Roughpaw haar gezichtje weer op. ‘Ja!’ miauwde ze vrolijk, een brede lach op haar gezicht. Ze zwiepte met haar staart en proefde snel de lucht. Hmm, nog geen geur. ‘Anders zoek jij daar, tussen die varens, en dan kijk in hier bij deze bramen,’ stelde ze voor. Waar ze precies naar zochten.. nou ja, de tijd zou het snel genoeg vertellen. Roughpaw had een geniepig lachje op haar snuit, voordat ze zich omkeerde en bij de braamstruik stilletjes begon te sluipen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Ze wist dat Roughpaw haar verlies niet leuk vond, maar dat kon Pepperpaw niet zo heel erg veel schelen. Pepperpaw had zich best wel wat in willen houden, als Roughpaw niet gemeen gespeeld had. Dat werd gewoon keihard afgestraft. Gelukkig leek de jongere apprentice alweer op te klaren op het moment dat de zoektocht naar de sneeuwmuis verder ging. Nou, prima. "Doen we," snorde Pepperpaw vrolijk, waarna ze richting de varens toeliep, zo stilletjes mogelijk. Voorzichtig begon ze te ruiken, maar ze kon nog niet echt een geur van een muis ontdekken. Ach ja.. ze ging maar mee in Roughpaw's spelletje.}

Roughpaw grinnikte nog even na, waarna ze tussen de braamstruik verdween. Maar al snel begon ze weer terug te cirkelen naar de varens waar ze Pepperpaw heen had gestuurd. Zo stilletjes als ze kon sloop ze naar de varens. En toen, zodra ze een gaatje tussen de bladeren zag, sprong ze met een luide kreet uit de bosjes met als doel om bovenop Pepperpaw te landen en haar snoetje in de sneeuw te duwen. Want dat was natuurlijk onderdeel van haar grootste plan. Ze wist ook wel dat sneeuwmuizen niet bestonden, maar ze kon wel sneeuwmuizen maken! Muhaha!

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Geconcentreerd staarde Pepperpaw de varens in, haar oren naar voren gedraaid en haar staart stil. Na manen trainen had ze een jachtpositie nog wel enigszins onder de knie. Maar ze moest hier zo op focussen, dat ze Roughpaw helemaal niet opmerkte. Ze stapte wat vooruit en kon nog net geschrokken haar hoofd iets heffen voordat ze diep in de sneeuw gedrukt werd. Met een geschrokken kreet hapte ze in het koude nat en kwam ze al vrij snel weer overeind gekrabbeld. "Wat ben jij gemeen!" bracht ze geschokt uit, de sneeuw uit haar pels schuddend.}

Yes! Het lukte. Hardop lachend viel ze uiteindelijk van Pepperpaw af en met een brede grijns wees ze naar haar toe, hoe ze onder de sneeuw zat. ‘Ik heb een sneeuwmuis gevangen!’ sprak ze tussen het lachen hortend en stotend uit. Pepperpaw leek het alleen niet zo grappig te vinden. Ze werd zelfs gemeen genoemd. Nou ja zeg! ‘Het was maar een grapje hoor,’ miauwde ze met rollende ogen, waarna ze weer aan de kant sprong en tussen het knisperende sneeuw begon te dartelen. ‘Volgende keer moet jij slimmer zijn,’ miauwde ze giebelend, waarna ze weer tussen de bramen verdween. Kom je nog, Pepperpaw? Of gaf je het jagen alweer op.

De koude hap sneeuw zond nog steeds rillingen door haar ruggengraat heen en ze voelde haar ogen lichtjes tranen van het plotselinge koude wat erin was gekomen. Ze nieste nog een keertje en wreef met haar pootje langs haar neus heen. Roughpaw leek helemaal in de wolken met dat dit haar gelukt was. Had ze Pepperpaw enkel het kamp uitgenomen om haar zo te pesten? Nou, Pepperpaw niet gezien hoor. De kattin wandelde alweer verder, maar Pepperpaw draaide zich om en begon terug naar het kamp te lopen. Ze vond dit geen leuke grapjes. Hiervoor was ze niet na een dag doodvermoeiend trainen het kamp uit gekomen. Roughpaw mocht het maar lekker uitzoeken.

Onderwerp: Re: Zak door je knieën en gedraag je ongehoord