But I Survived, Didn't I?

Onderwerp: But I Survived, Didn't I? ma 9 dec 2019 - 17:48

_{Wolfpaw had hem verteld dat ze blinde katten niet verdienden. Dat ze beter waren dan zij. Maar als Whitepaw naar zijn broertje keek zag hij alleen maar een mislukkeling die nog zwakker was dan hemzelf. Zoals hij vroeger altijd deed, stak hij nu weer zijn tong uit naar zijn broer die het toch niet zien kon. "De elders den stinkt," zei hij toen feitelijk tegen de ander, waarna hij met zijn poot zijn neus omhoog duwde en een gek gezicht trok. "Gelukkig slaap ik in de apprentice den." vervolgde hij toen met een klein grijnsje. Het pesten van Python deed hem wat beter voelen over zichzelf. Want hij was misschien een klein, lelijk opdondertje, maar in ieder geval was hij niet blind. "Wou je niet liever dood zijn?" vroeg hij toen, misschien heel ongepast. Maar de laatste tijd dacht hij wel vaker na over de dood. Niet per se in de negatieve zin, maar het werd een beetje een obsessie van hem.
- Pythongaze}

Pythongaze vond de rust in de elders den op zich nog wel fijn, al moest zelfs hij toegeven dat hij op sommige momenten de drukte van de nursery wel miste. Natuurlijk was de nursery helemaal niet zo ver en zou hij er gerust naar toe kunnen gaan om even zijn poten te strekken - maar dat voelde dan weer vreemd, want noch zijn moeder noch zijn siblings waren daar. In feite deed het hem alleen maar meer denken aan de verdwijning van zijn moeder, al vond hij dat maar verwarrende gedachten. Hij was dus ook blij toen Whitepaw plots verscheen en zonder effectieve begroeting met de deur in huis viel. Zo kende hij zijn broertje. Pythongaze fronste echter toen die mauwde dat de elder den stonk en snoof de lucht eens op als om die theorie te testen. Hij vond van niet, maar misschien was hij de geur al gewend? Hm. Toen vroeg Whitepaw hem of hij niet liever dood zou zijn. Huh, wat een rare vraag. Daar had hij nog nooit over nagedacht. "Geen idee.", antwoordde Pythongaze dan ook eerlijk - het was zeer goed mogelijk als hij fysiek niet in staat was te liegen, want nog geen enkele leugen had zijn lippen gepasseerd.

_{Wat saai, Python reageerde totaal niet op zijn opmerkingen. Mokkend ging Whitepaw zitten. Het antwoord van zijn broer was best interessant. "Hoe bedoel je geen idee?" vroeg hij dan ook met een frons op zijn gezicht. "Heb je nooit nagedacht over doodgaan," vroeg hij toen, alsof dat de raarste zaak van de wereld was. Voor 6 moons oude katten was dat niet de raarste zaak van de wereld. "Ik wel, ik wil soms dood zijn. Lekker rustig," sprak Whitepaw, zich niet realiserend hoe heftig zijn uitspraak opgevat kon worden. Zo bedoelde hij het niet, niet echt dan, want hij was nog te jong om echt te beseffen wat hij zei. Maar soms, heel soms, leek de dood hem dus echt gewoon lekker rustig. Wat de dood dan ook inhield.}

Pythongaze schudde met zijn hoofdje toen zijn broer vroeg of hij daar nog nooit over nagedacht had, waarop Whitepaw mauwde dat hij dat soms wel wou, omdat het lekker rustig was. De elder fronste nadenkend, een eerder instinctieve gezichtsuitdrukking, waarna hij weifelend knikte. Ja, dat kon hij wel snappen, lekker rustig. Geen katten die je lastigvielen met allerlei domme vragen over hoe het was om blind te zijn of iets in de trand. "Nu je het zo zegt, wil ik soms ook wel dood zijn dan.", antwoordde de bruin gevlekte kater droogjes, ook niet echt de zwaarte van zijn woorden snappend.

_{Zo, dat was voor het eerst! Zijn broertje en hij waren het gewoon met elkaar eens. Nou dat gebeurde eigenlijk nooit. Voornamelijk omdat Whitepaw hem niet echt de kans gaf daartoe want hij had gewoon een hekel aan Pythongaze. Meerdere redenen, vooral omdat de ander zo'n goed lichaam had en dan die stomme ogen die het niet deden waardoor hij nutteloos werd. En White had een nutteloos lichaam maar wel goeie ogen. Echt stom Python had gewoon zijn lichaam afgepakt. Maar dat ze het ergens over eens waren liet hem hier even niet aan denken. "We kunnen onszelf samen doodmaken," opperde Whitepaw toen serieus. "Ik weet alleen niet zo goed hoe. Misschien door heel lang niet te eten maar dan krijg ik honger en dat is stom,"}

Onderwerp: Re: But I Survived, Didn't I?