I can't live without you (Blind Date)

De Fourtrees was vandaag voor hem de plek om naar toe te gaan. Hij had weer een nieuwe date op het schema staan. WindClan, dit keer die om zijn hulp schreeuwde. En wie was hij om WindClan niet te helpen met de liefde? Om wie het ook ging, liefde ging altijd voor. Liefde was het beste wat je kon vinden in het leven. Liefde stond voor alle ruzies en oorlogen die op dit moment bezig waren tussen de clans. Voor liefde maak je tijd vrij, want zonder liefde zou niemand kunnen leven. Iedereen werd door wel door iemand gehouden. Al was het maar een vriend, een familielid. Als je door niemand geliefd werd dan was je niet gelukkig, zelfs als je jezelf vertelde dat dat niet zo was. Hij glimlachte breed toen hij het tweetal aan zag komen lopen. "Goedemiddag." sprak hij met een brede glimlach tegen de twee. Hij had een super leuke date bedacht voor de twee, tenminste, hij vond het een leuk idee. "Jullie zijn voor deze middag elkaars gezelschap, met natuurlijk een leuke activiteit zodat jullie kunnen gaan bonden samen." sprak hij met een zacht glimlachje tegen de twee. Hij knikte even naar de kater en poes, waarna hij overeind kwam en zich even kort uit rekte. "Vandaag gaan jullie..." sprak hij terwijl hij even grijnzend naar de twee keek. "Een make-over doen!" sprak hij met een brede grijns tegen hen. Ja, dat was geen grapje. Ze gingen een make-over bij elkaar doen. "Je mag alles gebruiken wat je wilt, zolang de ander het ook maar goed vindt. Veel plezier, maak het niet te bont." sprak hij met een knipoogje tegen de twee. "Dus, veel plezier jullie twee." sprak hij terwijl zich begon om te draaien en rustig weg begon te lopen alsof hij zojuist niks had afgesproken. Hij hoopte maar dat die twee het konden vinden.

- GESLOTEN TOPIC. De mensen weten het als het topic voor hen is ;D

Waarom deed Forstfall dit ook alweer? Hoe had hij zich over laten halen door een brutale bengaal? Was hij zo wanhopig inmiddels? Maar de ShadowClanner had met zijn vlotte babbel en slimme woorden hem weten over te halen. Hij had blijkbaar wel zijn connecties binnen de clans en zei dat hij wel iemand kende voor hem. En ach ja, waarom dan ook niet? Dingen leken niet precies los te lopen, hij had al een moederloos kind rondwandelen. Misschien kon een beetje vrouwelijke aanwezigheid in zijn leven het misschien beter zou maken? Voor hem, en misschien ook wel voor Dewpaw. Ze was al bijna toe om warrior te worden, maar gemiste tijd kon misschien ingehaald worden? Maar ja, daar was hij dan, op afgesproken tijdstip en plaats. De vier oude eiken doemden op voor hem, de grote rots waar de leiders plaats namen tijdens gatherings. Een frisse wind joeg door zijn lange vacht. Hij leek eerste te zijn, geen verse geur had het pad voor hem betreden. Maar eenmaal aangekomen zat daar de bengaal al te wachten en niet lang daarna kwam zijn partner voor de avond aankwam. De bengaal begon te spreken, en al snel was het idee van de "date" over zijn lippen. Een make-over? Kon Inkspots zich nog verder uit zijn comfort zone halen? Hij werd onwillekeurig iets kleiner. Hij had meestal snel een woordje klaar liggen, maar nu wist hij niet wat hij terug moest zeggen. ‘Bedankt,’ kwam er dan alleen ook verwrongen over zijn lippen rollen toen de bengaal van het toneel verdween. Zijn ijsblauwe ogen gingen toen dan ook naar de gene naast hem, waarbij hij een glimlachje op zijn lippen probeerde te dringen. StarClan, sta me bij!

Met vlotte passen was ze de tunnels uitgekomen en had ze een poging gedaan om haar vacht nog zo veel mogelijk schoon de wassen, maar op haar kop en achter haar oren zaten nog duidelijke plekken van het stof en zand. Stilletjes had ze de witte kater beslopen en luisterde ze naar de shadowclanner die hun vertelde dat ze een makeover gingen doen. Snugglebug kneep haar wenkbrauwen even samen en een glimlach speelde op haar lippen. Frostfall die een make-over ging doen en zou krijgen, dat zou nog wat worden. Met een paar snelle likken over haar borstkas en een knik naar de kater die verdween maakte ze zich klaar. Ze voelde zich nog stoffig en vies, maar ze moest het er maar mee doen. Als de kater het niet leuk vond kon hij rechtsomkeert naar huis. ”Psst” miauwde ze en sprong, net zoals de vorige keer toen ze hem begroette, met een grote sprong tegen hem op om hem tegen de grond te werken waarna ze hem een lik over zijn wang gaf. ”Hallo daar, blind date” miauwde ze met een zachte stem en keek hem in zijn blauwe ogen aan.

Tot Frostfall zijn grote genoegen keek hij in het gevlekte gezichtje van Snugglebug. Hij vond haar nog altijd leuk, hoewel ze een onbereikbare waas om zich heen scheen te hebben. Helemaal met haar vriendje Stallionstar. Maar de ShadowClan kater scheen het precies in zijn vingers te hebben, of het was gewoon geluk. Maar met Snugglebug aan zijn zijde kon hij deze dag misschien overleven. En een make-over werd dan misschien dragelijk. Maar hij had daar alsnog geen zin in. Misschien kon hij de poes wel overtuigen om het plan van de bengaal in de wind te slaan. Maar voordat hij ook maar één woord kon zeggen werd hij weer door de kleine poes gesprongen. De witte kater had het totaal niet verwacht en dus werd hij met gemak door Snugglebug tegen de grond gewerkt. Hij rolde zijn ogen, maar toch kwam brommend gelach uit zijn borst. Het was wel een déjà vu. Dit gebeurde hem net iets te vaak. ‘Goedendag, vreemdeling,’ snorde hij vervolgens. Deze blind date was helemaal niet met een vreemdeling, een vage kennis of bekende. Nee, dit was met de poes waar hij stiekem al jaren een oogje op had.

Het idee van een make-over vond ze meteen al geweldig toen ze zag met welke kater ze dat mocht doen. Met een zwiep van haar staart en een zacht gegiechel had ze de witte warrior besprongen en hem begroet. "Goedendag, vreemdeling," snorde hij vervolgens en zachtjes duwde ze haar neusje tegen die van hem. Even sloot ze haar ogen met een grote glimlach die bijna pijn deed aan haar wangen. "Ik ga je heel mooi maken vandaag, nog mooier dan normaal." Fluisterde ze en trok haar neus terug van die van hem. Als ze de hele dag daar bleven liggen zou er helemaal niks gebeuren en hadden ze net zo goed samen kunnen afspreken. "Kom," miauwde ze spinnend, gaf hem een lik over zijn wang en stond daarna op om te beginnen met de make-over.

Frostfall zijn blik ging over de poes. Waarom was ze nog niet van hem? Maar Inkspots had zijn wonderen gedaan. Misschien zou dit een zetje in de goeie richting zijn. Ze begroette hem al lieflijk. Hij sloot kort zijn ogen, nam haar geur op en hij vond het jammer toen ze losliet. Ze prevelde nog dat ze hem nog mooier zou maken. Hij fronste en kreeg een beetje een bezorgde grijns op zijn gezicht. ‘Moet ik hier bang van worden?’ miauwde hij plagend. Maar hij stond gehoorzaam op toen ze het vroeg en volgde haar als een mot op de vlam. Hij liep naast haar, hun pelsen raakten bijna elkaar aan. ‘Waar gaan we heen? Wilde plannen?’ miauwde hij toen. Hij liet een scheve grijns op zijn gezicht zien, waarna hij in haar verschillend gekleurde ogen keek.

Ze wilde eigenlijk niet opstaan en haar hart vervloekte haar toen ze zich wegtrok van de kater, maar Inkspots had zijn best gedaan voor hun en ze wilde dan ook doen wat hij bedacht had. Haar lichaam tintelde waar ze net tegen hem aan gelegen had en toen hij opstond glimlachte ze naar hem. ‘Moet ik hier bang van worden?’ Ze knikte. "Jazeker, ik ben toch eng?" Haar ogen waren groot van onschuld en ze sloot de kleine ruimte die tussen hun flanken was al snel om tegen hem aan te lopen. ‘Waar gaan we heen? Wilde plannen?’ Zachtjes giechelde ze en ze gaf hem een lik over zijn wang. "Met jou altijd" fluisterde ze in zijn oor terwijl ze zachtjes aan het spinnen was.

De poes begon weer vrolijk te kibbelen. Hij trok even zijn wenkbrauwen op, waarna hij rustig door wandelde. ‘Ik sla doodsangsten uit,’ miauwde hij droogjes. Hij begon onwillekeurig te spinnen toen ze tegen zijn flank aan begon te lopen. Hij was wat groter dan zij, maar hun witte vachten leken samen te smelten. Hij volgde haar leiding, waarna ze weer een beetje een ondeugende opmerking maakte. Hij trilde even met zijn snorharen. ‘Inkspots heeft een schot in de roos gedaan,’ murmelde hij terug. ‘Jij bent de enige die ik me dit aan zou laten doen.’ Wat kom op, zeg nou zelf, make-overs waren niet super stoer.

‘Ik sla doodsangsten uit,’ miauwde de kater droogjes en ze grinnikte even zacht. Nee, erg eng was ze niet en haar naam werkte er ook niet erg bij mee. De gevlekte kattin was best trots op haar wat ondeugende opmerking en even keek ze hem dan ook trots aan. ‘Inkspots heeft een schot in de roos gedaan. Jij bent de enige die ik me dit aan zou laten doen.’ Met een grote glimlach duwde ze haar kop even tegen zijn schouder. "Ik zou dit met niemand liever willen doen, Frost" sprak ze zacht. Het liefste was ze nu samen met hem gaan liggen en hadden ze de hele tijd gepraat, maar eerst gingen ze een make-over doen.

Frostfall zijn gezicht lichte op van plezier. Het was perfect. Hij kreeg er bijna een veer van in zijn pas. Een vrolijke glimlach stond op zijn gezicht en hij grinnikte toen hij haar kop tegen haar schouder kreeg. Oh ze waren net weer jonge warriors, net verkast uit de apprentice den. Giechelend en elkaar aanstotend. Waarom had het zo lang geduurd om bij elkaar te komen? Hij gaf haar een lik langs haar oor toen ze sprak dat ze met niemand liever wilde doen. Dat was dan een mening die ze deelden. ‘Dus.. wat is je duivelse plan?’ miauwde hij toen hij verder liep. Inkspots ontmoeten leek nu al eeuwen geleden, een vage herinnering in het verleden.

Vroeger was ze samen geweest met Stallionstar, toen nog Stallionpaw. Hoewel ze dat altijd de beste tijd van haar leven noemde voelde het nu eerder alsof ze gewoon erg goede vrienden waren die er een extra label aan gehangen hadden. ‘Dus.. wat is je duivelse plan?’ Miauwde de witte warrior naast haar terwijl ze verder liepen en ze haalde haar schouders op. "Waarmee doe je een make-over? Bloemen. We gaan bloemetjes zoeken, die kunnen we later wel naar Routnose brengen" miauwde ze en de glimlach op haar snuit was hoorbaar in haar stem.

Oh boy. Het waren bloemetjes. Hij zou helemaal verwijfd worden. Hij rolde even zijn ogen, maar hij stemde er toch uiteindelijk mee in met een diepe brom. En ze deden het voor een goed doel, Routnose helpen, dat sprak hij zichzelf dan maar in. ‘Prima. Bloemen zijn natuurlijk super mannelijk,’ miauwde hij sarcastisch. Hij stuurde haar wat meer de velden op. Het was niet het prachtigste seizoen meer voor bloemen. Maar ja, hij had geluk, hij liep naast het mooiste bloempje van heel WindClan. Hij keek de velden af, op zoek naar iets van kleur. Hij moest haar natuurlijk ook een make-over geven.

Toen het leek alsof de kater niet met haar mee wilde werken keek ze hem met grote puppyogen aan. Als hij het te vrouwelijk vond had hij pech. Dit was wat ze vandaag gingen doen en anders ging ze wel iemand anders zoeken die met haar een make-over wilde doen, maar gelukkig hoefde dat niet want hij stemde met haar in. ‘Prima. Bloemen zijn natuurlijk super mannelijk,' bromde de kater en de gevlekte kattin rolde met haar ogen. "Mopper niet zo, zuurpruim" al snel had ze een paar bloemetjes gevonden en met grote sprongen sprong ze naar de bloemen toe om ze voorzichtig te plukken.

Frostfall rolde even met zijn ogen, maar snorde al snel weer toen ze een flauwe opmerking maakte en haar vervolgens vrolijk naar een bloem zag springen. Hij volgde haar langzaam, hoe ze voorover gebogen stond om de bloem te plukken. Uiterste concentratie. Hij kreeg een ondeugende blik op zijn gezicht. Hij kon het even niet laten. Met een grote sprong was hij zo achter haar en gaf haar een duw tegen haar kont. Een beetje dollen moest kunnen toch. Hij zou niet zomaar op zijn rug gaan liggen en zich vrijwillig laten verwijven.

Een geschrokken kreetje verliet haar lippen toen ze ineens iets tegen haar billen aan voelde komen en ze bijna voorover met haar snuit in de bloemen lag. "Frost!" De tunneler draaide zich naar hem om en snoof even. Haar ogen waren samengeknepen en even was het alsof ze echt boos op hem was. "Als je aan mijn billen wilt zitten moet je wachten totdat we klaar zijn." Vertelde ze hem en plukte de bloemetjes snel voordat ze met haar staart gebaarde dat hij moest gaan zitten of liggen.

Frostfall grinnikte vrolijk toen hij haar even uit balans kreeg. Ze leek toch nog wel een beetje boos toen ze met haar verontwaardigde blik hem aankeek. Zijn ogen werden even war groter. Oké, luid en duidelijk, dat was nog verboden terrein. ‘Oeps?’ miauwde hij dan ook maar onschuldig. Uiteindelijk stond ze weer met haar neus in de bloemen en ging hij braaf op haar signaal liggen. Dat was wel het minste wat hij kon doen om haar omver te duwen. Hij volgde haar iedere beweging, waarna ze al snel terug kwam zetten met een aantal bloemen. ‘Oh jee,’ mompelde hij zachtjes. Dit was waarschijnlijk zijn pay-back.

Ze moest een grijns onderdrukken toen ze zag dat haar boze blik effect had op hem en besloot dat te onthouden voor de volgende keer. Als hij stom deed werd ze gewoon boos, dan was hij wel braaf. Onschuldig miauwde hij een oeps, maar ze reageerde er niet op. Ze had de bloemetjes in haar bek toen ze terugkwam en begon hem in stilte te versieren met de bloemetjes, gefocust op wat ze aan het doen was.

Frostfall keek de knappe poes weer aan. En gefocust ging ze toen aan de slag. Hij hield zijn lippen op elkaar toen er zorgvuldig bloemetjes in zijn lange vacht werden gestoken. Hij volgde nog steeds haar bewegingen, haar zachte aanrakingen deden hem snorren. Hij legde zijn kop op een gegeven moment op zijn voorpoten. ‘En, ben ik al een mooi bloemenjongetje?’ miauwde hij op een gegeven moment weer met zijn tikkeltje sarcastische ondertoon. Hij draaide zijn ogen weer naar haar, met een flauwe grijns op zijn gezicht. Van hem mocht het wel weer stoppen. Maar voor haar plezier liet hij zich gewillig versieren.

De bloemen hadden niet de felle kleuren die ze in het voorjaar hadden, maar alle bloemen stonden mooi met de witte vacht van de kater. De bloemetjes die ze had gevonden waren een beetje paars en waren verspreid door zijn vacht en lagen op zijn kop. ‘En, ben ik al een mooi bloemenjongetje?’ De kater had zijn kop op zijn poten gelegd en de sarcastische toon was duidelijk hoorbaar, maar ze besloot er niet op te reageren. "Prachtig" miauwde ze zacht en bekeek de bloemetjes nogmaals voordat ze knikte. Ja. Stukken beter.

Frostfall genoot van iedere, zachte aanraking. Hij snorde zachtjes, zijn blauwe ogen volgde haar iedere beweging. Toen ze klaar was werd hij nog als prachtig bestempeld. Hij geloofde het direct, prachtig in pastel-paars. Hij kwam toen uiteindelijk overeind en streek zijn staart lang haar flank toen hij haar voorbij liep. ‘Jouw beurt,’ bromde hij toen simpelweg met zijn zware stem. Hij rekte zich uit en ging iets verder de heuvels in. De bloemetjes begonnen alweer wat uit zijn vacht te zakken en sommige dwarrelden alweer naar beneden, maar de meeste hielden hardnekkig stand in zijn lange vacht. Hij vond een paar zacht oranje bloemen. Hij beet ze af en liep direct terug naar de prachtige poes. Hij stak er direct eentje achter haar oor. ‘Oh wauw, hier knap je van op,’ bromde hij weer met een plagende miauw.

Onderwerp: Re: I can't live without you (Blind Date)